Προσφώνηση Νομάρχη Αιτωλ/νιας για Οικ. Πατριάρχη

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 04 Νοεμβρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

«Παναγιώτατε Οικουμενικέ Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίε,Μακαριότατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας

της Ελλάδος κ. Ιερώνυμε,

 

Καλώς ήρθατε στην λεβεντογέννα ηρωική και μαρτυρική Ρούμελη.

 

Ολόκληρος ο λαός της αγιοτόκου Αιτωλοακαρνανίας σας καλωσορίζει και δια στόματος του αιρετού πολιτικού εκπροσώπου του αναφωνεί το «ευλογημένος ο ερχόμενος».

 

Είναι λαμπρή πάμφωτος η σημερινή ημέρα για τους άρχοντες και τον ευσεβή λαό της Αιτωλοακαρνανίας. Θα καταγραφεί ως σημαντικός σταθμός στην εκκλησιαστική ιστορία του τόπου η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου Α' στην Αιτωλοακαρνανία και η υποδοχή σας στην έδρα της παλαίφατης ιστορικής μητρόπολης Ναυπάκτου της οποίας τον θρόνο εκλέϊσαν λαμπροί και επιφανείς άνδρες από της εποχής Ιωάννου του Αποκαύκου έως και σήμερα όπου θεοφιλώς διαποιμένεται ο ευσεβής λαός από ενάρετους και άοκνους εκκλησιαστικούς ποιμένες.

 

Όπως ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ο οποίος με το άψογο ήθος, το ορθόδοξο φρόνημα λαμπρύνει των ιστορικό θρόνο της μικράς αυτής Επισκοπικής Περιφέρειας.

 

Για τον οποίο ισχύει απόλυτα η έκφραση ότι δεν αναδεικνύει ο τόπος τους ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι τον τόπο στον οποίο ζουν και δημιουργούν και είναι γνωστή σε ολόκληρο τον ορθόδοξο κόσμο η πλούσια πνευματική προσφορά προφορικού και γραπτού λόγου, από τον σοφό Επίσκοπο της Ναυπάκτου κ. Ιερόθεο.

 

Και o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ο σεμνός, ταπεινός, ασκητικός, κ. Κοσμάς.

 

Παναγιότατε,

 

Στον Οικουμενικό Θρόνο προσβλέπουν όλοι οι ανά τα πέρατα του κόσμου διασκορπισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Σ' αυτόν συγκλίνουν οι διάσπαρτες στον κόσμο αυτοκέφαλες Ορθόδοξες Εκκλησίες.

 

Το πλούσιο τυπικό του τονίζει το μεγαλείο μιας υπερχιλιόχρονης αυτοκρατορίας. Οι άγιοι και οι εικόνες του έφεραν το Οικουμενικό Πατριαρχείο πιο κοντά στην ψυχή του λαού. Η πεισματική του άρνηση να υποταχτεί σε επιταγές ξένων σφυρηλάτησε το εθνικό αίσθημα.

 

Στην Ορθόδοξη θεολογία υπάρχει αρκετή ελευθερία ώστε να μην καταπνίγεται η πνευματική δραστηριότητα. Αιώνες τυραννίας ανάγκασαν τους Ορθοδόξους Χριστιανούς και έμαθαν να ζουν στο σκοτάδι.

 

Όσο όμως η έδρα σας, η Κωνσταντινούπολη, διατηρήθηκε ελεύθερη χριστιανική πόλη η Εκκλησία της έμεινε πάντα η πιο πολιτισμένη θρησκεία που γνώρισε ο κόσμος. Γιατί διαχρονικά ισχύει αυτό που το 1370 μ.Χ. έγραψε ο τότε Πατριάρχης Φιλόθεος Κόκκινος στους Ρώσους πρίγκιπες, που είχαν πολιτικά διακόψει σχέσεις με τον μητροπολίτη Αλέξιο, αντιβασιλιά τότε της Μοσχοβίτικης ηγεμονίας: «Ο θεός την ημών μετριότητα έταξεν προστάτην των απανταχού της οικουμένης ευρισκομένων χριστιανών και κηδεμόνα και φροντιστή των ψυχών αυτών», και συνεχίζει αναλύοντας τον οικουμενικό ρόλο και λόγο του πατριαρχείου τονίζοντας ότι: «πάντες εις εμέ ανάκεινται, πατέρα όντα και διδάσκαλο πάντων …..

 

Επεί δε αδύνατον εστί ένα άνθρωπο ασθενή και ανίσχυρον εις πάσαν την οικουμένην περιπατείν, εκλέγεται η μετριότης ημών τους κρείττονας και προέχοντας ανθρώπους κατ' αρετήν και καθίστησι και χειροτονεί ποιμένας και διδασκάλους και αρχιερείς, και πέμπει προς τα μέρη της οικουμένης».

 

Αυτά τα λόγια Παναγιότατε που ειπώθηκαν πριν από 638 χρόνια περιγράφουν τον οικουμενικό χαρακτήρα της αποστολής σας και προσδιορίζουν τα όρια της δράσεως και αρμοδιοτήτων σας στην οικουμενική Ορθοδοξία.

 

Γνωρίζοντας όλα αυτά σας υποδεχόμεθα με χαρά και ενθουσιασμό σε τούτο τον τόπο που ανέδειξε μεγάλους εκκλησιαστικούς άνδρες, εθνεγέρτες και αφυπνιστές του λαού, όπως ο πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός, ο οποίος «υπόπτερος γενόμενος άπασαν διέδραμε» την υπόδουλη ρωμιοσύνη, σαλπίζοντας τον λυτρωτικό λόγο του ευαγγελίου.

 

Η Ορθόδοξη Εκκλησία εκδηλώνει την ενότητα της και την καθολικότητα με έναν Επίσκοπο σε κάθε τόπο, μια Σύνοδο Επισκόπων, που προεδρεύεται από τοπικό προϊστάμενο σε κάθε χώρα-περιοχή.

 

Σε παγκόσμια κλίμακα η μαρτυρία της Ορθοδοξίας πραγματοποιείται δια μέσου της ενότητας του παγκοσμίου σώματος των Επισκόπων. Αυτή η ενότητα απαιτεί να υπάρχει ο «πρώτος επίσκοπος» (όχι πάπας), που κατέχει επαρκή αυθεντία να οργανώνει, να διοχετεύει, να εκπροσωπεί την συνοδικότητα της Εκκλησίας στην οικουμένη. Αυτό, ακριβώς, που εκφράζεται και υλοποιείται στο πρόσωπο σας Παναγιότατε.

 

Αποτελεί δε για εμάς μια ακόμη αφορμή καύχησης «εν κυρίω» το γεγονός, ότι απ' αρχής της ανόδου σας στον οικουμενικό θρόνο επιδοθήκατε με ένθεο ζήλο στον υπέρ πάντων αγώνα προστασίας της δημιουργίας του θεού, του ορατού κόσμου, την προστασία του περιβάλλοντος, σε σημείο ώστε να σας αποδοθεί επάξια ο τίτλος του «Πράσινου Πατριάρχη».

 

Ας μην ξεχνάμε πως το πράσινο χρώμα είναι το σύμβολο της ελπίδας και της ζωής. Είναι ακριβώς αυτή η ελπίδα για ανάπλαση, ανακαίνιση του φθειρόμενου κόσμου και του ανθρώπου, που εκπέμπεται ως σωτήριο μήνυμα από τον οικουμενικό φάρο της Ορθοδοξίας, από το μαρτυρικό φανάρι της Πόλης των ονείρων του Ελληνισμού.

 

Σεις Παναγιότατε σε δύσκολους καιρούς ταχτήκατε απ’ την ιστορία να κρατάτε αναμμένο αυτό το φανάρι στον πύργο της Ορθοδοξίας και του γένους των ρωμιών, σε πείσμα των επίδοξων φωτοσβεστών των αλλοπρόσαλλων καιρών μας.

 

Παναγιότατε καλώς ήρθατε στην Ναύπακτο. Παναγιότατε καλώς ήρθατε στην Αιτωλοακαρνανία».