Καστορίας Σεραφείμ «Ζητώ τις ευχές και τις προσευχές σας, για τη νέα Συνοδική Περίοδο»

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 01 Σεπτεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 16:01

Εγκύκλιο με την ευκαιρία της εορτής της Αποτομής της Κεφαλής του Τιμίου Προδρόμου αλλά και της ενάρξεως της νέας Συνοδικής Περιόδου, στην οποία συμμετέχει ο Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, εξέδωσε προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ιεράς Μητροπόλεώς του.

Μεταξύ άλλων ο κ. Σεραφείμ αφού αναφέρεται στο πρόσωπο του Τιμίου Προδρόμου ζητά από το ποίμνιό του, τις ευχές και τις προσευχές του για τη Συνοδική περίοδο που ξεκίνησε ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει με τη διακονία του στο νευραλγικό και ευθυνοφόρο θεσμό της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Η εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ έχει ως εξής :

 

Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

δια της χάριτος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Επίσκοπος και Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας

προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ' Ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

 

Κάθε φορά, αδελφοί μου, που η Εκκλησία μας εορτάζει τις δεσποτικές και θεομητορικές εορτές, αλλά και τις μνήμες των Αγίων μας που βρίσκονται στο Ουράνιο Θυσιαστήριο και δέονται για την σωτηρία του κόσμου, αυτός ο εορτασμός έχει διπλό χαρακτήρα:

Είναι, πρώτον, ο εορτασμός δοξολογικός. Δοξάζεται ο Άγιος Τριαδικός Θεός. Ευχαριστούμε εμείς οι άνθρωποι και δοξολογούμε την τρισήλιο Θεότητα, γιατί μας δίνει την δυνατότητα να προσεγγίσουμε τα Ιερά Μυστήρια της πίστεώς μας και να βλέπουμε μέσα από το λειτουργικό μας χρόνο τον «τικτώμενον και σπαργανούμενον, τιθυνούμενον και γαλακτοτρο-φούμενον», σταυρούμενον, ανιστάμενον και αναλαμβανόμενον εις τους ουρανούς Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον δομήτορα της Εκκλησίας μας.

Και, δεύτερον, αυτός ο εορτασμός είναι παιδαγωγικός. Όταν μάλιστα αναφέρονται άγιες μορφές της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, αυτές οι μορφές αποτελούν πρότυπα για την ζωή των πιστών.

Ακούγοντας ο πιστός για τη ζωή ενός Αγίου, για τα μαρτύρια των Αγίων Μαρτύρων, ενισχύεται στο δικό του αγώνα, προκειμένου να αντι-γράψει τη ζωή των Αγίων και να εφαρμόσει τον ευαγγελικό λόγο, να υποστεί «την καλήν αλλοίωσιν» και να φθάσει δια της μετανοίας στην κάθαρση, στο φωτισμό και στη θέωση και άρα να γίνει πολίτης της αιωνίου ζωής.

Έτσι, σήμερα, η Εκκλησία μας παρουσιάζει ένα πρότυπο ζωής, τον Τίμιο Πρόδρομο, του οποίου γιορτάζουμε την αποτομή της τιμίας κεφαλής.

Πρώτον. Στο πρόσωπο αυτής της μεγάλης μορφής, την οποία εγκω-μιάζει όχι γλώσσα και κάλαμος ανθρώπινος αλλά αυτό το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου μας ονομάζοντάς τον «μείζονα» όλων των ανθρώπων που γεννήθηκαν, στο πρόσωπο του Προδρόμου, επαναλαμβάνω, βλέπουμε έναν Άγγελο, έναν Προφήτη, έναν Απόστολο και ένα Μάρτυρα.

Άγγελος, όχι μόνο για την αγγελική του πολιτεία, αλλά και για τη διακονία του κηρύγματος.

Προφήτης και μάλιστα από την κοιλία της μητέρας του Ελισάβετ. Προφήτης, που προφητεύθηκε από άλλους Προφήτες.

Απόστολος και διδάσκαλος των εθνών, «εμαθήτευσε τα έθνη» κατά τον ιερό υμνογράφο, με δύναμη στο λόγο, αλλά κυρίως με ζωντανό παράδειγμα. Η φράση του κηρύγματός του μοναδική: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών».

Μάρτυρας, ακόμη, αφού «θυσιάστηκε» κατά την έκφραση του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά «για την ορθή πίστη και τη λατρεία του Θεού», αλλά και για την ακεραιότητα της ηθικής ζωής. «Γι’ αυτό το λόγο είναι πιο κατάλ-ληλος γι’ αυτούς ο βίαιος θάνατος για χάρη του καλού. Γι’ αυτό ο Κύριος τέτοιο θάνατο γεύθηκε. Έπρεπε, λοιπόν, και ο θάνατος του Ιωάννη να είναι όμοιος με το θάνατο του Χριστού». Όπως ο Πρόδρομος μιμήθηκε τον Χριστό στη ζωή, έτσι Τον μιμήθηκε προδρομικά και στο μαρτυρικό θάνατο.

Δεύτερον. Από αυτή τη σχέση με το Μονογενή Υιό του Θεού, από αυτή την διακονία της προετοιμασίας για την υποδοχή του Χριστού, από το κήρυγμα της μετανοίας, την διακονία του βαπτίσματος στα νερά του Ιορδάνου, τη μαρτυρία «Ίδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», η Εκκλησία επέδωσε ιδιαίτερη τιμή στο πρόσωπο του Προδρόμου.

Φαίνεται δε αυτό στα Ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας όπου μνημονεύεται ο Τίμιος Πρόδρομος, στις εορτές προς τιμή του και μάλιστα όπως εκείνη της συλλήψεώς του, αφού είναι ο μοναδικός Άγιος, μετά την Υπεραγία Θεοτόκο, του οποίου γιορτάζουμε τη σύλληψη και τα γενέθλια.

Και αυτό γίνεται, προκειμένου να φανεί και να καταδειχθεί το μυστικό νόημα της θείας βουλής για το πρόσωπό του και τη σχέση του με τον Ιησού Χριστό.

Φαίνεται αυτό, ακόμη, και στην εικονογραφία, με την χαρακτηριστική θέση που κατέχει ο Τίμιος Πρόδρομος στην εικόνα της Δεήσεως.

Αφού, άλλωστε, είναι ο προμηνυτής και προετοιμαστής της θείας χαράς, ανάλογη είναι και η θέση του κοντά στο Χριστό.

<<Η «δούλη Κυρίου» (Λουκ.1,38) - «η θεόπαις Μαρία» και ο φίλος του Νυμφίου - ο Τίμιος Πρόδρομος είναι οι «ίδιοι» του Κυρίου, που όχι μόνο όταν ήρθε στη γη ως άνθρωπος τον «παρέλαβον» (Ιω.1,11-12), αλλά και πριν ακόμα σαρκωθεί, έγιναν πύλες μέσα από τις οποίες εισήλθε ο «πρωτότοκος στην οικουμένη».

Ο μητρικός κόλπος, με την τέλεια παράδοση στο «γεννη-θήτω», και ο δάκτυλος του Τιμίου Προδρόμου, με την αποστολική τόλμη, βίασαν με την ορμή της «υψοποιού ταπεινώσεως» και με τη δύναμη της ένθερ-μης αγάπης, την κλεισμένη Βασιλεία των ουρανών. (Ματθ. 11,12).

Γι’ αυτό και στην εικόνα της Δεήσεως - η οποία προτυπώνει τη Δευτέρα Παρουσία και την Κρίση - ο Τίμιος Πρόδρομος στέκεται πλάι στο Χριστό. Γίνεται έτσι ο ίδιος κρίση για τον κόσμο: «ει ουκ οίδατε ότι οι άγιοι τον κόσμον κρινούσι;» (Α’ Κορ. 6,2)>>[1].

Πόσο ωραία είναι τα λόγια του Αγίου Κυρίλλου Αλεξανδρείας, τα οποία τοποθετεί στα χείλη του Προδρόμου: «Έστι νυμφίος μεν και πανηγυ-ριάρχης ο Χριστός, δειπνοκλήτωρ δε εγώ και νυμφαγωγός, θυμηδίαν έχων ακροτάτην και αξίωμα περιφανές, το εν φίλοις κατατετάχθαι μόνον και της του εστιώντος επακροάσθαι φωνής. Έχω μεν ουν το ποθούμενον εγώ και πεπλήρωταί μοι το σπούδασμα· εκήρυξα γαρ ου μόνον, ως ήξει Χριστός αλλ’ ήδη και παρόντα τεθέαμαι και αυτήν εν ωσίν  εισικίζομαι την φωνήν» (Κυρ. Αλεξ. P.G. 73,264)[1].

Ο νυμφίος και ο αρχηγός της πανηγύρεως είναι ο Χριστός, εγώ δε είμαι ο εκτελεστής των εντολών για το πανηγυρικό δείπνο και ο συνοδός του νυμφίου και έχω πολύ μεγάλη χαρά και αξίωμα ένδοξο, δηλαδή το να είμαι ανάμεσα στους φίλους και να ακούω τη φωνή του οικοδεσπότη. Έχω αυτό που ποθώ και έχει ολοκληρωθεί για μένα ο αγώνας· γιατί όχι μόνο εκήρυξα ότι θα έλθει ο Χριστός, αλλά και ήδη Τον βλέπω παρόντα και έχω μέσα στα αφτιά μου τη φωνή Του»

Αδελφοί μου, να ζητάμε πάντοτε στη ζωή μας την πρεσβεία και τη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Να ζητάμε την πρεσβεία του Τιμίου Προδρόμου, διότι έχει μεγάλη παρρησία στο Θρόνο του Θεού.

Να αποκτήσουμε φίλους τους «ουρανίους φίλους», τους Αγίους μας.

Να συμπορευόμαστε μαζί με αυτούς και με μοναδικό στόχο την κατά-κτηση της Βασιλείας των Ουρανών.

Και κάτι ακόμη. Θέλω με το άψυχο αυτό χαρτί και με την παρούσα Εγκύκλιο να σας ενημερώσω για τη διακονία μου στην Ιερά Σύνοδο ως Συνοδικός Σύνεδρος από 1ης Σεπτεμβρίου και για ένα χρόνο, αφού είναι η σειρά μου (μαζί με άλλους έντεκα αγίους Επισκόπους της Εκκλησίας μας και με πρόεδρο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο) να διακονήσω το νευραλγικό και ευθυνοφόρο αυτό θεσμό της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου.

Ζητώ, όπως και πάντοτε πράττω, και τις δικές σας προσευχές και ευχές. Αν ο Απόστολος Παύλος ζητούσε τις ευχές των Χριστιανών της εποχής του, πόσο μάλλον οφείλουμε και σήμερα, εμείς οι ποιμένες να κάνουμε το ίδιο, προκειμένου να έχουμε τη βοήθεια του Θεού και το φωτισμό του Παναγίου Πνεύματος.

Σας εύχομαι ένα ευλογημένο φθινόπωρο με τη χάρη και την ευλογία του Θεού δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, του Τιμίου Προδρόμου και πάντων των Αγίων. Αμήν.

 

Με θερμές πατρικές ευχές

Ο   Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ   Σ Α Σ

Ο  ΚΑΣΤΟΡΙΑΣ  ΣΕΡΑΦΕΙΜ