Η Θεολογία της διακονίας για τον 21ο αιώνα

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 10 Ιουλίου 2012

Γράφτηκε από τον/την ΟΑΚ - 14.24

Σε διεθνή Συνάντηση με αντικείμενο τη διατύπωση της Θεολογίας της Διακονίας, συμμετείχε ο Γενικός Διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, Δρ. Κωνσταντίνος Κενανίδης, εκπροσωπώντας το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Τη συνάντηση διοργάνωσε το Τμήμα Αλληλεγγύης και Διακονίας του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και πραγματοποιήθηκε στο Κολόμβο της Σρι Λάνκα από τις 2-6 Ιουνίου 2012.

Ο κ. Κενανίδης παρουσίασε εισήγηση με θέμα: Προκλήσεις και δυνατότητες της σύγχρονης Διακονίας, κατά την οποία, αφού περιέγραψε το χριστοκεντρικό, σωτηριολογικό και προσωποκεντρικό χαρακτήρα της, επεσήμανε τη σπουδαιότητα και την αναγκαιότητα της προώθησης και ανάδειξης του διεπιστημονικού προσανατολισμού και διάστασής της.

Τόνισε επίσης την άμεση ανάγκη δημιουργίας των σχετικών υποδομών, οι οποίες θα είναι σε θέση να διασφαλίσουν με σαφήνεια το θεολογικό πλαίσιο της Διακονίας, έτσι ώστε να διαφοροποιείται από την ουμανιστική κοινωνική εργασία.

Ο Γενικός Διευθυντής της ΟΑΚ κατήγγειλε την υπό όρους διακονία, η οποία εφαρμόζεται κατά κόρον από άλλες χριστιανικές ομολογίες κυρίως σε αναπτυσσόμενες χώρες, και κατέθεσε τη μαρτυρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η oποία χιλιετίες τώρα προσφέρει διακονία χωρίς όρους και διακρίσεις (θρησκευτικές, φυλετικές, πολιτικές κ.α.) και χωρίς καμία προσηλυτιστική διάθεση.

Ανέφερε σχετικά, πως στην Ορθόδοξη θεολογία η πίστη είναι απόλυτα συνειδητή προσωπική επιλογή σύναψης σχέσης με τον Ελεήμονα Θεό και εμπειρία της αγάπης Του και δεν νοείται με κανένα απολύτως τρόπο ως κάτι το οποίο μπορεί να επιβληθεί άνωθεν, πόσο μάλλον υπό όρους.

Εξέφρασε δε τον προβληματισμό του για τις παραπάνω διακονικές μεθοδολογίες και προκάλεσε σχετική συζήτηση, θέτοντας ως καίριο το ερώτημα, κατά πόσο τελικά οι Εκκλησίες θέλουν οπαδούς ή πιστούς.

            Τέλος, ο κ. Κενανίδης επεσήμανε την αναγκαιότητα υιοθέτησης, από την πλευρά των εκκλησιαστικών δομών και οργανισμών, αξιόπιστων και σύγχρονων δομών και μεθόδων οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης, έτσι ώστε να επανέλθει η αγαστή και δημιουργική συνεργασία με τους σημαντικούς, διεθνείς αναπτυξιακούς οργανισμούς.