Απάντηση στον Σεβ. Πειραιώς της «Φιλορθοδόξου Ενώσεως “Κοσμάς Φλαμιάτος”»

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 07 Μαρτίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Αγαπητέ κ. Διευθυντά, σχετικά με την επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ που δημοσιεύσατε στην Romfea.gr και αναφέρεται στην Ένωσή μας, σας αποστέλλω την απάντηση εκ μέρους της "Φιλορθοδόξου Ενώσεως Κοσμάς Φλαμιάτος".

Η επιστολή - απάντηση έχει ως εξής:

Στην πρώτη παράγραφο-ερώτηση του μητροπολίτη Πειραιώς, αντιστρέφουμε την ερώτηση και παρακαλούμε να μας απαντήσει:

Τα «αναθέματα» κατά του Οικουμενισμού, που ανέγνωσε τα δύο τελευταία χρόνια, κατά ποίων εστρέφοντο; Όχι κατά των Οικουμενιστών τους οποίους εννοεί η «Ομολογία της Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», που και ο ίδιος υπέγραψε; Αυτό το κατάλαβαν ακόμα και οι του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και από μόνοι τους διαμαρτυρήθηκαν, γιατί η «Ομολογία» τους εικόνιζε ευδιάκριτα και τους «εξωεκκλησίαζε»!

Με αυτούς, λοιπόν, που ο ίδιος ο Πειραιώς αναθεμάτισε, επιτρέπεται να έχουμε εκκλησιαστική «κοινωνία» και να τους μνημονεύουμε; Και ο πιο αφελής καταλαβαίνει πως όχι. Μήπως τότε, ο αναθεματισμός δεν αφορούσε αυτούς, αλλά κάποιους άλλους; Ας τους κατονομάσει ο κ. Σεραφείμ, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι εύκολο να μιλάμε αορίστως για Μασώνους και Οικουμενιστές.

Δεν είναι όμως έντιμο, άλλο να εννοούμε κι άλλο να επιτρέπουμε να καταλαβαίνουν οι άλλοι. Για να μην τον αδικούμε λοιπόν άθελά μας, και για να μη προκαλεί σύγχυση στις ψυχές μας, όπως και στις ψυχές χιλιάδων πιστών, είναι πλέον υποχρεωμένος να μας καταθέσει-καταγγείλει τα ονόματα των Οικουμενιστών, και συγκεκριμένα εκείνων τους οποίους αναθεμάτισε. Αν δεν το κάνει (όπως δείχνουν τα γεγονότα) τότε σημαίνει ότι κυριολεκτικά «παίζει εν ου παικτοίς». Τότε, κι εμείς, καλώς εννοήσαμε, και γι’ αυτό γράψαμε όσα γράψαμε.

2. Ο Πειραιώς, μη σεβόμενος τους Αγίους Πατέρες των οποίων επικαλείται τας δεήσεις και εις την μνήμη των οποίων τελεί πανηγυρικές Θ. Λειτουργίες, και ελπίζοντας ότι ουδείς θα τολμήσει να αντείπει στις δεσποτικές αποφάνσεις του, οι οποίες διατυπούμενες ανεντίμως ανατρέπουν ολόκληρη την Αγιογραφική και Πατερική Παράδοση γράφει: «Αιρετικός και κακόδοξος και αποκεκομμένος της κοινωνίας του Θεού και της Εκκλησίας δεν μπορεί να θεωρηθή, ει μη εκείνος που προβαίνει εις intercomunio με την αίρεσι διότι αυτό διακελεύουν οι θεοφόροι και Άγιοι Πατέρες»!!!

Αυτή η διακήρυξη του Πειραιώς, έχουμε καταθέσει ότι είναι κακόδοξη. Την αντικρούουν όλοι οι Άγιοι Πατέρες. «Αποκεκομμένος της κοινωνίας του Θεού και της Εκκλησίας» είναι καθένας που διδάσκει κακοδοξίες και εμμένει σ’ αυτές.

Πριν δε καθαιρεθεί από την Εκκλησία, όλοι οι Άγιοι Απόστολοι και Άγιοι Πατέρες, από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον Μ. Βασίλειο, Μάξιμο τον Ομολογητή, τον Γρηγόριο Παλαμά, τον Μάρκο Ευγενικό, τον Νικόδημο Αγιορείτη συνιστούν απομάκρυνση, χωρίς ουδείς να θέτει ως όρο την intercomunio. Αυτούς εξάλλου δεν αναθεμάτισε ο κ. Πειραιώς; Η μήπως κάποιους που παρέβησαν την intercomunio! Ας μας τους κατονομάσει.

Καινοτομεί επικίνδυνα ο κ. Σεραφείμ με αυτήν την κακόδοξη διδασκαλία, στην οποία επιμένει, παρόλο που την αντέκρουσε (πρόσφατα και δυό φορές ως τώρα) ακόμα και ο πρωτοπρεσβύτερος και καθηγητής του Πανεπιστημίου π. Θεόδωρος Ζήσης, που ως Πατρολόγος έχει ειδικά ασχοληθεί με το θέμα. Έχει σημασία το ότι την αντικρούει ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ο οποίος –καλή τη διαθέσει– θεωρούσε μπροστάρη του αντι-οικουμενιστικού αγώνα και «λεόντα» τον Πειραιώς.

Την αντικρούει, όμως, και ο π. Ευθύμιος Τρικαμηνάς με δύο πολυσέλιδα βιβλία και δύο επιπλέον απαντήσεις σε ανάλογες τοποθετήσεις επί του θέματος. Η μία μάλιστα, δημοσιεύουμε σε συνέχειες σε ιστολόγια με τίτλο «Αγιοπατερική Απάντηση σε ορθολογιστική Κριτική Μελέτη» και απευθύνεται στο  «Γραφείο επί των Αιρέσεων» της Ι. Μ. Πειραιώς, αφού οι ιερωμένοι που το διευθύνουν δημοσίευσαν (με τις ευλογίες του μητροπολίτη τους κ. Σεραφείμ) μια απίστευτη «κριτική», που αποκαλύπτει άγνοια της αγιοπατερικής διδασκαλίας για το θέμα, στηρίζεται δε στη λογική τους.

3. Είναι φανερό εδώ, ότι ο κ. Σεραφείμ θέτει στην ίδια μοίρα και θεωρεί το ίδιο αιρετικούς εκείνους που αγωνίζονται εναντίον της Οικουμενισμού, με εκείνους που τον διδάσκουν, δηλαδή, τον αρχηγέτη των Οικουμενιστών Πατριάρχη Βαρθολομαίο, τον μητροπολίτη Περγάμου, κ. Ιω. Ζηζιούλα και όσους άλλους. Μας εκπλήσσει πολλαπλώς ο κ. Σεραφείμ. Επιδεικνύει τοιούτου είδους σοβαρότητα, ώστε αφ’ ενός μεν βραβεύει τον π. Γεώργιο Μεταλληνό και τον π. Θεόδωρο Ζήση (που καταγγέλλουν τις αιρετικές θεωρίες της μεταπατερικής θεολογίας της Θεολογικής Ακαδημίας Βόλου) και με την ίδια ευκολία «βραβεύει» και τον πρόεδρο της Ακαδημίας Βόλου, κ. Ιγνάτιο!!!

4. Από την ως άνω επιστολή του Πειραιώς εξάγεται αβιάστως το συμπέρασμα, ότι ουδείς Ορθόδοξος Επίσκοπος, του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Ζηζιούλα μη εξαιρουμένων, δεν είναι Οικουμενιστής! Έτσι εξηγείται, γιατί ο κ. Σεραφείμ αρνήθηκε να απαντήσει ποιοί είναι οι Οικουμενιστές, όταν τον ερωτήσαμε δημοσίως.

Έτσι εξηγείται γιατί την Κυριακή της Ορθοδοξίας –με «ανδρείο» φρόνημα– εκτόξευσε εκείνα τα «αναθέματα» εναντίον του Οικουμενισμού. Διότι επώνυμοι Οικουμενιστές γι’ αυτόν δεν υπάρχουν! Κυνηγά μόνο κάποια φαντάσματά τους. Και τα φαντάσματα του Οικουμενισμού που «αναθεμάτισε» δεν μπορούν να τον «πειράξουν»-ενοχλήσουν! Αν επρόκειτο να θίξει τους πραγματικούς Οικουμενιστές, τους υπαρκτούς Πατριάρχες και Επισκόπους, δεν θα τολμούσε να αναφωνήσει τα αναθέματα!

Άρα ο Πειραιώς αγωνίζεται, όχι εναντίον υπαρκτών Οικουμενιστών, αλλά εναντίον ενός Οικουμενισμού που έχει δημιουργήσει στη φαντασία του. Και εναντίον αυτού του Οικουμενισμού επιδεικνύει γενναιότητα αρχηγού και επιτελικότητα αρχιστρατήγου!

5. Η μητρόπολις Πειραιώς παίζει τον ρόλο της κολυμβήθρας του Σιλωάμ και ταυτόχρονα τον Δούρειο ίππο των Οικουμενιστών στην Ελλαδική Εκκλησία.
Π.χ.:

α) Ελέγχει τον μητροπολίτη Μεσσηνίας εντός αυτής της Ιεραρχίας για την αιρετική διδασκαλία περί «διηρημένης» Εκκλησίας, και στη συνέχεια, χωρίς ουδέποτε ο Μεσσηνίας (ο οποίος δημοσία –έργοις, λόγοις και συγγραφαίς– υποστήριξε αυτήν την κακοδοξίαν) να την αναιρέσει. Βγήκε όμως «αντ’ αυτού» στον ηλεκτρονικό τύπο ο μητροπολίτης Πειραιώς, και τον απάλλαξε από την κατηγορία, τον εβάπτισε ορθόδοξο στην Σεραφειμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

β) Καταγγέλλεται, επίσης, ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος ως ηγέτης της αιρετικής μετα-πατερικής θεολογίας σε Ημερίδα στον Πειραιά (που ο κ. Σεραφείμ συνεκάλεσε)• ο ίδιος ο κ. Σεραφείμ σιωπά, αποδεχόμενος τις κατηγορίες εναντίον του Δημητριάδος. Και μετά από ολίγες εβδομάδες, τον υποδέχεται θριαμβευτικά στον Πειραιά, και τον ονομάζει «εκλεκτό του Θεού»• αυτόν που η Ημερίδα κατονόμασε ως μετα-πατερικό Οικουμενιστή! Στην παρούσα δε επιστολή, χωρίς να αρνηθεί και αποκηρύξει ο κ. Ιγνάτιος την μεταπατερική θεολογία, χωρίς να καταδικάσει όλα εκείνα που ψηφίστηκαν στο Πόρτο Αλέγκρε (και τα οποία υποβαθμίζουν επίσημα την Ορθόδοξη Εκκλησία σε κομπάρσο του μωσαϊκού των αιρετικών του Π.Σ.Ε.ύδους), χωρίς να αλλάξει γνώμη για την μετα-πατερική θεολογία, ο κ. Σεραφείμ τον αμνηστεύει. Μήπως πείστηκε από την φτηνή, αστεία και εξωφρενική ερμηνεία που έδωσε ο Δημητριάδος στον όρο; Είπε ο αρχοντάρης Επίσκοπος Βόλου Ιγνάτιος, θεωρώντας πως ομιλεί σε νήπια:

«Αυτό, που καλούμε “μετα-πατερική”, δεν είναι “αντιπατερική” θεολογία, αλλά θεολογία “μετά”,  δηλαδή  μαζί με τους Αγίους Πατέρες»!!!

Τέλος, κατά την βράβευση του κ. Ιγνάτιου, ο Πειραιώς μας γνωστοποίησε ότι «ήσαν συμμαθηταί»! Εννοούσε, λοιπόν, ότι οι προς αυτόν φιλοφρονήσεις οφείλονται σ’ αυτό το γεγονός; Θα δανειστούμε δυό σειρές από σχόλιο για το συγκεκριμένο αυτό σημείο. Γράφει ο σχολιαστής: «Αυτό είναι επιχείρημα Μητροπολίτα;; Μήπως πρέπει να ανησυχήσετε;; Και είναι συμφοιτητής και φίλος (ο Δημητριάδος);; Τι να πει ο Μέγας Βασίλειος για τον Ιουλιανό τον παραβάτη;!». Και συμπληρώνουμε: Και ο άγιος Γρηγόριος ήταν συμφοιτητής του Ιουλιανού, αλλ’ ο Άγιος δεν επικαλέσθηκε την σχέση τους αυτή, αλλά έγραψε «καταπελτώδη» πραγματεία κατά του Ιουλιανού!

6. Αλλά ας μείνουμε λίγο περισσότερο στην γνωστή «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού», για να δούμε, κατάλαβε τι υπέγραψε ο κ. Σεραφείμ; Οπότε (εφ’ όσον είναι σίγουρο ότι κατάλαβε), είναι φανερό πως σήμερα μας «δουλεύει», κατά το κοινώς λεγόμενο.

Είναι γνωστό πως ο Σεβασμιώτατος μαζί με άλλους επισκόπους υπόγραψε την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού». Σ’ αυτήν σαφώς δηλώνεται ότι ο Οικουμενισμός είναι αίρεση και η επικοινωνία με τους αιρετικούς μας εκβάλλει από την Εκκλησία. Εκεί είχαν γραφεί και τα εξής, τα οποία ενσυνείδητα υπέγραψε ο κ. Σεραφείμ, ασφαλώς γιατί είχε τον σκοπό του:
«Αυτήν την παναίρεση έχουν αποδεχθή εκ των Ορθοδόξων πολλοί πατριάρχες, (οι υπογραμμίσεις δικές μας) αρχιεπίσκοποι, επίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί και λαϊκοί. Την διδάσκουν “γυμνή τη κεφαλή”, την εφαρμόζουν και την επιβάλλουν στην πράξη κοινωνούντες παντοιοτρόπως με τους αιρετικούς, με συμπροσευχές, ανταλλαγές επισκέψεων, ποιμαντικές συνεργασίες, θέτοντας ουσιαστικώς εαυτούς εκτός Εκκλησίας. Η στάση μας εκ των συνοδικών κανονικών αποφάσεων και εκ του παραδείγματος των Αγίων είναι προφανής».

Και μια και η «Ομολογία» στηριζόταν στους Αγίους, ας μεταφέρουμε τι λέγει ένας μόνο εκ των Αγίων, ο Μ. Βασίλειος στην προς «Δυτικοίς» επιστολή του:

Οι καταδικασμένοι από Σύνοδο και άρα γνωστοί ως αιρετικοί –γράφει– είναι λιγότερο επικίνδυνοι από τους άλλους, εκείνους που εξωτερικά είναι ενδεδυμένοι με δέρμα προβάτου και εμφανίζονται ως Ορθόδοξοι, ενώ εσωτερικώς κατασπαράσσουν ανηλεώς τα πρόβατα του Χριστού (σ.σ. όπως συμβαίνει σήμερα με τους παναιρετικούς Οικουμενιστές). Διότι, συνεχίζει, επειδή προέρχονται από εμάς, πολύ πιο εύκολα παραπλανούν τους πιστούς. Αυτούς ακριβώς τους κρυπτοαιρετικούς –συνεχίζει– «ζητούμεν από την τελειότητά σας, να γνωστοποιηθούν δημοσίως εις όλας τας Εκκλησίας της Ανατολής, ώστε η –αν ορθοποδήσουν (εις την αλήθειαν)– να ανήκουν ειλικρινώς μαζί μας, η –εάν παραμείνουν διεστραμμένοι– να διατηρούν μεταξύ των μόνον την βλάβην, χωρίς να δύνανται εξ αιτίας της απροφυλάκτου επικοινωνίας (μαζί των) να μεταδίδουν την ασθένειάν των εις όσους τους πλησιάζουν. Είναι όμως ανάγκη να μνημονεύσωμεν αυτούς ονομαστικώς (Μτφρ. γερ. Νικοδήμου Μπιλάλη). Τα ίδια λέγει και ο Μ. Αθανάσιος και άλλοι Πατέρες.

Ποιοί, όμως, είναι αυτοί οι Πατριάρχες και οι επίσκοποι; Συγκαταλέγεται σ’ αυτούς και ο πατρ. Βαρθολομαίος; Η «Ομολογία» τον ζωγραφίζει με έντονα χρώματα, αλλά δεν τον κατονομάζει. Σαφώς, όμως, δεν θέτει η «Ομολογία» ως όριο και κόκκινο πανί την διακοινωνία, (όπως αντιπατερικώς διδάσκει ο Πειραιώς) αλλά τόσες άλλες οικουμενιστικές αντι-Κανονικές πράξεις, όπως π.χ. τις θεομίσητες συμπροσευχές!

Λίγο μετά την δημοσίευση της «Ομολογίας», ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο (επειδή ακριβώς η «Ομολογία» τον ζωγράφιζε) απειλεί: «Παρακαλούμεν, όθεν, την Υμετέραν Μακαριότηταν και την περί Αυτήν τιμίαν Ιεραρχίαν όπως το ταχύτερον δυνατόν λάβη επισήμως θέσιν έναντι της φερομένης “Ομολογίας Πίστεως” και των υπογραψάντων αυτήν κληρικών... Η “Ομολογία” αύτη διαλαμβάνει εν παραγράφω την διακήρυξιν ότι πάντες οι επικοινωνούντες προς τους ετεροδόξους και συμπροσευχόμενοι μετ’ αυτών θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός Εκκλησίας.

Τούτο σημαίνει ότι πάντες οι Πατριάρχαι ...ως μετέχοντες εις τοιαύτας επαφάς και διαλόγους έχουν αυτομάτως θέσει εαυτούς εκτός Εκκλησίας!!! Οι υπογράφοντες την “Ομολογίαν” δια του τρόπου τούτου κηρύσσουν πάντας ημάς εκτός της Εκκλησίας... είναι αδιανόητον οι επίσκοποι ούτοι, δια μεν της υπογραφής της εν λόγω “Ομολογίας” να διακηρύσσουν ότι πάντες οι μετέχοντες εις τας μετά των ετεροδόξων επαφάς “θέτουν εαυτούς αυτομάτως εκτός της Εκκλησίας”, εν δε τη λειτουργική και λοιπή αυτών ζωή να θεωρούν εαυτούς εν κοινωνία μετ’ αυτών, μνημονεύοντες μάλιστα και του ονόματος αυτών εν τη Θεία Λειτουργία...».

Άρα, ο Πατριάρχης κατάλαβε καλά τι λέγει η «Ομολογία» που υπέγραψε ο κ. Σεραφείμ. Ο ίδιος λοιπόν, γιατί προσποιείται με τρόπο που δεν τον τιμά, ότι δεν κατάλαβε τίποτα; Ακόμα και ο μητροπολίτης Γόρτυνος το κατάλαβε, και παρόλο που διαφωνούμε με τον τρόπο που απέσυρε την υπογραφή του, αναγνωρίζουμε ότι ο Γόρτυνος κράτησε τουλάχιστον μια συνεπή με τις θέσεις του στάση. Ο Πειραιώς όμως, δεν απέσυρε την υπογραφή του, αποδεικνύοντας μια σχιζοφρενική συμπεριφορά. Θέλει να είναι «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».
Αλλά δεν τελειώσαμε την παρουσίαση αποδείξεων, ότι ο κ. Σεραφείμ υποκρύπτει απάτη και δόλο στην απάντησή του, γιατί παρόλο που ξέρει καλά για ποιούς εγράφη και ποιούς στοχοποιούσε η «Ομολογία Πίστεως» το αποκρύπτει! Του υπενθυμίζουμε μια ακόμα απόδειξη.

Ο πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου π. Γεώργιος Τσέτσης, εκφράζων την ταραχή του κ. Βαρθολομαίου για την «Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού»  έγραψε το άρθρο «Ενισταμένων "Ομολογία Πίστεως"». Σε αυτό εξεπέλυε σφοδρή επίθεση εναντίον του κυρίου συντάκτου της «Ομολογίας» π. Θεοδώρου Ζήση, τον οποίο δεν ονομάζει μεν, ζωγραφίζει ευκρινώς δε, γράφων: Οι συντάξαντες την “Ομολογία” «έχουν την εντύπωση ότι το Άγιον Πνεύμα επιφοιτά αποκλειστικά μόνο μέσα στο καθηγητικό γραφείο τους... η την αρχισυνταξία κάποιου θεολογικού περιοδικού!». Και παρακάτω ο π. Γ. Τσέτσης γράφει: «προφανώς κύριος συντάκτης αυτής (της «Ομολογίας» ), ήταν τότε, ως λαϊκός ακόμη καθηγητής, θεολογικός σύμβουλος της Αντιπροσωπείας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην ανωτέρω Διάσκεψη (Γ  Προσυνοδική Πανορθόδοξος Διάσκεψις, 1986)», δηλ. ο π. Θεόδωρος!
Άρα η “Ομολογία” την οποία υπέγραψε ο κ. Σεραφείμ καταγγέλει τους «Ορθόδοξους» υψηλά ιστάμενους Οικουμενιστές, που όλοι τους γνωρίζουμε, πολλοί από μας τους κατονομάζουμε, αλλά οι μόνοι που δεν τους κατονομάζουν είναι οι Επίσκοποι, φοβούμενοι τις κυρώσεις!

Αλλά υπάρχει και αιχμή κατά του ιδίου του μητροπολίτη Πειραιώς λίγο παρακάτω: του υπενθυμίζει ο π. Γ. Τσέτσης, την ευγνωμοσύνη που οφείλει στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο ο κ. Σεραφείμ: «θα μπορούσε να θέσει κανείς και ένα ερώτημα σε όσους... αποδέχθηκαν (την ”Ομολογία”) εκ των υστέρων και την προσυπέγραψαν, και οι οποίοι έτυχε να λάβουν κάποτε την χάρη της ιερωσύνης και της αρχιερωσύνης από χέρια καταξιωμένων Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου... Τώρα οι εν λόγω ιερωμένοι, εξεγερθέντες του ύπνου, ανακάλυψαν ότι οι χειροτονήσαντες αυτούς Ιεράρχες, μεταξύ των οποίων και ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης, ήταν “οικουμενισταί” ευρισκόμενοι, κατά την αντίληψή τους, “εκτός Εκκλησίας”; (Φαναριώτικη πολεμική ενάντια στους αγωνιστές κληρικούς που υπέγραψαν την «Ομολογία Πίστεως», 4/6/09).
Αυτά το 2009.

Έτσι ο Πειραιώς, έχοντας εισχωρήσει στο χώρο των λεγόμενων αντι-οικουμενιστών, είτε υπολογίζοντας σοβαρώς το πατριαρχικό αυτό μήνυμα, είτε χρησιμοποιώντας το ως άλλοθι για να μην καταγγείλει συγκεκριμένα ονόματα, παίζει μεταξύ οξείας καταγγελίας κάποιων αόρατων Οικουμενιστών και  ελέγχου  του αγώνα των πιστών εναντίον των πραγματικών Οικουμενιστών.

Μέσα στο παιχνίδι αυτό είναι και ο αποχαρακτηρισμός του πατριάρχη Βαρθολομαίου από το προσωνύμιο του αρχηγέτη της παναιρέσεως του Οικουμενισμού που του αποδίδεται. Και το κάνει αυτό ο Πειραιώς, πότε ενθυμούμενος ότι χρεωστεί ευγνωμοσύνη εις τον χειροτονήσαντα αυτόν Πατριάρχη Βαρθολομαίο, και πότε επικαλούμενος την δυσχερή θέση του εμπερίστατου Φαναρίου, λες και οι Τούρκοι του επιβάλλουν την διατύπωση των θεολογικών κακοδοξιών, η ότι –ακόμα κι αν του υποβάλλουν– ως να είναι υποχρεωμένος να θυσιάσει την Πίστη υπακούοντας στους Τούρκους και όσους κρύβονται πίσω τους, για να μη χάσει το θρόνο του!

Και φτάσαμε στο αναπάντεχο: ο εκτοξεύσας αναθέματα κατά των Οικουμενιστών, να προσέρχεται στην υποδοχή (κατά την έλευσή του στην Ελλάδα) του εμπίπτοντος στα Σεραφειμικά αναθέματα Πατριάρχη Βαρθολομαίου και της Συνοδείας αυτού!!!

Να λοιπόν, άλλη μια «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» και για τον Πατριάρχη. Απέκτησε ειδικότητα σε αυτού του είδους τα «βαπτίσματα» ο Πειραιώς!

Όσα τώρα επηκολούθησαν, δεν αποτέλεσαν έκπληξη, αλλά φυσικό επακόλουθο για ανθρώπους επαμφοτερίζοντες! Μετά από αυτές τις απειλές του Πατριάρχη και τις «υπενθυμίσεις» του π. Γ. Τσέτση ότι ο μητροπολίτης Πειραιώς οφείλει την χειροτονία του στον κ. Βαρθολομαίο, ο κ. Σεραφείμ, άλλαξε την στάση του. Διαβάστε τι είπε στον δημοσιογράφο Νίκο Παπαχρήστο στις 13 Απριλίου 2011:

«...Θέλω αυτή τη στιγμή να κάνω μία δήλωση, ότι αποδέχομαι απόλυτα τις κινήσεις και τις θέσεις του παναγιωτάτου Οικουμενικού πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ...ο οποίος είναι πράγματι ένα υπεροχικό πρόσωπο της Εκκλησίας και ένας πρωτιστεύων πρωθιεράρχης τεραστίου βεληνεκούς, και καταλαβαίνω την ανάγκη του, για να υπάρξει μέσα στο βαθύ και σκληρό Κεμαλικό Τουρκικό καθεστώς η ανάγκη του στηρίξεως στα διεθνή φόρα, και τις κινήσεις που κάνει και την προσπάθεια να αμβλύνει τα πράγματα. Εγώ όμως, ως επίσκοπος έχω την υποχρέωση να κινηθώ πέραν της διπλωματίας και πέραν της αβροφροσύνης και να πω τα πράγματα με τ’ όνομά τους. Και δεν έχω αυτήν την στιγμή την ευθύνη που επωμίζεται ο παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης. Γι’ αυτόν τον λόγο και δεν μπορούν να συγκριθούν τα πράγματα.

»Έχω την μεγαλειώδη τιμή να έλκω την αρχιερωσύνη μου … από τον παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο…, ειλικρινώς το λέω αυτό με συγκίνηση βαθειά..., έλκω την χειροτονίαν μου ως επίσκοπος από τον Πάνσεπτον Οικουμενικόν Πατριάρχην με εκλογή του, στο όνομα το δικό του ομολόγησα την Ομολογία μου ως επίσκοπος, ασφαλώς αυτά που ομολόγησα αυτά και διακρατώ... Θεωρώ λοιπόν ότι η Ομολογία Πίστεως κατά του Οικουμενισμού που προσυπέγραψα, εκφράζει αυτή την Ομολογία των Πατέρων στο σύγχρονο γίγνεσθαι. Σήμερα υπάρχει μία παναίρεσις του Οικουμενισμού...

»Θεωρώ το θέμα της αποτειχίσεως ότι πηγάζει από έναν ου κατ’ επίγνωσιν ζήλον, διότι οι Ιεροί κανόνες είναι σαφείς, σαφέστατοι… Η Πρωτοδευτέρα Σύνοδος το επιλύει το θέμα με σαφήνεια. Δεν μπορούμε να αποτειχιστούμε για κάποιους λόγους αβροφροσύνης αν θέλεις, πολιτικής, διπλωματίας, όπως προανέφερα προηγουμένως ανάγκης στηρίξεως στα διεθνή fora και διάφορα άλλα, αντιλαμβάνεσθε τι εννοώ, παρά μόνο σε ένα: την intercommunio. Εάν υπάρξει intercommunio, δηλ. κοινωνία στην αιρετική παρέκκλιση η απόκλιση, με κοινό ποτήριο και ένωση, τότε μόνο επιβάλλεται η αποτείχιση».

Αυτά λοιπόν, τα άκρως ανακριβή και συνειδητώς αντιπατερικά είπε ο κ. Σεραφείμ χωρίς τύψεις, χωρίς αιδώ. Όμως, άλλα λέγει κυρίως η Ορθόδοξη Εκκλησία, μα και η «Ομολογία Πίστεως» που υπέγραψε ο κ. Σεραφείμ, όπως καταδείξαμε παραπάνω.

Η «Ομολογία» καταδεικνύει με σαφήνεια ότι ο πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι από τους προεξάρχοντας του Οικουμενισμού μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Και αυτό όλοι το κατάλαβαν, περισσότερο δε όλων ο κ. Βαρθολομαίος, δι’ αυτό και αντέδρασε, ζητώντας και ο ίδιος προσωπικώς, και ο δεξιός του βραχίων (ο κ. Ζηζιούλας) την τιμωρία των υπογραψάντων την «Ομολογία».

Ο μόνος που δεν το «κατάλαβε» –αν και υπέγραψε την «Ομολογία»– είναι ο Πειραιώς! Γι’ αυτό και υποδέχθηκε τον Πατριάρχη, όταν ήρθε στην Ελλάδα και πριν υπογράψει στην «Ομολογία Πίστεως» ο κ. Σεραφείμ και μετά!

Αλλ’ επίσης, ο μόνος πάλι που το κατάλαβε και το χρησιμοποίησε για να βαπτίσει και τον Πατριάρχη ως Ορθόδοξο στην Σεραφειμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ, ήταν πάλι ο κ. Σεραφείμ.

Γι’ αυτό χρησιμοποίησε μεν «αναθέματα» εναντίον των Οικουμενιστών, που όλοι κατάλαβαν ότι απευθύνονταν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, άφησε επί πλέον να καλλιεργείται η πεποίθηση ότι τον θεωρεί Οικουμενιστή, και ταυτόχρονα αποκαλούσε τον Πατριάρχη ως «πρωτιστεύοντα πρωθιεράρχη τεραστίου βεληνεκούς», απαλλάσσοντάς τον από την κατηγορία του Οικουμενιστή!

Και στην παρούσα απάντησή του, ούτε τον Πατριάρχη θεωρεί Οικουμενιστή, ούτε τον Δημητριάδος, ούτε τον Μεσσηνίας, ούτε κανέναν άλλο από την Οικουμενιστική παρέα.

5. Δεν θα απαντήσουμε σε όλα τα σημεία της επιστολής του κ. Σεραφείμ, διότι η απάντησή μας θα πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ακροθιγώς σημειώνουμε για όσα γράφει στην § 4 της επιστολής του: Ασφαλώς, δεν θέλησε να καταλάβει κι εδώ τι εννοούσαμε. Κι όμως εύκολα συμπεραίνει κανείς διαβάζοντας το κείμενό μας, ότι η διατύπωση της φράσεως πως ο μητροπολίτης Πειραιώς προβαίνει εις «έμμεση διαφήμηση της Μασωνίας», διετυπώθει υπό την προϋπόθεση της δικής του καταγγελίας, ότι «πηγή και μήτρα του Οικουμενισμού τυγχάνει η Μασωνία», και με την παρατήρηση ότι κι αν δεν είναι εγγεγραμμένοι Μασώνοι, οι συμπροσευχές και οι αναφορές των Οικουμενιστών σε Ένα Θεό Πάντων, ταυτίζεται με τις διακηρύξεις και την ιδεολογία της Μασωνίας αφού διευκολύνουν την πίστη στον χωρίς ομολογιακές αποχρώσεις Θεό της Μασωνίας, δηλ. τον απρόσωπο Μ.Α.Τ.Σ., τον «Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος», που σαφώς διευκολύνει τον δρόμο προς τον Αντίχριστο.

6. Και στην § 5 σημειώνει: «...δεν μου ανετέθη υπό του Παναγίου Πνεύματος έργον Οικουμενικής Συνόδου (!!!!!!) δια την εν ταυτώ κανονικήν δίωξιν, δίκην και καταδίκην συνεπισκόπων μου ερρειδομένη μάλιστα εις δηλώσεις αυτών και μόνον».

Πάλι έμμεσα μας διαβάλλει, η εννοώντας ότι του ζητήσαμε κάτι τέτοιο, η ότι εμείς επιδιώκουμε αυτόν τον ρόλο. Τίποτα από αυτά δεν ζητήσαμε η επιδιώκουμε. Απλά και μόνο προσπαθούμε ως αμαρτωλά και εμείς μέλη Χριστού, να εφαρμόσουμε κι εδώ τις Εντολές Του, για την σωτηρία μας, από αγάπη για το σπίτι μας, την «Εκκλησία», μιμούμενοι και εφαρμόζοντες, το κατά δύναμη, τις διδασκαλίες και τα παραδείγματα των Αγίων• στην περίπτωση που κάποιοι ψευδοποιμένες επιχειρούσαν να τους παραπλανήσουν, και κινδύνευα να αφομοιωθούν από την αίρεση αυτοί, οι συγγενείς τους, τα παιδιά τους και οι εν Χριστώ αδελφοί τους, απομακρύνονταν από τους αιρετίζοντες.

7. Ως προς την κατάληξη της Επιστολής του, ότι «οι αγαπητοί αδελφοί της Φιλορθοδόξου Ενώσεως έχουν άμεσον ανάγκην πνευματικής βοηθείας υπό εμπείρου, χαρισματούχου και εντός της Εκκλησίας πνευματικού πατρός. Ίλεως γενού αυτοίς Κύριε!», απαντούμε ότι, ασφαλώς και δεν αρνούμαστε ότι έχουμε ανάγκη πνευματικού.

Να είναι σίγουρος ότι έχουμε φροντίσει γι’ αυτό. Κανείς πνευματικός μας δεν βρίσκεται εκτός Εκκλησίας, όπως αυθαιρέτως διατείνεται.

Ο πνευματικός μάλιστα του συντάκτη του παρόντος, έχει επαινεθεί επανειλημένως (μέχρι και εσχάτως) από τον μητροπολίτη Πειραιώς.

«Φιλορθόδοξος Ένωσις ”Κοσμάς Φλαμιάτος”»