Συνάντηση Σχολής Γονέων της Ι.Μ. Καλαβρύτων

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 27 Ιανουαρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Καλαβρύτων - 22.35

Την 27η Ιανουαρίου 2014, στα πλαίσια της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεώς Καλαβρύτων, πραγματοποιήθηκε η ομιλία του Αρχιμανδρίτη π. Ιωάννη Καραμούζη, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Χαλκίδος, με θέμα «Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ ΑΠΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΛΕΥΡΑΣ» παρόντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βρεσθένης κ. Θεοκλήτου, ο οποίος εκπροσώπησε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιο.

Ο ομιλητής στηριζόμενος στις επιστολές του Ιερού Χρυσοστόμου προς την διακόνισσα Ολυμπιάδα, αναφέρθηκε στο γεγονός της κατάθλιψης κάνοντας σαφή διαχωρισμό μεταξύ της κατά Θεόν λύπης, η οποία ωθεί τον άνθρωπο να αισθάνεται την αμαρτωλότητά του και να αναφέρεται στο Θεό ελπίζοντας και εκ ζητώντας την άφεση των αμαρτιών του, και στην λύπη εκείνη, κατά την οποία επειδή δεν ικανοποιείται η προσωπική μας επιθυμία, ο εγωισμός μάς οδηγεί στις ανυπόφορες καταστάσεις της απελπισίας και της απογοητεύσεως.

Η Εκκλησία μας ωστόσο έχει τα θεραπευτικά μέσα προκειμένου να βγούμε από την κατάσταση αυτή.

1. Πρώτο αποφασιστικό βήμα για την θεραπεία ενός ανθρώπου που ευρίσκεται σε κατάθλιψη, είναι η εμπιστοσύνη του στη δύναμη του Θεού. Είναι δηλαδή πολύ σημαντικό να πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει τη δύναμη να μας θεραπεύσει, να μας καθοδηγήσει να μας βγάλει από το προσωπικό μας αδιέξοδο.

2. Να πιστεύει ότι ο Θεός είναι ζων, είναι ένας ζωντανός Θεός. Να βιώνουμε τον Θεό στην καθημερινή μας ζωή ως ζωντανή ύπαρξη και όχι ως ένα Θεό που ευρίσκεται κάπου μακριά, που δεν ασχολείται με τα προσωπικά μας προβλήματα. Εάν δεν έχουμε αυτή την πίστη για ένα Θεό ζώντα, τότε αφήνουμε τα προβλήματα της καθημερινής ζωής να συσσωρεύονται μέσα μας, αδυνατώντας να τα υπερβούμε.

3. Να είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι, όσο αμαρτωλοί και εάν είμεθα, ο Θεός μας συγχωρεί. Ότι έχουμε την δυνατότητα να ελκύσουμε το έλεος του Θεού. Αυτό πολλές φορές είναι δύσκολο, διότι παρά το γεγονός ότι μπορεί να έχουμε εξομολογηθεί ή να έχουμε κάνει έργα μετανοίας, μπαίνουν μέσα μας οι αμφιβολίες και οι λογισμοί, μήπως τελικά ο Θεός δεν μας συγχώρησε, μήπως οι αμαρτίες του παρελθόντος μας καθιστούν υπόλογους απέναντί Του και όταν αυτό το αφήσουμε να θεριέψει μέσα μας, χάνουμε την επιθυμία μας για πνευματικό αγώνα, γιατί πιστεύουμε ότι εκ των προτέρων είμαστε καταδικασμένοι στην αποτυχία και έρχεται πάλι η απογοήτευση και η κατάθλιψη. Εκείνο όμως που πρέπει να γνωρίζουμε είναι ότι Θεός είναι πάντοτε πλησίον μας για να συγχωρεί τις αμαρτίες μας και να μας ανέχεται, όπως διδάσκει πολύ παραστατικά η παραβολή του ασώτου. Ο Θεός τρέχει πρώτος να μας αγκαλιάσει, όχι φυσικά με τιμωρητική αλλά με συγχωρητική διάθεση, για να μας αποκαταστήσει στην πρώτη μας σχέση μαζί Του.
Εάν λέμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος, εννοούμε ότι είναι φιλάνθρωπος και δεν μετράει τον καθένα μας με τα μέτρα της ανθρώπινης δικαιοσύνης, αλλά με τα μέτρα της δικής του φιλανθρωπίας. Γι αυτό δίνει μεγάλη σημασία στο φιλότιμο που ο καθένας μας δείχνει απέναντί Του.

4. Να έχει ο άνθρωπος σταθερή σχέση με το Θεό. ‘Ετσι ώστε να υπάρχει διαρκώς η επικοινωνία μας μαζί Του.

5. Να κάνουμε υπομονή, η οποία δίδεται ως δώρο από το Θεό στις δυσκολίες και τις δοκιμασίες της ζωής μας.

Στην σύντομη παρέμβασή του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βρεσθένης μίλησε για την ανάγκη της προσωπικής επικοινωνίας μας με τον συνάνθρωπο και της αγάπης που πάντοτε θα πρέπει να εκφράζεται στην πράξη της καθημερινής ζωής, ως μία προσπάθεια να πλησιάσουμε τον ασθενούντα αδελφό μας και να του δείξουμε ότι ενδιαφερόμαστε γι αυτόν, ότι μαζί του θα αγωνιστούμε για να ξεπεράσει το πρόβλημά του.