O B' Κατανυκτικός Εσπερινός στην Ι.Μ. Κιλκισίου

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 02 Μαρτίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 13.44

Για την Romfea.gr, Χρήστος Καναρόπουλος

Ο Β' Κατανυκτικός Εσπερινός της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής τελέσθηκε εχθές, Κυριακή της Ορθοδοξίας το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Πέντεκαιδεκα Ιερομαρτύρων, πολιούχων και προστατών της πόλεως του Κιλκίς, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.

Προσκεκλημένος ομιλητής ήταν ο Αρχιμανδρίτης π. Σεβαστιανός Τοπάλης, ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, ο οποίος μίλησε με θέμα «Ελεημοσύνη και Προσευχή».

Στον επίλογο του ο π. Σεβαστιανός τόνισε:

"Στην ζωή του πιστού χριστιανού η ελεημοσύνη είναι η μεγάλη αρετή που λυτρώνει τον άνθρωπο από την φθορά. Είναι έργο Χριστού και απευθύνεται στις εικόνες του Χριστού. Είναι μια διακονία προσευχής, διότι όταν δίνεις αγάπη στον φτωχό, την δίνεις στον ίδιο τον Χριστό.

Και αν η προσευχή είναι μια ανύσταχτη αγάπη στον Χριστό, τότε η ελεημοσύνη είναι μια έμπρακτη προσευχή αγάπης στον Χριστό. Οι φτωχοί από την άλλη μεριά γίνονται τα ''μύρια στόματα'' που κράζουν προσευχές αγάπης για μας.

Αλλά και όλη η Εκκλησία την ώρα που προσεύχεται και τελεί την Θυσία του Χριστού στην Θεία Λειτουργία μνημονεύει ενώπιον του Αγίου Θεού μεταξύ των άλλων και ''μνήσθητι Κύριε... και των μεμνημένων των πενήτων''. Θυμήσου, Κύριε, όλους αυτούς που θυμούνται τους πτωχούς Σου.

Έχε, Κύριε, στην αγκάλη Σου και στη ζωντανή θύμησή Σου και στην αγάπη Σου και όλους που έχουν έγνοια και διακονία αγάπης στους φτωχούς και εγκαταλελειμμένους. Η θύμησή μας για τους φτωχούς μας βάζει μέσα στην σκέψη και την θύμηση του Θεού.

Τελικά οι πολύτιμοι ικέτες μας που με παρρησία πολλή προσεύχονται ενώπιον του Θεού για μας είναι οι φτωχοί που υπηρετούμε. Ο καθένας μπορεί να γευτεί την χαρά και την προστασία των προσευχών τους.

Και στις δύσκολες ώρες οι προσευχές τους μας ανασταίνουν από την θλίψη και την απελπισία, διότι εισακούγονται από τον Θεό. Αυτός που ελεεί τον φτωχό δανείζει τον ίδιο τον Θεό.

Τι μεγάλη ευλογία να έχεις τον Χριστό να σου χρωστάει, να Τον έχει χρεώστη στην ζωή σου!

Είναι σίγουρο πως Αυτός ο Μεγαλοδύναμος θα σου τα επιστρέψει εκατονταπλάσια, διότι τέτοια μαθηματικά γνωρίζει ο Θεός και τέτοια λογιστική χρησιμοποιεί Αυτός.

Δίνει ο άνθρωπος σε υλικά και τα παίρνει πνευματικά και στα εκατονταπλάσια από τον Θεό.

Τα χέρια των φτωχών είναι το θησαυροφυλάκιο που κανείς δεν μπορεί να το κλέψει και να το συλήσει, διότι ασφαλίζεται από τον Θεό.

Η ελεημοσύνη είναι ο σπόρος των προσευχών μας που φυτεύονται στο χωράφι του Ουρανού και αποδίδουν καρπό μεγάλο ευλογιών και ανάστασης ψυχών από την αμαρτία.

Πόσο όμορφα προτρέπει σ' αυτήν την προσευχή ο Ιερός Χρυσόστομος. ''Ελάτε όλοι εδώ, να παρακαλέσουμε τον κριτή Θεό και να Τον κατευνάσουμε από την επερχόμενη οργή Του για τις αμαρτίες μας· ελάτε με όλη την δύναμη να Τον καθικετεύσουμε, αλλά όχι με χρήματα· αλλά κι αν στ' αλήθεια μιλάμε για χρήματα, ναι, και με χρήματα πείθεται ο φιλάνθρωπος Θεός· δεν τα δέχεται απευθείας για τον εαυτό του, αλλά τα παίρνει μέσα από τα χέρια των φτωχών. Δώσε στον φτωχό χρήματα και τον κριτή Θεό τον καθησύχασες.'' 1

''Ἐνταῦθα οὖν τὸν κριτὴν δυσωπήσωμεν, καὶ παρακαλέσωμεν· ἐνταῦθα παντὶ σθένει καθικετεύσωμεν, ἀλλ᾽ οὐ χρήμασι· μᾶλλον δὲ, εἰ χρὴ τἀληθῆ λέγειν, πείθεται καὶ χρήμασιν ὁ φιλάνθρωπος, οὐκ αὐτὸς δεχόμενος, ἀλλὰ διὰ τῶν πενήτων. Δὸς πενομένῳ χρήματα, καὶ τὸν κριτὴν ἐδυσώπησας.''

Και έσκυβα στην γη και κοίταζα με τα μάτια μου βαθιά μέσα στην καρδιά μου. Και έλεγα στον Χριστό μου να με μάθει να προσεύχομαι, γιατί είμαι φτωχός σ' αυτήν την αρετή. Και μου έδειχνε τον δρόμο της ελεημοσύνης, της διακονίας των φτωχών με τα χέρια μου και τον κόπο της αγάπης μου.

Τα χέρια μου ικετικά περιποιούνταν τους φτωχούς. Δεν ήξερα από προσευχές, να τις λέγω και να τις αρθρώνω με την γλώσσα μου.

Και τότε είδα τους πτωχούς να μιλούν για μένα στον Θεό και με ''μύρια στόματα'' να μου κάνουν προσευχή. Και είπα να, μια άλλη προσευχή που δεν ήξερα και τώρα την μαθαίνω.

Η ελεημοσύνη μου είναι η προσευχή μου στον Θεό, που ανεβαίνει από άλλο δρόμο μέσα από τα στόματα των φτωχών που ταΐζω.

Είναι η προσευχή που εχει την ευωδία της αιωνιότητος. Και κάθε φορά που άνοιγα τα χέρια μου στον φτωχό για να του δώσω ψωμί και προστασία, έσκυβα στ' αυτί του και του έλεγα σε μένα να μην πει ευχαριστώ, αλλά μόνο μια ευχή να κάνει στον Θεό για την δική μου λύτρωση και την ανάσταση.

Και ξεκίνησα... και είχα δρόμο πολύ για να μάθω κι αυτήν την προσευχή.

Αμήν".