Το αυγό μου βγήκε γερό….

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 11 Απριλίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Ertuğrul Özkök – Hürriyet 19:50

Κάθομαι στο  κάθισμα δίπλα ακριβώς από το Γραφείο του Πατριάρχη Φαναρίου Βαρθολομαίου. Πάνω στο τραπεζάκι αριστερά μου στέκουν κολλητά δύο φωτογραφίες.

Η μία είναι του Προέδρου Δημοκρατίας της Τουρκίας Abdullah Gül, φωτογραφία που υπέγραψε και του έδωσε ο ίδιος. Ακριβώς δίπλα έχει τοποθετηθεί επίσης υπογεγραμμένη φωτογραφία του Πρωθυπουργού της Ελλάδας Παπανδρέου. Μεταξύ των δύο φωτογραφιών υπάρχει ένα περιστέρι από λευκή πορσελάνη. Στο ράμφος του κρατάει κλάδο ελαίας. Πίσω από αυτό ένα διακοσμητικό κλαδί ελιάς.

Μετά το γεύμα  συζητάμε πίνοντας τον καφέ μας. Ο Βαρθολομαίος λέει ότι βρίσκει πολύ οφέλημα τα ανοίγματα της κυβέρνησης. Όταν όμως η συζήτηση φτάνει στο θέμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, τότε το πρόσωπό του αλλάζει μορφή.

Χθες είμασταν καλεσμένοι σε γεύμα, μαζί με ορισμένους φίλους δημοσιογράφους, από τον Πατριάρχη Φαναρίου Βαρθολομαίο. Την ώρα που εμείς μπαίναμε στο Πατριαρχείο έβγαιναν οι Πατριάρχες των Αρμενίων και των Συροϊακωβιτών. Είχαν έρθει να συγχαρούν για την εορτή του Πάσχα.

Πριν το φαγητό ο Πατριάρχης μάς προσέφερε κόκκινο πασχαλινό αυγό. Τσούγκρισε το αυγό του με το δικό μου και έσπασε το δικό του. Θυμήθηκα τις αναμνήσεις μου από τη Σμύρνη. Τότε που μέναμε στην περιοχή Kahramanlar η μητέρα μου ετοίμαζε τις ημέρες του Πάσχα κόκκινα αυγά, που τα έβαφε βράζοντάς τα με φύλλα από κρεμμύδι.

Δυστυχώς  όμως τα Σεπτεμβριανά παρέσυραν σαν  πλημμύρα και εξαφάνισαν τις ωραίες αυτές συνήθειές μας.

Δίπλα στα πιάτα μας υπάρχουν δύο ποτήρια, ένα με νερό και ένα με κόκκινο κρασί. «Το κάνετε μόνοι σας το κρασί;», ρωτώ. «Όχι εγχώριο είναι. Το αγοράζουμε από την Τουρκία», λέει.

Θα περίμενε όμως κανείς κρασί φτιαγμένο από παπάδες. Διερωτώμαι μήπως και σε αυτούς κάποιες ιεροτελεστίες χάνονται σιγά σιγά.

Ο Πατριάρχης συναντήθηκε πριν από μερικές  μέρες με τον Αντιπρόεδρο της  Κυβέρνησης Bülent Arınç. Φαινόταν πολύ ικανοποιημένος από τη συνάντηση αυτή. Προσβλέπει πλέον στο άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης με περισσότερη ελπίδα.

«Στον κήπο της  Σχολής υπάρχει μία προτομή του Ατατούρκ. Κάτω από αυτό γράφει: “Η πιό αληθινή διδασκαλία στη ζωή είναι η επιστήμη”. Δυό βήματα όμως παρακάτω υπάρχει μία κλειδωμένη πόρτα», λέει.

Εάν ανοίξει η Σχολή, είναι, είπε, έτοιμοι αμέσως να αρχίσουν τα μαθήματα. Το πρώτο ακαδημαϊκό έτος θα δεχθουν 20-25 φοιτητές.

Όμως τι θα γίνει άν δεν ανοίξει;

«Έχουμε δύο επιλογές. Ή θα ανοίξουμε μια Σχολή στο εξωτερικό ή θα προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», λέει.

Εξωτερικό;

«Μπορεί να είναι  στη Γενεύη, μπορεί στην Αθήνα».

Αμέσως μετά αναφέρει και μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή:

«Μπορεί και  στην Αλεξανδρούπολη».

Ακριβώς απέναντι δηλαδή από τα τουρκοελληνικά σύνορα.

«Τη Σχολή  δεν την έκλεισε ο Ατατούρκ, δεν την έκλεισε ο Ινονού, δεν την έκλεισε ο Μεντερές. Δεν γνωρίζουμε γιατί έκλεισε το 1971».

1971... περίοδος 12^ης Μαρτίου...

Ο τουρκος  πολιτικός για τον οποίο μιλάει με τη μεγαλύτερη αγάπη είναι ο αείμνηστος Τουργκούτ Οζάλ. Μετά που κάηκε το Πατριαρχείο επί 46 χρόνια δεν δινόταν άδεια για την ανοικοδόμησή του. Την άδεια αυτή την έβγαλε ο Οζάλ.

Διηγείται και  κάτι άλλο που δεν γνώριζα.

Στις εκλογές Πατριαρχών τα ονόματα των υποψηφίων πηγαίνουν στην Τουρκική Κυβέρνηση. Το 1972 η κυβέρνηση διέγραψε και τα τέσσερα ονόματα των επικρατέστερων υποψηφίων. Στην εκλογή του Βαρθολομαίου ο Οζάλ δεν διέγραψε κανένα όνομα υποψηφίου. «Γι` αυτό το λόγο πήγα στον Οζάλ και τον ευχαρίστησα ιδιαιτέρως».

Του ανοίγω το θέμα της παροχής άδειας για τέλεση Θείας Λειτουργίας μια φορά το χρόνο στη Μονή Σουμελά. Ο Υπουργός Πολιτισμού Ertuğrul Günay το υποσχέθηκε, όμως δε βγήκε ακόμη η επίσημη άδεια.

Αν δοθεί  η άδεια σκέφτονται να κάνουν τη Θεία Λειτουργία της 15^ης στη Σουμελά. Σήμερα στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν εν λειτουργία περίπου 60 ορθόδοξες εκκλησίες και παρεκκλήσια. Εάν σκεφθεί κανείς ότι στην Αθήνα δεν έμεινε κανένα Τζαμί εν λειτουργία, τότε μπορεί να πεί ότι η εδώ κατάσταση δεν είναι και άσχημη.

Την ώρα που καθόμασταν στο επίσημο γραφείο του, ακούστηκαν από έξω φωνές από πλήθος. Ο αριθμός των ξένων τουριστών που επισκέπτεται το Πατριαρχείο Φαναρίου αυξάνεται κάθε χρόνο. Υπολογίζει ότι πέρυσι ήρθαν στην Κωνσταντινούπολη αποκλειστικά για το σκοπό αυτό περίπου 600.000 Έλληνες.

Την ώρα που  φεύγουμε μας δίνει ένα βιβλίο σχετικό με τα παιδικά του χρόνια. Στο βιβλίο με τίτλο «Όταν ένας Πατριάρχης ήταν παιδί» περιέχονται και οι εκθέσεις που έγραψε ο Βαρθολομαίος σαν μαθητής στην Ίμβρο.

Το θέμα μιάς έκθεσης που γράφτηκε το σχολικό έτος 1950-51 είναι το εξής: «Πώς βλέπουμε την Εθνική Εορτή της Δημοκρατίας»

Η έκθεση του  μαθητή της Ε’ τάξης του Δημοτικού Βαρθολομαίου αρχίζει ως εξής: «Με το νεύμα του διευθυντή μας τραγουδήσαμε όλοι μαζί τον Εθνικό Ύμνο».

Τέτοιας παιδείας είναι ο Πατριάρχης που παλεύει  να πετύχει την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής στην Τουρκία.