Επικήδειος λόγος του Νικήτα Κακλαμάνη

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 14:25

«Άξιος» αναφωνούσε το πλήθος των πιστών το 1998 στην τελετή ενθρόνισής σου.

«Άξιο» σε αναγνωρίζουν και σήμερα οι χιλιάδες των πιστών που συρρέουν αυτές τις μέρες να σε προσκυνήσουν.

 

Δεν υπάρχει βέβαια η ίδια χαρά και ελπίδα όπως τότε, αλλά βαθιά θλίψη και συναίσθηση του κενού που σηματοδοτεί η εκδημία σου.

Γιατί σήμερα αποχαιρετούμε έναν χαρισματικό ποιμενάρχη, μια εξέχουσα πνευματική προσωπικότητα, έναν γενναίο άνθρωπο και έναν μεγάλο Έλληνα.

Δεν απάντα κανείς συχνά στη δημόσια ζωή του τόπου ταγούς, όπως ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος.

 

Και ταγός σημαίνει όχι μόνο να επιτελείς με επιτυχία τα θεσμικά σου καθήκοντα, αλλά να τα πας και ένα βήμα πιο μπροστά.

 

Και εσύ ως δεινός κυβερνήτης του πλοίου της Εκκλησίας την οδήγησες μακριά από την παραδοσιακή της εσωστρέφεια και το περιθώριο και την έβαλες στο επίκεντρο του δημόσιου βίου αντιλαμβανόμενος τις ανάγκες της εποχής.

Ως ιεράρχης έσκυψες με περισσό ενδιαφέρον στα προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας και ιδιαιτέρως των νέων ανθρώπων.

Με τη ρητορική σου δεινότητα αποτέλεσες την ηχηρή φωνή της Εκκλησίας στις συνειδήσεις όλων μας.

Δεν ήσουν ουδέτερος, ούτε χλιαρός Ήσουν ορμητικός, δυναμικός, πύρινος και ίσως κάποιες φορές υπερβολικός.

Όμως στα λιμνάζοντα ύδατα του εφησυχασμού και της αδιαφορίας αυτό ήταν το σωστό.

Ως ιεράρχης, αναζωογόνησες και ενίσχυσες το διεθνές κύρος της εκκλησίας της Ελλάδας με την μέριμνά του για ευρωπαϊκά θέματα
και το διαθρησκευτικό διάλογο.

Σήμερα αποχαιρετούμε έναν γενναίο άνθρωπο.

Μας έστειλες το μήνυμα της εγκαρτέρησης και της αξιοπρέπειας με τη στάση σου απέναντι στην ασθένεια.

Με τη στάση σου αυτή και με την παρρησία με την οποία παραδεχόσουν τα λάθη σου, αποτέλεσες πρότυπο για το λαό μας.

Σήμερα αποχαιρετούμε ένα μεγάλο Έλληνα. Μας δίδαξες την αγάπη προς την πατρίδα, και τις ανυπέρβλητες αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού.

 

Υμνούσες ακατάπαυστα και ακούραστα το οικουμενικό πνεύμα του Ελληνικού Πολιτισμού, τις αξίες της ειρήνης και της συναδέλφωση των λαών.

Πάνω απ’ όλα όμως, στάθηκες άξιος λαμπαδευτής της πεμπτουσίας του μηνύματος της Ορθοδοξίας.

Γιατί όχι μόνο μίλησες το λόγο της καρδιάς και το λόγο της αγάπης, αλλά τον έκανες και πράξη σκορπώντας τον απλόχερα.

Και αυτό το γνωρίζουν πλέον καλά οι χιλιάδες νέοι που άκουσαν το κάλεσμά σου και ήρθαν «όπως ήταν» κοντά στην εκκλησία, το γνωρίζουν οι τοξικομανείς που δέχθηκαν τη βοήθεια του Ιδρύματος Διακονίας, το γνωρίζουν οι ανύπαντρες μητέρες και οι κακοποιημένες γυναίκες που βρήκαν μια φιλόξενη αγκαλιά στους κόλπους της εκκλησίας, το γνωρίζουν οι χιλιάδες παραλήπτες της ανθρωπιστικής βοήθειας της «Αλληλεγγύης», που δοκιμάστηκαν από τον πόλεμο την φτώχια ή την καταστροφή.

 

Μακαριστέ Αρχιεπίσκοπε της Πόλης της Αθήνας,

 

Σε αποχαιρετούμε με τα λόγια που έγραψαν οι μαθητές στον πίνακα της τάξης τους, σε ένα από τα πολλά σχολεία που επισκέφτηκες

«Χριστόδουλε, σε πάμε»

Μακάρι το έργο σου και το όραμά σου να βρει ισάξιούς σου συνεχιστές και μιμητές.

Αντίο.