Η Ανάστασις του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 13 Απριλίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.00

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού Δανιήλ

Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε ἄνθρωπος, ἀπέθανε καταδικασμένος σὲ θάνατο ἐπὶ σταυροῦ, «ἵνα διὰ τοῦ θανάτου καταργήσῃ τὸν τὸ κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοῦτ’ ἔστι τὸν διάβολον, καὶ ἀπαλλάξῃ τούτους, ὅσοι φόβῳ θανάτου διὰ παντὸς τοῦ ζῆν ἔνοχοι ἦσαν δουλείας» (Πρὸς Ἑβραίους βʹ 14-15).

Ἀφοῦ πέθανε ὁ Ρωμαῖος Ἑκατόνταρχος, ποὺ ἦταν ἐπικεφαλῆς τοῦ στρατιωτικοῦ ἀποσπάσματος τῶν Ῥωμαίων ποὺ ἐκτελοῦσε τὴν θανατικὴ ποινή, ἐβεβαίωσε τὸν θάνατό Του (Ἰωάννου ιθʹ 33, Μάρκου ιεʹ 44).

Μετὰ ὅμως τρεῖς ἡμέρες ἀπὸ τὸν θάνατο καὶ τὸν ἐνταφιασμό Του ἐμφανίσθηκε στοὺς μαθητές Του καὶ σὲ πολλοὺς ἄλλους ζωντανὸς καὶ τοὺς συναναστρεφόταν ὅπως καὶ πρὶν τὸν θάνατό Του, τρώγοντας, συνομιλώντας καὶ περιπατώντας μαζί τους γιὰ σαράντα ἡμέρες.

Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶχε προαναγγελθεῖ ἀπὸ τοὺς Προφῆτες (Ψαλμοὶ ιεʹ 10,11) ὅπως ἑρμήνευσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος τοὺς προφητικοὺς λόγους ὅταν μίλησε στὸ συγκεντρωμένο πλῆθος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξεων βʹ 25-32).

Ὁ Κύριός μας προεῖπε τὴν προδοσία, τὴν σύλληψι, τὸ πάθος, τὸν θάνατο καὶ τὴν ἀνάστασί Του (Ματθαίου ιστʹ 21, ιζʹ 22 κʹ 17-19), γιὰ νὰ μὴ θεωρηθεῖ ὅτι κάτι συνέβη ἀπροσδόκητα καὶ ἀπρόοπτα. Οἱ ἐχθροί Του ἔλαβαν ὅλες τὶς προφυλάξεις γιὰ νὰ μὴ συμβεῖ ἡ ἀνάστασις (Ματθαίου κζʹ 62-66) καὶ ἂν συνέβαινε νὰ μὴ ἀποδειχθεῖ (Ματθαίου κηʹ 11-15) καὶ ἔτσι νὰ διαψευσθεῖ.

Γι’ αὐτὸ ἔνοπλοι στρατιῶτες φύλαγαν τὸν τάφο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖ ποὺ ἐνταφιάσθηκε τὸ σῶμα Του, καὶ πολλὰ χρήματα ἐμετρήθηκαν σ’ αὐτοὺς κατόπιν ἀπὸ τὸ Ἰουδαϊκὸ Μέγα Συνέδριο, ὅταν συνέβη ἡ ἀνάστασις γιὰ νὰ ψευδομαρτυρήσουν, ὅτι δὲν συνέβη.

Ὅλα αὐτὰ ἀπέβησαν μάταια καὶ ἀνίσχυρα μπροστὰ στὴν θεία παντοδυναμία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν.

Πρῶτοι μάρτυρες τῆς ἀναστάσεώς Του ἦσαν οἱ ἴδιοι οἱ φύλακες τοῦ τάφου ποὺ κλονίστηκαν ἀπὸ τὸ σεισμὸ ποὺ ἔγινε, ποὺ ἄκουσαν τὸν θόρυβο ποὺ ἔκανε ὁ σεισμὸς καὶ εἶδαν τόν ἄγγελο ποὺ κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ ἀπεκύλισε τὸν λίθο ποὺ ἔφρασσε τὴν εἴσοδο στὸν τάφο καὶ διεπίστωσαν ὅτι ἦταν ἄδειος. Μετὰ ἀπ’ ὅλα αὐτὰ αὐτοὶ ἔγιναν «ὡσεὶ νεκροί» (Ματθαίου καʹ 2-4).

Ἄλλοι πιστοὶ μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ πολλοὶ ἀναστημένοι ποὺ «μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς» (Ματθαίου κζʹ 53).

Μετὰ ἀπ’ αὐτοὺς τὴν ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας βεβαιώνουν οἱ μυροφόρες γυναῖκες ποὺ ἔσπευσαν στὸν τάφο Του τὴν τρίτη ἡμέρα ἀπὸ τὸν θάνατό Του γιὰ νὰ ἐκτελέσουν τὰ πρὸς τοὺς νεκροὺς ὀφειλόμενα νεκρικὰ ἔθιμα τῶν Ἰουδαίων καὶ δὲν εὑρῆκαν τὸ σῶμα Του στὸ τάφο καὶ Τὸν εἶδαν ζωντανό (Λουκᾶ κδʹ 22-23).

Ὡς ἐπιστέγασμα καὶ ἐπισφράγισμα ὅλων αὐτῶν ἔρχεται ἡ μαρτυρία τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων μαρτύρων τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς Του δηλαδὴ τῶν ἁγίων ἀποστόλων.

***

Μετὰ τὴν ἀνάστασί Του ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐμφανίσθηκε ζωντανός:

αʹ)Στὴν Μαρία τὴν Μαγδαληνὴ (Μάρκου ιστʹ 9-1 καὶ Ἰωάννου κʹ 11-18)

βʹ)Στὶς ἄλλες μυροφόρες γυναῖκες (Ματθαίου κηʹ 8-10)

γʹ) Στὸν ἀπόστολο Πέτρο (Λουκᾶ κδʹ 34 καὶ Πρὸς Κορινθίους Αʹ ιεʹ 5)

δʹ) Στοὺς δύο μαθητὲς πλησίον τῆς κώμης Ἐμμαούς (Μάρκου ιστʹ 12-13 καὶ Λουκᾶ κδʹ 13-33)

εʹ)Στοὺς δέκα Ἀποστόλους (ἀπουσιάζοντος τοῦ Θωμᾶ) (Ἰωάννου κʹ 19-33)

στʹ)Στοὺς ἕνδεκα Ἀποστόλους (παρόντος τοῦ Θωμᾶ) (Ἰωάννου κʹ 24-29)

ζʹ) Στοὺς ἑπτὰ Ἀποστόλους δίπλα στὴ λίμνη τῆς Τιβεριάδος (Ἰωάννου καʹ 1-14)

ηʹ) Στοὺς ἕνδεκα Ἀποστόλους στὸ ὄρος τῆς Γαλιλαίας (Ματθαίου κηʹ 16-20)

θʹ) Στοὺς πεντακοσίους καὶ περισσοτέρους μαθητές (Πρὸς Κορινθίους Αʹ ιεʹ 6)

ιʹ) Στὸν ἀπόστολο Ἰάκωβο (Πράξεων αʹ 3-8 καὶ πρὸς Κορινθίους ιεʹ 7)

ιαʹ) Σ’ ὅλους τοὺς μαθητές Του (Πρὸς Κορινθίους Αʹ ιεʹ 7)

ιβʹ) Στοὺς Ἀποστόλους κατὰ τὴν ἀνάληψί Του (Λουκᾶ κδʹ 50-51, Πράξεων αʹ 9-10)

ιγʹ) Στὸν ἀπόστολο Παῦλο (Πρὸς Κορινθίους Αʹ ιεʹ 8, Πράξεων θʹ 3-5)