Οι Τρείς Ιεράρχες στην Ι.Α. Θυατείρων

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 31 Ιανουαρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 01.26

του Πρωτοπρ. Αναστασίου Δ. Σαλαπάτα, Λονδίνο

Η κύρια ομιλία των Εορτασμών της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας προς τιμήν των Τριών Ιεραρχών και των Ελληνικών & Χριστιανικών Γραμμάτων, πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 29η Ιανουαρίου τ.έ. στο Ελληνικό Κέντρο Λονδίνου.

Ομιλητής ήταν ο ελλογιμότατος Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κ. Μάριος Μπέγζος.

Την εκδήλωση παρακολούθησαν ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας κ. Γρηγόριος, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Κυανέων κ. Χρυσόστομος και Τροπαίου κ. Αθανάσιος, εκπρόσωποι της Ελληνικής Πρεσβείας και της Κυπριακής Υπάτης Αρμοστείας, Άρχοντες Ομογενειακών Οργανισμών, πολλοί Κληρικοί, Εκπαιδευτικοί και πλήθος Ομογενών.

Στην αρχή και στο τέλος της εκδήλωσης έψαλλε βυζαντινούς ύμνους η Χορωδία της Σχολής Βυζαντινής κι Εκκλησιαστικής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Θυατείρων και Μεγ. Βρετανίας, υπό την εμπνευσμένη διεύθυνση του Αιδεσιμολογιωτάτου και μουσικολογιωτάτου Πρωτοπρ. Ιωσήφ Παλιούρα.

Ο ελλογιμότατος κ. Μπέγζος, με την τεράστια προσφορά στην Ιερή Επιστήμη της Θεολογίας, στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στο θεοφιλές Έθνος μας, παρουσίασε μια εξαιρετική ομιλία, στην οποία ανέπτυξε με γλαφυρότητα και επιστημοσύνη το θέμα του τίτλου: «Παιδεία και Παγκοσμιοποίηση»!

Κατ’ αρχάς παρουσίασε και ανέλυσε τις σημαντικές έννοιες: παιδεία, ευτυχία, επιτυχία, ευημερία και ελευθερία. Ανέφερε δε πολύ χαρακτηριστικά πως το νόημα της παιδείας είναι «να εμπνεύσει»!

Για την πολύ ενδιαφέρουσα και μεγάλης σημασίας -για την σύγχρονη εποχή μας- έννοια της παγκοσμιοποίησης εξήγησε πως έχει μια καλή και μια κακή όψη.

Η καλή όψη είναι ότι μπορεί να λειτουργεί ως αντίδοτο της όποιας απομόνωσης, ενώ η αρνητική όψη είναι ότι μπορεί να θεωρηθεί ως μια νέα αποικιοκρατία!

Ακολούθως παρουσίασε μια πολύ χρήσιμη συγκριτική μελέτη του ελληνικού και του εβραϊκού έθνους, αναφέροντας ότι -σύμφωνα και με την ιστορική παρατήρηση- το πρώτο θαλασσοπορεί, ενώ το δεύτερο οδοιπορεί.

Πάντως και τα δύο έθνη μετέχουν της ιστορικής και κοινωνικής εμπειρίας της διασποράς και της οικουμενικότητας.

Κατέληξε δε, υποστηρίζοντας πως η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται την οικουμενικότητα, γιατί εάν η παγκοσμιοποίηση εμβαπτισθεί στην οικουμενικότητα θα αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο!