Ιερατική σύναξη Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 12 Οκτωβρίου 2013

Την Πέμπτη, 10 Οκτωβρίου, έλαβε χώρα στην Ιερά Μονή Αγίων Πατέρων, Ιερά σύναξη υπό τον Μητροπολίτη Νικαίας Αλέξιο.

Ο Μητροπολίτης μετά την εναρκτήρια προσευχή, απηύθηνε τους κάτωθι λόγους  :

«Σήμερον ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγεν»

Ἀγαπητοί πατέρες,
Ὄντως ἡ σημερινή, ἀλλά καί κάθε μας σύναξη, γίνεται στό ὄνομα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖον «πάντα χορηγεῖ» καί «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας». Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐπικαλούμαστε στήν εἰσαγωγική προσευχή «Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας». Ὅσα λέμε καί κάνουμε, ἔχουν καί πρέπει νά ἔχουν, σημεῖο ἀναφορᾶς τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ἐκεῖνο μᾶς φωτίζει καί μᾶς καθοδηγεῖ.

Στήν ἀπαραίτητη Θεία Χάρη προσθέτουμε τίς ἰδιαίτερες ἱκανότητές μας, πού καί αὐτές εἶναι χαρίσματα τοῦ Θεοῦ, καί ὅλοι μαζί, οἰκογενειάρχες καί ἄγαμοι, γέροντες καί νεότεροι,  συγκροτοῦμε τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, μέ κεφαλή τόν Κύριο.

Τό θέμα μας σήμερα θά εἶναι ἡ φιλανθρωπία, ἡ ὁποία ἔχει ἀφετηρία τή στάση ζωῆς πού λαμβάνει ὁ καθένας μας. Ἰδιαίτερα ἐμεῖς οἱ Κληρικοί στοιχιζόμαστε μέ τόν Κύριο πού ἐπιτάσσει: «Ποιήσατε ἑαυτοῖς βαλλάντια μή παλαιούμενα, θησαυρὸν ἀνέκλειπτον ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ὅπου κλέπτης οὐκ ἐγγίζει οὐδὲ σὴς διαφθείρει…» (Λουκ. 12, 33).

Ἄλλωστε ὁ χρόνος τῆς ζωῆς εἶναι λίγος καί καθημερινά λιγοστεύει, καί ὁ Ἀπόστ. Παῦλος δίνει καί ἐδῶ τήν πολύτιμη συμβουλή του «ὡς καιρόν ἔχομεν, ἐργαζώμεθα τό ἀγαθόν πρός πάντας, μάλιστα δέ πρός τούς οἰκείους τῆς πίστεως» (Γαλ. 6, 10). Καί ὁ καιρός αὐτός, ἡ εὐκαιρία πού μᾶς δίνεται, περιορίζεται συνεχῶς.

Ὡς πρώτη ἐκδήλωση φιλανθρωπίας θά ἔθετα τήν εὐγένειά μας. Ἱερέας μέ σκληρό ὕφος, μέ συνεχῆ νευρικότητα, μέ ἐπιθετική διάθεση δέ νοεῖται. Οἱ ἄνθρωποί μας εἶναι κουρασμένοι ἀπό  ποικίλα προβλήματα. Βασανίζονται συχνά ἀπό ἐνδοοικογενειακές ἔριδες, ἀντιμετωπίζονται μέ τρόπο  ἄσχημο ἀπό κρατικούς λειτουργούς, ἔχουν οἰκονομικές δυσχέρειες, μαστίζονται ἀπό τήν ἀνεργία καί τήν πεῖνα, ἰδίως αὐτή τήν περίοδο τῆς ἀποσάθρωσης τῶν πάντων...

Αὐτοί οἱ πονεμένοι καί πικραμένοι, ἔρχονται σέ μᾶς καί ζητοῦν στήριξη. Ἄν καί σέ μᾶς βροῦν τήν ἄρνηση, τήν ἀπόρριψη, ἀκόμη χειρότερα τήν ἐπίθεση καί τήν ὕβρη, τότε, ἄν δέν εἶναι πολύ πιστοί, εἶναι ἐνδεχόμενο νά κάνουν ἀπονενοημένες ἐνέργειες, αὐτές πού ἀκοῦμε νά γίνονται τόν τελευταῖο καιρό.

Θά ἀκούσουμε τούς ἀνθρώπους μας μέ  καλωσύνη˙ θά τούς κρατήσουμε τό χέρι στοργικά˙ θά δώσουμε προσοχή στά λόγια τους, χωρίς βιασύνη καί κυρίως χωρίς νά κοιτᾶμε τό ρολόι μας˙ θά προσευχηθοῦμε μαζί τους καί ἔτσι θά ἔχουμε κάνει πάνω ἀπό τό μισό τῆς βοήθειας πού χρειάζονται.

Τά ὑπόλοιπα θά τά οἰκονομήσει ὁ Θεός καί οἱ συνεργάτες μας. Δίδασκε ὁ Μένανδρος: «Ὡς χαρίεν ἔστ’ ἄνθρωπος ὅταν ἄνθρωπος ᾖ». Ἀλήθεια, πόσο χαριτωμένος θά εἶναι ὁ ἄνθρωπος, ἄν εἶναι ἄνθρωπος.

Καί χαριτωμένος  εἶναι ὁ προσηνής, ὁ αἰσιόδοξος, ὁ ἐποικοδομητικός, ἐκεῖνος πού συνομιλεῖ ἤρεμα, πού τεκμηριώνει τίς σκέψεις του καί δέν καταφεύγει σέ νευρικότητες καί ἀσυναρτησίες. Ὁ καλοδιάθετος, ὅ, τι καί νά δώσει, ἀποκτᾷ διπλῆ ἀξία, γιατί τό δίνει μέ σωστό τρόπο.

Καί ἄν ἀκόμη δέν ἔχουμε τίποτε νά δώσουμε στόν ἄλλο, κι ἄν δέν μποροῦμε οὔτε νά τοῦ μιλήσουμε, θά συμφωνήσουμε πώς, «ἕνα ζεστό χαμόγελο εἶναι ἡ διεθνής γλῶσσα τῆς καλοσύνης» [1].

Ἡ πιό σημαντική βοήθεια πού προσφέρουμε στούς πιστούς, μετά τήν ψυχολογική στήριξη, εἶναι ἡ θεραπεία τῶν ὑλικῶν τους ἀναγκῶν. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού πεινοῦν καί σπεύδουν στήν Ἐκκλησία. Ὑπῆρξαν μάλιστα καί χειρότερες ἐποχές ἀλλά ἡ Ἐκκλησία στάθηκε πάντα στό ὕψος Της.

Στήν Κατοχή, ὁ Μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός Παπανδρέου ἵδρυσε τόν Ὀργανισμό τῆς Χριστιανικῆς Ἀλληλεγγύης μέ παραρτήματα σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα καί σώθηκε ὁ κόσμος ἀπό τήν πεῖνα. Καί σήμερα ἡ Ἐκκλησία, καί βέβαια ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ἔχει γίνει τό καταφύγιο τῶν φτωχῶν ἀνθρώπων, τόσο μέ τίς διανομές τροφίμων, φαρμάκων, εἰδῶν ρουχισμοῦ καί χρηματικῶν βοηθημάτων, ὅσο καί μέ τά ἐνοριακά συσσίτια.

Στό Εὐαγγέλιο τῆς Κρίσης (Μτθ. 25, 35-37) ὁ Κύριος ξεκαθαρίζει ὅτι ἡ σωτηρία κρίνεται ἀπό τήν ἀνταπόκρισή μας στήν κάλυψη τῶν ἀναγκῶν τοῦ συνανθρώπου μας, τοῦ ὁποίου τή θέση καταλαμβάνει ὁ Δίκαιος Κριτής: «Ἐπείνασα γάρ καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθατε πρός με».

Διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ἡ ἐλεημοσύνη ἀληθῶς εἶναι βασίλισσα πού κάνει τούς ἀνθρώπους νά εἶναι ὅμοιοι μέ τόν Θεό. Εἶναι ἐλαφριά καί γρηγοροπετοῦσα, ἔχει χρυσά φτερά καί κάνει πτήση πού εὐφραίνει τούς ἀγγέλους. Πετᾷ σάν περιστέρι, χρυσό καί ζωντανό, πού ἔχει τρυφερό βλέμμα καί ἤπια μάτια.

Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ὄμορφο ἀπ’ αὐτό τό μάτι... Εἶναι λύτρωση τῆς ψυχῆς… καί στή Θεία Δίκη ἡ ἐλεημοσύνη θά ἀναστηθεῖ καί θά σέ προστατέψει».

Θά ἐπιστρατεύσουμε τήν εὐφυΐα καί τή διάκρισή μας σέ κάθε περίπτωση, ὥστε ἡ ἐλεημοσύνη νά πάει ἐκεῖ ὅπου τή χρειάζονται καί νά μήν μᾶς ἐκμεταλλευτοῦν ἐπιτήδειοι. Οἱ ὁμάδες τῆς Ἀγάπης θά μᾶς βοηθήσουν ἀποτελεσματικά. Γι’ αὐτό ὅλους αὐτούς πού ἐθελοντικά μᾶς βοηθοῦν στό ἔργο τῆς φιλανθρωπίας ἐπιβάλεται νά τούς περιβάλουμε μέ σεβασμό καί ἀγάπη.  

Φιλανθρωπία ἀσκοῦμε ἐπισκεπτόμενοι τούς ἀσθενεῖς στά θεραπευτήρια ἤ στά σπίτια τους. Ὁ ἀσθενής, ὅσο σκληρός κι ἄν εἶναι, ἤδη ἀντιλαμβάνεται τό ἐφήμερο τῆς ζωῆς καί ἀρχίζει νά γίνεται δεκτικός μηνυμάτων πού θά τόν ἐπαναφέρουν στήν εὐθεῖα. Οἱ συνθῆκες τῆς ζωῆς ἀπομονώνουν σήμερα τούς ἀσθενεῖς καί κατάκοιτους ἀδελφούς μας.

Τότε ἀποζητοῦν μιά συντροφιά καί εἶναι ἡ δική μας εὐκαιρία` νά πᾶμε οἱ ἴδιοι, νά τοῦ κρατήσουμε τό χέρι, νά τοῦ δώσουμε κουράγιο καί νά παρακινήσουμε καί ἄλλους ἀδελφούς στή συνέχεια νά τόν ἐπισκεφθοῦν.     

Στή φιλανθρωπία ἐντάσσεται καί ἡ στήριξη τῶν πενθούντων ἀδελφῶν. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἔχασαν τό σύντροφό τους, τό παιδί τους ἴσως, ἕνα πρόσωπο ἀγαπημένο. Πολύ συχνά, συλλειτουργούντων καί ἄλλων προβλημάτων, περιέρχονται σέ κατάσταση ἀπελπισίας. Τότε, στ’ ἀλήθεια, μᾶς χρειάζονται καί μᾶς περιμένουν.

«Σέ περίμενα, πάτερ μου», ἴσως θά ἔχουμε ἀκούσει πολλές φορές στή διακονία μας. Δέ θά ποῦμε πολλά, οὔτε θά δείξουμε ὑπερβάλλουσα γενναιότητα στό μυστήριο τοῦ θανάτου, ὅταν μάλιστα αὐτός ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός δείχνει νά λυγίζει. Θά ποῦμε τόν καλό μας λόγο, θά ἐρευνήσουμε διακριτικά ἐνδεχόμενα προβλήματα καί θά σχηματίσουμε μιά ὁμάδα ἐπίσκεψης, δίνοντας τίς ὁδηγίες μας.

Ὑπάρχουν καί οἱ φυλακισμένοι ἀδελφοί μας. Χρειάζονται κι αὐτοί βοήθεια. Στή φυλακή καί ἡ πιό πορωμένη συνείδηση μπορεῖ νά ξαναβρεῖ μέσα στή στάχτη ἐκείνη τή σπίθα πού θά ξαναζεστάνει τήν ὕπαρξή της. Στήν περίπτωση αὐτή ἀσφαλῶς καί θά τηρήσουμε τίς προβλεπόμενες διαδικασίες, ὑποβάλλοντας αἴτηση καί ὑπακούοντας στίς ὑποδείξεις τῶν ἁρμοδίων.

Ἐδῶ ἐντάσσονται καί οἱ ἀποφυλακιζόμενοι, οἱ ὁποῖοι «ἔχουν χάσει τόν κόσμο τους» καί δέν ξέρουν ποῦ νά κατευθυνθοῦν. Πολλές φορές ἔχουν ἀποξενωθεῖ ἀπό τήν οἰκογένειά τους καί ξεκινοῦν ἀπό τό μηδέν.

Ἡ Νεολαία μας δικαιοῦται τήν ἀγάπη καί τή φροντίδα μας. Εἶναι γεγονός ὅτι πληθαίνουν οἱ περιπτώσεις πού ἀξιόλογοι νέοι μας ἀδυνατοῦν νά σπουδάσουν. Κρῖμα μεγάλο  νά θυσιάζουν τά ὄνειρά τους λόγῳ ἀνέχειας τῆς οἰκογένειας.

Πατέρες καί ἀδελφοί,
Ἐντολή τοῦ Παναγίου Θεοῦ εἶναι τό «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν» (Λουκ. 10,27). Τί ποιό πραγματικό ! Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τόν πλησίον μας ὅπως τόν ἐαυτό μας πῶς θά τόν βοηθήσουμε ; Αὐτήν τήν φράση τοῦ Κυρίου πρέπει νά ἔχουμε κατά νοῦ, ὅταν ἔχουμε μπροστά μας τόν ἄρρωστο, τό φτωχό, τό γέροντα, τόν ἄνεργο, τόν ἀνήμπορο.

«Τίς ἀσθενεῖ, καί οὐκ ἀσθενῶ; τίς σκανδαλίζεται καί οὐκ ἐγώ πυροῦμαι;» (Β΄ Κορινθ. 11,29). Ποιός χριστιανός ἀσθενεῖ καί δέν ἀσθενῶ μαζί του και δέν συμπάσχω καί ἐγώ ; Ποιός σκοντάπτει καί πίπτει καί δέν καίομαι καί ἐγώ μέσα σέ αὐτήν τή θλίψη ;

Κλείνοντας σᾶς προτρέπω νά υἱοθετήσετε αὐτές τίς πατρικές νουθεσίες καί νά τίς ἐφαρμόζετε καθημερινά στή διακονία σας. Εἰδικότερα τώρα, στίς δύσκολες μέρες, πού ἡ πατρίδα μας δοκιμάζεται, ἡ Ἐκκλησία μας, δι’ ἡμῶν τῶν ἱερέων, ὀφείλει νά δώσει δυναμικότερο παρόν. Νά ἀποδείξει ὅτι εἶναι Μάνα - Ἐκκλησία. Καί δόξα τῷ Θεῷ τό πράττει.

Σᾶς εὔχομαι καλή δύναμη καί στή νέα περίοδο, ἐκτιμῶ καί ἐπαινῶ τίς προσπάθειές σας, σᾶς ἀγαπῶ καί προσεύχομαι γιά σᾶς, γιά τούς οἰκείους σας καί γιά τό δύσκολο ἔργο σας:.

Ακολούθως έγινε ενημέρωση για τις πτυχές του εκτεταμένου φιλανθρωπικού έργου το οποίο έχει ως εξής:
α) Γεύματα Ἀγάπης (συσσίτια) σε 15 ἐνορίες ὅπου προσφέρονται καθημερινά 1600 μερίδες ζεστοῦ καλομαγειρεμένου φαγητοῦ .
β) Ἡ κατασκήνωση τῆς Στεφάνης τῶν Δερβενοχωρίων, φιλοξενώντας  χίλια (1000) περίπου παιδιά.
γ) Καθημερινό πρόγραμμα ὑπέρ ἀπόρων, ἀσθενῶν, ἄνεργων, ἀποφυλακιζόμενων κ.λπ..
δ) Εἰδική φροντίδα συντήρησης 3000 οἰκογενειῶν ἀπό τό Ἐπισκοπεῖο καί τό Πνευματικό Κέντρο,
ε) Φοιτητική μέριμνα, ἰδίως γιά σπουδαστές περιφερειακῶν Σχολῶν,
στ) Πρόγραμμα ἀσθενῶν σέ νοσοκομεῖα καί κατάκοιτων ἀδελφῶν,
ζ)  Σαράντα (40) Ἐνοριακά Φιλόπτωχα Ταμεία μέ προσφορά τροφίμων καί χρηματικῶν βοηθημάτων.

Μετά το πέρας ο Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος, εκ μέρους του Ιερού Κλήρου ευχαρίστησε τόν Σεβασμιώτατο δια την αγάπη που περιβάλει τους Ιερείς του και την συνεχή συμπαράσταση του σε κάθε ηλικία.