Σύναξη πνευματικών στην Μητρόπολη Εδέσσης

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 20 Νοεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Εδέσσης - 15.40

Σειρά ειδικών επιμορφωτικών συνάξεων για κληρικούς που διακονούν ως πνευματικοί εγκαινίασε η Ιερά Μητρόπολις Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας.

Πρόκειται για σειρά εισηγήσεων με την μορφή ημερίδων και με θέματα που αφορούν στο ιδιαίτερα απαιτητικό έργο του πνευματικού.

Η πρώτη από αυτές τις συνάξεις πραγματοποιήθηκε στην Έδεσσα την Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, αφού αναφέρθηκε στον σκοπό των συνάξεων, παρουσίασε τους εισηγητές και το πρόγραμμα της ημέρας.

Στη συνέχεια ανέπτυξε ο ίδιος την πρώτη εισήγηση με θέμα:

«Η εναρμόνιση Επισκόπου και πνευματικού στην εξομολόγηση»

Στην εισήγηση παρουσιάστηκε κατ᾿ αρχήν η σχέση του Επισκόπου με το μυστήριο της Εξομολογήσεως.

Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, αρχικά εξομολογούσε τους πιστούς μόνον ο Επίσκοπος. Σταδιακά όμως η διακονία αυτή δόθηκε και στους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας.

Στο δεύτερο μέρος της εισηγήσεως έγινε αναφορά στη σύνδεση του πνευματικού με τον Επίσκοπο και τονίστηκε ότι η σχέση αυτή είναι θεμελιώδης.

Ο πνευματικός οφείλει υπακοή στον Επίσκοπο με την προϋπόθεση ότι και ο Επίσκοπος τηρεί τις παραδόσεις της Εκκλησίας και δεν αποκλίνει από το πνεύμα των Ιερών Κανόνων.

Παρατέθηκαν μάλιστα παραδείγματα από την σύγχρονη πραγματικότητα.

Η δεύτερη εισήγηση έγινε από τον Αρχιμ. Νικόδημο Κανσίζογλου, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως με θέμα:

«Η ''τυφλή'' υπακοή των μοναχών και των λαϊκών»

Ο εισηγητής μεταξύ άλλων τόνισε ότι η εξομοίωση της υπακοής των μοναχών με αυτή των λαϊκών δημιουργεί προβλήματα, λόγω των διαφορών που υπάρχουν μεταξύ μοναχισμού και γάμου.

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό πρόβλημα είναι ο «γεροντισμός», η απαίτηση δηλαδή ορισμένων πνευματικών, ακόμη και λαϊκών με κάποια θέση στην Εκκλησία, «τυφλής» υπακοής από τους λαϊκούς που εξομολογούνται ή εξαρτώνται από αυτούς.

Στο πρόβλημα συμβάλλει επίσης η αδιάκριτη χρήση και εφαρμογή των περί υπακοής επιταγών της νηπτικής διδασκαλίας σε όλους, αν και αυτή απευθύνεται πρωτίστως σε μοναχούς.

Ο σεβασμός της ελευθερίας των πνευματικών τέκνων αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση της υγιούς πνευματικής σχέσης πνευματικού και εξομολογουμένου.

Αντίθετα, η αδιάκριτη απαίτηση απόλυτης υπακοής και μάλιστα στις λεπτομέρειες της καθημερινότητας, αποκαλύπτει την νοσηρή πνευματική κατάσταση του ίδιου του πνευματικού. Υπακοή βέβαια οφείλει να ζητά ο πνευματικός σε σοβαρά θέματα της πνευματικής ζωής.

Στην εφαρμογή των εντολών του Θεού, όπως είναι η αγάπη προς τον συνάνθρωπο και η συγχωρητικότητα.

Ο τρίτος εισηγητής, Αρχιμ. Εφραίμ Ανθίμου, Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως, ανέπτυξε το θέμα:

«Η θεραπεία του θεραπευτού»

Κατά την εισήγηση υπογράμμισε ότι ο πνευματικός πρέπει να διαθέτει ορισμένες προϋποθέσεις, προκειμένου να ανταπεξέλθει στο έργο του και να καταστεί θεοφόρο όργανο της αγάπης του Θεού προς σωτηρίαν ψυχών.

Κύριοι άξονες είναι:

α. Η αγιότητα του βίου του και ο προσωπικός αγώνας για την κάθαρσή του από τα πάθη.

β. Η συγκρότηση της προσωπικότητός του από ψυχοκοινωνικής απόψεως.

γ. Η κατάρτισή του με βάση την διδασκαλία της Εκκλησίας αλλά, δευτερευόντως, και με την προσθήκη γνώσεων σχετικών με την ανθρώπινη ψυχολογία και συμπεριφορά.

δ. Η αυτογνωσία και η προσωπική του μετάνοια μέσω της σύνδεσής του με πνευματικό. Ο θεραπευτής χρειάζεται και ο ίδιος τον δικό του θεραπευτή.

Τις εισηγήσεις ακολούθησαν ερωτήσεις από το ακροατήριο και συζήτηση.