Λάβρος ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 13 Απριλίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Συνέντευξη στην Εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» και στον δημοσιογράφο κ. Πάνο Μπαΐλη έδωσε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, στον οποίο μιλά για όλους και όλα.

 

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος απαντά σε επίκαιρα ζητήματα, όπως το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης, το γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων, την ίδρυση Εξαρχίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα, για την Εκκλησιαστική περιουσία αλλά και τι λείπει από την Εκκλησία σήμερα.

 

Ολόκληρη η συνέντευξη όπως δημοσιεύεται σήμερα από το «Ε.Τ.Κ.»

 

Η Εκκλησία, η Πολιτεία και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.

 

Δεν μπορώ να το καταλάβω, αφού η συμβίωση δύο ανθρώπων δεν είναι ελεύθερη, επειδή έχει αυτοδεσμεύσεις, και η αγάπη δεν μπορεί να κλεισθεί σε σύμφωνα, σε συμβολαιογραφικά κείμενα! Πάντως, για την Εκκλησία και για μας είναι το ίδιο ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης.

 

Για την Εκκλησία οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων δεν τίθενται απλώς σε συναισθηματικό, βιολογικό, νομικό ή ηθικό επίπεδο αλλά, κυρίως, σε θεολογικό. Κάθε πράξη χωρίς την ευλογία του Θεού είναι ανευλόγητη, είναι εκτός της Χάριτος. Ο έξω της Εκκλησίας χώρος είναι «χώρος της πτώσεως».

 

Επειτα, στη γλώσσα της Αγίας Γραφής οι λέξεις πορνεία και μοιχεία δεν δηλώνουν μόνο τη σεξουαλική συμπεριφορά, αλλά και την αποστασία και απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό, είτε είναι εκτός της Εκκλησίας είτε εντός της Εκκλησίας.

 

Πάντως, η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να ρυθμίζει θέματα που αφορούν στους ανθρώπους που δεν ανήκουν στην Εκκλησία ή ανήκουν σε αυτήν αλλά επιλέγουν άλλον τρόπο ζωής.

 

Ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων;

 

Από την αρχαιότητα, σύμφωνα με τον ορισμό του νομοθέτη Μοδεστίνου (2ος-3ος αιώνας μ.Χ.), «γάμος καλείται ένωσις ανδρός και γυναικός, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία». Ετσι, η Εκκλησία δεν μπορεί να αποδεχθεί για τα μέλη της ομοφυλοφιλικό γάμο ή ομοφυλοφιλικές σχέσεις.

 

Επίσης, η Εκκλησία δεν μπορεί να δεχθεί αμφιφυλοφιλικές και πολυγαμικές σχέσεις. Πρόκειται για πνευματικές αρρώστιες. Βέβαια, άλλο είναι η αρρώστια και άλλο ο άρρωστος άνθρωπος. Αγαπούμε τον πνευματικά άρρωστο άνθρωπο και προσπαθούμε να τον θεραπεύσουμε.

 

Ο Ντοστογιέφσκι έγραφε ότι Στάρετς είναι εκείνος που αγαπά αυτόν που αμάρτησε πιο πολύ. Αυτό έκανε και ο Χριστός. Πρέπει να μάθουμε να ασκούμε θεραπευτική ποιμαντική με αγάπη, παρά να καταδικάζουμε τους ανθρώπους. Τον εαυτό μας καταδικάζουμε με την αρετή της αυτομεμψίας.

 

Εκκλησία και εθνικά θέματα…

 

Η Εκκλησία άσκησε τα εθναρχικά της καθήκοντα σε δύσκολους καιρούς, όταν δεν υπήρχε κράτος ή όταν δεν υπήρχε νόμιμη κυβέρνηση, και τότε έπαιξε σημαντικό ρόλο.

 

Στις δημοκρατικές περιόδους προτεραιότητα για την επίλυση των θεμάτων έχουν η πολιτική και η διπλωματία, που τις ασκεί η υπεύθυνη κυβέρνηση.

 

Ο,τι βοηθά στην καλή έκβαση της υποθέσεως αυτής είναι καλό. Πάντως, εμείς οι κληρικοί πρέπει να σκεπτόμαστε περισσότερο εκκλησιαστικά, παρά πολιτικά. Η Εκκλησία είναι πάνω από τα έθνη και τις πατρίδες, χωρίς να τα καταργεί.

 

Τελικά, αποβλέπουμε σε μια αταξική κοινωνία, με τη βίωση της εκκλησιαστικής και πνευματικής ζωής. Κάποτε θα καταργηθούν και τα έθνη και οι πατρίδες, θα παραμείνει μόνον η Εκκλησία.

 

Η ίδρυση Εξαρχίας αφορμή για νέα κόντρα με το Φανάρι;

 

Ολοι αναγνωρίζουμε ότι απαιτείται σεβασμός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ιδίως αυτός πρέπει να απονέμεται από την Εκκλησία της Ελλάδος για ειδικούς λόγους.

 

Η εκπροσώπησή του στην Αθήνα πρέπει να είναι σημαντική, ώστε να επιλύονται διάφορα θέματα, αλλά για το ποια θα είναι η μορφή πρέπει να μελετηθεί από τις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές και να αποφασισθεί σχετικώς από την Ιερά Σύνοδο.

 

Πάντως και πάλι πρέπει να υπογραμμισθεί ότι πρέπει να υπάρχει στενή σχέση μεταξύ Εκκλησίας της Ελλάδος και Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 

Η αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας;

 

Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι ένας μύθος. Δεν είναι τόσο μεγάλη όσο παρουσιάζεται, αλλά και αυτή που υπάρχει πρέπει να αξιοποιηθεί κατά τον καλύτερο τρόπο, ώστε να εξυπηρετείται ο λαός που υποφέρει και βασανίζεται πολύ.

 

Το θέμα δεν είναι η εκκλησιαστική περιουσία, αλλά η απελευθέρωση από το πάθος της φιλαργυρίας που έχει καταλάβει πολλούς κληρικούς, όλων των βαθμών.

 

Δεν μπορώ να αντιληφθώ τη νοοτροπία μερικών κληρικών, ιδίως αγάμων, που ζουν πλουσιοπάροχα, διαβιούν ως νεόπλουτοι, αυξάνουν την περιουσία τους, συμπεριφέρονται ως φεουδάρχες, ενώ ο λαός, που έχουν υπό την πνευματική τους ευθύνη, βασανίζεται και υποφέρει.

 

Αυτό ισοδυναμεί με σαρκικό παράπτωμα, είναι κατά κάποιον τρόπο «εκπόρνευση» της εκκλησιαστικής ζωής.

 

Τι λείπει από την Εκκλησία σήμερα;

 

Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού, έχει το πλήρωμα της Χάριτος και δεν της λείπει απολύτως τίποτε. Οταν φαίνεται ότι κάτι λείπει, αυτό πρέπει να αποδοθεί στους κληρικούς, όταν δεν έχουν εκκλησιαστικό φρόνημα.

 

Ετσι, αν κάτι λείπει από πολλούς ή μερικούς κληρικούς σήμερα, είναι το ιεραποστολικό φρόνημα, το θυσιαστικό ήθος, το ομολογιακό πνεύμα και η ποιμαντική διακονία, όταν οι ίδιοι εκκοσμικεύονται και συμπεριφέρονται σαν κοσμικοί ηγέτες.

 

Πολλοί θέλουν να ζουν από την Εκκλησία, να λαμβάνουν αξιώματα, θέσεις, εξουσία, οικονομικές απολαβές και δεν θέλουν να ζουν για την Εκκλησία. Αυτό κοστίζει και δημιουργεί προβλήματα και στην Εκκλησία και στην κοινωνία.