Εορτασμός Αγίου Διονυσίου του εκ Κορησού (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 26 Ιουνίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Καστορίας - 10.40

Πανηγυρικά εορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Διονυσίου του εκ Κορησού, κτήτορος της Ιεράς Μονής Αγίου Διονυσίου του Αγίου Όρους, στις 24 και 25 Ιουνίου 2013 στην Ιερά Μητρόπολή Καστορίας.


Ο Άγιος Διονύσιος ήταν ο αδελφός του Αγίου Θεοδοσίου, καταγόμενοι από την Κορησό της Καστοριάς, όπου ασκήθηκαν και οι δυο στο Περιβόλι της Παναγίας.

Όταν όμως ο Άγιος Θεοδόσιος από Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Φιλοθέου Αγίου Όρους έγινε Μητροπολίτης Τραπεζούντος, και κατόπιν οράματος επισκέφτηκαν μαζί οι αδελφοί τον Αυτοκράτορα Αλέξιο Γ’ Κομνηνό για να ιδρύσουν μια νέα Μονή, αφιερωμένη στον Τίμιο Πρόδρομο, γνωστή όμως σήμερα από τον κτήτορά της ως Μονή Διονυσίου.


Έτσι ανήμερα της εορτής στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου στην Κορησό Καστοριάς, τελέσθηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, συμπαραστατούμενος από Κληρικούς της τοπικής μας Εκκλησίας. 


Στο λόγο του ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας αναφέρθηκε στον τοπικό μας Άγιο Διονύσιο και ανέλυσε τον στίχο «χαίροις των Μοναστών οδηγός». 


Και ο Άγιος Διονύσιος ήταν πράγματι τον Μοναστών ο οδηγός πρώτον, όχι επειδή το επεδίωξε αλλά επειδή η χάρις του Αγίου Πνεύματος που είχε, το επέβαλε στις συνειδήσεις των Μοναχών Αδελφών του.
Δεύτερον, ήταν των Μοναστών ο οδηγός επειδή είχε μέσα του την ταπείνωση και όχι την ταπεινοσχημία, την μετάνοια που τον οδηγούσε στην αληθινή θεογνωσία και όχι την υποκρισία που οδηγεί στην απώλεια. 


Τρίτον, ήταν οδηγός των Μοναστών γιατί προηγουμένως πέρασε από το καμίνι της υπακοής.

Όπως ο Χριστός έγινε υπήκοος μέχρι θανάτου έτσι και οι Άγιοι γίνονται υπήκοοι στον ίδιο βαθμό. 


Ο Άγιος Διονύσιος δεν απαιτούσε την υπακοή, δεν στερούσε την ελευθερία, αλλά ήταν τέτοια η ζωή του και τόσο δυνατή η παρουσία του Αγίου Πνεύματος μέσα του, ώστε να γίνεται οδηγός Μοναστών και στην υπακοή. 


Και κατέληξε ο Σεβασμιώτατος το λόγο του λέγοντας πως μόνο όταν βλέπει κανείς την υψηβάμονα Μονή που φέρει το όνομά του, το φυτώριο αυτό της ασκήσεως και της αγιότητος, συμπεραίνει ότι αυτός ο κτήτορας ήταν πράγματι όργανο του Παρακλήτου.


Τέλος, αυτό ευχήθηκε και σε όλους να έχουμε στη ζωή μας βοηθούς και οδηγούς τους τοπικούς μας Αγίους και να γίνουμε όργανα του Παρακλήτου.