Εσπερινός της Αγάπης στην Ιερά Μητρόπολη Σιατίστης

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 06 Απριλίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 04:19

Με μεγαλοπρέπεια γιορτάστηκε ο εσπερινός της Αγάπης στην Ιερά Μητρόπολη Σισανίου και Σιατίστης, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα.

Ο Μητροπολίτης κ. Παύλος και οι Ιερείς, αφού ντύθηκαν τα ιερατικά άμφια στο Μητροπολιτικό μέγαρο, μετέφεραν το λάβαρο της Αναστάσεως στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου, με τη συνοδεία των αρχών του τόπου και πλήθους κόσμου.

Κατά τον Εσπερινό της Αγάπης διαβάστηκε το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο κ΄19-25 σε διάφορες γλώσσες.

Ο Μητροπολίτης κ. Παύλος το ανέγνωσε στην αρχαία Ελληνική και τη Γαλλική, ο π. Στέφανος Λαμπρόπουλος στην Αγγλική, ο π. Βασίλειος Βασιλείου στην ομηρική διάλεκτο (σε ηρωικό εξάμετρο), έτσι όπως ακριβώς το είχε παραφράσει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο Διάκονος Αμβρόσιος στην λατινική και ο Διάκονος Ευσέβειος από άμβωνος στο ελληνικό πρωτότυπο.

Στη συνέχεια διαβάστηκε η εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παύλου επί τη εορτή του Πάσχα.

Ψάλλοντας οι ψάλτες τα στιχηρά του Πάσχα, ο Επίσκοπος με τους Ιερείς και όλους τους πιστούς επέστρεψαν στο Μητροπολιτικό μέγαρο, προπορευομένου  του λαβάρου της Αναστάσεως.

Εκεί ο Μητροπολίτης κ. Παύλος μοίρασε σε όλους τους πιστούς από ένα κόκκινο αυγό και μία εικόνα της Αναστάσεως, ως ευλογία.

Ακολουθεί η εγκύκλιος του μητροπολίτου κ.κ. Παύλου.

Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος αγγαλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή!

Αδελφοί μου,

Έφθασε και πάλι η μεγάλη και Αγία ημέρα, η μία των σαββάτων, η βασιλίς και Κυρία. Εορτή πιο μεγάλη από όλες τις εορτές. Πανηγύρι πιο μεγάλο από όλα τα πανηγύρια. Και τούτο γιατί αυτή την ημέρα εορτάζουμε την νέκρωση του θανάτου, πράγμα πρωτοφανές και παράδοξο.

Εορτάζουμε την καθαίρεση του Άδη, την αρχή και το ξεκίνημα μιας άλλης ζωής που δεν έχει πια τέλος.

Μπορεί ο τάφος να σφραγίσθηκε με τον μεγάλο λίθο. Μπορεί η κουστωδία των στρατιωτών να φυλάνε το άχραντο Σώμα του Χριστού. Ο Χριστός όμως Ανέστη και πρόσφερε τη δική Του την αναστημένη ζωή δώρο σε όλους τους ανθρώπους.

Ο λίθος του μνήματος φάνηκε να σφραγίζη μαζί με το Σώμα του Χριστού και την ελπίδα των ανθρώπων. Κατεβαίνοντας όμως ο Χριστός στον θάνατο νεκρώνει τον Άδη με την αστραπή της Θεότητος Του.

Τέτρωται Άδης εν τη καρδία, δεξάμενος ως υπνούντα τον Δημιουργόν. Ευφραίνονται λοιπόν τα ουράνια, αγάλλονται τα επίγεια, ο Κύριος επάτησε «τω θανάτω τον θάνατον»,  γίνεται πρωτότοκος των νεκρών, μας ελευθερώνει από τα δεσμά του Άδη και προσφέρει στον κόσμο την σωτηρία.

Οι μαθήτριες του Χριστού πηγαίνοντας να μυρίσουν με μύρα το νεκρό Σώμα του Χριστού, παραλαμβάνουν από τον Άγγελο το φαιδρό μηνυμα της Αναστάσεως και τρέχουν να αναγγείλουν στους αποστόλους ότι σκυλεύθηκε ο θάνατος και ανέστη ο Κύριος. Με το Σταυρό σαν όπλο νίκησε τον θάνατο και συνέτριψε το κράτος  του, άνοιξε τον Παράδεισο στο ληστή, τον θρήνο των Μυροφόρων τον μετέβαλε σε πανηγύρι και  στους αποστόλους Του χάρισε την ειρήνη.

Αυτός, λοιπόν, που Θεός ων έκλεινε τους ουρανούς και κατέβηκε στη γη, Αυτός που καταδέχεται τριήμερη ταφή, τώρα μας ελευθερώνει από την αιχμαλωσία και δουλεία των παθών μας και γίνεται η ζωή και η ελευθερία και η ανάσταση του κάθε ανθρώπου. Ο προαιώνιος εχθρός του ανθρώπου ο θάνατος, ο μεγαλος σαρκαστής της ελευθερίας μας νικήθηκε.

Τα δεινά του ανθρώπου παίρνουν επί τέλους τέλος. Ο Θεός έστειλε κάποιο δικό Του, τον Μονογενή Υιό και  Λόγο Του, ο Οποίος ενώ ως Θεός είναι αθάνατος, καταδέχεται για μας τους ανθρώπους και δική μας σωτηρία να σαρκωθεί εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου και να ενανθρωπήσει χωρίς να αλλοιωθεί εις το ελάχιστον η Θεότητα Του.

Τους καρπούς αυτής της ελευθερίας απολαμβάνουσα η Εκκλησία με το λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου θα φωνάξει: «Που σου θάνατε το κέντρον, που σου Άδη το νίκος! Ανέστη Χριστός και συ καταβέβλησαι!» Που είναι θάνατε το κεντρί σου με το οποίο παλιά κέντριζες και θανάτωνες τους ανθρώπους; που είναι Άδη η παλιά σου εξουσία με την οποία εξουσίαζες τους ανθρώπους. Ο Θεάνθρωπος Χριστός Ανέστη και σεις συντριβήκατε.

Από την εποχη που ο Αδάμ επεχείρησε την αυτοθέωση του μέχρι και σήμερα ο άνθρωπος τραγικά βιώνει ως καρπούς της «αυτοθεώσεως του», τραγικούς καρπούς της αποτυχίας του, τον πόνο, την φθορά, την αρρώστια,  το θάνατο, την αποτυχία και την συντριβή. Είναι μια αλήθεια αυτή που επανειλημμένα βιώθηκε  μέσα στην ιστορία μέχρι και σήμερα.

Εορτάζουμε το Πάσχα εφέτος σε ένα περιβάλλον πνιγηρό, μέσα στα πλαίσια μιας δεινής οικονομικής κρίσης η οποία μας τρομάζει. Βλέπουμε τη ζωή μας να αρχίσει να δυσκολεύει πολύ. Ένα σημαντικό μέρος του λαού μας, που φαίνεται ότι θα γίνεται με την πάροδο των ημερών όλο και μεγαλύτερο,  ζει κάτω από τα όρια της φτωχειας.

Ψάχνουν εναγώνια οι αρμόδιοι τρόπους αντιμετώπισης και όλη αυτή η αγωνία δεν δείχνει μόνο το οικονομικό χάος, αλλά προ παντός το πνευματικό σκοτάδι   στο οποίο άρχοντες και αρχόμενοι ζούμε, πορευόμαστε και παραπατάμε.

Η παρούσα κρίση είναι πρωτευόντως πνευματική και δευτερευόντως οικονομική και είναι καρπός του σκοτασμού τους νοός μας που αδυνατεί να επισημάνει τα ουσιώδη και τα επουσιώδη μέσα στη ζωή. Αθετήσαμε τη δύναμη της ψυχής μας και στηριχθήκαμε στη δύναμη της ύλης γι’ αυτό και παγιδευθήκαμε στην απόλαυση και γίναμε δούλοι της κατανάλωσης.

Πέσαμε έτσι στα νύχια των κερδοσκόπων, γίναμε προμηθευτές όσων μας εμπορεύονται και δαγκώνοντας το δόλωμα να πάρουμε δάνειο για να κάνουμε καλές διακοπές, χάσαμε στο τέλος τα σπίτια μας και μείνανε στο δρόμο τα παιδιά μας.

Μας παραμυθιάζουν οι έμποροί μας, τους δίνουμε τη δύναμη της εξουσίας και αντί να μας υπηρετούν μας ληστεύουν. Χάσαμε την εμπιστοσύνη μας ο ένας στον άλλο. Ο λαός στους άρχοντες, οι άρχοντες στο λαό. Η μόνη διέξοδος από αυτή την κρίση είναι η ανάσταση. Η ανάσταση της ψυχής μας.

Ο Χριστός με την ανάσταση Του μας κατεδίκασε να είμαστε αθάνατοι. Πολίτες όχι της μένουσας πόλης, αλλά της μέλλουσας.

Οι αναστημένοι άνθρωποι δεν γίνονται δούλοι των ανθρώπων. Το πολίτευμα τους υπάρχει στον ουρανό και με το φως του  ουρανού αντιμετωπίζουν τα πράγματα της γης. Δεν χάνουν τα μέλλοντα για τα παρόντα. Αντιμετωπίζουν τα παρόντα, αλλά δεν εγκλωβίζονται σ’ αυτά.

Ας αντιμετωπίσουμε λοιπόν την παρούσα δεινή κατάσταση κάτω από το φως της Αναστάσεως. Η Ανάσταση του Χριστού ας γίνει πηγή μιας ακατάβλητης δύναμης μας για να σταθούμε όρθιοι και δυνατοί. Η Ανάσταση του Χριστού ας γίνει πηγή μιας ακατάβλητης δύναμης για να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα,  στην ασχήμια, στο χυδαίο, σε ο,τι μας ευτελίζει.

Ας γίνει η παρούσα κατάσταση αφορμή για να απελευθερώσουμε τη ζωή μας από το περιττό και το ανούσιο. Να απελευθερώσουμε τη ζωή μας από την αιχμαλωσία της ψεύτικης  ανάγκης και τη δουλεία της κατανάλωσης. «Έχοντες τροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησώμεθα».

Το νόημα βρίσκεται αλλού. Στη δυνατότητα της θεώσεως μας, στην ομορφιά της αγάπης, στην μακαριότητα της προσφοράς, στην καλλιέργεια της ψυχής μας.

Πολλοί είναι εκείνοι που πολεμούν την ελπίδα μας. Είναι όσοι μάχονται την Εκκλησία, όσοι μάχονται την πίστη, είναι αυτοί που θέλουν να μας κρατήσουν στο πνευματικό σκοτάδι και στην εξάρτηση.

Αυτοί έχουν στόχο τον άνθρωπο και πασχίζουν για την υποταγή και τον εξανδραποδισμό μας.

Η Ανάσταση του Χριστού είναι η μοναδική και ουσιαστική επανάσταση. Ο μόνος δρόμος της όντως ελευθερίας. Ο μοναδικός φόβος των τυράννων και τυραννίσκων. Οι άγιοι της Εκκλησίας είναι οι κατ’ εξοχήν αναρχικοί, αφού «δικαίοις, νόμος ου κείται».

Οι αναστημένοι άνθρωποι αχρηστεύουν το νόμο γιατί τον υπερβαίνουν. Είναι οι όντως πέραν πάσης αρχής, οι αληθινά ελεύθεροι και όχι σαν και εκείνους που χρησιμοποιούν την ελευθερία σαν επικάλυμμα της κακίας τους.

Σας εύχομαι, πατρικά, μια τέτοια Ανάσταση να γιορτάσετε, μια τέτοια επανάσταση να κάνετε στη ζωή σας.

Χριστός Ανέστη!

Ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος