Αρχιερατικό συλλείτουργο στο Αλιβέρι Ευβοίας (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 17 Ιουλίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 17.20

Πανηγυρικὰ ἑορτάσθηκε ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης στὸν μεγαλοπρεπῆ Ναό της στὸ Ἀλιβέριον τῆς Εὐβοίας.

Τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας καὶ Σκύρου κ.κ. Σεραφείμ.

Κατὰ τὴν διαρκειαν τῆς Θείας Λειτουργίας ἐχειροτόνησεν εἰς Διάκονον τὸν θεολόγον Μοναστὴν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προδρόμου Καρυῶν, πατέρα Νεκτάριον Καπενῆν.

Ὁ χειροτονηθεὶς εἶναι πνευματικὸ τέκνον τοῦ Ἱεροκήρυκος τῆς Μητροπόλεως καὶ Προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Μαρίνης, πανοσιολογιωτάτου πατρὸς Ἀμφιλοχίου Διακάκη.

Στὴν ὁμιλία του ὁ νεοχειροτονηθεὶς Διάκονος ἐτόνισε τὸ ἱστορικό του παρελθὸν μέσα εἰς τοὺς κόλπους τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ Ἅγιος Καρυστίας διεσαφήνισε τοὺς συμβολισμοὺς τοῦ Μυστηρίου, αἰσθητοὺς καὶ πνευματικούς, καὶ εὐχήθηκε καλὴν διακονίαν εἰς τὸν νεοχειροτονηθέντα.

Εἰς τὴν χειροτονίαν ἐκτὸς τοῦ Ἁγίου Καρυστίας ἔλαβε μέρος καὶ ὁ θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Δορυλαίου κ. Νίκανδρος, καταγόμενος ἐξ Εὐβοίας, καθὼς καὶ πλειὰς Ἱερέων καὶ Διακόνων.

Ὁ πατὴρ Νεκτάριος στὴ συγκινητικὴ ὁμιλία του ἐτόνισεν ὅτι, ἡ ἄκρα εὐσπλαγχνία καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου μας, τοῦ δι’ ἄφατον ἀγαθότητα καὶ φιλανθρωπία καταλιπόντος τοὺς κόλπους τοῦ οὐρανοῦ καὶ προσλαβόντος ἐκ τῆς ἁγνῆς Θεοτόκου τὸ ἀνθρώπινον φύραμα, παραχωρεῖ νὰ οἰκειωθῶ σήμερα τὸ τῆς διακονίας ἀξίωμα καὶ νὰ παρίσταμαι ἐνώπιον τοῦ φρικτοῦ θυσιαστηρίου βλέποντας «τὸν μελιζόμενον καὶ μηδέποτε διαιρούμενον, τὸν ἐσθιόμενον καὶ μηδέποτε δαπανώμενον, ἀλλὰ τοὺς ἐσθίοντας ἁγιάζοντα» Ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου.

Ἐπιθυμῶ ἡ ἐργασία μου νὰ εἶναι πλήρης ἀγάπης, ταπεινώσεως, ἐναγκαλισμοῦ τῶν πιπτόντων καὶ προσωπικῆς μου ὠφελείας καὶ ὠφελείας τῶν πλησίον ἐκ τῆς μετ’ ἐμοῦ ἐπικοινωνίας ὑπείκων τοῖς ῥήμασι συγχρόνου ἡσυχαστοῦ, τοῦ μακαριστοῦ Ἰωάννου τοῦ Δομβοΐτου, λέγοντος «Ὠφελοῦ ἢ ὠφέλει ἢ φεῦγε».

Ἐπιθυμῶ νὰ ἐξαγοράζω τὸν χρόνον τῆς ζωῆς μου ἐπ’ ἀγαθῷ τῶν ψυχῶν καὶ μόνον, νὰ εἶμαι τίμιος, «πᾶσιν εὐχάριστος», κατὰ τὴν προστροπὴν τοῦ οὐρανοβάμονος ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν καὶ ἱδρυτοῦ τῆς ἁγιωτάτης τῶν Θεσσαλονικέων Ἐκκλησίας, Παύλου, «εὐχάριστοι γίνεσθε» (Κολ. γ΄ 15) πρᾶος, αὐστηρὸς εἰς τὸν ἑαυτόν μου καὶ ἐπιεικὴς εἰς ὅλους τοὺς γύρω μου, συμφώνως πάλιν τῶ ἀποστόλῳ: «Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις» (Φιλιπ. δ΄ 5).

Τέλος ἐπιθυμῶ νὰ εἶμαι «διδακτικός» (Β΄ Τιμ. β΄ 24) καὶ εὐσυμπάθητος, ἀγαπῶν καὶ ἀγαπώμενος ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ὀρθοδόξου Θεοῦ, εἰς τοῦ ὁποίου τὰς παραδόσεις καὶ τὰ δόγματα ὀφείλω νὰ δεικνύω ἀπόλυτον προσήλωσιν.