Η 5η Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού (ΒΙΝΤΕΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 19 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.08

Τή Δευτέρα 18η Νοεμβρίου 2013 συγκλήθηκε, μέ πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ιερισσού κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ, στήν αἴθουσα τῆς «Ἀποστολικῆς Διακονίας» τοῦ Μητροπολιτικοῦ Μεγάρου Ἀρναίας ἡ Ε΄ κατά σειράν Ἱερατική Σύναξη τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως ἀπό τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ Ἐπισκόπου μας.

Προσῆλθαν ἀνταποκρινόμενοι στή φωνή τοῦ Σεβασμιωτάτου ὅλοι οἱ ἐφημέριοι καί ἱεροκήρυκες τῆς Ἱερᾶς μας Μητροπόλεως γιά νά συζητήσωμε διοικητικά καί πνευματικά θέματα κατά τήν ἡμερήσια διάταξη.

Προσκεκλημένος γιά νά ἀναλύση ἐπίκαιρο θέμα στή Σύναξη ὁ ἐλλογιμώτατος Ἐπίκουρος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Κωνσταντῖνος Κωτσιόπουλος πού ἕλκει τήν καταγωγή του ἀπ’ τήν Ἀρκαδία, γενέτειρα τοῦ Ἐπισκόπου μας καί τυγχάνει καλός προσωπικός του φίλος.

Τόν λόγο ἀρχικῶς, μετά τήν προσευχή, ἐπῆρε ὁ Μητροπολίτης μας, ὁ ὁποῖος καλωσόρισε τόσο τόν κ. Καθηγητή, ὅσο καί τούς ἁγίους πατέρες.

Ἀνέλυσε μέ κάθε λεπτομέρεια καί ἔδωσε ἀπαντήσεις σέ τρέχοντα διοικητικῆς φύσεως θέματα καί κατόπιν παρουσίασε τόν ὁμιλητή πού τυγχάνει Καθηγητής τοῦ Τμήματος Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, μέ ἐπιστημονικό ἀντικείμενό του τήν Κοινωνιολογία τοῦ Χριστιανισμοῦ, σύγχρονη καί λίαν ἐνδιαφέρουσα πτυχή τῆς Θεολογίας μας μέ ἐπίκαιρες ἀναφορές στά προβλήματα τοῦ σήμερα. 

Πολυγραφότατος ὁ κ. Καθηγητής, λίαν ἀγαπητός στούς ἐκκλησιαστικούς κύκλους, μέ παραδοσιακές καί σύγχρονες καταβολές στή διδαχή του, ἀπολαμβάνει τῆς ἐκτιμήσεως τῆς Ἀκαδημαϊκῆς Κοινότητος καί τῆς Διοικούσης δομῆς τῆς Ἐκκλησίας μας.

Τό θέμα τό ὁποῖο ὁ κ. Κωτσιόπουλος παρουσίασε γλαφυρότατα στό ἀκροατήριό του ἦταν: «Θρησκευτική ἐλευθερία καί Ἱερέας», παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τήν συμπλήρωση 1700 ἐτῶν ἀπό τῆς ἐκδόσεως ὑπό τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου τό 313 τοῦ Διατάγματος τῶν Μεδιολάνων πού κατωχύρωσε τήν ἀνεξιθρησκεία καί τήν θρησκευτική ἐλευθερία μέχρι τῆς σήμερον καί γιορτάστηκε δεόντως σ’ Ἀνατολή καί Δύση.

Ὁμολογουμένως ὁ ὁμιλητής συνεπῆρε τούς ἱερωμένους μας μέ τίς θέσεις του, πλουτισμένες ἀπ’ τήν Ὀρθόδοξο Παράδοση καί τή σύγχρονη θεώρηση τῶν προβλημάτων τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, ἀλλά καί τοῦ ὀρθοδόξου Κληρικοῦ καί ἔδωσε τήν εὐκαιρία γιά τήν ἀνάπτυξη πλουσίου διαλόγου καί συζητήσεως μετά τήν εἰσήγησή του.

Βασικές γραμμές του ἦσαν τά κάτωθι:

Ἡ Παγκοσμιότητα καί Οἰκουμενικότητα τοῦ Χριστιανισμοῦ πού καταφάσκει τήν γλωσσική καί ἐθνική ἰδιοπροσωπεία τῶν Λαῶν, τήν προσωπική ἐλευθερία ἀλλά καί τήν κοινοτική συνοχή, εἶναι ἀντίθετη μέ τήν λογική τῆς Παγκοσμιοποίησης καί ὁμογενοποίησης, τήν λογική τῆς ἐμπορευματοποίησης  καί τοῦ Συγκρητισμοῦ, τήν λογική τῶν σύγχρονων θρησκευτικῶν διωγμῶν ἔναντι τῶν Χριστιανῶν.

Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος μέ τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων καθιέρωσε οὐσιαστικά τόν Χριστιανισμό ὡς βάση τῆς Οἰκουμενικῆς Βυζαντινῆς Πολιτειολογίας, μέ σκοπό τόν ποιοτικό μετασχηματισμό τῆς κοινωνίας σέ ἐπίπεδα ὑπερταξικά, ὑπερεθνικά καί ὑπερφυλετικά πού δέν καταργεῖ ὅμως τήν ἱστορική ταυτότητα τῶν Λαῶν.

Τό Διάταγμα τῶν Μεδιολάνων ἔδωσε ὤθηση στόν εἰρηνοποιητικό χαρακτήρα τοῦ Χριστιανισμοῦ καί γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (Εἰς Ἠσαΐαν P.G. 56, 33) θά τονίση ὅτι τούς πολέμους καί τίς ἐπαναστάσεις διαδέχεται στό Βυζάντιο μία μακρά περίοδος σταθερότητας καί εἰρήνης. Ἐπαληθεύθηκε ἔτσι κατά τόν ἱερό Πατέρα ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα: «ἀνατελεῖ ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ δικαιοσύνη καί πλῆθος εἰρήνης καί συγκόψουσι τάς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα καί τά ζιβύνας εἰς δρέπανα καί οὐ μήν μάθωσιν ἔτι πολεμεῖν» (Ἠσ. 2, 4).

Τοῦ πνεύματος αὐτοῦ φορεῖς οἱ ὀρθόδοξου ἱερεῖς κηρύσσουν μέ διάκριση τή θεόπνευστη διδασκαλία τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας, πού σέβεται τήν ἑτερότητα καί ἀνέχεται τήν ἑτεροδοξία, χωρίς πνεῦμα ἰσοπεδωτικοῦ καί συγκρητιστικοῦ ἀγαπισμοῦ, ἀλλά μέ τό βίωμα τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καί ἀγάπης.

Τέλος ἔγινε λόγος ἐκτενής περί τῆς ἀναγκαίας ἀγαστῆς καί ἱστορικά πλέον καοχυρωμένης συναλληλίας Πολιτείας καί Ἐκκλησίας στά Ἑλληνικά πράγματα μέ διακριτούς ρόλους καί περί τῆς «πολιτικῆς θεολογίας» τῆς Ὀρθοδοξίας.

Δηλαδή τῆς ἀνάγκης νά ἐπηρεάζη ἡ Ἐκκλησία τήν πολιτική καί τόν δημόσιο τρόπο ζωῆς, διαποτίζοντάς τον μέ τά ζείδωρα νάματα τῆς χριστοζωῆς καί ἁγιοεμπειρίας, χωρίς οὐδόλως νά ἀναμιγνύεται στήν κρατική ἤ πολύ περισσότερο κομματική διάρθρωση τοῦ Ἔθνους.

Εὐχαριστοῦντες τόν κ. Καθηγητή τοῦ εὐχόμεθα καλή δύναμη στό θεάρεστο ἔργο του, πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί ἀντάξια καρποφορία στόν ἀγῶνα του καί τόν συγχαίρομε ἀπό καρδιᾶς γιά τούς κόπους του ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ εὐγενοῦς φιλόθεου Λαοῦ μας.

Ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί ἐπαινοῦμε τόν κ. Κοσμήτορα καί τούς Καθηγητές τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Α. Π. Θ. γιά τήν ἀρωγή τους στούς κόπους τῆς μητρός μας Ἐκκλησίας νά διακονήση τόν Λαό τοῦ Θεοῦ καί νά εὐαρεστήση στόν Κύριο καί Θεό μας.