Αρχιεπίσκοπος σε Ιεραρχία: ''Απαραίτητη όσο ποτέ η ενότητα σε Ευρώπη και Εκκλησία'' (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 25 Φεβρουαρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 09.40

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Ευρωπαϊκή Προεδρία από την Ελλάδα και Σύναξη Προκαθημένων στο Φανάρι. Στα δύο σημαντικά γεγονότα που χαρακτηρίζουν τη συγκεκριμένη περίοδο που απαιτούν και τα δύο την ενότητα, στάθηκε κυρίως στην ομιλία του προς το σώμα της ιεραρχίας ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.

Ο Αρχιεπίσκοπος για την Ε.Ε. υποστηρίζει πως δεν έχει καμία σχέση με το αρχικό όραμα και τις προσδοκίες των θεμελιωτών της και πως η Ευρώπη πρέπει να προσδιοριστεί και πάλι πιο ανθρώπινα.

Σε αυτή τη νέα προοπτική της Ευρώπης η Εκκλησία και ο Χριστιανισμός μπορούν να αναλάβουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο προς την κατεύθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σημείωσε ο κ. Ιερώνυμος.

Για τη σύναξη των Προκαθημένων στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου ο Αρχιεπίσκοπος τόνισε πως είναι ανάγκη οι Προκαθήμενοι να στείλουν το μήνυμα της ενότητας και να υπερκεραστούν οι όποιες διαφωνίες και τα προβλήματα υπάρχουν ανάμεσα στις Εκκλησίες, να δοθεί η καλή μαρτυρία που θα αποτελέσει και «δείκτη προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».

Ο Αρχιεπίσκοπος στη σύντομη ομιλία του παρουσίασε τις εισηγήσεις που θα παρουσιάσουν οι Μητροπολίτες Καισαριανής και Ύδρας.

Ενημέρωσε το σώμα πως ο ίδιος θα παρουσιάσει την εισήγηση για την ίδρυση προσωποπαγούς Μητρόπολης Φαρσάλων, αφού ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης που είχε αρχικώς συμφωνηθεί να την παρουσιάσει δήλωσε κώλυμα για λόγους υγείας.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Αρχιεπισκόπου στην Ιεραρχία.

Σεβασμιώτατοι και αγαπητοί εν Χριστώ άγιοι αδελφοί,

Με τη Χάρη του Θεού συνέρχεται σήμερα σε συνοδική σύνθεση η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας. Ο θεσμός αυτός έχει καθιερωθεί να λαμβάνει χώρα δύο φορές τον χρόνο, είναι όμως απαραίτητο να καλλιεργείται όσο συχνότερα γίνεται, ώστε να εμβαθύνουμε στην μεταξύ μας επικοινωνία και να αναπτύσσουμε τους προβληματισμούς μας επί καιρίων θεμάτων.

Μας καλεί και σήμερα να αναβαπτιστούμε στη σχέση της μεταξύ μας αγάπης και αλληλεγγύης, της ενότητος της Εκκλησίας και του εν Χριστώ αδελφικού δεσμού• να πορευθούμε εκ νέου και από κοινού την οδό της πίστεως με τη γνησιότητα και τη θέρμη της δημιουργικότητος, η οποία κατηύθυνε τις ψυχές των Αγίων Πατέρων μας που εικονίζονται στους τοίχους αυτής της αίθουσας.

Στην εποχή μας, τούτο το γεγονός αποκτά ιδιαίτερη σημασία, όταν μετά τόσους αιώνες αυτονόητα πνευματικά αγαθά και αξίες δοκιμάζονται δεινώς και απαξιώνονται.

Επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω για τα προκείμενα θέματα, τα οποία άπτονται διαφόρων πτυχών της εκκλησιαστικής διακονίας:

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ έχει αναλάβει να εισηγηθεί με θέμα: «Ενημέρωσις περί του νέου προτεινομένου μεταλυκειακού προγράμματος εκπαιδεύσεως εις τα Εκκλησιαστικά Λύκεια».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης κ. Εφραίμ θα αναπτύξει το ζήτημα: «Νέαι δυνατότητες αξιοποιήσεως της Εκκλησιαστικής Περιουσίας εν σχέσει προς τα της δεινής οικονομικής καταστάσεως των ευαγών Ιδρυμάτων της Εκκλησίας ημών».

Τον κύκλο των εισηγήσεων είχε αρχικώς προγραμματιστεί να ολοκληρώσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος, με το θέμα: «Παρουσίασις της προτάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου περί ιδρύσεως προσωποπαγούς Ιεράς Μητροπόλεως Φαρσάλων, αποσπωμένης εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων».

Δυστυχώς, έκτακτοι λόγοι υγείας δεν του επέτρεψαν να προετοιμαστεί για να παρουσιάσει το προτεινόμενο αυτό ζήτημα.

Αν συμφωνείτε, θα μπορούσε να σας το παρουσιάσει η μετριότης μου και εν συνεχεία να λάβουμε τις αποφάσεις μας.

Τέλος, την τρίτη ημέρα των συνεδριάσεων, θα προβούμε στην πλήρωση της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους και Κατερίνης.

Η παρούσα Σύνοδος της Ιεραρχίας συνέρχεται σε περίοδο κρίσεως, η οποία χαρακτηρίζεται από δύο γεγονότα:
Το πρώτο είναι η ανάληψη της Ευρωπαϊκής Προεδρίας από τη χώρα μας, για τέταρτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.

Το γεγονός αυτό μας παρέχει την ευκαιρία να προβληματιστούμε για την πορεία της Ενωμένης Ευρώπης και τον ρόλο της Εκκλησίας.
Αν προβούμε σε σύγκριση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως του χθες και του σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι η σημερινή εικόνα δυστυχώς δεν θυμίζει σε πολλά το όραμα και τις προσδοκίες των πατέρων της.

Στα κείμενα των θεμελιωτών αυτής της ιδέας γίνεται λόγος για αδελφοσύνη, για συνεργασία, για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών μελών.
Κατά πόσο όμως αυτές οι αρχές και το αρχικό όραμα των προδρόμων της Ενωμένης Ευρώπης ανταποκρίνονται στη σημερινή πραγματικότητα;

Οι πρώτοι αυτοί πολιτικοί οραματιστές δεν θα αντίκριζαν σήμερα κάποια προσπάθεια προς την ποθητή ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά μάλλον μία καθαρά οικονομική σύνθεση που πόρρω απέχει από το αρχικό όραμα.

Αυτό το μεγάλο δώρο του Θεού που είναι η μεταξύ μας ενότητα, σήμερα παρατηρούμε ότι κλονίζεται. Τα οφέλη που προσφέρει η Ενωμένη Ευρώπη πλέον αμφισβητούνται και τίθεται εν αμφιβόλω η διατήρηση της συνοχής της.

Στις νέες αυτές προβληματικές συνθήκες, όπου κυριαρχεί η αμφισβήτηση και η αβεβαιότητα για το αύριο, δημιουργείται η ανάγκη να στραφούμε προς άλλα πρότυπα για να πραγματώσουμε πλέον το ευρωπαϊκό ιδεώδες.

Υπό αυτό το πρίσμα, η Εκκλησία μας διατηρεί ιδιαίτερη σημασία και δυναμική, καθώς ο χριστιανισμός αντιπροσωπεύει θεμελιώδη πυλώνα στη βάση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, σε συνδυασμό με το κλασικό πνεύμα και το ρωμαϊκό δίκαιο.

Η κρίση αυτή μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία για μία καλύτερη και πιο ανθρώπινη Ευρώπη, που δεν θα εξαντλείται στα οικονομικά μεγέθη, αλλά θα σέβεται την αξία του ανθρωπίνου προσώπου, με βάση τους τρεις παραπάνω πρωταρχικούς αξιακούς γνώμονες.

Η Εκκλησία μας, συνεπώς, μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο παράγοντα σταθερότητας και να συνδράμει ουσιαστικά στο όραμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Σε μία Ευρώπη ανεργίας και λιτότητας, οι χριστιανικές Εκκλησίες μπορούν να διαδραματίσουν ιδιαιτέρως σημαντικό και κρίσιμο ρόλο, ο οποίος να έχει στόχο την αξιοποίηση όλων των κοινωνικών φορέων για την ευημερία και την πολυπόθητη διατήρηση της ομόνοιας.

Η Εκκλησία, βεβαίως, λειτουργεί ως ανθρώπινος οργανισμός, χωρίς αυτό να υποδηλώνει την παραθεώρηση της πνευματικής της υπόστασης. Ακόμη πιο σημαντική, συνεπώς, είναι η αξιοποίηση του πνευματικού πλούτου της εκκλησιαστικής εμπειρίας και ζωής.

Στο πλαίσιο αυτής της δυνατότητας, μεγάλη και ουσιαστική συμβολή έχει η θεολογική μας παράδοση. Συνιστά αδαπάνητη πνευματική ζύμη, με δυναμικά και δημιουργικά στοιχεία που, όταν χρησιμοποιούνται, διεγείρουν και ζωογονούν τις συνειδήσεις.

Η ορθόδοξη πνευματικότητα είναι το κοινό παρελθόν όλων των Χριστιανών, και στην επισήμανση αυτού του παρελθόντος ενυπάρχει η ελπίδα για το μέλλον της Ευρώπης.

Το δεύτερο σημαντικό γεγονός που σηματοδοτεί αυτή την περίοδο είναι η σύγκληση, την επομένη εβδομάδα, στην έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, της Συνάξεως των αδελφών Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος ανταπεκρίθη θετικώς στην πρόσκληση της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος και η Εκκλησία μας πρόκειται ασμένως να συμμετάσχει στη σημαίνουσα αυτή πρωτοβουλία, σε περίοδο που χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την κοινή μαρτυρία των Ορθοδόξων.

Είναι γεγονός ότι έχουν αναφυεί πολλά προβλήματα που διχάζουν τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και επιβάλλεται να παραμείνουμε ενωμένοι.

Χρέος μας είναι να υπερκεράσουμε τα εμπόδια που ενδεχομένως ορθώνονται μεταξύ μας και να υπερβούμε ενωμένοι τις δυσκολίες για το καλό των πιστών, δίδοντας την «καλήν μαρτυρίαν» για το καλό της χώρας μας και την κοινή ωφέλεια της Εκκλησίας.

Η ενότητα των Ορθοδόξων, και κυρίως η πνευματικότητα που πηγάζει από την ορθόδοξη διδασκαλία, προσφέρει σημαντικό μήνυμα και δείκτη πορείας προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Αδελφοί μου,

Συμβαίνει δυστυχώς κάποτε να ζούμε σε κόσμο χωρίς αληθινή επικοινωνία, που απωθεί το θείο και το ιερό, που εξομοιώνει και ομογενοποιεί τους ανθρώπους. Συμβαίνει συχνά να νιώθουμε ξένοι μεταξύ μας, με αποτέλεσμα να διατυπώνονται λόγοι στο κενό και τα ζητήματα να μην επιλύονται. Απογοητευόμαστε κάποτε ακόμη και από τον ίδιο μας τον εαυτό.

Αποτυγχάνει να σηκώσει ο καθένας τον σταυρό του. Όταν λείπει η πίστη, τα λόγια μοιάζουν κενά. Γιατί πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη στον Θεό και αγάπη προς τους ανθρώπους.

Η αγάπη μας ενώνει με το Σώμα του Χριστού. Προτιμά πάντα την αλήθεια, όσο κι αν στοιχίζει, και δεν είναι αγάπη κτητική ούτε «ζητεί τα εαυτής». Η εν Χριστώ αγάπη φανερώνει ότι είμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας.

Όταν οι άνθρωποι αισθάνονται αδελφοί, όταν σέβεται και τιμά ο ένας τον άλλον, εξαφανίζονται οι διαφορές, αναπτύσσονται χαρίσματα, κοινωνούνται αγαθά και γενικά ο άνθρωπος τελειοποιείται.

Όσο επανερχόμαστε σ’ αυτή τη μαρτυρία της Εκκλησίας μέσα από τέτοιες συνάξεις, τόσο δυναμώνουμε τις ψυχές των ανθρώπων και τις στηρίζουμε, και τόσο αυτοί γίνονται ικανότεροι να υπερβούν τις δυσκολίες του ταραγμένου μας κόσμου.

Θα ήθελα λοιπόν να ευχαριστήσω τον Κύριο για τα σημαντικά αυτά δώρα της μεταξύ μας ενότητος στην αγάπη και την πίστη του Χριστού.

Είναι ευλογία Θεού που τα βιώνουμε υπό τις παρούσες συνθήκες και αντλούμε από αυτά ελπίδα και δύναμη.