Άνθιμος: "Είναι απόλυτος ανάγκη να κρατήσουμε την Ελλάδα στην Ε.Ε."

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 20 Νοεμβρίου 2011

Του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμου – 00.48

Η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα την 28 - 5 -1979, που μετεξελίχθη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπως την γνωρίζομε σήμερα, μου έδωσε την ευκαιρία να παρουσιάσω τότε ειδική Εισήγηση στην Ιερά Συνοδό της Εκκλησίας της Ελλάδος για την σοβαρότητα αυτού του έξωθεν νέου θεσμού της πατρίδος μας, o οποίος πιθανόν να είχε συνέπειες και στην ορθόδοξη Εκκλησία μας.

Η εισήγησή μου εδημοσιεύθη, επηκολούθησαν καλοπροαίρετες συζητήσεις και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, αείμνηστος Γεώργιος Ράλλης, μου απέστειλε προσωπική επιστολή επεξηγώντας την αναγκαιότητα της εντάξεώς μας στην EOK και περιγράφοντας τις ευεργετικές συνέπειες για την Ελλάδα στον μέλλον.

Σε επίσκεψή μου στο γραφείο του ο Γεώργιος Ράλλης, μεταξύ άλλων, μου είπε: «Οι Τούρκοι ζητούν να πάρουν κάποια νησιά μας» .

Ήταν κάτι που με εξέπληξε, που το εκράτησα μυστικό, αλλά στις ημέρες μας ζούμε τις συνεχείς απειλές και τις παραβιάσεις της Τουρκίας πάνω από τα νησιά μας, δικαιώνοντας την τότε εμπιστευτική πληροφόρηση του υπουργού.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε άλλωστε την περιπέτεια των Ιμίων στο Αιγαίο. Η παράμετρος αυτή είναι καθοριστική για τις εκτιμήσεις μας, σχετικά με την αναγκαιότητα της παραμονής μας στην Ε.Ε., όπως θα δούμε στη συνέχεια του παρόντος άρθρου.

Αντικειμενικοί παρατηρητές. Ευρωπαίοι και Έλληνες, ομολογούν ότι η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1979 και μέχρι το 2009, υπήρξε απόλυτα ευνοϊκή για την Ελλάδα, ιδιαίτερα στον τομέα της οικονομικής αναπτύξεως και στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού.

Ο πειρασμός της καταναλωτικής κοινωνίας εισέβαλε ελκυστικός στην ελληνική νοοτροπία, και σχεδόν όλοι οι Έλληνες υπεκύψαμε στα νέα αυτά δεδομένα.

Σε άλλο επίπεδο όμως, μερικοί άνθρωποι επιτήδειοι στο εύκολο και εύκαιρο κέρδος κατόρθωσαν να πλουτίσουν από τις χρηματιστηριακές, τις χρηματοπιστωτικές αξιοποιήσεις, και από τις κατασκευές μεγάλων δημοσίων έργων εις βάρος όλου του κοινωνικού συνόλου της πατρίδος μας.

Παράλληλα, η διαμορφωθείσα αντίληψη από τον ελληνικό λαό, σε μορφή διαστρωματώσεως, ότι όλοι οι Έλληνες πολιτικοί άνδρες, αξιοποίησαν κυρίως υπέρ εαυτών την διαχείριση των χρημάτων, που ήλθαν ως δάνεια από την Ε.Ε. στην Ελλάδα, εδημιούργησε θύελλα αντιδράσεων με δυσάρεστες συνέπειες.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθή ότι n γενίκευση αυτής της κατηγορίας εναντίον των πολιτικών δεν έχει γίνει από όλους αποδεκτή.

Η άποψή μου για την μόνιμη ένταξη της Ελλάδος στην Ε.Ε. εξακολουθεί να είναι απόλυτα θετική, παρά τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί.

Και αναμφιβόλως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ποτέ τα μεγάλα έργα που έγιναν στην Ελλάδα με χρηματοδοτήσεις από την Ευρώπη, με την μικρή βέβαια συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου και ξένων εταιρειών, όπως η Εγνατία Οδός, η εθνική οδός Αθηνών Θεσσαλονίκης, η γέφυρα Ρίου Αντιρρίου, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος , η Ιονία Οδός, το μετρό της Αθήνας, και ένας μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων και εργοστασίων.

Και πώς είναι δυνατό να αγνοήσουμε τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά προγράμματα για επενδύσεις και έργα κοινής ωφελείας στην Ελλάδα, και το υπό εξέλιξη σημαντικότατο πρόγραμμα ΕΣΠΑ, που δίδει πολλές ελπίδες για την εκτέλεση έργων και εξεύρεση θέσεων εργασίας.

Οι συνέπειες, που προέκυψαν με την απαίτηση της Ε.Ε. από την Ελλάδα για να μειώσει τα χρέη της προς τους εταίρους μας, επιβάλλοντας σκληρά μέτρα λιτότητος στον ελληνικό λαό, εδημιούργησαν κοινωνικές αντιδράσεις και εμπλοκές, οι οποίες εχάλασαν την ατμόσφαιρα της απρόσκοπτης συνεργασίας της χώρας μας με τους Ευρωπαίους ηγέτες.

Εφθάσαμε στο σημείο να γίνεται λόγος για την έξοδο της Ελλάδος από την Ε.Ε., ή αποπομπή από την Ευρωζώνη, και επομένως διακοπή της χρήσεως του ευρωπαϊκού νομίσματος.

Μια τέτοια εξέλιξη, κατά γενική εκτίμηση, θα ήταν καταστροφή για την Ελλάδα.

Η περίπτωση της Ελλάδος στις σχέσεις της με την Ε.Ε. και η πιθανότητα αποκοπής της από αυτή, κατέστη πανευρωπαϊκό πρόβλημα και άμεση απειλή οικονομικής καταστροφής της χώρας μας, ανοίγματος του χάους από την πτώχευση, με φανερά τα φαινόμενα του κινδύνου απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και υποταγής στην εθνική ταπείνωση.

Η μεγίστη πλειονοψηφία του ελληνικού λαού και η απόλυτη τοποθέτηση με την πλειονοψηφία των πολιτικών του Κοινοβουλίου μας υπέρ της παραμονής της πατρίδος μας στην Ε.Ε. απέφερε το αποτέλεσμα της αγωνιώδους επιθυμίας του λαού μας, να παραμείνουμε οπωσδήποτε στην Ε.Ε. ρυθμίζοντας κατά δικαιοσύνη της οφειλές μας προς αυτή.

Γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό έχομε μια νέα μεταβατική κυβέρνηση, που όλοι ευχόμεθα να επιτύχει στη δύσκολη αποστολή της, ώστε να αποφύγωμε τις τραγικές συνέπειες μιας ευρωπαϊκής απομονώσεως.

Άμεσος σκοπός είναι τώρα n κυβέρνηση να αποδεχτεί την εφαρμογή των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, της διασκέψεως του Eurogroup, και να επιχειρήσει την διαμόρφωση της πολιτικής της χώρας μας έναντι της Ε.Ε. και έναντι των εσωτερικών μας προβλημάτων, εκ των οποίων μέγιστο παραμένει η ανεργία και η χαμηλομισθία των εργαζομένων.

Έναντι κάθε θυσίας, που πρέπει να αντιμετωπισθεί από όλους μας με υπομονή και αλληλεγγύη, είναι απόλυτος ανάγκη, πολιτική ηγεσία και λαός, να κρατήσωμε την Ελλάδα σε μόνιμη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους λαούς της οποίας έχομε κοινούς πνευματικούς, ιστορικούς και πολιτιστικούς σκοπούς, αλλά και νόμιμα κοινά συμφέροντα.

Σε αντίθετη περίπτωση η Ελλάδα θα βγη από την έξοδο του κινδύνου και θα περιφέρεται στην ερημιά και την στέρηση όπως ο άσωτος υιός του Ευαγγελίου, όταν εσκόρπισε και κατέφαγε την πατρική του περιουσία «ζων ασώτως».

Μια τέτοια ταπείνωση και συμφορά, μια τέτοια απομόνωση και φτώχεια, ένας τέτοιος πολύμορφος αποκλεισμός, θα είναι καταλυτική δοκιμασία για τον λαό μας.

Αξιολογήστε τώρα το ενδεχόμενο να ενταχθούν στην Ε.Ε., n Βουλγαρία, η Αλβανία, τα Σκόπια, και ίσως και n Τουρκία, όπως και το επιδιώκουν, και η Ελλάδα να είναι έξω από την Ευρώπη, μετά από τριάντα χρόνια συνεργασίας και συνυπάρξεως.

Ο Θεός να μας φυλάξη από αυτή τη δοκιμασία και να μας αξιώση να μένωμε μόνιμοι και σταθεροί «εν οις εμάθομεν και επιστώθημεν» ως Έλληνες Χριστιανοί και Ευρωπαίοι πολίτες.

Η θέση της Ελλάδος είναι μόνιμη και αμετακίνητη στην οικογένεια των ευρωπαϊκών κρατών, όπου πρέπει να συνεργασθούμε με τιμιότητα, μεθοδικότητα και συνέπεια, ώστε να διατηρήσωμε την κρατική και εθνολογική μας υπόσταση, και δεν θα γίνωμε χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος των τρικυμιών και των ναυαγίων.

Για την ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν υπάρχει κανένας φόβος αλλοιώσεως, διότι κατέχει την θεόθεν από κεκαλυμμένη αλήθεια και το ιερό δεδομένο της αιωνιότητος.