Αρχιμ. Γεώργιος Χρυσοστόμου: «Ένα καντήλι σβήνει το φασισμό»

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 31 Οκτωβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Βεροίας - 11.14

Η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, συνεπής στη ακλόνητη παραδοχή της ότι οι έννοιες ξενοφοβία και ρατσισμός είναι παντελώς ξένες προς την Eκκλησία, συμμετείχε, εκπροσωπούμενη από τον Πρωτοσύγκελλο, Αρχιμ. Γεώργιο Χρυσοστόμου, στην Συντονιστική Επιτροπή και στην εκδήλωση-συνάντηση φορέων που πραγματοποιήθηκε για τον ρατσισμό την Κυριακή 27 Οκτωβρίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Βέροιας.

Η συμμετοχή της επισφραγίστηκε με την κατάθεση σχετικής εισήγησης του Πρωτοσυγκέλλου για το ρατσισμὀ και προβολή βίντεο-παρουσίασης με τίτλο: «Ένα καντήλι σβήνει το φασισμό». 

Η τοπική μας Εκκλησία δραστηριοποιείται καθημερινά απέναντι στα φαινόμενα ρατσισμού.

Τα φιλόπτωχα ταμεία, η καθημερινή σίτιση αλλοδαπών και μη στις τράπεζες αγάπης σε Βέροια και Νάουσα, οι κατηχητικές και υποστηρικτικές δομές των ναών, η αποστολική διακονία και ιεραποστολή κινούνται πάντοτε στην κατεύθυνση της αδιάκριτης φιλαδελφίας. 

Το 2008 κύριος και βασικός άξονας των εκδηλώσεων για τα ΙΔ΄ Παύλεια  αποτέλεσε το θέμα «Ξενοφοβία και Φιλαδελφία», καθώς ήδη από τις κατηχητικές και φιλανθρωπικές δομές της Ιεράς Μητροπόλεώς μας είχαν αρχίσει να εντοπίζονται φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας που μας οδήγησαν προς αυτή την κατεύθυνση.

Ενδεικτικά, επίσης, σημειώνουμε τίτλους διαφόρων εκδηλώσεων στα πλαίσια των Παυλείων όπως «Ελεγεία για τον ξένο και αδελφό», «Ξενοφοβία :Μια ποιμαντική πρόκληση», «Ξενοφοβία: Ένα σύγχρονο φαινόμενο», «Εργαζόμενες Μετανάστριες», «Κατήχηση και Πολυπολιτισμικότητα», «Ο Ξένος ως πλησίον».

                  Ακολουθεί η σχετική εισήγηση που κατατέθηκε για τον ρατσισμό :

Τό θέμα του ρατσισμοῦ καί τῆς ξενοφοβίας ἀπασχόλησετή Χριστιανική Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀποστολική ἀκόμη ἐποχή. 

«Ξενοφοβία καί φιλαδελφία κατά τόν ἀπόστολο Παῦλο» ἦταν τό 2008 καί τό κεντρικό θέμα τῶν 14ων Παυλείων, πού διοργάνωσε ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας. Ὡς συμβολή στήν ἐπικαιρότητα τῶν ἡμερῶν μας, παραθέτουμε τίς παρακάτω σκέψεις, βασισμένες στή διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, πάνω στήν ὁποία, ἄλλωστε, στηρίζεται καί ἡ δισχιλιετής πρακτική τῆςἘκκλησίας μας. 

*********************

«Ξενοφοβία-ρατσισμός, ἀπό τή μιά καί φιλαδελφία, από τήν ἄλλη». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔχει κάνει ἤδη τήν ἐπιλογή του ἀνάμεσα στίς δύο αὐτές ἔννοιες, ἀνάμεσα σέ αὐτέςτίς δύο συμπεριφορές, στήν ἐπιστολή του πρός τούς Ἑβραίους: «Ἡ φιλαδελφία μενέτω· τῆς φιλοξενίας μή ἐπιλανθάνεσθε».

Ἡ ἐπιλογή τοῦ ἀποστόλουεἶναι σαφής. Καί δέν μποροῦσε νά εἶναι διαφορετική γιά τόν ἀπόστολο πού γεννήθηκε σέ μία πόλη-τόπο συναντήσεως ἐθνῶν καί θρησκειῶν, σέ μία πόλη ἀνοικτή στό διαφορετικό καί στό «ξένο».

Ἡ μεταστροφή του στή θρησκεία τοῦ Ναζωραίου, τόν ἔκαναν νά ἐπανεξετάσει τή σημασία τῶν δύο ὅρων στή ζωή του καί νά ἐπαναδιατυπώσει τό περιεχόμενο καί τό νόημά τους. Ἀφετηρία καί τῶν δύο εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ἀγάπηὅπωςτήν δίδαξε καί τήν ἐνσάρκωσε ὁ Χριστός καί ὅπως τή βίωσε ἡ Ἐκκλησία μας στό πέρασμα τῶν καιρῶν.

Ἡ βίωση τῆς ἀγάπης ὑπό τό φῶς τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζει τόν πλησίον ὡς ἑαυτόν, ἔχει ὡς αὐτονόητο ἐπακόλουθό της τή φιλαδελφία. Συχνά δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωσηὅτι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία ἀναφέρεται στή φιλαδελφία, ἀναφέρεται ἀποκλειστικά σέ ἀδελφού ἐν Χριστῷ.

Ἡ Ἐκκλησία ἀντιμετωπίζει ὡς ἀδελφούς ὅλους τούς ἀνθρώπους γιά τούς ὁποίους «Χριστός ἀπέθανεν», καί πρός χάριν ὅλων αὐτῶν, ἀνεξαρτήτως τῆς ἐθνικότητος καί τοῦ θρησκεύματος, ἀσκεῖ τό ἱεραποστολικό, φιλανθρωπικό καί κοινωνικό τῆς ἔργο. 

Ὁ ἴδιος ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν ἔρχεται πρός τή Μακεδονία, δέν ἔρχεται πρός ἀδελφούς, ἀλλά πρός ξένους. Ὅταν ἀνεβαίνει στόν Ἄρειο Πάγο καί ἀπευθύνεται στούς Ἀθηναίους πού ἔχουν στήσει βωμό στόν ἄγνωστο Θεό, δέν ὁμιλεῖ πρός ἀδελφούς ἀλλά πρός ξένους.

Ὁ ἴδιος, ἄλλωστε, ζεῖ ὡς ξένος στή γῆ, καθώς ἀντιμετωπίζεται ὡς ξένος κατά τή διάρκεια τῶν ἀποστολικῶν περιοδειῶν του καί ἀναγκάζεται συχνά νά φεύγει καταδιωκόμενος καί συκοφαντούμενος ἀπό τίς πόλεις  στίς ὁποῖες κηρύττει τόν εὐαγγελικό λόγο. Ζεῖὡς ξένος καί κινεῖται ὡς ξένος.

Ὅμως ὁ ἴδιος μοχθεῖ καί κοπιάζει καί κινδυνεύει καί προσεύχεται γιά ὅλους ὅσους τόν διώκουν ἤ τόν εἰρωνεύονται ἤ τόν κατηγοροῦν, γιατί θέλει νά ἐξοικειώσει αὐτούς τούς ξένους γι᾽αὐτόν ἀνθρώπους μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί νά τούς μεταποιήσει σέ ἀδελφούς του.

*********************

Αὐτή ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων ὁδήγησε τήν Ἐκκλησία στό νά ἔχει μιά διαφορετική ἀπό τή συνήθη θεώρηση τῶν ξένων. Γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν οὐσιαστικά ξένοι.

Εἴμαστε ὅλοι ξένοι στή γῆ, γιατί «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν», τήν ἐπουράνια πατρίδα. Δέν εἴμαστε ὅμως ξένοι, ἐφόσον ὅλοι ἀν εξαιρέτως εἴμαστε τέκνα τοῦ Θεοῦ. Γι᾽αὐτό καί ἡ ἔννοιες τῆς ξενοφοβίας καί τοῦ ρατσισμοῦ εἶναι παντελῶς ξένες πρός τήν Ἐκκλησία, καθώς «οὐκἔνι Ἕλλην καί Ἰουδαῖος, ... βάρβαρος, δοῦλος, ἐλεύθερος».

Ὑπό τήν προοπτική αὐτή εἶναι ἀνάγκη νά ἐπανατοποθετηθοῦμε καί ἐμεῖς ὡς πρόσωπα καίὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας στό ἀντιθετικό δίπολο τῆς ξενοφοβίας-ρατσισμοῦ καί τῆς φιλαδελφίας», ἀκολουθώντας τή δισχιλιετῆ διδασκαλία καί πρακτική τῆς Ἐκκλησίας. 

Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καί ὁ σύγχρονος κόσμος καλεῖται διά τῆς οὐσιαστικῆς ἐφαρμογῆς τῆς ἀρετῆς τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον νά ἀντιμετωπίσει τό φαινόμενο τῆς ξενοφοβίας καί τοῦ ρατσισμοῦ, πού τελικά ἀποξενώνει τόν ἴδιο καί ἀπό τόν συνάνθρωπό του καί ἀπό τόν Θεό.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Χρυσοστόμου

Πρωτοσύγκελλος - Καθηγητής Πανεπιστημίου