Η εορτή του Οσίου Παταπίου στην Βέροια (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 08 Δεκεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Βεροίας - 20.33

Την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, εορτή του Αγίου Παταπίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας λειτούργησε στον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων Βεροίας.

Ως γνωστόν στην ενορία αγίων Αναργύρων υπάρχει βυζσντινό παρεκκλήσιο 14ου αι. Στο οποίο κάθε χρόνο λειτουργεί ο σεβασμιώτατος στην εορτή του αγίου Παταπίου.

Ειδικά όμως φέτος λόγω εργασιών συντήρηρησης το παρεκκλήσιο είναι κλειστό και η θεία λειτουργία τελέστηκε στον ενοριακό ιερό ναό.

Στην ομιλία του ο σεβασμιώτατος τόνισε:

«Καί ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρθώθη καί ἐδό­ξα­ζεν τόν Θεόν».

Ἕνα θαῦμα περιγρά­φει ἡ σημερινή εὐαγ­γε­λική περικοπή, τό θαῦ­μα τῆς συγκυπτούσης γυ­ναικός, ἡ ὁποία ἐπί δε­καοκτώ χρόνια δέν μπο­ροῦσε ἐξαιτίας μιᾶς ἀσθενείας νά σταθεῖ ὄρ­θια καί νά περπα­τή­σει. Καί ὅμως παρά τή δυ­σκολία πού εἶχε, παρά τή ντροπή πού πιθα­νόν αἰσθανόταν, δέν πα­ρέ­λειπε νά πηγαίνει στόν ναό τοῦ Θεοῦ. Δε­κα­οκτώ χρόνια ἀσθε­νής, καί κανείς δέν εἶχε ἐν­διαφερθεῖ γιά τήν κα­τά­­στασή της· μέ­χρι πού συνάντησε τόν Χριστό. Εἴτε δέν τόν γνωρίζει εἴτε δέν θέλει νά τόν ἀ­πασχο­λήσει μέ τό προ­σω­πικό της πρό­βλημα, ἡ συγκύπτουσα γυ­ναίκα δέν πλησιάζει τόν Χρι­στό οὔτε τοῦ ἐκ­θέτει τόν πόνο της. Ἴ­σως καί δέν προλα­βαί­­νει νά τό κά­νει, για­τί ὁ Χριστός τήν πλη­σιάζει γιά νά τῆς προσ­φέρει αὐτό πού ἐπιθυ­μοῦσε, δηλαδή τήν ὑγεία της. «Ἐ­πέ­θη­κεν αὐτῇ τάς χεῖ­ρας καί παρα­χρῆ­μα ἀνωρ­θώ­θη».

Η θεραπεία της εἶναι ἐξίσου διακριτική μέ τήν πα­ρου­σία της. Ὅ­πως ἐκεί­νη δέν μιλᾶ, δέν ἐκφρά­ζεται, ἀλλά μυ­στικά καί ἐνδόμυχα ἱκε­τεύει γιά τή θερα­πεία της, ἔτσι καί ὁ Χρι­στός τήν θερα­πεύει ἀ­κου­μπῶντας την μέ τά χέρια του καί μέ μία φράση τή διαβε­βαι­ώ­νει γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἀσθένειά της.

Τό θαῦμα τῆς θερα­πεί­ας τῆς συγκυπτούσης γυναικός εἶναι γεγονός, οἱ ἀντιδράσεις ὅμως τῶν ἀνθρώπων διαφο­ροποιοῦνται.

Ἡ γυναίκα δοξάζει τόν Θεό πού τῆς χάρισε τήν ὑγεία, ἐνῶ ὁ ἀρχισυνάγωγος διαμαρτύρεται, γιατί ἡ θεραπεία ἔγινε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου. Σύγκρουση πίστεως καί ὑποκρισίας.

Ἡ συγκύπτουσα πιστεύει στόν Θεό καί ἀποδεικνύει τήν πίστη της μέ τήν παρουσία της στή συναγωγή. Ἡ συγκύπτουσα πιστεύει, καί τήν πίστη της τήν ἐπισφραγίζει καί ὁ Χριστός μέ τή θεραπεία πού τῆς χαρίζει, γιατί δέν ὑπάρχει θαῦμα χωρίς πίστη, γιατί δέν ὑπάρχει θεραπεία γιά ὅποιον δέν πιστεύει.

Καί τήν ἀλήθεια αὐτή ἐπιβεβαιώνει, ἀδελφοί μου, ἡ στάση τοῦ ἀρχισυναγώγου. Ἄν ὁ ἀρχισυνάγωγος πίστευε πραγματικά στόν Θεό, δέν θά διαμαρτυρόταν γιά τή θεραπεία μιᾶς ταλαίπωρης γυναίκας· δέν θά διαμαρτυρόταν, γιατί ἄν εἶχε πίστη, ὁ Χριστός θά θεράπευε μυστικά τήν ἀμφιβολία πού εἶχε γεννηθεῖ στήν ψυχή του.

Ὅμως ὁ ἀρ­χι­συνάγω­γος πιστεύει μόνο κατ᾽ ἐπίφαση καί ἔτσι χάνει τήν εὐκαιρία νά κατα­νοήσει τό θαῦ­μα· χάνει τήν εὐκαιρία νά τό ζή­σει καί ὁ ἴδιος καί νά δοξάσει τόν Θεό.

Μέσα στή συναγωγή καί μπροστά στό ἴδιο γεγονός στέκονται δύο ἄνθρωποι πού δια­φέ­ρουν ὁλοκληρω­τικά με­τα­ξύ τους, ἡ συγκύ­πτουσα καί ὁ ἀρχισυνά­γω­γος. Δύο ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι βιώνουν τήν ἴδια ἐμπειρία μέσα στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ μέ ἐντε­λῶς διαφορετικό τρόπο πού τούς ὁδηγεῖ σέ ἐν­τε­­λῶς διαφορετικό ἀπο­­­­τέλεσμα.

Ἡ περίπτωση τῆς συγ­κυπτούσης καί τοῦ ἀρ­χισυναγώγου δέν εἶναι μοναδική. Ὁ Χριστός συ­χνά παρουσιάζει ζεύ­γη ἀντιθέτων χαρα­κτή­ρων γιά νά μᾶς ἀπο­κα­λύψει τήν ἀλήθεια του γιά τόν ἄνθρωπο καί τή σχέση του μέ τόν Θεό.

Αὐτή τή σχέση, τήν προσωπική μας σχέση μέ τόν Θεό, καλούμεθα, ἀδελφοί μου, καί ἐμεῖς νά ἐξετάσουμε.

Καί κα­λούμεθα νά τήν ἐξετά­σουμε ὄχι σέ σύγκριση μέ τόν ἀρχισυνάγωγο τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἀλλά σέ σχέση μέ τή συγκύ­πτου­σα γυναίκα.

Καλούμεθα νά τή συγκρί­νουμε μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας καί μέ τόν ἑορταζόμενο σήμερα ἅγιο Πατάπιο.

Γιατί οἱ ἅγιοι, γιατί ὁ ἑορταζόμενος ἅγιος κάθε ἡμέρα εἶναι τό πρόσωπο μέ τό ὁποῖο θά μποροῦσε νά συγκρίνει ὁ Χριστός τόν καθέ­να ἀπό ἐμᾶς, ἐάν βρισκόταν σήμερα ἀνάμεσά μας.

Καί αὐτό γιατί μέ τούς ἁγίους ἔχουμε κοι­νή πίστη, κοινή χάρη, κοινή Ἐκκλησία, κοινή κοινωνία καί μετοχή στό μυστήριο τῆς σωτηρίας. Ἐκεῖνοι ἐπέτυ­χαν τόν στόχο τους· ἐπέτυχαν τόν προορισμό τῆς ζωῆς τους· ἔγιναν κοινωνοί τοῦ θαύματος τῆς σωτηρίας.

Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶναι: ἐμεῖς τί κάνουμε σέ σύγκριση μέ αὐτούς, σέ σύγκριση μέ τούς ἁγίους μας;

Διαθέτουμε μία βαθειά καί εἰλικρινῆ πίστη καί ἀγάπη στόν Θεό, ὅπως εἶχε ὁ ὅσιος Πατάπιος, ὁ ὁποῖος ἐγκατέλειψε τά πάντα γιά νά ἀφοσιωθεῖ στόν Θεό, ἤ ἔχουμε μιά ἐπιφανειακή πίστη καί μία ἐξωτερική εὐσέβεια σάν τόν ἀρχισυνάγωγο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου πού εὔκολα κλονίζεται καί ἐξανεμίζεται;

Ἔχουμε τή δύναμη νά ὑπομείνουμε τίς δυσκο­λίες καί τίς δοκιμασίες τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶ­νος, ὅπως ὑπέμενε ἡ συγκύπτουσα τήν ἀσθέ­νειά της καί ὅπως ὑπέ­μεινε ὁ ἑορταζόμενος ὅσιος Πατάπιος τούς πειρασμούς;

Προσπαθοῦμε νά κοσμήσουμε τή ζωή μας μέ τήν προσευχή, τή νηστεία, τήν ἐγκράτεια καί τίς ἄλλες ἀρετές, ὅπως τό ἔκανε ὁ τιμώμενος σή­μερα ὅσι­ος, πού ἔλαβε ἄφθονη τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος γιά νά θεραπεύει τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων τόσο ἐν ζωῇ ὅσο καί μετά τήν κοίμησή του;

Ἀδελφοί μου, ἄς ἐξετάσουμε τόν ἑαυτό μας καί ἄς προσπαθήσουμε νά δώσουμε μιά εἰλικρινῆ ἀπάντηση στά ἐρωτήματα αὐτά πού ἐνδεικτικά ἀνέφερα, ἀλλά καί νά ἀξιοποιήσουμε τή διαρκῆ σύγκρισή μας μέ τούς ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε ἔχοντας τους ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς καί ὡς ὁδοδεῖκτες τῆς πορείας μας νά προαγόμεθα στήν πίστη καί στήν ἀρετή γιά νά ἐπιτύχουμε καί ἐμεῖς διά τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καί τήν πρεσβεία τῶν ἁγίων καί τοῦ ἑορταζομένου ὁσίου Παταπίου τό θαῦμα τῆς σωτηρίας μας.