Μητροπολίτης Χαρτούμ "Οφειλομένη απάντηση προς Αερ.....οκήρυκα"

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 16 Ιανουαρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Επιστολή Μητροπολίτη Χαρτούμ - Romfea.gr 01:15

Την οφειλομένη απάντηση μέσα από το 24ωρο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», δίνει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Χαρτούμ κ. Εμμανουήλ προς όλους εκείνους που όπως τονίζει: «Λασπολογούν, ειρωνεύονται και καταδικάζουν με περισσή ευκολία Πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς, Διακόνους και Μοναχούς, όταν δεν ταυτίζονται μαζί τους, ή όταν δεν ενεργούν με τους τρόπους τους».

Ο σεβαστός και ιεραπόστολος μητροπολίτης Χαρτούμ, χαρακτηρίζει όλους αυτούς «δολοφόνους ψυχών» που τα χέρια τους δεν έμαθαν να ευλογούν και να συγχωρούν, προσθέτοντάς ότι «μάλλον δεν έχουν χέρια».

Η απάντηση του κ. Εμμανουήλ μέσα από την Romfea.gr, έχει ως εξής:

«...ΣΥ  ΤΙΣ  ΕΙ  Ο ΚΡΙΝΩΝ ΑΛΛΟΤΡΙΟΝ ΙΚΕΤΗΝ...»  (Ρωμ. ιδ΄ 4 )

Επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε ο Παύλειος τούτος λόγος. Μέχρι «τερμάτων αιώνος» η επικαιρότητά του. Και θα είναι επίκαιρα πάντοτε για τις ψυχές εκείνες που θα αναζητούν ελεύθερα, αληθινά και γνήσια την εν Θεώ ταυτότητά τους.

Κι αυτή την εν Θεώ ταυτότητά μας, για να τη βρούμε πρέπει να κατέβουμε μέσα στα άπειρα βάθη του είναι μας.

Μέσα στα άγνωστα υπόγεια της προσωπικότητάς μας, άν αυτή θέλουμε να είναι αληθινά με το Θεό. Κι αυτή είναι η πιο σκληρή άσκηση που πραγματώνεται μόνο «εν ησυχία..» και βιώνεται «εν προσευχή και νηστεία». Νηστεία ενάντια στη κακία. Νηστεία εναντίον του κακού.

Μια νηστεία ενάντια στον αμαρτωλό και την αμαρτία που συγκατοικεί μέσα μας. Μια νηστεία που βλέπει και ορά μόνο τα δικά της λάθη και ατοπήματα. Μια νηστεία που δεν ζυγίζει τα λάθη των άλλων με τη ζυγαριά του φαρμακείου, ενώ τα δικά της με τη ζυγαριά που ζυγίζονται φορτηγά.

Ο γνήσιος του Θεού άνθρωπος όσο ωριμάζει πνευματικά μέσα στο χρόνο, βλέπει με ακρίβεια και αυστηρότητα μόνο τα δικά του λάθη και σφάλματα. Ενώ των άλλων τα βλέπει μικρά, ασήμαντα και ελάχιστα.

Λίγο αν ξεφύγει κανείς απο αυτόν τον χρυσό κανόνα πνευματικής αληθινά ζωής, έχει απωλέσει ήδη τη ψυχή του.

Κατάσταση που παρουσιάζεται μέσα στην Εκκλησία στους αυτοτιτλοφο-ρούμενους και αυτοδιαφημιζόμενους πνευματικούς ανθρώπους.

Είναι άραγε σύμπτωμα; Είναι παγίδα του διαβόλου; Είναι ψυχασθένεια που βλέπει μονίμως τα λάθη των άλλων με μεγενθυτικό φακό, ενώ τα δικά τους με μικροσκόπιο; Είναι η ασθένεια αυτοδικαίωσης; Είναι ψυχικό νεόπλασμα; Είναι εκκλησιαστική διαστροφή; Δεν έχω κατάλληλες απαντήσεις.

Ξέρω πως δεν είμαι ψυχαναλυτής, ούτε κριτής, πολύ δε περισσότερο ούτε δίκαιος, αφού κατά τον του Κυρίου λόγο μόνο η δική Του κρίση είναι δίκαιη «...και η κρίσις η εμή δικαία εστίν...» (Ιωάν. Ε, 30).

Κάθε φορά που με κεκτημένη ταχύτητα κρίνουμε κάποιον ή κάποιους, ήδη έχουμε σφετεριστεί το δικαίωμα της κρίσης που ανήκει αποκλειστικά σε ΕΚΕΙΝΟΝ.

Τα λόγια όμως αυτά για κάποιους είναι επιεικώς γλαφυρά έως επαρκώς συναισθηματικά.

Διαχρονικά κάποιοι μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά πως «...εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσετε υμίν...» (Ματθ. Ζ΄ 2), εθελοτυφλούντες κρίνουν, επικρίνουν, κατακρίνουν και κυρίως καταδικάζουν αποφασίζοντες ακόμη το αιώνιο μέλλον των άλλων. Λασπολογούν. Μήπως το μυαλό τους δεν είναι από πηλό, αλλά απ’την πιο βρώμικη λάσπη δημιουργημένο;

Συγχώρησέ μου Κύριε την βλασφημίαν ταύτην! Αλλά κάποια πλάσματά Σου σφετερίζονται τη δική Σου δύναμη και εξουσία, γεννημένα μέσα στην ατμόσφαιρα του φασισμού και καχεκτικά μεγαλωμένα στο περιβάλλον του σκοταδισμού και της ανελευθερίας.

Λασπολογούν, ειρωνεύονται και καταδικάζουν με περισσή ευκολία Πατριάρχες, Επισκόπους, Ιερείς, Διακόνους και Μοναχούς, όταν δεν ταυτίζονται μαζί τους, ή όταν δεν ενεργούν με τους τρόπους τους.

Υποδύονται ρόλους μεγάλων εκκλησιαστικών φυσιογνωμιών, τολμούν θρασύτατα να ταυτίζονται με μαχητές της πίστεως και της ιστορίας. Και τέλος ανοήτως πιστεύουν  ότι με τις παρεμβάσεις τους διαφυλάσσουν το κύρος της Εκκλησίας !!!

Απομονώνουν το «ελέγχετε» του Παύλου, ενώ διαγράφουν το «μάλλον» που κρύβει τη διάσταση της φειδωλότητας και της προσοχής στην κρίση μας για τους άλλους. Οι θλιβεροί αυτοί άνθρωποι πάσχουν επιπλέον από το Ναπολεόντειο σύνδρομο «το κράτος είμαι εγώ».

«Η εκκλησία είμαι εγώ» κατ’ αντιστοιχίαν. Σχολιάζουν ειρωνικά, επικρίνουν έως και απορρίπτουν Συνόδους και όσους μετέχουν ή συγκαλούν αυτές.

Όλα είναι άκυρα γι’ αυτούς. Όλα τα θεωρούν ψευδεπίγραφα. Τα πάντα, γύρω τους, όζουν εκτός απ’ αυτούς. Έχουν ανακηρύξει αγίους εαυτούς και αλλήλους από το τώρα αυτής της ζωής.

Και το αλλήλους πάντα δεν αφορά όλους, αλλά μόνον τους δικούς τους. Δικοί τους είναι πάντα οι εγγεγραμένοι στα «μητρώα» «της Λέσχης των καθαρών». Πρώτον, είναι οι υπακούοντες στους κοινούς κανόνες. Δεύτερον, είναι οι συμμορφούμενοι με σαφή και τυποποιημένη εμφάνιση !.....  Γι΄αυτό και δεν είναι τυχαίο που συγκεκριμένος αρθρογράφος - Αεροκήρυξ, περιοδικού δήθεν πνευματικής ύλης και «ορθοδόξου» προβληματισμού, μνημονεύει τρεις ιερομονάχους που πράγματι έγραψαν τροχιά μεγάλων ιεραποστολικών προσπαθειών και αγώνων, αλλά που κυρίως είχαν την σφραγίδα της δικής τους έγκρισης και προελεύσεως.

Να σημειωθεί ότι στα μητρώα της λέσχης έχουν καταγραφεί όλα τα στοιχεία των πάντοτε αμαρτωλών άλλων.... Από την ημέρα της γεννήσεώς τους άχρι του νυν.

Γνωρίζουν καλώς και δικτυωμένοι παντού με δικούς τους οπαδούς καταγράφουν όλες τις κινήσεις των άλλων.

Τρέφονται από το παρελθόν. Από εκεί γεμίζουν τις φαρέτρες τις διαστροφικής τους μανίας.

Έτοιμοι να σκοτώσουν ψυχικά τον άλλον. Είναι δολοφόνοι ψυχών. Τα χέρια τους δεν έμαθαν να ευλογούν. Τα χέρια τους δεν ξέρουν να αγκαλιάζουν και δεν μπορούν να συγχωρούν. Μάλλον θα έλεγε κανείς πως δεν έχουν χέρια. Εναν δείκτη μόνον έχουν, πού τον έχουν καλά εκπαιδεύσει να δακτυλοδικτεί τούς άλλους-τους υπεναντίους, καθ΄ ότι οι ίδιοι δεν είναι «ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων».

Αυτοί έχουν το χάρισμα της αναμαρτησίας, ως δηθεν άσαρκοι και άυλοι. Ω !  Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και είδε την ασθένειαν πάντων ημών. Εάν τώρα, όσοι  ανατρέξουν στα αρχεία της δικής τους ζωής και βιοτής, τότε..... ώ ! τότε....... Τότε όχι μόνον οι κρίνοντες κρίνονται, αλλά αποκαλύπτεται η δική τους υποκρισία και πνευματική γύμνια.

Τότε, σε άλλες εποχές, (οι παροικούντες εις το κλεινόν άστυ και εις τας πέριξ αυτού πόλεις) γνωρίζουν καλώς και ενθυμούνται «έως της σήμερον» τι γινόταν στα εξομολογητήρια και τα υπόγεια όπισθεν των ιερών ναών.

Εκεί που κατά τη διάρκεια της εξαγόρευσης των αμαρτιών τους, πολλές ψυχές έπεφταν θύματα της πνευματικής διαστροφής των μεγάλων αυτών αγίων!!!

Μήπως γι αυτούς τους λόγους μεγάλα σήμερα παιδιά των τότε ομάδων, αποφεύγουν ακόμα την εξομολόγηση;

Θλιβερέ αρθρογράφε του νοσηρού αρθρογραφήματος, το αεράκη εφερε τη δυσοσμία του και σε μας.

«Εκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου...». (Λουκ στ΄ 42 ), «θεράπευσον πρώτον σεαυτόν».

Όσον αφορά, τώρα, το σχόλιό σου για τον ένα και μοναδικό ιερέα των ολίγων ψυχών, είναι εύρημα όντως και ήρωας μένοντας τους δέκα μήνες του χρόνου μαζί με τους ολίγους αυτούς πιστούς της ιστορικής αυτής Μητρόπολης, με θερμοκρασίες που εσύ δεν θα μπορούσες ούτε μια μέρα ή μάλλον ώρα να υπομείνεις.

Και σε όλα τα άλλα «κοσμητικά» επίθετα που κάνεις λόγο από τη μαυρίλα του αρχείου σου, θα μπορούσα να απαντήσω, αλλά από δω και στο εξής η κατρακύλα στο επίπεδό σου με υποτιμά.

Δοξασμένο το όνομα του Θεού που γνωρίζει και ευλογεί τις άγιες προθέσεις και προσπάθειες όλων όσων ασκούν το εξειδικευμένο διακόνημα της Ιεραποστολής.

Ποτέ δεν διακήρυξα προσωπικά πως κάνω ιεραποστολή. Απλώς κρατώ αυτό το ελάχιστο ποίμνιο και αφήνω να είναι ΕΚΕΙΝΟΣ ο ποιμήν πάντων.

Μακάρι κι εσύ κάποτε να αφήσεις ΕΚΕΙΝΟΝ να ποιμάνει το αποίμαντο της ψυχής σου κομμάτι που δυστυχώς είναι μεγάλο και δεν ξέρω άν τελικά καταφέρεις να του το επιτρέψεις, αφού εσύ νοιώθεις πιο Θεός κι απ’ το Θεό ! ....

Όποτε θελήσεις να επανέλθεις μπορώ άνετα να σου απαντήσω σε όλες σου τις απορίες μήπως και κάποτε η ωμή αλήθεια σε αφυπνίσει.

Κατακλείνοντας, αναφερόμενος στην προσφιλή σου λέξη, για άλλους, «κουσουριασμένος» θα ήθελα απλώς να στην επιστρέψω, επειδή είναι καρπός της δικής σου εμπειρίας.

Ότι και αν επιστρατεύσω σε χωρία ή τοποθετήσεις συνετών ή και αγίων ανδρών δεν θα σέ αγγίξει, διότι εσύ λιτανεύεις 70 χρόνια το βούρκο του μίσους και των απωθημένων σου.

«Κύριε, φύλαξόν με απο συκοφαντίας ανθρώπων και φυλάξω τας εντολάς Σου».

 

«Κρῖνον αὐτόν ὁ Θεός» (Ψαλμ. Ε΄ 11).