Εσπερινός και Ακολουθία συγχώρησης στην Αστόρια

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 11 Μαρτίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Εθνικός Κήρυκας 03:10

Η παράδοση της Ακολουθίας της συγχώρησης εν όψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής συνεχίστηκε και φέτος στην Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίας Ειρήνης του Χρυσοβαλάντου στην Αστόρια, το βράδυ της Κυριακής της Τυρινής 9 Μαρτίου.

Τελέσθηκε κατανυκτικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτη Τυάνων Παϊσίου και συμπαρισταμένων των Επισκόπων Μελόης Φιλοθέου και Απαμείας Βικεντίου, ιερέων και πλήθος πιστών.

 

Κατά τη στιγμή που ψαλλόταν το Ιερό Προκείμενο «μη αποστρέψεις το πρόσωπό σου», οι ιερείς έκαναν κατά την παράδοση την αλλαγή των αμφίων τους από τα χαρμόσυνα που φορούσαν μέχρι εκείνη τη στιγμή στα κατανυκτικά χρώματος μωβ.

 

Ακολούθησε ο ασπασμός της αγάπης και της συγχώρησης ανάμεσα σε κληρικούς και λαϊκούς και στη συνέχεια παρατέθηκε νηστίσιμο δείπνο για όλο το εκκλησίασμα.

 

Κατά τη διάρκεια του δείπνου, χρέη «αναγνώστη» κατά τη μοναστηριακή παράδοση, εκτέλεσε ο αναπληρωτής ηγούμενος, Επίσκοπος Απαμείας Βικέντιος, ο οποίος ήταν ο ομιλητής της βραδιάς, με θέμα «Η ιερότητα και η προς σωτηρία αξιοποίηση του χρόνου».

 

Ο Επίσκοπος Βικέντιος, ανάμεσα στα άλλα, είπε πως «αν πάντοτε ο χρόνος είχε μια ιδιαίτερη σημασία για τον άνθρωπο, κάτω από τη χριστιανική σκοπιά αποκτά ασύγκριτα μεγαλύτερη αξία.

 

Ο χρόνος πλέον είναι ιερός. Αγιάστηκε, επειδή στον ιστορικό χρόνο εισήλθε με την ενανθρώπησή Του και έζησε ο ίδιος ο Θεάνθρωπος Κύριός μας.

 

Η έλευση του Χριστού στον κόσμο δηλοποιεί ότι «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου’» (Γαλ. 4,4) ότι ‘πεπλήρωται ο καιρός και ήγγικεν η βασιλεία του Θεού’ (Μαρκ. 1,5)». Συμπλήρωσε δε, πως «η ιερότητα του χρόνου πιστοποιείται και από την καθημερινή εκκλησιαστική μας ζωή.

 

Η Εκκλησία αγιάζει τον ιστορικό χρόνο, τον μεταμορφώνει. Ο φυσικός χρόνος γίνεται λειτουργικός χρόνος. Η Εκκλησία ανά πάσα στιγμή συνδέει τον χρόνο της ανθρώπινης ζωής με το μυστήριο της σωτηρίας.Καθιστά το γεγονός της σωτηρίας πάντοτε επίκαιρο, παρόν στον ιστορικό χρόνο».

 

Μιλώντας για τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ο κ. Βικέντιος υπογράμμισε πως είναι «ο ευπρόσδεκτος καιρός και ο καιρός της μετανοίας. Και κατά την περίοδο αυτή οι χριστιανοί καλούμαστε να ‘πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους και  να ντυθούμε τα όπλα του φωτός’».

 

Τόνισε επίσης, πως «πρώτ’ απ’ όλα, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι

καιρός ευπρόσδεκτος. Ευπρόσδεκτος σημαίνει κατάλληλος, ενδεδειγμένος. Και ευπρόσδεκτος καιρός, όπως τον εννοεί ο απόστολος Παύλος, είναι ο καιρός της χάριτος, ο καιρός κατά τον οποίο μάς δέχεται ο Θεός, μας εισακούει και μάς σώζει.

 

Είναι ο χρόνος στη διάρκεια του οποίου ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αγωνιστεί για να επιτύχει τη σωτηρία του.

 

Και ο χρόνος αυτός που άρχισε με την έλευση του Χριστού μας στον κόσμο, την απολύτρωση των ανθρώπων διά του Σταυρού και της Αναστάσεώς Του και την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος φτάνει μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία Του.

 

Ενώ ο χρόνος μετά την ένδοξη επάνοδο του Κυρίου είναι ο καιρός της κρίσεως και της ανταποδόσεως. Ευπρόσδεκτος καιρός, λοιπόν, ο χρόνος μέχρι την ένδοξη επάνοδο του Κυρίου μας. Ευπρόσδεκτος καιρός ο χρόνος της επίγειας ζωής κάθε ανθρώπου. Ευπρόσδεκτος καιρός, τέλος, η Μεγάλη Τεσσαρακοστή».

 

Μιλώντας για τη μετάνοια ως άθλημα πνευματικό ιδιαίτερα κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, ο Επίσκοπος Βικέντιος επεσήμανε πως «η μετάνοια είναι ένα κατ’ εξοχήν δυναμικό γεγονός. Είναι κατάσταση και όχι στιγμιαίο φαινόμενο. Οι χριστιανοί οφείλουμε να ζούμε εν μετανοία.

 

Αν η μετάνοια θα πρέπει να σφραγίζει ολόκληρη τη ζωή μας, πολύ περισσότερο οφείλουμε να τη βιώνουμε την ιερή περίοδο της Τεσσαρακοστής στην οποία μάς εισάγει ο αποψινός Εσπερινός.

 

Η Τεσσαρακοστή -πρόσθεσε-, είναι πράγματι καιρός μετανοίας. Αποβλέπει στο να μας προετοιμάσει πνευματικά για να συμμετάσχουμε αξίως στον εορτασμό του Πάθους και της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

 

Και για να γίνει αυτό, οφείλουμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι της μετανοίας, που σημαίνει αλλαγή νου, βαθιά ανακαίνιση, γνήσια μεταστροφή.Μεταβολή εσωτερική, αλλά και επιστροφή πραγματική.

 

Στον Θεό και το Ευαγγέλιό Του. Στη ζωή που Εκείνος εμπνέει και που μπορούμε να ζήσουμε μόνο μέσα στην Εκκλησία Του, στην κοινωνία και την ενότητα όλων των λυτρωμένων τέκνων του Θεού».