Το Κιλκίς θυμάται τον Επίσκοπό του 3 χρόνια μετά την εκδημία του

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Πνευματικά του παιδιά - 03:17

Ο μακαριστός Επίσκοπός μας Απόστολος, ήταν ταπεινός, ασκητικός και κοντινός στις ανάγκες και τους προβληματισμούς των ανθρώπων. Όταν συζητούσες μαζί του, ανακάλυπτες έναν φιλάνθρωπο ποιμένα και έναν φιλόσοφο νου.

Όταν τον ρωτούσες τί είναι η Εκκλησία, σου απαντούσε με πάθος πως είναι η θεία Ευχαριστία, εκεί που όλα γίνονται Ένα, ο Τριαδικός Θεός, οι ζώντες, οι κεκοιμημένοι και ολάκερη η φύση.

Και όποιος ζητούσε να μάθει ποιο είναι το ήθος των Χριστιανών μέσα στην κοινωνία, το καταλάβαινε από τα έργα του ιδίου. Ο Δεσπότης μας δεν ήταν εφησυχασμένος.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 που ενθρονίστηκε τον άκουγαν να λέγει: «δεν με πιάνει ύπνος τη νύχτα, όταν στην Επαρχία μου επωάζει ύπουλο σχίσμα, όταν οι 50 από τους 110 ιερείς μου δεν έχουν τελειώσει το Λύκειο, η πόλη μεγαλώνει και χρειάζεται καινούριους ναούς, οι πολύτεκνοι δεν έχουν καμία ενίσχυση, οι ασθενείς δεν βρίσκουν αίμα, οι άποροι δεν έχουν αρωγή».

Έτσι άρχισαν τα έργα της εκκλησιαστικής διακονίας, της παιδείας, της φιλανθρωπίας και του πολιτισμού.

Απομάκρυνση του σχισματικού παπα-Τσαρκνιά από την κωμόπολη του Αγίου Αθανασίου, ίδρυση του Εκκλησιαστικού Λυκείου, λειτουργία του Γηροκομείου, ανέγερση νέων ιερών ναών και ενοριακών κέντρων, Ίδρυμα Πολυτέκνων, Ίδρυμα για τον ελάχιστο αδελφό, επανασύσταση του Ερυθρού Σταυρού, τράπεζα αίματος, το Πολυάνειο Ωδείο, γραπτό Κυριακάτικο κήρυγμα, ποιμαντική της νεολαίας με την απόδοση της θείας λειτουργίας στα Νέα Ελληνικά, θερινές κατασκηνώσεις και εντευκτήρια με ηλεκτρονικά μέσα.

Ο αοίδιμος Επίσκοπός μας Απόστολος ήταν αποφασιστικός και ρηξικέλευθος. Και για κάθε του απόφαση είχε τους συνεργάτες που θα τον βοηθούσαν, ανιδιοτελείς, καταρτισμένους και αποτελεσματικούς.

Πού ακούστηκε συναυλία κλασσικής μουσικής στον Καθεδρικό Ναό του Κιλκίς από τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων του Πολυανείου Ωδείου με συμμετοχή μουσικού συνόλου πνευστών από το Παρίσι στις αρχές του 2000;

Μετά 10 χρόνια συνέβη κάτι ανάλογο στον Άγιο Παντελεήμονα των Αχαρνών!

Αλλά και ποιος φανταζόταν ένα επαρχιακό Εκκλησιαστικό Λύκειο να γίνει Διορθόδοξο και να φιλοξενήσει 400 νεαρούς σπουδαστές από όλη τη γη, για να τους διδάξει την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό;

Και τα καλοκαίρια δασκάλους της Ελληνικής από όλες τις Παρευξείνιες χώρες και σπουδαστές από Ορθόδοξες θεολογικές Σχολές; Και στα χρόνια των μεγάλων συλλαλητηρίων ένα Δεσπότης της Μακεδονίας να απλώνει φιλικά το χέρι προς το κρατίδιο των Βορείων γειτόνων μας να τους καλεί για μια ειρηνική συμβίωση αμοιβαίου σεβασμού, εφόσον εκείνο που μας ενώνει είναι η κοινή Ορθόδοξη πίστη! Ο ίδιος, μεγαλόπνοος και λιτός Ιεράρχης των Νέων Χωρών με βαθύ σεβασμό προς το Πατριαρχείο μας, εδώ και τρία χρόνια, πορεύτηκε για τη χώρα των ζώντων που με πάθος κήρυττε. Και τί έμεινε από εκείνον;

Η ζωντανή μνήμη του σε όλους εκείνους που τον άκουσαν με προσοχή, σ’ εκείνους που ευεργετήθηκαν, σ’ εκείνους που εξ υστέρων τον κατάλαβαν.

Σ’ εκείνους που πρόσφερε παραμυθία, όραμα και ελπίδα και προ πάντων στους νέους που τον έζησαν στις κατασκηνώσεις και γνώρισαν από κοντά έναν άνθρωπο του Θεού.