45 χρόνια Αρχιερατικής Διακονίας Επισκόπου Θεουπόλεως Παντελεήμονος (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 16 Δεκεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 00.12

Την Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε εκδήλωση προς τιμήν του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Θεουπόλεως κ. Παντελέημονος, με την ευκαιρία συμπληρώσεως 45 χρόνων Αρχιερατικής Διακονίας του.

Η εκδήλωση με πρωτοβουλία του ομίλου Μουσικόφιλων "Βυζαντινό αναλόγιο Καλαμαριάς" πραγματοποιήθηκε στην Καλαμαριά, με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Προκοπίου

Στην εκδήλωση παρέστησαν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αμορίου κ. Νικηφόρος Εκπρόσωπος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος κ. Βαρθολομαίου, ο Παναγιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Προκόπιος, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, ο Σεβασμιώτατος Νεαπολεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας (Δι΄Εκπροσώπου), ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννης, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου‎ κ. Θεόκλητος, και ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θερμών κ. Δημήτριος, βουλευτές, ο Δήμαρχος της Καλαμαριάς, άλλοι Δήμαρχοι, Πανεπιστημιακοί Διδάσκαλοι, Ιερείς και πλήθος λαού.

Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Θεουπόλεως κ. Παντελεήμων κατά κόσμον Γεώργιος Σκλάβος, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από πτωχούς αλλά ευσεβείς και ενάρετους γονείς.

Μετά τις Γυμνασιακές του σπουδές εφοίτησε στην Ιερά Θεολογική Σχολή Χάλκης από όπου απεφοίτησε το 1959. Στο διάστημα των θεολογικών του σπουδών εχειροτονήθη Διάκονος στις 19 Νοεμβρίου 1959 από τον μακαριστό Μητροπολίτη Πριγκηποννήσων κυρό Δωρόθεο.

Επιστρέψας στην Θεσσαλονίκη, διορίσθη Διάκονος στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά ενώ συγχρόνως προσέφερε τις υπηρεσίες του στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Στις 6 Ιουλίου 1961 εχειροτονήθη πρεσβύτερος από τον μακαριστό Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα Παπαγεωργίου, έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου και διορίστικε Ιερατικός προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου Ντεπώ θεσσαλονίκης.

Το έτος 1964 κατόπιν προσκλήσεως του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας Κυρού Ιεζεκιήλ, ανεχώρησε για την Αυστραλία, περίοδο κατά την οποία οι έλληνες Μετανάστες, κατά χιλιάδες, ζητούσαν την λύση του προβλήματος της ανεργίας που αντιμετώπιζαν εδώ, στην χώρα των αντιπόδων την Αυστραλία και τα παντοπόρα πλοία ''ΕΛΛΗΝΙΣ'' και ''ΠΑΤΡΙΣ'' άδειαζαν κυριολεκτικά το εργατικό αυτό δυναμικό της πατρίδας στα λιμάνια της Μελβούρνης και του Σίδνεϊ.

Φθάνοντας στην Αυστραλία μετά από ταξίδι 23 ημερών, διορίστηκε ιερεύς στην Κοινότητα Αγίου Γεωργίου Θέμπαρτον στην Αδελαΐδα της Νοτίου Αυστραλίας.

Τον από λαμαρίνες Ναό του Αγίου, αντικατέστησε με τη συνεργασία των πιστών ελλήνων Μεταναστών, με Ναό νέο, περικαλή, τά θυρανοίξια του οποίου έγιναν το 1966.

Το έργο του Ιερέα εκείνης της εποχής, εκτός από το λειτουργικό και αγιαστικό ήταν: Ομιλίες σε μικρούς και μεγάλους κάθε εβδομάδα, επισκέψεις στα Νοσοκομεία, κάθε εβδομάδα και κυρίως διδασκαλία ελληνικών, καθημερινά στα παιδιά όλων των τάξεων Δημοτικού και Γυμνασίου αφιλοκερδώς.

Το 1970 ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Ιεζεκιήλ στην επιθυμία του να αποκτήση η Αρχιεπισκοπή και δεύτερο βοηθό Επίσκοπο, ζητά από το Οικουμενικό Πατριαχείο την εκλογή του σε επίσκοπο και αυτό γιατί όπως γράφει το βιβλίο ''Ιστορία των Ελλήνων της Αυστραλίας'' στο πρόσωπο του Παντελεήμονα ο Ιεζεκιήλ ανεγνώριζε ήθος, ευγένια, ζήλο, δραστηρίοτητα, ευφράδεια, διοικητικές ικανότητες, υπακοή και προθυμία στο καθήκον.

Η εκλογή του σε Επίσκοπο έγινε από την Ιερά Σύνοδο του Οικουμενικού Πατριαρχείου επί πατριάρχου Αθηναγόρα στις 8 Δεκεμβρίου 1970 με τίτλο ''της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Θεουπόλεως''.

Χειροτονήθηκε στο Σύδνευ της Αυστραλίας την 1η Ιανουαρίου του 1971 και είναι ο πρώτος Έλληνας Επίσκοπος που χειροτονήθηκε στην Αυστραλία. Μεγάλο το γεγονός για την εκεί εκκλησία και πρωτόγνωρο για τους Αυστραλούς.

Στο Σύδνεϋ παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1972 οπότε μετατέθηκε στην Μελβούρνη για τις εκεί ανάγκες της εκκλησίας.

Ως πατριαρχικός επίτροπος ο Επίσκοπος Θεουπόλεως εργάστηκε με όλες τις δυνάμεις του για την επίλυση του μεγάλου θέματος, της αποκοπής από την Αρχιεπισκοπή των παλαιών κοινοτήτων της Αυστραλίας, πρόβλημα που χρόνια ταλαιπωρούσε την ελληνική ομογένεια.

Ταξίδευε συνεχώς από το ένα άκρο της Αυστραλίας στο άλλο για να προλαβαίνει τα προβλήματα στη γέννησή τους και με το πνεύμα της συνδιαλλαγής όλα ρυθμίζονταν κατά τον καλύτερο τρόπο.

Ίδρυσε στο Σίδνεϊ το πρώτο Κέντρο Προνοίας, που έγινε αφορμή με τη χορηγία της Αυστραλιανής Κυβερνήσεως, να δημιουργηθούν παρόμοια και στις άλλες πόλεις της Αυστραλίας.

Στο διάστημα όμως της επιτροπίας του αντιμετώπισε δύο μεγάλες συμφορές.

Η μία ήταν η εισβολή στην Κύπρο 1974. Κινητοποιήσεις της ομογένειας σε όλες τις μεγάλες πόλεις, συλλαλητήρια, διαμαρτυρίες, έρανοι για τα θύματα και τους αστέγους, παραστάσεις για τους αγνοουμένους και προ πάντων ευαισθητοποίηση της Αυστραλιανής κοινωνίας και της κυβέρνησης της Αυστραλίας.

Η δεύτερη μεγάλη συμφορά: 1974 Ξημέρωνε Χριστουγέννα όταν ο κυκλώνας Τρέισι,που έτρεχε με 250 χιλιόμετρα την ώρα σάρωσε κυριολεκτικά την πόλη του Ντάργουιν στη Βόρειο Αυστραλία.

Ζούσαν εκεί γύρω στους 6.000 έλληνες από τους οποίους οι 5.000 Καλύμνιοι.

Ο κυκλώνας δεν άφησε τίποτε όρθιο. Μονό ο Ναός του Αγίου Νικολάου έμεινε σχεδόν άθικτος, τραγικός μάρτυρας του μεγέθους της καταστροφής.

Ένα στρατιωτικό αεροπλάνο του μετέφερε την επομένη, μετά από 5 ώρες πτήση στο Ντάργουιν, με ένα υπνόσακο υπομάλης και λίγες κονσέρβες.

Νέες κινητοποιήσεις της ομογένειας για χρήματα, ρουχισμό, κουβέρτες και τρόφιμα.

Ως να εγνώριζε τις δυσκολίες που θα περνούσε ο Άγιος Θεουπόλεως και ο τότε Μητροπολίτης Φιλαδελφείας Βαρθολομαίος και νύν Οικουμενικός Πατριάρχης του έγραψε όταν ανέλαβε πατριαρχικός επίτροπος: ''Σου εύχομαι δύναμη Παντελεήμων για να ανταπεξέλθης στις δυσκολίες που θα έχης συ προσωπικά. Ξέρω πως αγαπάς την εκκλησία και την εν αύτη τάξη και πειθαρχία, καθώς και την Αρχιεπισκοπή που τόσα χρόνια με πιστότητα την υπηρετής και για αυτό είμαι βέβαιος πως και με τη σύνεση και μετριοπαθειά σου, θα παίξης ρόλο ειρηνευτικό''.

Τον Απρίλιο του 1975 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας τον τότε Μητροπολίτη Μιλητουπόλεως κ. Στυλιανό.

Τον υποδέχθηκε με πλήθος λαού στο Σύδνεϋ, τον ενθρόνισε και στην προσφώνηση που το έκαμε εξήρε τα προσόντα και τις ικανότητες του νέου ποιμενάρχου και τα υπέροχα αισθήματα που έτρεφε και εξακολουθεί να τρέφη γι΄αυτόν.

Μετά από λίγες ημέρες τον μετέθεσε στην Αδελαΐδα όπου παρέμεινε μέχρι το 1979 όποτε τον επανέφερε και πάλιν στην Μελβούρνη για τις νέες ανάγκες της Αρχιεπισκοπής .

Το 1983 εκοιμήθη εις την Μελβούρνη ο πατέρας του, οπότε για λόγους υγείας εζήτησε να επιστρέφη στην Ελλάδα το 1984.

Επιστρέψας, διορίστηκε καθηγητής στο Εκκλησιαστικό Φροντιστήριο Κατερίνης και σε άλλα Σχολεία αργότερα, δεν έπαψε όμως να ιερουργή με την άδεια και τις ευλογίες των κατά τόπους Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών μέχρι σήμερα.