Χειροτονήθηκε ο Επίσκοπος Ωλένης κ. Αθανάσιος

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 01 Νοεμβρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης / 14:37 (Φώτο: Romfea.gr)

Πύργος - Με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα αλλά και με την παρουσία πλήθους κόσμου, τελέστηκε σήμερα η χειροτονία του νέου εψηφισμένου βοηθού επισκόπου της Ιεράς Μητροπόλεως

Ηλείας, Επισκόπου Ωλένης κ. Αθανασίου Μπαχού.

 

Της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Πύργου προηξήρχε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, συμπαραστατούμενος από τον Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό, Σπάρτης κ. Ευστάθιο, Ζακύνθου κ. Χρυσόστομο, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρο, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιο, Τριφυλίας κ. Χρυσόστομο και τον Επίσκοπο Ελαίας κ. Θεοδώρητο.

 

Ακόμη παρευρέθησαν οι Βουλευτές Ηλείας, ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης κ. Χαράλαμπος Καφήρας, καθώς και οι στρατιωτικές και οι Αστυνομικές Αρχές του τόπου.

 

Ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος στην αντιφώνηση του, μεταξύ άλλων τόνισε: «Σας μεταφέρω ένα συλλογισμό που απόψε είχα στο νου. Και άλλοτε είχαμε δει το έργο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ηλείας κ. Γερμανού, χθες όμως μείναμε φιλοξενούμενοι στο ίδρυμα του, όπου στεγάζει 100 γέροντες και αν δούμε ποια είναι τα άλλα ιδρύματα που έχουν την ίδια διακονία θα δούμε ότι στεγάζονται μόνο στον Νομό Ηλείας περίπου 500 άτομα. Μεγάλη ευλογία, μεγάλος ο κόπος και αυτό μαρτυρεί ότι δεν είναι μόνο ο κόπος του Μητροπολίτη κ. Γερμανού, αλλά και των συνεργατών καθώς και όλου αυτού του ευλογημένου λαού».

 

«Διερωτήθηκα, αν υπάρξει μια δυσκολία και τα ιδρύματα αυτά δεν μπορέσουν να συνεχίσουν να λειτουργούν και για διαφόρους λόγους να χρειαστεί να κλείσουν, τότε που θα πάνε αυτοί οι γέροντες; Που θα πάνε όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έχουν αυτά τα προβλήματα; Άραγε η κοινωνία μας, είτε αυτό λέγεται Τοπική Αυτοδιοίκηση, είτε λέγεται Νομαρχία, είτε λέγεται Πολιτεία γενικότερα είναι έτοιμη να αγκαλιάσει αυτό το έργο και να δώσει μια τέτοια διαβίωση σ’  αυτούς τους ανθρώπους και ένα αξιοπρεπές τέλος όπως τους αξίζει η θα δημιουργηθεί το αδιέξοδο;», συνέχισε ο Μακαριώτατος.

 

Επίσης ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος τόνισε: «Από εκεί καταλαβαίνει κανείς εάν είναι μικρή η μεγάλη η προσφορά της Εκκλησίας σήμερα, αν αυτό αγαπητοί μου συμβαίνει σε μια Μητρόπολη για φανταστείτε τη συμβαίνει σε άλλες Μητροπόλεις που είναι ίσως μικρότερο το έργο το οποίο όμως είναι έργο. Κάνω αυτούς τους συλλογισμούς, διότι όταν ακούω αυτούς τους λιθοβολισμούς που πετροβολούν τον χώρο της Εκκλησίας με διάφορα συνθήματα, παίρνοντας αφορμή οπωσδήποτε από μερικές εκτροπές, αλλά γιατί να μην βλέπουμε το μεγάλο το έργο και σταματάμε σε μικρά τα οποία μας σκανδαλίζουν, μας πονάνε αλλά είναι ανθρώπινα. Μήπως μέσα στην οικογένεια δεν υπήρξε ο Άσωτος υιός, μήπως μέσα στην κοινωνία δεν υπάρχουν τόσα άλλα φαινόμενα που μας προκαλούν, η μήπως μέσα στους 12 μαθητές του Ιησού Χριστού δεν υπήρξε και αυτός ο οποίος δεν έδειξε την αρμόζουσα συμπεριφορά;».

 

«Πικραινόμαστε ξέρετε όταν γίνονται επιθέσεις η όταν μας φοβερίζουν ότι θα μας αφαιρέσουν χρήματα, και τι σημαίνει αυτό; Θα αφαιρεθούν από το έργο εδώ, και αμέσως απλά θα κοπούν από την εξυπηρέτηση αυτών των ανθρώπων», τόνισε κλείνοντας ο Προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας.

 

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», εξασφάλισε παρακάτω τον Χειροτονητήριο λόγο του Επισκόπου Ωλένης κ. Αθανασίου:

 

«Ευλογητός ο Θεός και πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο δαψιλώς ευλογήσας με  εν πάση ευλογία πνευματική». αναφωνώ εκ μέσης  ευγνωμονούσης καρδίας προς τον Τριαδικόν μας Θεόν, Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα, Αρχιεπίσκοπε  Αθηνών  και Πάσης  Ελλάδος Kύριε ημών κ. ΙΕΡΩΝΥΜΕ,

 

Αξιόθεη χορεία  των Σεβασμιωτάτων  και Θεοφιλεστάτων  Ιεραρχών, Αγαπητοί  μου συμπρεσβύτεροι  και διάκονοι, Εντιμότατοι Άρχοντες του Λαού μας, Χριστεπώνυμε  και Ευλογημένε  του Κυρίου λαέ.

 

Δόξαν και ευχαριστίαν αναπέμπω  στον Τριαδικό Θεό δια την μεγάλη  δωρεά που επεδαψίλευσε  σε μένα τον ελάχιστον, με το να με ανυψώση δια της τιμίας ψήφου των Σεβ. Μητροπολιτών, των συγκροτούντων την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον υπερμέγιστον βαθμόν της Αρχιερωσύνης, που είναι ταυτόχρονα κενωτικός, αφού προϋποθέτει  σταύρωση, ολοκληρωτική θυσία και προσφορά, και να με αναδείξη Επίσκοπο της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Ωλένης.

 

Ιλιγγιώ εις το ύψος και το πολυεύθυνον  του επισκοπικού αξιώματος, και ως άλλος  Ησαΐας  αναφωνώ∙ «ω τάλας εγώ». Όμως  ακούω   της φωνής του Κυρίου μου λεγούσης∙ «η γαρ δύναμίς μου, εν ασθενεία  τελειούται»2, διο πειθαρχώ και προσέρχομαι.

 

Πέποιθα  εις το πανσθενές Μέγα  του Σωτήρος μου  Έλεος, το πολλάκις επιδειχθέν  και πολλαπλώς  και πολυτρόπως φανερωθέν  εις την ζωήν  μου, εξαιρέτως δε και πολλαπλασίως ,αφ’ής ημέρας, Μακαριώτατε  Δέσποτα, ωδήγησεν  τα βήματά μου , βήματα μαθητείας εις τόν  απλούν  και άτυφον  Εκκλησιαστικόν άνδρα, τον ανδρείον  αγωνιστήν  και ανεξίκακον  Αρχιερέα και πνευματικόν μου Πατέρα, τόν  Σεβ. Μητροπολίτην Ηλείας κ. ΓΕΡΜΑΝΟΝ.

 

Ιλιγγιώ  εν όψει  του  μεγαλείου  και της ευθύνης και πασχίζω να ασφαλίσω την καρδιά μου και το φρόνημά μου με την παυλεια αυτοσυνειδησία «του δούλου Ιησού Χριστού».

 

Με την παρρησία της ομολογίας του Πέτρου‧ «Ναι Κύριε, συ οίδας, ότι φιλώ σε» Με την Ιωάννεια βεβαιότητα ότι «παν το γεγενημένον  εκ του Θεού  νικά τον κόσμον» Με την αξιόθεη ευτολμία του ευσχήμονος Ιωσήφ και την λατρευτικήν αφοσίωσι των Μυροφόρων.

 

Από τα βάθη τής  ψυχής μου, που πάλλεται  από  συγκίνηση και χαρά, δέος και ευγνωμοσύνη, αναδύεται ως ανθομολόγηση λατρείας  και ευχαριστίας προς τον παντευεργέτην  Δεσπότην μου και Σωτήρα Ιησούν Χριστόν ο ύμνος τών  Αγίων τριών παίδων˙  «Ευλογητός ει, Κύριε, ο Θεός των πατέρων ημών, και αινετός και υπερυψούμενος  εις τους αιώνας».

 

Με ολοτελή την προς Θεόν  δοξολογικήν ευχαριστίαν και την τελείαν υπακοήν εις την Εκκλησίαν, προς Υμάς Μακαριώτατε και τον Γέροντά μου Μητροπολίτην Ηλείας  κ. ΓΕΡΜΑΝΟΝ, ιχνηλατώ εκστατικός την έκβασιν της θείας  βουλής και ομολογώ προς τον τρισάγιον Θεόν˙ «Γενηθήτω το θέλημα  Σου».

 

Ενώπιον του εν Τριάδι προσκυνουμένου Αγίου Θεού   ιστάμενος και εν αγωνία  γενόμενος, φοβούμαι  να βηματίσω  εις το όρος Σινά, δειλιώ προ  του θείου γνόφου και ψελλίζω  με τον προφητάνακτα Δαβίδ∙ «Τις αναβήσεται  εις το όρος  Κυρίου  η τις στήσεται  εν τόπω αγίω Αυτού;"

 

Μακαριώτατε,

 

Υπάρχουν γεγονότα στην ζωή του ανθρώπου, σαν αυτό που ζω εγώ τούτη την στιγμή,τα οποία πρέπει να  αντιμετωπίζη ο άνθρωπος μέσα σε βαθύτατη σιγή και εύλαλη  σιωπή, που είναι η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος.

 

Γιατί, όσο τραγικός  είναι ο άλογος  πληθωρικός  λόγος, τόσο ευλογημένη είναι η έλλογη σιωπή. Έτσι, μόνο  η ασίγητη δοξολογία προς τον Θεόν, η ταπείνωση και η  μετάνοια, η παράκληση και η ευχαριστία, που ενεργούνται μέσα  στην καρδιά, είναι αναγκαία και απαραίτητα αυτήν την ιερή και ευλογημένη στιγμή. Σ’αυτην την στιγμήν ισχύει το του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου∙ «κρείττων σιωπή,  λόγου».

 

Μη δυνάμενος να αρθρώσω άλλον λόγον  αυτήν την στιγμήν, ευρισκόμενος ενώπιόν Σας,διάπυρη  είναι  η κραυγή  μου  προς τον Θεό : «Κύριε, κυβέρνησον την ζωή μου, και γνωρισόν μοι οδόν εν η πορεύσομαι. Πνεύμα σοφίας σου τοις εμοίς παράχου διαλογισμοίς. Πνεύμα συνέσεως τη αφροσύνη μου δωρούμενος∙ Πνεύμα φόβου σου τοις εμοίς επισκίασον έργοις∙ και Πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου∙ και Πνεύματι ηγεμονικώ το της διανοίας μου στήριξον ολισθηρόν. Ίνα καθ’ εκάστην ημέραν τω Πνεύματί σου τω αγαθώ προς το συμφέρον  οδηγούμενος, καταξιωθώ ποιείν τας εντολάς σου, και της αεί μνημονεύειν ενδόξου και ερευνητικής των πεπραγμένων ημίν  παρουσίας∙ και μη παρίδης με τοις φθειρομένοις του κόσμου εναπατάσθαι τερπνοίς, αλλά των μελλόντων ορέγεσθαι, της απολαύσεως ενίσχυσον θησαυρών».

 

Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

 

Ίσταμαι  σήμερον ενώπιόν Σας, έμπροσθεν των βαθμίδων του ιερού θυσιαστηρίου, ατενίζων και πάλιν εις τα «ενδότερα του καταπετάσματος», πεπληρωμένος δέους.

 

Ίσταμαι την ιεράν ταύτην  και μεγάλην ημέραν  της προσωπικής μου Πεντηκοστής, αναλογιζόμενος  τα κατ’εμέ  και τας δεχθείσας ποικίλας δωρεάς του Παναγίου  Θεού και εκ βάθους καρδίας αναβοώ˙ «Μεγαλύνει η ψυχή  μου τον Κύριον»

 

Μακαριώτατε Δέσποτα,

 

Αυτήν την ώρα  θέλω και πάλιν και πολλάκις να εκφράσω τας ευχαριστίας μου και την ευγνωμοσύνην μου προς Υμάς, προς τα Μέλη της Σεπτής Ιεραρχίας, τον Ποιμενάρχην  μου Άγιον Ηλείας , τους λειτουργούς Αρχιερείς, αλλά και τους αδελφούς Ιεροκήρυκας, τους εκλεκτούς  συμπρεσβυτέρους και διακόνους, τους Μοναχούς και τας Μοναχάς της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας δια την έκφρασιν της αγάπης των, τον αλληλοσεβασμόν και αλληλοεκτίμησι και την αγαστήν συνεργασίαν∙

 

Τους αξιοτίμους Βουλευτάς,εντιμοτάτους άρχοντας του Νομού και τους αξιοτίμους Δημάρχους των Πόλεων της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας,τους χορούς των Ιεροψαλτών, που τόσο θαυμάσια έψαλαν, με χοράρχην τον πάντα άξιον Μουσικοδιδάσκολον πανελληνίου κύρους και εμβέλειας κ. Λυκούργον Αγγελόπουλον, αλλά και τον ευσεβή λαόν της, που με στήριξαν κατά την 30ετη διακονίαν μου.

 

Επεκτείνω τας ευχαριστίας μου προς τους Καθηγητάς του Α Λυκείου της Πόλεώς μας, τους Καθηγητάς της γεραράς Εκκλ. Ριζαρείου Σχολής Αθηνών και τους Καθηγητάς της Θεολογικής Σχολής του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που εστάλαξαν  εις την ψυχήν μου το νέκταρ της κατά κόσμον και θείας σοφίας.

 

Ευχαριστίες πολλές  εκφράζω επίσης εις τόν  συμπατριώτην μας έγκριτον Νομικόν παρ’ Αρείω Πάγω κ. Διονύσιον Φιλιππόπουλον,τον άνθρωπον  της γνησίας και ανιδιοτε-λους αγάπης και προσφοράς εις το κοινωνικόν  συνολον,ως καί   εις τον Τοπικόν Τύπον και όλα τα Μέσα  ενημερώσεως‧ Τους Προέδρους των Επιστημονικών Συλλόγων και Σωματείων της Ηλείας και όλους  τους Φορείς και παράγοντας του Ν. Ηλείας  δια τας ευγενείς των εκδηλώσεις αγάπης και σεβασμού  προς το πρόσωπόν μου.

 

Μνημονεύω των αειμνήστων γονέων μου , Γεωργίου και Μαρίας, που με ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου˙ ας είναι η μνήμη των αιωνία. Επίσης εκ μέσης καρδίας ευχαριστώ τα κατά σάρκα αδέλφια μου,  που με εστήριξαν παντοιοτρόπως και εβάσταξαν μέρος του καύσωνος της μοναχικής μου πορείας,καθώς και πάντας  τους συγγενείς μου, τους γνωστούς και τους φίλους. «Δώη αυτοίς ο  Κύριος  κατά την καρδίαν αυτών».

 

Αιτούμαι  τάς προσευχάς πάντων  εις την προκειμένην διακονίαν μου, Υμών Μακαριώτατε Πάτερ  και Δέσποτα, των Σεπτών ιεραρχών, των συμπρεσβυτέρων αδελφών μου, των Διακόνων, των Μοναχών  και του πιστού Λαού.

 

Φιλοστοργώτατε και φιλοτεκνότατε Πατέρα μου,με έχεις ενώπιόν  σου, νικημένον κατά πάντα και υποτεταγμένον εις τους νόμους του Χριστού περισσότερον από ο,τι εις τους νόμους του κόσμου.

 

Σου προσέφερα τήν υπακοήν, δώσε μου την ευλογίαν˙ Οδήγησέ με  από το χέρι με τον λόγον Σου και στήριξέ με με το πνεύμα Σου. Αμήν.