Επάνδρωση Ιεράς Μονής Χρυσοσκαλιτίσσης μετά από δεκαετίες

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 05 Οκτωβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 13.20

Μετά από πολλές δεκαετίες επανδρώθηκε με νέα αδελφότητα ένα ιστορικό Μοναστήρι της Δυτικής Κρήτης, η Ιερά Μονή Χρυσοσκαλίτισας που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου.

Η Μονή Χρυσοσκαλίτισας (αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου) βρίσκεται κοντά στο γνωστό και ξακουστό
τουριστικό προορισμό, το Ελαφονήσι, και είναι γνωστή στην Δυτική Κρήτη και ευρύτερα για την Ιερά και Θαυματοργό Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία ως πολύτιμος θησαυρός φυλάσσεται στην Μονή ως επίσης και για την διαχρονική προσφορά της στο Γένος.

Δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για το ξεκίνημα του ιερού προσκυνήματος της Χρυσοσκαλίτισσας. Η παράδοση αναφέρει ότι η ιερότητα του χώρου αρχίζει με την παρουσία (εύρεση) της εικόνας της Κοίμησης της Θεοτόκου σε κόγχη του βράχου.

Η εικόνα αυτή κρύφτηκε εδώ πιθανότατα την εποχή της εικονομαχίας (726-842 μ.Χ.) Λέγεται ότι ενώ η εικόνα είχε μεταφερθεί αλλού, θαυματουργικά γυρνούσε στη θέση που είχε πρωτοβρεθει.

Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε ως  θέληση της Παναγίας να κτισθεί ο Ναός πάνω στο βράχο, πράγμα που έγινε. Η Μονή είναι χτισμένη πάνω σε βράχο με τα κύμματα του Λυβικού πελάγους να τον αγκαλιάζουν  και να υμνούν
την Κυρία Θεοτόκο που αιώνες τώρα δεσπόζει επί του βράχου.

Την ημέρα του Πάσχα του έτους 1824 έγινε η μεγάλη σφαγή στο παρακείμενο Ελαφονήσι από τους Τουρκοαιγύπτιους, οι οποίοι στο πέρασμά τους κατέστρεψαν τις Εκκλησίες της περιοχής.

Πέρασαν και από τη Χρυσοσκαλίτισσα που ήταν έρημη. Ήθελαν να την ισοπεδώσουν, αλλά τους εμπόδισε ένα σμήνος μελισσών, που είχε για κυψέλη την κόγχη που βρίσκεται το εικονοστάσι το οποίο συναντούμε, όταν ανεβαίνουμε στη Μονή.

Πρώτος, που κατοίκησε μετά την ερήμωση, ήταν ένας μοναχός Ιωαννίκιος από τα Κύθηρα. Μετά το θάνατο του
ακολούθησε νέα ερήμωση.

Το 1855 άρχισε η αναβίωση της Μονής με την εγκατάσταση του μοναχού Μανασσή Καραγιαννάκη.  Ο Μανασσής έφερε την αργυρή εικόνα της Παναγίας από τη Σμύρνη. Το 1897 ο Μανασσής έφυγε στο εξωτερικό καί τον διαδέχθηκε ο Γρηγόριος Πλοκαμάκης (από Πλοκαμιανά) που υπηρέτησε τη Μονή περισσότερο από μισό αιώνα.

Αυτόν αναφέρει ο Καζαντζάκης στο έργο του "Αναφορά στον Γκρέκο".

Το 1900 η Μονή διαλύθηκε μαζί με άλλες μονές της Κρήτης. Επανιδρύεται σαν γυναικεία το 1940. Μετά την κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς, φιλοξενήθηκαν στη Μονή αρκετοί στρατιώτες, αγωνιστές και άλλοι που ανήκαν στην αγγλική κατασκοπεία.

Το 1943 εγκαταστάθηκαν οι Γερμανοί κατακτητές στη Μονή (αφού έδιωξαν τους μοναχούς). Τότε πολυβολήθηκαν από αγγλικό αεροπλάνο.

Σημάδια του πολυβολισμού φαίνονται σε χαμηλή εικόνα του τέμπλου. Η ζωή ξαναγύρισε μετά την 27η Ιανουαρίου 1944 ημέρα που έφυγαν οι Γερμανοί. Αυτή η ζωή  συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τις τελευταίες δεκαετίες
διακονούσαν στην Μονή η μακαριστή ήδη Μοναχή Θεοδότη και ο Ιερομόναχος Νεκτάριος.

Πρόσφατα εγκαταστάθηκαν στην Μονή δύο νέοι Ιερομόναχοι, πνευματικά αναστήματα του μακαριστού Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κυρού Ανθίμου και έτσι η Μονή συνεχίζει την ιστορία και διακονία της.

Χιλιάδες προσκυνητές κατακλύζουν την Μονή κατά την διάρκεια του έτους, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες και την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου για πάρουν δύναμη από την θαυματουργό Εικόνα της Παναγίας και να καταθέσουν ενώπιον της Σεπτής μορφής Της τους πόνους, τα βάσανα τους, την αγωνία τους και τις παρακλήσεις τους.

Με ενέργειες του οικείου Μητροπολίτου κ. Αμφιλοχίου η Μονή εντάχθηκε πρόσφατα στο ΕΣΠΑ, με προϋπολογισμό 980.000,00 .

Η μελέτη της Μονής, κόστους 80.000,00 ) είχε χρηματοδοτηθεί από την Μονή. Οι εργασίες που στο επόμενο διάστημα θα αρχίσουν, με επίβλεψη της 28ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, περιλαμβάνουν συντήρηση και αποκατάσταση των κτηριακών συγκροτημάτων της Μονής.