Κουρά και χειροτονία διακόνου από τον Μητροπολίτη Νικαίας

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 15 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Μητρόπολη Νικαίας - 10.24

Μέσα στο κατανυκτικό κλίμα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής ένα νέο μέλος προστέθηκε στην Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Αγίων Πατέρων Περάματος.

Πρόκειται για τον κ. Πέτρο Μαλατέστα, φοιτητή της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος μέσα σε κλίμα συγκίνησης εκάρει μοναχός την Τρίτη 9 Απριλίου μετονομαστείς σε Παντελεήμονα μοναχό και χειροτονήθηκε διάκονος το Σάββατο 13 Απριλίου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νικαίας κ. Αλέξιο.

Ήταν η 18^η κουρά και η 44^η χειροτονία που ετέλεσε ο Σεβασμιώτατος κατά τη δεκαοκταετή διακονία του στην Ιερά Μητρόπολη Νικαίας.

Παρέστησαν συμπροσευχόμενοι ο Θεοφιλέστατος επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος, ο πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Νικαίας Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Χρυσόστομος Παναγόπουλος, ο καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Πανοσιολογιότατος Αρχιμανδρίτης π. Πολύκαρπος Δημητριάδης, τα μέλη της Αδελφότητας της Ιεράς Μονής, συγγενείς, συμφοιτητές καθώς και καθηγητές του π. Παντελεήμονος από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Προς τον νέο Διάκονο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος απηύθυνε πατρικούς λόγους και συμβουλές τονίζοντας τη σημασία και την ευθύνη του Ιερατικού αξιώματος στον ταλανιζόμενο από τα προβλήματα κόσμο.

Στο χειροτονητήριο λόγο του ο π. Παντελεήμων μεταξύ άλλων ανέφερε τα παρακάτω: «Η στιγμή αυτή, η μοναδική και ανεπανάληπτος εις την ζωήν μου, δεν προσφέρεται διά λόγους με ρητορικά σχήματα και φιλοσοφικούς στοχασμούς. Ευρίσκομαι απέναντι σας Σεβασμιώτατε και απέναντι του Θεού, ως «ενώπιος ενωπίω» και επιθυμώ να εναποθέσω εις τους καθημαγμένους δι’ εμέ πόδας του Κυρίου, την παράκλησιν και προσευχήν μου, ίνα μη εγκαταλείπη με και ίνα πέμψη τον παράκλητον επ’ εμοί.

Καλούμαι από σήμερα να άρω τον Σταυρό τον βαρύν από τις αμαρτίες μου, και να ανέβω τον Γολγοθά μαζί με τον Χριστό και να αναμένω την Ανάστασιν της αιωνίου Βασιλείας Του. Διότι αν ο κληρικός δεν φέρει εξ’ αρχής νωπά τα σημάδια του μαρτυρίου, δεν είναι δυνατόν να φθάση εις την Ανάσταση. Πρέπει να έχει δύναμη γίγαντος, ώστε «να χαίρη μετά χαιρόντων και να κλαίη μετά κλαιόντων».

Όμως «το δένδρον το πεφυτευμένον παρά τας διεξόδους των υδάτων» δεν έχει να φοβάται την ξηρασίαν και αυτό το λέγω όχι από αλαζονείαν, αλλά διότι αισθάνομαι ως βλαστάρι φυτευμένο στις ρίζες τις δικές σας…

Διά το τέλος άφησα τις πλέον θερμές μου ευχαριστίες διά το πρόσωπό σας Σεβασμιώτατε. Από την πρώτη στιγμή που με γνωρίσατε, μου δείξατε εμπιστοσύνη και με ενθουσίασε το ήρεμον και ευλαβές του λόγου σας.

Η θεολογική και εκκλησιαστική σας κατάρτιση με έκαναν να επιθυμώ διακαώς να βρεθώ δίπλα σας και να σας διακονήσω. Αισθάνομαι πραγματικά υπερήφανος, που δεχτήκατε να προβείτε εις την εις Διάκονον χειροτονία μου. Ως άνθρωπος χοϊκός και γεμάτος από αδυναμίες, του Θεού συνεργούντος, υπόσχομαι να μη σας φέρω ποτέ σε δύσκολη θέση και σας παρακαλώ να δέεστε υπέρ εμού.

Προσωπικώς θα ήθελα να διαβεβαιώσω την Αγία Σεβασμιότητά σας ότι θα τηρήσω εις το έπακρον την τιμήν με την οποία με περιεβάλλετε σήμερα και θα προσπαθήσω να φανώ αντάξιος των ιερών καθηκόντων και υποχρεώσεων που απορρέουν εκ του ιερατικού αξιώματος.

Ταυτοχρόνως θέλω να υπογραμμίσω την ανείπωτη χαρά, η οποία πλημμυρίζει ολόκληρη την ύπαρξή μου, διότι επιτέλους εκπληρώνεται ο παιδιόθεν διακαής μου πόθος, να εισέλθω εις τα τάξεις του Ιερού Κλήρου, διακονώντας την Εκκλησία του Χριστού….