Απάντηση Γιοσάκη στον Μητρ. Μεσογαίας Νικόλαο

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 12 Μαρτίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 18:13

Ο Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γιοσάκης με ανοιχτή επιστολή του, απαντάει στον Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαο ο οποίος χθες με γραπτή του επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο

Αθηνών και πάσης  Ελλάδος κ. Ιερώνυμο παραιτήθηκε από την θέση του Τοποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής.

 

Η επιστολή απάντηση του Αρχιμ. Ιάκωβου Γιοσάκη έχει ως εξής:

 

Από το 24ωρο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «ΡΟΜΦΑΙΑ» επληροφορήθην τους «λόγους» παραιτήσεως του Επισκόπου Μεσογαίας, από την θέσιν του «Τοποτηρητού» της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής, την οποίαν και παρανόμως κατείχε μέχρι και την στιγμήν εκείνην.

 

Ομολογώ ότι έμεινα κατάπληκτος από όλα όσα με περισσήν υποκρισίαν και άφθαστον μαεστρίαν διαλαμβάνει ο δαιδαλόχειρ ούτος εις την προρρηθείσαν επιστολήν του και ιδιαίτερα τους δήθεν «λόγους» οι οποίοι τον οδήγησαν εις την ενέργειάν του αυτήν.

 

Ως λόγον, μάλιστα, της παραιτήσεώς του ορίζει μεταξύ άλλων, το γεγονός ότι δήθεν «η εν λόγω Απόφασις είχε μετά βεβαιότητος προβλεφθή υπό του ιερομ. Ιακώβου Γιοσάκη εις την συνέντευξιν αυτού εις την εφημερίδα «Η ΣΦΗΝΑ» της 20ης Φεβρουαρίου 2009, ως γνώσιν έχοντος, με ό,τι τούτο υπονοεί ή συνεπάγεται».

 

Δυστυχώς, διά τον κ. Νικόλαον!

 

«Αστοχήσας εξετράπη εις άκριτον ματαιολογίαν» (Α΄ Τιμ.1:6.) αποκαλυφθείσης ούτω της καρποφθόρου, δολοφροσύνης και διχομυθίας του μαϊστορος τούτου της υποκριτικής τέχνης.

 

Ισχυρίζεται, δηλαδή, ο δολομήδης ούτος, ότι με την από 20ης Φεβρουαρίου 2009 συνέντευξίν μου εις την προμνησθείσαν εφημερίδαν εγνώριζα, ήδη, το αποτέλεσμα της αποφάσεως του Πρωτοβαθμίου δι’ Αρχιερείς Συνοδικού Δικαστηρίου, λειτουργούντος, εν προκειμένω, ως Δικαστικού Συμβουλίου, επί της υποθέσεως του Μητροπολίτου Αττικής κ. Παντελεήμονος, η οποία εν τέλει παρεπέμφθη εις το αρχείον και όχι εις το Πρωτοβάθμιον δι’  Αρχιερείς Συνοδικόν Δικαστήριον προς εκδίκασιν, υπονοώντας δημοσίως και δολίως ότι υπήρξα συμμέτοχος εις την διαδικασίαν εκπονήσεως και λήψεως της αποφάσεως αυτής.

 

Αναρωτιέται, όμως, ο κάθε εχέφρων.

 

Πως ήταν δυνατόν να επηρεάσω εγώ την Διαρκή Ιεράν Σύνοδον υπέρ του Σεβ. Μητροπολίτου Αττικής, όπως ο δύσμοιρος συκοφάντης μου εξυπονοή, όταν το ίδιο Συνοδικό Σχήμα προ ολίγων μόλις ημερών ενέκρινε το άδικον αίτημά του, δια την παύσιν μου εκ των εφημεριακών καθηκόντων μου;

 

Εύρε ούτω, την πολυπόθητον δι’ αυτόν ευκαιρίαν, ο «τετραπέρατος» κ. Νικόλαος ως «ταῖς παρθένοις τὴν μέλλουσαν ἐπιφαίνεσθαι αὐταῖς κάθαρσιν», αυτός ο επὶ σειρὰ ετών ενδιατρίψας «αγωνιστής» της μοναχικής ασκήσεως και «εκφραστής» της «αγιορειτικής» ησυχίας παρὰ τω κλινώ άστυ της πρωτευούσης, να αναφερθή εις το πρόσωπόν μου αποδεικνύων διά μίαν ακόμη φοράν το εμπαθές προσωπείον του, το αβυσαλέον μίσος του και της ψυχής του τα δυσόρφναια και ερεμνά.

 

Πρόθυμος ο επίσκοπος Μεσογαίας εις τον παγκευθή, ψευδοποιὸν καὶ πλαστὸν λόγον, τον κατασκευασμένον πρὸς διαβολὴν άλλων, δεν διστάζει να παραμορφώση το αληθές περιεχόμενον της συνεντεύξεώς μου, σχετικά με τον Σεβ. Μητροπολίτην Αττικής κ. Παντελεήμονα, διά να δημιουργήση επίπλαστες και σαθρές εντυπώσεις, του περιεχομένου της συνεντεύξεώς μου, διά το επίδικον θέμα, έχοντος  επί λέξει ούτω:

 

«-Πιστεύετε ότι θα ξαναπάρει πίσω τη Μητρόπολή του;

 

Φρονώ βασίμως ότι ανεξάρτητα της έκβασης της υπόθεσης σε ποινικό επίπεδο, η Εκκλησία της Ελλάδος θα κληθεί να αντιμετωπίσει το <έκκλητον> του Σεβ. Μητροπολίτη Αττικής ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχη, η απόφαση του οποίου λειτουργεί ως  Άρειος Πάγος της Εκκλησίας την οποία και καλείται υποχρεωτικά η τελευταία να εφαρμόσει.

 

Η υπόθεση είναι εξαιρετικά περίπλοκη και η οποιαδήποτε πρόβλεψη είναι μάλλον άκαιρη έως ατυχής.

 

Οι δε επίδοξοι μνηστήρες της Μητρόπολης, όσο υπάρχει Παντελεήμων, θα αναμένουν επί μακρόν...

 

-Δηλαδή θα τον δικαιώσει ο κ. Βαρθολομαίος; Είναι δυνατόν… Εάν τηρηθούν αυστηρώς οι ιεροί κανόνες και η ιεροκανονική τάξη, ασφαλώς».

 

Εκ του ως άνω περιεχομένου, προκύπτει αβίαστα ότι εγώ μόνον κρίσεις εξέφρασα επί της υποθέσεως του Σεβ. Μητροπολίτου Αττικής εν σχέσει με την έκκλητον προσφυγή του τελευταίου, ενώπιον του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου και ουδέν έτερον τι. Εκ ποίου, λοιπόν, στοιχείου νομιμοποιείται ο πολυπήμων κ. Νικόλαος να προβαίνη εις τοιούτους καταπτύστους ισχυρισμούς;

 

Της «καλογερικής» πανουργίας του κ. Νικολάου, ουκ έσται τέλος!

 

Ισχυρίζεται, περαιτέρω,  ο δολορράφος  ούτος, ότι δήθεν:

 

«…η Απόφασις αύτη εξήγειρε, ως μη ώφειλε, τον πιστόν λαόν -και όχι μόνον-, ως τούτο καταδεικνύεται εκ των πλείστων όσων ευρυτάτης κυκλοφορίας καυστικών δημοσιευμάτων και επιμόνων προς εμέ τηλεφωνημάτων, προκειμένου να προβώ εις τας απαιτουμένας ενεργείας προς ανατροπήν της ως άνω Αποφάσεως, ως θιγούσης την κοινήν λογικήν και το κοινόν περί δικαιοκριτικής ευθύνης της Ιεράς Συνόδου αίσθημα».

 

Άραγε, τα καλογερικά καμώματα του φίλου του «αγίου» Μεσογαίας, Εφραίμ του Βατοπεδινού δεν εξήγειραν τον πιστόν λαόν, ώστε ο κ. Νικόλαος να σπεύση αδιστάκτως «ὡς νυκτοκόραξ ἐν οἰκοπέδω» να παράσχη εις αυτόν, όστις εγένετο όντως αιτία δεινοτάτου σκανδαλισμού των πιστών και ουχί μόνον, ανά την Οικουμένην άπασαν, οδηγήσας και εις αυτὸν τούτον τον κατηκρημνισμὸν της Ελληνικής Κυβερνήσεως συλλήβδην, υποστήριξιν και κάλυψιν εκ των ΜΜΕ, ισχυρισθείς, μάλιστα, κατά την ιερατικήν σύναξιν των Κληρικών της επαρχίας του ότι, η περίπτωσις του εν λόγῳ «αγίου συνασκητού» του, αποτελεί «σάλτσα με δυο τρία μακαρονάκια από κάτω»;

 

Διατί, άραγε, δεν παρητήθη ο «ευαίσθητος» ούτος επίσκοπος, και εις την περίπτωσιν κατά την οποίαν η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, παρά το βαρύτατο ανακριτικό πόρισμα του Μητροπολίτου Ελασώνος κ. Βασιλείου  έθεσε την υπόθεσιν του Μητροπολίτου πρώην Πειραιώς Καλλινίκου εις το Αρχείον, οι επώνυμες από τηλεοψίας καταγγελίες εις βάρος του οποίου δια παρεκκλίνουσα σεξουαλικήν συμπεριφοράν - ομοφυλοφιλίαν είχον συγκλονίσει την κοινήν γνώμην;

 

Η η ανάδειξις του κ. Νικολάου και η προώθησίς του εις τον επισκοπικόν θρόνον της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας από τον πάλαι ποτέ κραταιόν «γέροντά» του Μητροπολίτην πρώην Πειραιώς κ. Καλλίνικον, του παρέχει το δικαίωμα «σώφρονος και πατερικής» σιωπής;

 

Ο κ. Νικόλαος εκφράζει την έντονον αντίδρασίν του και την κάθετον αντίθεσίν του  «προς ενεργείας και αποφάσεις αίτινες δικαιολογούν υπονοίας συγκα­λύψεως ή μεθοδεύσεων».

 

Λησμόνησεν, όμως, ο «άγιος» ούτος, ποίας μεθοδεύσεις ηκολούθησεν ο ίδιος, δια την κίβδηλον εκκλησιαστικήν ανάκρισιν την οποίαν δια αθεμίτων τρόπων εξ υπαρχής εξύφανε και κατεσκεύασε εις βάρος μου και δια ποίων παρασκηνιακών μεθοδεύσεων απέσπασε την «έγκρισιν» της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, διά την παύσιν μου από τα εφημεριακά μου καθήκοντα.

 

Βεβαίως από το ασματικόν τροπάριον «Βεβαρημένων τῶν ὀφθαλμῶν μου ἐκ τῶν άνομιῶν μου οὐ δύναμαι ἀτενίσαι καί ἰδεῖν τόν αἰθέραν τοῦ ουρανοῦ», δυνάμεθα να οδηγηθούμε, ασφαλώς, εις τον αληθή λόγον  ο οποίος οδήγησεν τον κ. Νικόλαον εις την παραίτησίν του από την «Τοποτηρητείαν» της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής, η οποία ήτο η, πλέον, ενδεδειγμένη λύσις.

 

Είθε ο κ. Νικόλαος να επιδείξη την αυτήν  στάσιν παραιτούμενος και εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Μεσογαίας, αποσυρόμενος και πάλιν, είτε εις την φιλόξενον Ιεράν Μονήν Βατοπεδίου είτε εις το «ασκηταριό» του Βύρωνος, ένθα επί σειρά ετών ενετρύφησεν εις τα «μοναχικά παλαίσματα», ίνα μη επαληθευθούν όσα ό ίδιος παρρησιαζόμενος ομολόγησε κατά την ημέρα της εις επίσκοπον χειροτονίας του, σύμφωνα με τα οποία:

 

«…Λυπούμαι πραγματικά μήπως ο κόσμος της Ανατολικής Αττικής, της Μεσογαίας και Λαυρεωτικής πληρώσει το τίμημα του αιφνιδιασμού μου και της ενδεχομένως απερίσκεπτης συγκαταθέσεώς μου…

 

Ούτε όραμα πρός αυτήν την κατεύθυνση έχω ως τώρα γεννήσει ούτε και γνώση της επισκοπικής αποστολής διαθέτω».

 

Ο αρμόδιος Εισαγγελεύς εις τον οποίον προσφεύγω θα αποφασίση σχετικώς δια την ηθικήν και κοινωνικήν απαξίαν, όλων όσων εν γνώσει της αναληθείας τους, διετύπωσε σε βάρος μου ο κ. Νικόλαος.

 

Αθήνα, 12-3-2009

 

+Αρχιμ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΙΟΣΑΚΗΣ