Διευκρινίσεις για τα περί ομοφυλοφιλίας στο Σαμπεζύ

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 02 Απριλίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 14.50

Του Αιμίλιου Πολυγένη

---

Διευκρινίσεις σχετικά με τα όσα φέρονται να αναφέρθηκαν στην προπαρασκευαστική επιτροπή για την Πανορθόδοξη Σύνοδο για το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας έδωσε ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος σε επικοινωνία που είχε με τον κ. Αιμίλιο Πολυγένη Διευθυντή του Εκκλησιαστικού Πρακτορείου Ειδήσεων Romfea.gr.

Ο Σεβασμιώτατος παρέπεμψε για το θέμα σε άρθρο του κυρίου Θεόδωρου Γιάγκου, καθηγητού και προέδρου του τμήματος κοινωνικής θεολογίας.

Την επιστολή του κ. Γιάγκου στην οποία απαντούσε σε έτερο εκκλησιαστικό ιστότοπο η Romfea.gr την είχε στη διάθεσή της ωστόσο για λόγους δημοσιογραφικής δεοντολογίας (εφόσον απευθυνόταν και απαντούσε σε συγκεκριμένο δημοσίευμα) επιλέξαμε να μην τη δημοσιεύσουμε.

Ωστόσο, για να μην υπάρχουν παρανοήσεις δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή:

«Είναι γνωστόν ότι τον παρελθόντα Φεβρουάριο (από 16ης μέχρι 20ής του μηνός), στο Πατριαρχικό Κέντρο του Σαμπεζύ συνήλθε για δεύτερη φορά (η πρώτη συνάντηση έγινε από 29ης Σεπτεμβρίου μέχρι 3ης Οκτωβρίου 2014) η Διορθόδοξη Ειδική Επιτροπή, η οποία έχει συγκροτηθεί με σκοπό την επικαιροποίηση και τη διόρθωση των Προσυνοδικών Κειμένων που είχαν αποφασισθεί στις Προσυνοδικές Διασκέψεις, κυρίως στη Β΄ (Σαμπεζύ 1982) και στη Γ΄ (Σαμπεζύ 1986). Μετά την επεξεργασία τα κείμενα θα παραπεμφθούν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η οποία, σύμφωνα με την εξαγγελία στη Σύναξη των Προκαθημένων (Μάρτιος 2014), θα συγκληθεί στην Κωνσταντινούπολη το 2016.

Αντικείμενο των εργασιών της Ειδικής Επιτροπής αυτή τη φορά ήταν η επικαιροποίηση του κειμένου της Γ΄ Προσυνοδικής Διασκέψεως που φέρει τον τίτλο «Η συμβολή της Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την επικράτησιν της ειρήνης, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας, της αδελφοσύνης και της αγάπης μεταξύ των λαών και την άρσιν των φυλετικών και λοιπών διακρίσεων».

Το κείμενο συντάχθηκε στο κλίμα εκείνης της εποχής, κατά την οποία ο ψυχρός πόλεμος κυριαρχούσε. Σήμερα όμως τα δεδομένα άλλαξαν, εμφανίσθηκαν νέες απειλές και επιχωριάζουν άλλα φλέγοντα προβλήματα.

Έτσι η επιτροπή ήταν αναγκασμένη να μην προσφέρει «οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς».

Η Επιτροπή εργάσθηκε με φιλοτιμία και πρωτίστως με βαθύτατο αίσθημα σεβασμού προς την εκκλησιαστική παράδοση και την παραδεδομένη υπό των Πατέρων θεολογική αλήθεια.

Η ευθύνη της ήταν και είναι αυξημένη, πολλώ μάλλον καθόσον επεξεργάζεται κείμενα συνοδικά.

Αν μάλιστα αναλογισθούμε ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος προετοιμάζεται εδώ και πολλές δεκαετίες και ότι οι προσδοκίες του εκκλησιαστικού πληρώματος είναι αυξημένες, αυτή η ευθύνη γίνεται θεοκέλευστο καθήκον.

Οι εκπρόσωποι όλων των Πατριαρχείων και των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών εργάσθηκαν ως ένα σώμα, αναπτύσσοντας δημιουργικό θεολογικό διάλογο, πάντοτε με στόχευση την ανάδειξη της διδασκαλίας της Εκκλησίας.

Ουδείς ενεργούσε αποσπασματικά ή μεμονωμένα ή με πρόθεση προσβολής της εκκλησιαστικής ενότητος. Έτσι η ανταλλαγή θέσεων και προτάσεων βοήθησε στην όσον το δυνατόν, κατ’ άνθρωπον, βελτίωση των κειμένων.

Αυτό ήταν το πνεύμα και το έργο της Επιτροπής. Δυστυχώς πριν λίγες μέρες είδε το φως της δημοσιότητος ανώνυμο κείμενο υπό τον τίτλο: «Η ομοφυλοφιλία, μήλον της έριδος για τους Ορθοδόξους Ιεραρχές στο Σαμπεζύ της Γενεύης», το οποίο διαστρέφει πλήρως την πραγματικότητα.

Στο κείμενο που συμφωνήθηκε και υπογράφηκε απ΄ όλους τους εκπροσώπους των Εκκλησιών ουδεμία νύξη, ούτε μία λέξη, υπάρχει για το θέμα της ομοφυλοφιλίας.

Εξάλλου αυτό το θέμα δεν ήταν στην ατζέντα. Επομένως, στο συμφωνηθέν κείμενο δεν υπάρχει κάποια αναφορά ή το χειρότερο υποστήριξη της ομοφυλοφιλίας.

Το συγκεκριμένο ζήτημα προέκυψε εντελώς τυχαία, κατά τις συζητήσεις, και ουδείς Ιεράρχης τάχθηκε υπέρ της ομοφυλοφιλίας. 

Υποστηρίχθηκε, με διακηρυκτικό μάλιστα τρόπο, ότι η Εκκλησία δεν καταδικάζει τους ανθρώπους, δηλαδή τα δημιουργήματα του Θεού, αλλά την αμαρτία.

Αυτή είναι θεμελιώδης και αυτονόητη αρχή της Χριστιανικής Ανθρωπολογίας. Ακόμα και τα κανονικά επιτίμια επιβάλλονται στους μετανοούντες αμαρτωλούς όχι ως ποινή, αλλά ως παιδαγωγία, «δια την ιατρείαν παθών και την θεραπείαν ψυχών» (βλ. καν. 2 και 102 της Πενθέκτης).

Οι άγιοι της Εκκλησίας υπερεύχονταν ακόμη και για τη σωτηρία του διαβόλου, ο δε Χριστός δίδαξε την τελεία αγάπη προς όλους τους ανθρώπους.

Είναι χαρακτηριστική η θέση του αγίου Θεοδώρου Στουδίτη, ότι κατά τη Δευτέρα Παρουσία θα κατακαεί μόνο το κακό, και όχι τα δημιουργήματα του Θεού, ήτοι τα λογικά όντα και πνεύματα.

«Ό μεν παρά Θεού, ήγουν η καθ’ ημάς φύσις, ως εκ του Όντος παραχθείσα, ανάλωτος τω πυρί εκείνω. Ό δε ουκ εκ Θεοῦ, ήτοι η αμαρτία, αλλά τη του πράξαντος δημιουργθείσα προαιρέσει· ως ού τι των όντων ούσα, αλλά παρυφιστάσα, οιχήσεται ακατάτακτος ούσα τοις ούσι» (PG 99, 1501AB).

Ο διάλογος κινήθηκε στο παραπάνω πλαίσιο συστοιχώντας στη βιβλική και πατερική θεολογία.

Επαναλαμβάνω ότι ουδείς υποστήριξε κάτι διαφορετικό. Εξάλλου είναι σαφέστατη η θέση της Εκκλησίας ότι η ομοφυλοφιλία είναι πάθος.

Επειδή η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος έχει όραμα, γι’ αυτό όλοι οφείλουμε να συνδράμουμε στο έργο της».