Νικαίας Αλέξιος: ''Οι Έλληνες ενωμένοι γεννούν το θαύμα'' (ΒΙΝΤΕΟ)

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 09 Μαρτίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 21.30

Σε κατανυκτική ατμόσφαιρα και με πνευματική αγαλλίαση τελέσθηκε η β Στάση των Χαιρετισμών στον Ιερό Ναό Προφήτη Ηλία Δήμου Αγίας Βαρβάρας της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας.

Ο Ναός ήταν κατάμεστος από νέους που προσήλθαν για να τιμήσουν την Υπεραγία Θεοτόκο, το πρόσωπο της Παναγίας Μητέρας του Θεανθρώπου. Της Ιεράς Ακολουθίας προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος, ο οποίος εξεφώνησε την ακόλουθη ομιλία:

«Χαίρε Αμνού και Ποιμένος Μήτηρ, Χαίρε αυλή λογικών προβάτων»

Ο ύμνος που ψάλλουμε αυτήν την περίοδο, γνωστός ως «Χαιρετισμοί της Παναγίας» η «Ακάθιστος Ύμνος», συνδέεται με μια ιστορική φάση του Βυζαντίου και είναι καλό να τη γνωρίζουμε, ώστε να εννοήσουμε καλύτερα τη σημασία του και να αξιοποιήσουμε τα σημαντικά στοιχεία που μας προσφέρει.

 

Μεταφερόμαστε στο 626 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος πολεμά κατά των Περσών στα βάθη της Ασίας, για να πάρει πίσω τον Τίμιο Σταυρό, που είχαν αρπάξει από τα Ιεροσόλυμα.

Στην Κωνσταντινούπολη έχει μείνει μόνο μια μικρή φρουρά για την προστασία της Βασιλεύουσας. Η καθημερινή ζωή στην Πόλη συνεχιζόταν με μια σχετική αγωνία για την επιστροφή του αυτοκράτορα.

Αιφνιδίως μπροστά στα τείχη εμφανίζονται πεζοπόρα τμήματα Περσών, ενώ πλοία των Αβάρων έχουν αποκλείσει τον Κεράτιο Κόλπο. Οι κάτοικοι της Κωνσταντινουπόλεως αιφνιδιάζονται, οι δυνατότητες άμυνας είναι περιορισμένες και μόνη καταφυγή η προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο.

Με την ιερά εικόνα Της, ο Πατριάρχης Σέργιος στηρίζει τους αμυνόμενους στα φυλάκια. Ο Ναός της Παναγίας των Βλαχερνών γεμίζει με γυναικόπαιδα και το δάπεδο ποτίζεται με δάκρυα. Οι απειλές των βαρβάρων ακούγονται και στο Ναό: «Μόνο αν γίνετε πουλιά για να πετάξετε στον αέρα η ψάρια για να κολυμπήσετε μέσα στη θάλασσα, θα σωθείτε».

Οι πολιορκούμενοι Χριστιανοί είχαν συναίσθηση της αδυναμίας τους, αλλά πίστευαν ότι ο Παντοδύναμος Θεός θα τους έσωζε με την πρεσβεία της Παναγίας.

Για το λόγο αυτό προσεύχονταν ολοένα και θερμότερα. «Το θαύμα είναι της πίστης το ακριβό παιδί» και η πίστη έδωσε το θαυμαστό αποτέλεσμα: Ένας ξαφνικός δυνατός άνεμος σήκωσε πελώρια κύματα και βύθισε τα καράβια των Αβάρων. Οι βάρβαροι, όσοι έζησαν, έφυγαν πανικόβλητοι. Αυτό το θαύμα υπερέβαινε την ανθρώπινη λογική και οι Βυζαντινοί έσπευσαν στην Παναγία των Βλαχερνών, τέλεσαν Δοξολογία και έψαλαν για πρώτη φορά το «Τη Υπερμάχω...», και απήγγειλαν όλο τον ύμνο όρθιοι˙ στάση που τον χαρακτήρισε ως «Ακάθιστο Ύμνο».

Ο Ακάθιστος Ύμνος περιλαμβάνει 144 χαιρετισμούς, τα ανεκτίμητα «Χαίρε», τα διαμάντια της εκκλησιαστικής υμνογραφίας. Κάθε χαιρετισμός συνδυάζει ιστορία και θεολογία. Μας περιγράφει με απλότητα το ιστορικό γεγονός της Σάρκωσης του Υιού και Λόγου και μας δίνει παράλληλα τα θεολογικά μηνύματα και τις προεκτάσεις της κοσμοσωτήριας ευαγγελικής ιστορίας. Οι πρώτοι δώδεκα οίκοι (Α-Μ) εστιάζουν περισσότερο στην ιστορία, ενώ οι επόμενοι δώδεκα (Ν-Ω) έχουν θεολογικότερο περιεχόμενο.

Η Παναγία μας εγκωμιάζεται και χαιρετίζεται ως «Αμνού και Ποιμένος Μήτηρ» και ως «αυλή λογικών προβάτων».

Η Υπεραγία Θεοτόκος επιλέχτηκε εξαρχής από την «προαιώνια βουλή του Θεού», ώστε να γίνει το «Δοχείον της Χάριτος» και να διακονήσει το μυστήριο της Θείας Οικονομίας ως Μητέρα του Υιού και Λόγου του Θεού, που συνδύασε στον εαυτό Του τον ρόλο του Αμνού και του Ποιμένα μαζί.

Είναι «ο Ποιμήν ο καλός που θέτει την ψυχήν Αυτού υπέρ των προβάτων (Ιω. 10, 11), και είναι ταυτόχρονα «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου» (Ιω. 1, 29). Δύσκολη η κατανόηση της διπλής αυτής ιδιότητας με τη λογική.

Δυσκολότερη για τη σκέψη η αποδοχή του προσώπου εκείνου που είναι μαζί θύτης και θύμα. Είναι όμως μια αλήθεια, η μόνη αλήθεια, η σώζουσα τον κόσμο.

Ο Κύριος σαρκώθηκε για χάρη μας∙ κατέβηκε από τον Ουρανό, για να ανεβάσει εμάς εκεί πάνω. Δε μας κάλεσε από ψηλά με βροντές και αστραπές, δεν τρόμαξε τον άνθρωπο για να τον φέρει κοντά Του. Σεβάστηκε την ελευθερία που Εκείνος μας έδωσε και ήλθε σε μας ως ταπεινός άνθρωπος. «Καθ’ ημάς άνθρωπος», θα μας πει σε άλλο σημείο ο Ακάθιστος Ύμνος.

Ήλθε πλάι μας από αγάπη και μας έδωσε την ίδια τη ζωή Του, για να μας δώσει ελπίδα ζωής αιωνίου. Οι άρχοντες του κόσμου τούτου μπορεί να θυσιάζουν το λαό στις φιλοδοξίες τους, ο δικός μας όμως Άρχοντας είναι ο «Καλός Ποιμένας», που θυσιάστηκε για μας, πότισε τη γη με το τίμιο αίμα Του και στο αίμα Του θεμελιώθηκε η Εκκλησία. Μια Εκκλησία ποτισμένη δια μέσου των αιώνων με το αίμα των Μαρτύρων Της.
Η Υπεραγία Θεοτόκος υμνείται και χαιρετίζεται και ως «αυλή λογικών προβάτων». Τι σημαίνει αυτό αγαπητά μου παιδιά; Τα φυσικά πρόβατα, έχουν ποιμένα που νοιάζεται γι’ αυτά, τα φροντίζει κάθε στιγμή, τα μεταφέρει σε πράσινα λιβάδια, μένει μαζί τους για να μην κινδυνεύσουν, και το βράδυ τα βάζει μέσα στο μαντρί ώστε να είναι ασφαλή. Και τούτο γιατί τα πρόβατα είναι άκακα, δεν αγριεύουν και δεν επιτίθενται. Επιπλέον είναι πολύ χρήσιμα, γιατί δίνουν τόσα πολύτιμα και απαραίτητα αγαθά για τον άνθρωπο.

Ανάλογα γνωρίσματα πρέπει να έχουν, τα λογικά πρόβατα της ποίμνης του Καλού Ποιμένα, του Χριστού. Δηλαδή εμείς οι πιστοί πρέπει να είμεθα ήμεροι και ειρηνικοί, οφείλουμε να προσφέρουμε στο συνάνθρωπο, να είμεθα κοντά στον Ποιμένα, αλλιώς θα φαγωθούμε από τους «λύκους» που παραμονεύουν. Και όπως το φυσικό πρόβατο νιώθει ασφάλεια μέσα στο μαντρί, έτσι και ο Χριστιανός μπορεί να είναι ασφαλής μόνο μέσα στην « αυλή των λογικών προβάτων », που είναι η Εκκλησία μας. Την Αγία μας Εκκλησία σκέπει η Υπεραγία Θεοτόκος, που εικονίζεται πάνω στην κόγχη του Ιερού Βήματος με απλωμένα τα χέρια, να αγκαλιάζει τους πιστούς και να τους ανεβάζει στο Θρόνο του Τριαδικού Θεού.

Είναι η « Πλατυτέρα των Ουρανών », η « μετάγουσα τους εκ γης προς Ουρανόν ».

Η Χάρη του Τριαδικού Θεού, μας οδηγεί αυτές τις ημέρες στην Εκκλησία, για να υμνήσουμε την Παναγία μας και να την ευχαριστήσουμε θερμά για την υψηλή και έμπονη διακονία Της στο Μυστήριο της Θείας Οικονομίας.

Εκείνη, ως «Νέα Εύα», εκπροσώπησε το ανθρώπινο γένος. Η πρώτη, η Εύα της Εδέμ, μας οδήγησε, με την επιπολαιότητά της, στον όλεθρο. Η άλλη, η δεύτερη Εύα, η Υπεραγία Θεοτόκος, μας άνοιξε το δρόμο της σωτηρίας μας. Έγινε η Ίδια «γέφυρα των εκ γης προς Ουρανόν».

Μέσα στην Αγία μας Εκκλησία και κάτω από τη σκέπη της Παναγίας ας εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, ας υφάνουμε πάνω στον καμβά της ζωής μας, με την βοήθειά της και το παράδειγμά της, την σωστή ανατροφή και διδαχή των παιδιών μας.

Γιατί μόνο έτσι θα παραδώσουμε σωστά δομημένους ανθρώπους στην κοινωνία μας, στην Ελλάδα μας.

Με την Παναγία Μητέρα ας σχεδιάσουμε το μέλλον αυτού του τόπου, που τόσο πολύ δοκιμάζεται. Και πιστέψτε με δεν ταιριάζει και δεν επιτρέπεται αυτός ο τόπος που είναι ο λίχνος του πολιτισμού να δοκιμάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο.

Η ιστορία όμως, αγαπητά μου παιδιά, μας διδάσκει, ότι όταν οι έλληνες είναι ενωμένοι - όπως είναι τώρα – γεννούν το θαύμα˙ και το θαύμα θα γίνει˙ να είστε σίγουροι˙ Αυτός ο τόπος πάλι θα ανθίσει. Η νεολαία μας, αυτή η δαφνοστεφανομένη απαντοχή μας, και πάλι θα βρει το χαμόγελο και τη σταθερότητα στην πορεία της. 

Ας στραφούμε εγκωμιαστικά στην Υπέρμαχο Στρατηγό μαζί με το μεγάλο υμνωδό του Ακαθίστου Ύμνου και ας της είπωμεν: 

 

Χαίρε, συ που είσαι Μητέρα Εκείνου, ο Οποίος είναι και Αμνός (ως ανθρωπος) και Ποιμήν (ως Θεός),

Χαίρε, συ, που είσαι η μάνδρα των λογικών προβάτων (δηλαδή των πιστών).
Μήτηρ του Θεού φύλαξον ημάς υπό την σκέπην Σου.

Ο Προϊστάμενος του Ναού, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος Οικονομίδης, επ’ ευκαιρία της συμπληρώσεως 20ετους αρχιερατείας του Σεβ. Μητροπολίτου Νικαίας κ. Αλεξίου αναφέρθηκε σε σύντομη ομιλία του στο πολυσχιδές έργο του Ποιμενάρχη κατ’ αυτά τα 20 έτη.