Ζακύνθου Χρυσόστομος: «Στην ουσία πτωχεύουμε σε κάθε επίπεδο»

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 07 Ιανουαρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Βασίλης Μούτσιος / Ημέρα Ζακύνθου 23:45

Με τον Αγιασμό των Υδάτων στην προκυμαία της παραλιακής οδού, από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο, ολοκληρώθηκαν οι τελετές για τον εορτασμό των Θεοφανίων.

Νωρίς το πρωί, τελέστηκε επίσημη Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου και, στη συνέχεια, εψάλη η Ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού.

Ακολούθως, στις 11.30, ξεκίνησε η λιτανεία από τον Ιερό Ναό προς την κεντρική προκυμαία, όπου πραγματοποιήθηκε η Τελετή Καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού στη θάλασσα και ο Αγιασμός των Υδάτων.

“Αυτάρκεια και ολιγάρκεια κατά της κρίσης”

Ωστόσο, όπως κάθε χρόνο, την παραμονή της εορτής, με κάθε επισημότητα και εκκλησιαστική κατάνυξη και μεγαλοπρέπεια τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου η Ακολουθία του Όρθρου, μετά το τέλος της οποίας ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος μετέβει πεζός επίσημα στο Μητροπολιτικό Μέγαρο, συνοδευόμενος από τον Ιερό Κλήρο, το λαό και τις τοπικές Αρχές, όπου τα μελη της “Ζακυνθινής Χορωδίας” υπό τη διεύθυνση του Παναγιώτη Μαρίνου έψαλαν κατά το τοπικό έθιμο, τα “Φώτα”.

Στη συνέχεια ο Μητροπολίτης απηύθυνε επίκαιρη ομιλία από τον εξώστη του Μητροπολιτικού Μεγάρου η οποία θεωρείται η πρώτη και κεντρικότερη επισκοπική ομιλία της χρονιάς και η οποία όπως αναμενόταν άγγιξε την επικαιρότητα αφού τα λόγια παραμένουν κούφια εφόσον δεν αφορούν στα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν καθένα μας.

Μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι “Το καυτό πρόβλημα της εποχής μας που ως γνωστόν ταλανίζει την σύγχρονη Ελλάδα (και όχι μόνον) είναι η οικονομική – κοινωνική κρίση, την οποία αισθάνεται ο λαός μας ήδη στο “πετσί” του.

Βεβαίως, ο καθένας από τη δική του σκοπιά θα σπεύσει να υποδείξει “τις πταίει” και ασφαλώς θα υπάρξουν πάμπολλοι δακτυλοδεικτούμενοι. Από πλευράς εκκλησιαστικής, θα μου επιτρέψετε να καταδείξουμε ο καθένας τον εαυτό του, επειδή το θλιβερό κατάντημα που βιώνουμε ως πανδημία στον καιρό και στον τόπο μας έχει τις ρίζες του στον τρόπο ζωής, υλικής και πνευματικής ενός εκάστου εξ ημών.

Έχοντας εκδιώξει από τη βιωτή μας τον παράγοντα Θεό, ο οποίος συνήθως
φρενάρει ή χαλιναγωγεί τις αθέμιτες ορέξεις μας επιδοθήκαμε προ πολλού σε μια άνευ προηγουμένου καταναλωτική μανία.

Αυτή η αρρώστια (έτσι θα την αποκαλέσω) φθάνοντας αδιάντροπα και σε αυτή την εωσφορική ύβρη είχε δημιουργήσει μια κοινωνία εγωπαθή και λαίμαργη.

Η ευδαιμονική καθημερινότητα μας κατέστη εν τω μεταξύ δαιμονική. Και ιδού τα αποκαρδιωτικά αποτελέσματα. Στην ουσία πτωχεύουμε σε κάθε επίπεδο πια, επειδή καταρχάς επτωχεύσαμε εσωτερικά, πνευματικά.

Λησμονήσαμε την αυτάρκεια και την ολιγαρκεία ως τρόπους προσωπικής συμπεριφοράς και περισσεύσαμε σε φανφαρονισμούς και μεγαλομανίες απλώνοντας τα χέρια και τα πόδια μας περισσότερο από τα όρια μας, καταστάσεις που κατεξοχήν δεν συνάδουν σε πραγματικούς Χριστιανούς.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε στενάχωρα και δυσκολευόμαστε πολύ επειδή συνηθίσαμε μόνον στα πολλά, στα ακραία και στα μεγαλειώδη, όχι πια προς το συμφέρον του ψυχικού μας κόσμου αλλά της υλικής καλοπέρασής μας.

Υπέροχα ο Απόστολος Παύλος απευθυνόμενος προς Φιλιππησίους εξομολογείται “Εγώ έμαθα να αρκούμαι σε όσα έχω. Μπορώ να ζήσω και με στερήσεις και με αφθονία, έχω μάθει να αντιμετωπίζω κάθε φορά οποιαδήποτε κατάσταση… και να είμαι χορτάτος και να πεινώ… και να έχω περίσσευμα και να στερούμαι. Όλα τα μπορώ χάρη στο Χριστό που με δυναμώνει”.

Εάν βιώσουμε συνειδητά -εκκλησιαστικά και πνευματικά- την προσωρινότητα μας επι της γης τότε υπάρχει ελπίδα διεξόδου τουλάχιστον -αρχικώς- από την πνευματική κρίση της οποίας κορυθφή του παγόβουνου αποτελεί η οικονομική”.