Ομιλίες Μητροπολίτη Γόρτυνος για τον Άγιο Κοσμά και τον Χριστόφορο Παπουλάκο

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 22 Ιανουαρίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.25

Ομιλίες Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίου στην ημερίδα με θέμα: ''Κοσμάς ο Αιτωλός και Χριστόφορος Παπουλάκος: Οι Εθνομάρτυρες και Προστάτες της Ορθοδοξίας'', που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014 στα Τρόπαια Γορτυνίας.

Ακολουθούν οι ομιλίες του Σεβασμιωτάτου:

Α. Κήρυγμα του Σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία στο τέλος της Θείας Λειτουργίας στον Ναό της Παναγίας Τροπαίων Γορτυνίας.

Αγαπητοί μου χριστιανοί,

Είναι ωραίο το θέαμα που παρουσιάζει ο ιερός Ναός της Παναγιάς στην ορεινή κωμόπολη των Τροπαίων την σημερινή Κυριακή, πρώτη Κυριακή του Λουκά.

Εδώ τα χωριά μας τα ευλογημένα είναι ηρωικά και ιστορικά, πεφημισμένα για την παλαιά τους ιστορία. Στα νεώτερα χρόνια είναι εγκαταλελειμμένα και η κωμόπολις των Τροπαίων δεν έχει πολύ λαό για τούτο και τα εκκλησιάσματα των δύο ενοριών είναι πενιχρά, αλλά είναι ευλογημένο το θέαμα που παρουσιάζει η Παναγιά των Τροπαίων την σημερινή ημέρα γιατί βλέπω να παρευρίσκεται λαός ευσεβής.

Ήρθατε από μακριά κεκλημένοι, και εγώ κεκλημένος είμαι την σημερινή ημέρα διότι ο ευπαίδευτος και ευλαβής αρχιμανδρίτης πατήρ Νεκτάριος Πέττας ετοίμασε συμπόσιο πνευματικό αφιερωμένο σε δύο μεγάλες προσωπικότητες της πατρίδος μας, ιεραποστολικές προσωπικότητες. 

Πρώτον τον ιερομάρτυρα και ισαπόστολο Κοσμά Αιτωλό που δεν είναι υπερβολή να πούμε πως αν δεν είχαμε αυτόν, δεν θα είχαμε πατρίδα ελευθέρα διότι θεοφόρος πατήρ αυτός, τα είχε ενοποιημένα μέσα του και αναμίγνυε το περί Χριστού κήρυγμα με το της ελευθερώσεως της πατρίδος μας κήρυγμα και στο αγιασμένο ράσο του έρχονταν οι αγωνιστές και ορκίζονταν ότι θα χύσουν το αίμα τους για την ελευθεριά της πατρίδος.

Εάν δεν είχαμε Κοσμά Αιτωλό δεν θα είχαμε κατήχηση, κατηχημένο λαό σήμερα, γιατί είναι γνωστό ότι το κήρυγμά του δεν ήταν χαρούμενα λόγια ή έτσι μία καλολογία αλλά ήταν κατηχητικό.

Εκήρυττε για τα δόγματα της Ορθοδόξου πίστεώς μας ακόμα δε, ήταν και μαχητικό κήρυγμα γιατί αυτός έλεγε όταν τον ρωτούσαν, και το συγκεκριμένο είναι εγγεγραμμένο: «Ποιός είναι αιτία των κακών; Ο Πάπας τα φταίει.

Αυτός είναι η αιτία των κακών! Για αυτό κατάρα στον Πάπα», ένα λόγο μαχητικό που Πατριαρχάδες, Αρχιεπίσκοποι, Επίσκοποι, θεολόγοι καθηγητάδες, δεν μπορούν όλοι μαζί να εκφέρουν.

Αλλά εμείς εδώ που ήρθαμε, συγκεντρωθήκαμε σήμερα σαν παιδιά και εγγόνια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού λέμε τον λόγο Του «κατάρα στον Πάπα και στους διαδόχους του, κατάρα!» γιατί έτσι έλεγε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Και είναι πολύ σημαντικό αδελφοί μου χριστιανοί γιατί υπό Τουρκιά υπό σφάγα του τυράννου κρατήσαμε την πίστη και βγάλαμε ήρωες και μάρτυρες ενώ σήμερα η ελευθέρα πατρίδα προδίδωμεν την πίστη και μάλιστα η πίστη προδίδεται από εκεί που δεν θα το περίμενε κανείς!

Στα βήματα του Κοσμά ήρθε ένας άλλος όσιος πατήρ που είναι δικός μας και πρέπει να καυχώμεθα ιδιαίτερα για αυτόν. Τον έλεγαν Χριστοφόρο το όνομα, καλόγερος, τριμμένο το ράσο του ήταν.

Εγεννήθη εδώ στα δικά μας μέρη στα Άρμπουνα Καλαβρύτων και αγάπησε ιδιαίτερα την Πελοπόννησο αλλά, μεταξύ μας που είμεθα, ώ Τροπαιάτες, όχι εσείς αλλά οι πατέρες σας, οι παππούδες σας, φάνηκαν ψυχροί στο κήρυγμα του Παπουλάκου και είναι ντροπή αυτό, διότι είναι γραμμένο στα βιβλία το συγκεκριμένο, γιατί η ιστορία δεν παραγράφεται, δεν μπορεί να σβηστεί.

Είναι γραμμένο στα βιβλία ότι τα Τρόπαια δεν ήκουσαν το κήρυγμα του Παπουλάκου, του οσίου Χριστοφόρου αλλά δια τούτο παρακαλώ πολύ, οι ιερείς, ο πρωτοπρεσβύτερος πατήρ Ιωάννης Κούλης και εσείς άγιε αρχιμανδρίτα Νεκτάριε, να ονομάζετε συνεχώς και να κατηχείτε τον λαό υπέρ του Παπουλάκου για να ζυμωθεί μες στην ψυχή η προσωπικότητά του και ευγνωμόνως πλέον τα νέα Τρόπαια να φέρονται προς αυτόν.

Επίσης, να αναρτηθεί εικόνα και στην μία κάτω την πρωτεύουσα ενορία και μία εδώ στην Παναγία, για να βλέπουν τα νέα τα παιδιά, που είναι τα νέα Τρόπαια, τον ιεροκήρυκα που περπάτησε εδώ, που περιόδευσε την πατρίδα μας.

Ήταν και αυτός σαν τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, να πω χριστιανοί μου –εκμεταλλεύομαι την ευλάβειά σας γιατί η ώρα έχει παρέλθει-. 

Ξέρετε πότε έγινε η ζημιά στην πατρίδα μας; Αντί να πάρουμε τον Κολοκοτρώνη που τα βόλια είχαν κάνει κόσκινο το κορμί του και να τον κάνουμε Βασιλιά πήγαμε στην Δύση και φέραμε έναν ξενόφερτο, έναν αλλόπιστο, έναν Καθολικό τον Όθωνα και κάναμε Βασιλιά.

Ήρθαν λοιπόν μαζί με τον Όθωνα όλοι οι Καθολικοί και τότε έγινε η πρώτη συμπροσευχή στην Μητρόπολη των Αθηνών στην Αγία Ειρήνη Αιόλου, και Αρχιερείς πολλοί, κτλ, υποδεχόμενοι τον Βασιλέα έκαναν συμπροσευχάς μετά των αλλοθρήσκων παραβαίνοντας το ιερό πηδάλιο, τους Κανόνας, όπως θα γράψουμε σε ένα εγγύς κυριακάτικο κήρυγμα που θα μνημονευτεί ο δέκατος Κανών των Αγίων Αποστόλων που απαγορεύει συμπροσευχάς με αιρετικούς. 

Επανέρχομαι και λέω λοιπόν, ενώ αυτή ήταν η κατάσταση της πατρίδος μας και ενώ όλοι προσκυνούσαν τον Καθολικό Βασιλέα Όθωνα, βρέθηκε ένας καλόγηρος αγράμματος, εδώ από την Πελοπόννησο, ο Παπουλάκος και είπε «Μας έφεραν ένα ψωριασμένο πρόβατο που θα ψωριάσει όλη την Ελλάδα!».

Ακούτε πως είπε τον Όθωνα τον Βασιλιά την ίδια στιγμή που Πατριαρχάδες, Αρχιεπίσκοποι κτλ προσκυνούσαν τον Όθωνα; Ο Παπουλάκος είπε «μας έφεραν ένα ψωριασμένο πρόβατο».

Δεν είχε ο Χριστοφόρος τίποτα με τον άνθρωπο Όθωνα αλλά «ψωριασμένη» ήταν η πίστη του κατά το δόγμα το αιρετικό που ανήκε, που θα ψωριάσει την Ελλάδα.

Όμως, οι άλλοι ρασοφόροι που προσκυνούσαν πέθαναν και σβήσανε, ωστόσο έζησε ο Παπουλάκος και σήμερα εδώ στα Τρόπαια, την 28η Σεπτεμβρίου, προσκυνούμε και μνημονεύουμε το όνομά του και τον επικαλούμεθα να προσεύχεται υπέρ ημών.

Και οι δύο προσωπικότητες που θα τιμήσουμε σήμερα σε αυτό το συνέδριο ήταν μεγάλες.

Πατέρα Νεκτάριε η κυρία καθηγήτρια Μαρία Μαντουβάλου είναι ομιλήτρια; Ναι.. είναι.. είναι; Πάτερ Νεκτάριε εσάς ερωτώ. Α, εντάξει είναι! Γιατί αν δεν ήταν θα έφευγα γιατί την θεωρώ ορθόδοξο πέρα για πέρα!

Θα τα ακούσετε αγαπητοί μου χριστιανοί αυτά στο συνέδριο το οποίο θα επακολουθήσει. Παρακαλώ πολύ να μείνετε να συμμετέχετε.

Τας ευχάς των πατέρων των τιμωμένων του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και του Οσίου Χριστοφόρου να έχετε και τας ευχάς των συνλειτουργών πατέρων. Ιδιαιτέρως ευχαριστώ τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας Πάρου, Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Πήχο. 

Ηγούμενε, αξιώθηκα μία φορά μόνο να έρθω προσκυνητής στην Μονή σας, διότι ήτο τότε εκεί ο πατήρ Φιλόθεος Ζερβάκος και εκεί πήγαινε ο πατήρ Αυγουστίνος Καντιώτης.

Πιστοί θα έχετε ακούσει τα όνοματά τους Ο πατήρ Αυγουστίνος τον πατέρα Ζερβάκο τον είχε εξομολογητή, ήτο πνευματικός του. 

Να σας πω και ένα ανέκδοτο; Έτσι μου ήρθε τώρα. Ένα που είπε ο πατέρας Φιλόθεος στον επίσκοπο Φλωρίνης, πατέρα Αυγουστίνο.

Πήγε να εξομολογηθεί ο επίσκοπος και ο πατήρ Φιλόθεος της Λογγοβάρδας, ο προκάτοχός σας Ηγούμενε Χρυσόστομε, του λέει: «Πάτερ Αυγουστίνε, η Ορθοδοξία είναι ένα ποτήρι με γλυκό κρασί.

Αυτό το ποτήρι –το λέει ο πνευματικός βλέπεις- το γλυκό κρασί που λέγεται Ορθοδοξία, πρέπει να το πίνουμε λίγο-λίγο να γλυκαινόμεθα. Εσύ πάτερ Αυγουστίνε, του δίνεις μιά στο ποτήρι, το πίνεις ολόκληρο και μεθάς». 

Ωραία δεν ήταν η εικόνα αυτή; Αυτός ήταν ο πατήρ Αυγουστίνος. Το ποτήρι το έπινε όλο και όπως ο ομηρικός Οδυσσέας έλεγε στα παλικάρια του «πιέστε κρασί, πολύ κρασί να ορμάτε με δύναμη στον εχθρό!», έτσι και ο πατήρ Αυγουστίνος το έπινε όλο μονομιάς.

Ρουφούσε το κρασί την Ορθοδοξία με ορμή και με δύναμη και έπειτα μετέδιδε αυτήν την ορμή σε εμάς τα τέκνα του. 

Ευχαριστούμε λοιπόν τον πατέρα Χρυσόστομο, τον Ηγούμενο, τον διάδοχο του πατρός Φιλοθέου που ταξίδεψε από μακριά, από το νησί της Πάρου.

Τον ευχαριστούμε πολύ εκ μέρους όλων των Τροπαίων και όλης της Μητροπόλεως και τον παρακαλώ πολύ να ακούσει, και το λέω ενώπιον των εικονισμάτων και ενώπιόν σας, ενώπιον του λαού, εσάς: στην ανθρώπινη και ταπεινή Μητρόπολη μας Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, να έρχεται αυθεντικά, αυταρχικά, με δικαιώματα να κατηχεί τον λαό και εμείς θα τον ακούμε έστω και αν τα λέει πατροαυγουστινιακά

Να είστε ευλογημένοι.

Β. Εναρκτήριος λόγος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ιερεμία στην Ημερίδα. 

Κύριε Δήμαρχε και λοιποί τετιμημένοι προσκεκλημένοι.

Ως Ποιμενάρχης του τόπου αυτού του ευλογημένου και ηρωικού εκφράζω εκ’ βάθους καρδίας μου την ευχαριστία μου για αυτό που γίνεται σήμερα στην πόλη των Τροπαίων και την ευχαριστία μου στον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη κύριο Νεκτάριο Πέττα, διότι αυτός υπήρξε η ψυχή της διοργανώσεως.

Όμως, δεν θα έκανε τίποτα αυτός αν δεν ήταν η βοήθεια του κυρίου Δημάρχου και των άλλων λοιπών, όλων υμών των αρωγών. 

Θα τιμήσουμε όπως είπα και στην προσλαλιά μου στη Θεία Λειτουργία, δυο μεγάλες μορφές του Ελληνικού Έθνους.

Η μια μορφή έζησε πριν από την επανάσταση του 1821, του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στου οποίου το θερμουργό του κήρυγμα οφείλουμε την εξέγερση του Έθνους διότι όρκισε τα παλικάρια να αγωνιστούν και να θυσιαστούν για την ελευθερία της Πατρίδος, την οποίαν ελευθερία την έλεγε «ποθούμενο».

Πότε θα έρθει το «ποθούμενο;» ρώταγαν τον Άγιο Κοσμά. «Θα έρθει το ποθούμενο; Άραγε θα έρθει η μέρα;».

«Θα έρθει η μέρα, ευλογημένοι» έλεγε και τόνωνε με το θερμουργό του κήρυγμα την ψυχή των σκλαβωμένων.

Η άλλη μορφή του Παπουλάκου είναι μετά την επανάσταση αλλά, συγνώμη κυρία καθηγήτρια Μαντουβάλου να πω, συγνώμη κύριε Δήμαρχε Γιαννόπουλε, -πως μου έρχονται μερικά πράγματα, ένα, ένα, περίεργο νόημα μου ήρθε να πω-, ότι όταν είμεθα σκλαβωμένοι στον Τούρκο τύραννο κρατήσαμε την πίστη, την ζημιά την πάθαμε όταν ελευθερωθήκαμε.

Ανοίξαμε τα σύνορα και αντί να πάρουμε τον Κολοκοτρώνη και να τον κάνουμε Βασιλιά, που πίστευε Χριστό και Πατρίδα, φέραμε έναν ξένο που δεν ήξερε, δεκαπέντε ετών στην ηλικία, δεν ήξερε τίποτε από Ελλάδα, να κυβερνήσει τούτο τον τόπο.

Λοιπόν, θόλωσε η ατμόσφαιρα, με εννοήσατε τι είπα, στην Τουρκιά είχαμε καθαρά Ορθόδοξη Ελληνική ατμόσφαιρα, όταν ελευθερωθήκαμε πάθαμε την ζημιά και θόλωσε η ατμόσφαιρα. Καταργήθηκαν τα σύνορα, ήρθαν άλλα ήθη και έθιμα εδώ.

Τότε χρειάζονταν μορφές αφύπνισης και αντίστασης σε αυτά. Θα περιμέναμε τοιαύτη μορφή να ήταν ο Πατριάρχης, να ήταν ο Αρχιεπίσκοπος, να ήταν οι Επίσκοποι, να ήταν οι παππάδες αλλά αυτοί ακολούθησαν μια προδομένη γραμμή.

Όμως βρέθηκε από εδώ, από την Πελοπόννησο, ένας καλογεράκος ο Παπουλάκος που πήρε ένα μπαστούνι και ένα σακούλι και περιόδευε τα χωριά, τα Τρόπαια τα όργωσε, με τα πόδια του.

Εγώ δεν κάνω κανέναν κόπο κύριε Δήμαρχε, εκδρομή κάνω, με το αυτοκίνητό μου πάω εκδρομή στα Τρόπαια, δεν είναι κούραση, αυτός όμως, με τα πόδια του. 

Αυτό το ρέμα των Λαγκαδίων, διαβάστε παρακαλώ το βιβλίο του Κωστή Μπασιά χριστιανοί μου, καλύτερο από το οποίο δεν μπορούσε να γραφεί, εκεί που αντάμωσε την Αρετή, το λέω καλά π. Νεκτάριε;

Την Αρετή που την κυνηγούσαν τα αδέρφια της γιατί παραπλανήθηκε η κοπέλα, έμεινε έγκυος και δεν το έριξε όπως κάνουν οι σημερινές κοπέλες οι «μορφωμένες», αλλά το έφερε εις πέρας.

Πήρε το παιδί και κυνηγημένη από τον αδελφό της Σαράντη, πήγε στο ρέμα των Λαγκαδίων, εδώ πιο πέρα. Ήταν κρύο και παγωνιά και ο Παπουλάκος λέει: «Από πού να πάω;»

Έτσι η Χάρις του Θεού τον έφερε στο ρέμα. Πού πας άνθρωπε; δεν υπάρχει δημόσιος δρόμος. Ακολούθησε το ρέμα, τον έσπρωξε εκεί ο Θεός να πάει, και άκουσε τα αγκομαχητά «ωωω»!

Βογγητό την νύχτα εκεί στην παγωνιά. Ήτανε η Αρετή η οποία θα αυτοκτονούσε, θα έσφαζε το παιδί πρώτα και θα αυτοκτονούσε η ίδια μετά. 

Η Χάρις του Θεού οδήγησε έναν καλόγερο, τον Παπουλάκο, Χριστοφόρο τον έλεγαν, αλλά τον παπά να τον λέτε «Παπούλη». Πόσο χαίρομαι και εμένα όταν δεν με λένε «Σεβασμιώτατε»! Τι πάει να πει «Σεβασμιώτατε»;

Σεβασμιώτατοι είστε όλοι σας, κάθε άνθρωπος είναι σεβασμιώτατος. Από εκεί είναι από το Καλαβρυτινό χωριό Άρμπουνα, που τον επονόμασαν Παπουλάκο.

Και ο λαός εδώ της Γορτυνίας του άλλαξε το όνομα από «Χριστοφόρος» σε «Παπουλάκος» και έμεινε με αυτό το όνομα στην ιστορία και στην λογοτεχνία.

Λοιπόν, αυτός ήταν μετά την απελευθέρωση και οι σημερινοί «γραικύλοι καλαμαράδες» δεν τον τιμούν, τον διώκουν. 

Με συγχωρείτε κύριε Δήμαρχε, να πω άλλη μια αλήθεια: οι σχολικές παλιοφυλλάδες των Γυμνασίων των παιδιών, τα ιστορικά εγχειρίδια δεν γράφουν τίποτε για τον Άγιο Κοσμά και για τον Άγιο Παπουλάκο, και όμως αυτοί προσέφεραν πολλά και στην παιδεία.

Χαίρω πολύ γιατί στον τόπο αυτό στα Τρόπαια, έγινε η Επιστημονική Εκδήλωση όπως έγινε στην Μητρόπολη Σαντορίνης, αφού ο Παπουλάκος πέρασε και από εκεί ως εξόριστος.

Ο Παπουλάκος λοιπόν, είπε τον Όθωνα «ψωριασμένο πρόβατο που θα ψωριάσει όλη την Ελλάδα». Τον Βασιλιά να πεις ψωριασμένο πρόβατο; Τον άνθρωπο τον πέρασαν από δικαστήρια.

Στο δικαστήριο των Αθηνών, φανταστείτε πήγε όλη η Πελοπόννησος στην δίκη. Ο Πρόεδρος εκεί τον ρώτησε: «Δικηγόρο, έχεις δικηγόρο; Ο Παπουλάκος σηκώθηκε και είπε: «Δικηγόρο που θα με δικάσει και θα με αθωώσει την ημέρα της Κρίσεως διορίζω τον Κύριων ημών Ιησούν Χριστόν». Ταράχτηκε και σείστηκε το δικαστήριο, τέλος πάντων, καταδικάστηκε βέβαια και πήγε, πού πήγε παρακαλώ; Πού τον πήγαν εξόριστο παρακαλώ; Στην Θήρα και την Άνδρο. 

Να δείτε τι είμαστε εμείς οι Δεσποτάδες! Είχαν πανηγύρι στην Μονή Παναχράντου Άνδρου όπου τον είχαν εξόριστο και είχε πάει ο Δεσπότης. Να το ακούσετε κύριε Δήμαρχε αυτό!

Οι παπάδες έκαναν τούμπες στο Δεσπότη. Βγαίνει και ο Παπουλάκος, τον κοιτάει, ρε τον ήξερε! Ήταν κατσικοκλέφτης από εδώ από τα Καλαβρυτοχώρια και τον έκαναν Δεσπότη, λεγόταν Μητροφάνης Οικονομίδης. Ο Παπουλάκος ήξερε το μικρό λαϊκό του όνομα, τον έλεγαν Μήτρο.

Του λέγει ο Παπουλάκος: – είπαμε οι παπάδες τούμπες, καμπάνες-, «ρε Μήτρο και εσύ έγινες Δεσπότης; Πρόκοψε η εκκλησία»! Και να σας πω παρακαλώ, στην εκκλησία μπήκαν Μήτρηδες, Μήτρηδες… μπήκαν στην εκκλησία! 

Ο Δεσπότης όπως ήταν, αντί να του πει κάτι, γυρίζει την μπαστούνα ανάποδα, μπάμ του δίνει μια! Τον σκότωσε τον άνθρωπο, πέθανε από αυτό, όπως διασώζει το γεγονός ο Ν. Σαρίπολος. Του σακάτεψε την σπονδυλική στήλη ο Μήτρος.

Εδώ, αντί την μαγκούρα να την έχουμε για άθεους, για απίστους, για αιρετικούς, τη ρίξαμε εναντίον του Παπουλάκου. Από πού, από πού πέθανες Παπουλάκο Άγιε; Από Δεσπότη πέθανα. 

Αυτούς τους τιμάμε εμείς σήμερα. Αν ο Δεσπότης τον χτύπησε, εμείς θα τον τιμήσουμε και τον έχουμε σε εικόνες εδώ στην Γορτυνία.

Να ζήσουν τα Τρόπαια και η Γορτυνία και ανακηρύσσουμε τον Δήμαρχο ισόβια Δήμαρχο, όπως συμφωνούν και οι παραβρισκόμενοι, κατά τα ισόβια δεσμά που λέμε. 

Να είστε ευλογημένοι!

Γ. Ομιλία λήξεως της Ημερίδας υπό του Σεβασμιωτάτου κ. Ιερεμία.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους ομιλητές. 

Κύριε Δωρίτη διέγνωσα την καλή σας ψυχή και τα ωραία φρονήματα από το λογίδιο που εκφωνήσατε και έτσι μου ήρθε να παρακαλέσω το εξής: με την βοήθεια του κυρίου Δημάρχου Γορτυνίας Γιαννόπουλου, ο οποίος είναι πολύ ενεργητικός και επιταχύνει τα πράγματα, έχουμε λοιπόν επιτάχυνση και εντός ολίγου, σε ένα μήνα περίπου, λαμβάνω άδεια στα χέρια για να αναγείρω Ναό του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄, ο οποίος γεννήθηκε και ανατράφηκε στα μέρη μας. Δεν υπάρχει Ναός προς τιμή του σε όλη την Ελλάδα πουθενά.

Σκεφτείτε η πατρίδα του η Δημητσάνα δεν έχει Ναό. Λοιπόν, ευχαριστώ δημοσίως πάρα πολύ εκ’ μέρους όλων των παρευρισκομένων, τον κύριο Δήμαρχο γιατί τον παρακάλεσα και τον ευχαριστώ γιατί έτεινε ευήκοος στην παράκληση μου και επιτάχυνε τα πράγματα για να δοθεί η άδεια της ανέγερσης του Ναού.

Επειδή αρχίζω να αναγείρω ναό του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ θέλω τη βοήθειά σας κ. Δωρίτη. Παρακαλώ πάρα πολύ, το λέγω ενώπιον όλων, είναι έτοιμα τα σχέδια του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην γενέτειρά του, ετοιμάζεται και του Παπουλάκου στην γενέτειρά του, τώρα σας παρακαλώ, θέλω τη βοήθεια σας για την ανέγερση του Ναού του Αγίου Γρηγορίου του Ε΄ στην γενέτειρά του. 

Αυτό το αναμνηστικό και τιμητικό δώρο είναι για τον κύριο Δωρίτη, η ιστορική δαγκεροτυπία από το Μουσείο των Αρμπούνων με την μορφή του Παπουλάκου.

Ελάτε κύριε Δήμαρχε να προσφέρω, να προσφέρουμε μαζί στον μεγάλο ρωμιό κύριο Άρη, παρακαλώ ελάτε και εσείς να την προσφέρουμε, εκπροσωπείτε το λαό εσείς.

Κύριε, κ. Άρη Δωρίτη σας προσφέρουμε την σπάνια αυτή εικόνα του Αγίου Χριστοφόρου Παπουλάκου.

Με συγκίνησε ιδιαίτερα που είπατε ο δικός σας εαυτός είναι «Παπουλακιστή». Είμαι και εγώ στο ίδιο «κόμμα», χριστιανοί μου δεν είναι κόμμα κοσμικό, είναι της εκκλησίας, είναι από το σώμα του Χριστού.

Χαίρομαι να είμαι συναγωνιστής σας κ. Δωρίτη. Από μικρά ηλικία, δεκατεσσάρων ετών, μελετούσα το έργο του Αγίου Κοσμά, καθώς και του Παπουλάκου από το έργο του Κωστή Μπαστιά.

Και όταν έγινα φοιτητής πήγα σε νέο Παπουλάκο, στον Πάτερ Αυγουστίνο Καντιώτη, θα έχετε ακούσει. Τον επικαλούμαι στην προσευχή μου και προσπαθώ να μιμούμαι το βίο του και το κήρυγμα του.

Να μας ευλογεί όλους. Ο κύριος Δήμαρχος μου λέει «μη φωνάζεις και τόσο πολύ»!, αλλά ο π. Αυγουστίνος το ίδιο έκανε. 

Δικαιωματικά λαμβάνετε την εικόνα αυτή διότι είναι φωτογραφία τύπου δαγκεροτυπίας του Χριστοφόρου, του οσίου Παπουλάκου που έδρασε κυρίως στη περιοχή μας, στην Γορτυνία και να την έχετε σαν προστάτη σας.

Εδώ έχουμε ένα θαυματουργό απεικόνισμα με αχειροποίητο Σταυρό σε κορμό πεύκου. Είχαμε στην Πάτρα έναν Γορτύνιο Πατέρα, τον Πατέρα Γερβάσιο Παρασκευόπουλο, καταγόμενο από την Νυμφασία. Το κήρυγμά του έσειε την πόλη των Πατρών, ήταν μαθητής του Αγίου Νεκταρίου.

Αυτός επειδή αγαπούσε ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά, έκανε κατασκήνωση και φύτεψε δένδρα. Σε ένα δένδρο από αυτά λοιπόν, που το φύτεψε με τα χέρια του, όπου το κόψεις βγάζει αυτή την εικόνα.

Υπάρχει αυτός ο κορμός από το πεύκο λοιπόν και εδώ έχει σχηματιστεί θαυματουργικά αχειροποίητος Σταυρός, πέστα Άγιε Αρχιμανδρίτα Νεκτάριε που τα ξέρετε!

Άγιε καθηγούμενε Λογγοβάρδας π. Χρυσόστομε, ευχαριστούμε πάρα πολύ για την θυσία που κάνετε, γιατί η Γορτυνία είναι δική σας και παρακαλούμε αυτό να γίνει απαρχή πολλών άλλων επισκέψεων.

Να είστε ευλογημένοι!