Διατήρηση της λειτουργίας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 24 Νοεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Οικονόμος Αντώνιος Φράγκος 01:43

Είναι όντως απορίας άξιο το πόσο ασυλλόγιστα προβάλλονται σκανδαλολογίες και εκτοξεύονται κατηγορίες κατά προσώπων τα οποία μετέχουν στην λειτουργία του τμήματος της σχολής και μάλιστα ιδιαίτερη εντύπωση δημιουργεί το γεγονός ότι διατυπώνονται από ετέρα πρόσωπα τα οποία κατά το παρελθόν απασχόλησαν την πολιτεία μας με ακριβώς τα ίδια θέματα και σκάνδαλα ως αν να νομίζουν ότι δεν μετέχουμε της κοινωνίας στην οποία ζούμε αλλά είμεθα άβουλα και ακοινώνητα όντα μη δυνάμενα να αντιληφθούμε τα πέριξ ημών.

Ας μην ξεχνάμε ότι μόνο ένας που έχει διαπράξει την αμαρτία δύναται ευκόλως να την αναγνωρίσει και επί το πλείστον να την στηλιτεύσει γεγονός που αποδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας και της αλαζονείας που τον διακατέχει. «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω»

Δεν θα θέλαμε να προσφύγουμε σε αλληλοσυκοφαντίες και σε αλληλοκατηγορίες διότι αυτό αντιβαίνει στο όλο Πνεύμα της Θεολογίας «μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντες. προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων»(Ρωμ. 12/17) δεν ανταποδίδουμε στο κακό με ανάλογη πράξη αλλά πάντα με το αγαθό, και μάλιστα προς όλους τους ανθρώπους.

Αντιθέτως να στηρίξουμε την θέση μας σύμφωνα με όσα δια συνεντεύξεων υποστηρίζει ο κ. Υπουργός. Και αναφερόμενος στις δηλώσεις του σχετικά με το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας έπρεπε να σκεφθεί πολύ καλά  εκ των πρότερων μήπως αυτό αποτελεί και ίδιον αμάρτημα γι’ αυτόν, διότι μάλλον εύκολα αποκρύπτουμε γεγονότα λησμονώντας την φράση «Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον", όπως έλεγαν οι αρχαίοι έλληνες. και αν ακόμη αποδεχθούμε την όλη αυτή κατάσταση τότε πως κανείς δύναται να μη επωφεληθεί ευκαιριών όταν το ίδιο το κράτος δια της εκάστοτε Κυβερνήσεως του, δι ευλογιών του, παραθεωρούσε τους ικανούς προς ανάδειξη των ευνοουμένων.

Η αλήθεια είναι ότι οποίος είναι κοντά στην πηγή πίνει γρηγορότερα νερό εκτός βέβαια και αν είναι τόσο ανόητος να υποβάλει τον εαυτό του εις το μαρτύριο της διψης. Όποιος ομολογεί το αντίθετο μάλλον δεν λέει όλη την αλήθεια για να μην του προσάψω το ανάρμοστο επίθετο του ψεύτη και χαρακτηριστώ ως αγενής.

Επιπροσθέτως γίνεται θέμα περί Ακαδημαϊκής Δεοντολογίας  αμφισβητώντας ακόμη και το Ίδιο το πρόσωπο του Πρυτάνεως ως και του Καθηγητού. Σχετικά αναφέρει ο κ. Υπουργός « πρέπει να αλλάξει ο τρόπος διοίκησής τους, ώστε οι διοικήσεις να έχουν κίνητρα για να σταματούν τέτοιες πρακτικές και όχι για να τις συγκαλύπτουν. H εξάρτηση των επικεφαλής των Πανεπιστημίων από εσωτερικές ομάδες που δραστηριοποιούνται με αυτό τον τρόπο τους υποχρεώνει να λειτουργούν περισσότερο ως πολιτευτές παρά ως ακαδημαϊκοί ηγέτες.

Η θέση εξουσίας τους σήμερα εξαρτάται από αυτούς που οφείλουν να ελέγξουν, και δυστυχώς στο δίλημμα του να διαφυλάξουν την ακαδημαϊκή δεοντολογία ή το πόστο εξουσίας τους δεν δίνουν πάντα πειστική απάντηση. Πρέπει επίσης να συμμετέχουν στα εκλεκτορικά σώματα εκλέκτορες από το εξωτερικό για να ενισχυθεί η ανεξαρτησία της διαδικασίας από εσωτερικές διασυνδέσεις.»

Τόσο καιρό δεν τα έβλεπαν και γιατί δεν ενεργούσαν εφόσον αποτελούσαν όχληση  γι’ αυτούς ή μήπως αυτό δεν ήταν  πρέπον καθώς η ψηφοθηρία προέχει της έννομης και αξιοκρατικής λειτουργίας των Ελληνικών Πανεπιστήμιων για κάθε «Πολιτευόμενο».  Η οποιαδήποτε αλλαγή και εγκατάσταση νέου μοτίβου  διοίκησης απαιτεί και το ανάλογο κόστος χρημάτων για το οποίο το Ελληνικό Κράτος δεν δύναται  εκ των όσων καθημερινώς δημοσιεύονται περί οικονομικής κρίσεως να καλύψουν αυτές τις ριζικές αλλαγές που εξαγγέλλονται άρα επομένως η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη διότι «ΔΕΙ ΔΗ ΧΡΗΜΑΤΩΝ Ω ΑΝΔΡΕΣ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΤΟΥΤΩΝ» όπως λέγει ο Δημοσθένης τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Εύκολα μπορείτε να καταλάβετε το αποτέλεσμα της οποιασδήποτε απόπειρας υιοθέτησης και ανασυγκρότησης νέου συστήματος διοίκησης.

Αναφέρεται επίσης στις δηλώσεις του κ. Υπουργού περί Βελτιώσεως των πανεπιστημιακών πραγμάτων με την υιοθέτηση του ως άνω θεσμού διοίκησης.

Μήπως τρόπος βελτίωσης είναι και το κλείσιμο η υποβιβασμός των Σχολών του Πανεπιστήμιου ως έκδηλη προσαρμογή των νέων αυτών μέτρων; Διότι έτσι μάλλον προς το χειρότερο αποσκοπούν να οδηγήσουν τα πράγματα.

Ο περιορισμός της παρεχόμενης παιδείας και μάλιστα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δηλώνει επιπολαιότητα και ασύμβατες προς το Ελληνικό Σύνταγμα ενέργειες  το οποίο Σύνταγμα έχει συσταθεί στο όνομα της Άγιας, Ομοουσίου και Αδιαίρετου Τριάδος και αυτό προσπαθούν να εξουθενώσουν ως Φωτοσβέστες.

Και αν ακόμα αποδεχθούμε την σύμπτυξη σχολών ως προανήγγειλε προ ικανού καιρού η Υπουργός Υπουργείου Παιδείας δια Βιου Μάθησης και θρησκευμάτων κ.Διαμαντόπουλου, να συμπτυχθούν σχολές εφόσον το κράτος θεωρεί ορθή την πράξη αυτή, αλλά η Θεολογική Σχολή έχει τη βάση της στο γεγονός ότι ασχολείται με τη μελέτη του λόγου του Θεού και δεν είναι δυνατόν να παραθεωρηθεί το γεγονός αυτό και να υποτιμηθεί υπαγόμενη σε άλλη Σχολή προσβάλλουσα το Κύρος της και την άξια της Θεολογικής επιστήμης.

Γνωρίζουμε καλά όλοι ότι δεν έχουμε  στη Χώρα μας τα Πανεπιστήμια τα οποία θα επιθυμούσαμε να έχουμε αλλά αυτό δεν οφείλεται στην εν γενεί κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί μέσα σε αυτά αλλά οφείλεται στην διάθεση χρημάτων τα οποία δημιουργούν και τις ανάλογες προϋπόθεσης λειτουργίας και υποστάσεως του μέσα στο ευρύ Ευρωπαϊκό χώρο εντός του οποίου δραστηριοποιούνται και ετέρα Πανεπιστήμια εξαιρετικά και γνωστά για το επίπεδο της παρεχόμενης σύμφωνα πάντα με όσα κατά καιρούς δημοσιεύονται.

Όσον αφορά τη λήψη όμως των αποφάσεων σε θέματα Παιδείας από την Βουλή των Ελλήνων και μάλιστα  αφορουσών τα Πανεπιστήμια θα πρέπει να προσέξουμε το γεγονός ότι δεν θα πρέπει τα διάφορα αφορώντα την Ελληνική Παιδεία νομοσχέδια να λαμβάνονται άνευ της, εκ των προτέρων, μελέτης  και  γνωμοδότησης των, από  Υψηλά Ακαδημαϊκά Πρόσωπα τα οποία καθημερινώς καταγίνονται με της ειδίκευση του Προσωπικού παροχής της Παιδείας στον Ελληνικό Λαό βάσει του Ελληνικού Συντάγματος.

Δεν πρέπει να επισέρχονται «καινά δαιμόνια» σε θεσμούς οι οποίοι δια λόγους συνοχής και κύρους διατήρησαν την υπόσταση τους εφαρμόζοντας συγκεκριμένη πολιτική διοίκησης και διατηρώντας τα κεκτημένα κατά καιρούς προνομία τα οποία χορηγήθηκαν μετά από σκέψη και σύνεση και έγιναν σεβαστά από άξιους πολιτικούς και Κυβερνήτες. Θα προκαλούσε κατάρρευση στη δομή της Πανεπιστημιακής οντότητας αν είναι αυτό που θέλουν να επιτύχουν.

Όπως θα καταλάβατε το θέμα της κατάργησης του τμήματος της Κοινωνικής Θεολογίας δεν είναι το μόνο θέμα το οποίο προβάλλεται και ζητάει απεγνωσμένα την λύση αλλά και όλα όσα κρύβονται πίσω από αυτή την ύπουλη ενέργεια.

Απλώνοντας τα χέρια πάνω στα Ελληνικά Πανεπιστήμια  εύκολα θα καταφέρουν αν εμείς το επιτρέψουμε να διασπαθίσουν όλα όσα από καιρούς με αγώνες και με τίμιος Ιδρώτας προσφέρθηκαν σε αυτά και τα οποία με τις ικανές προσπάθειες των Διοικούντων τα Ιδρύματα αυτά διαφυλάχθηκαν.

Ο Πνευματικός θησαυρός είναι ο πολυτιμότερος πάντων των Αγάθων που μπορεί να έχει ο άνθρωπος και δεν θα θέλαμε να απολογηθούμε στο μέλλον ως  άπρακτοι.

Δεν θέλουμε να μας καταλογίσουν ευθύνες εκ των υστέρων ότι δεν ενεργήσαμε δεόντως. Ας αφήσουμε την ιστορία να ομιλήσει από μόνη της και αυτό που έχει να μας πει είναι αυτό που και ο Απόστολοςτων Εθνών Παύλος υποστηρίζει «κράτει ό έχεις».

Δεν θα πρέπει να αφήσουμε να καταλυθεί η άξια και το κύρος του Ελληνικού Πνεύματος όπως αυτό εκφράζεται μέσα στα Πανεπιστήμια μας και όπως το απαιτεί η Δημοκρατία ως πολίτευμα το οποίο θέλουν να εξαλείψουν από την Ελληνική Επικράτεια μη σεβόμενοι την  επιθυμία των πολλών που είναι και το δίκαιον.

Η Θεολογική Σχολή θα πρέπει να επιδιώξουμε να παραμείνει ανεξάρτητη και όχι φόρου υποτελής σε άλλες Σχολές ασύμβατες ως το περιεχόμενο της διδασκαλίας της, σε ένδειξη της Αγιότητας του Πνεύματος που την Διαπνέει και την Διακραττεί και δεν είναι άλλο από το Πανάγιο Πνεύμα του Θεού.

Το οφείλουμε και το οφείλουν στην Αγία και Ευκλεή μνήμη εκείνων που φοίτησαν σε αυτήν.

Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ / ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΟΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ ΑΥΤΟΥ ΣΤΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ 23/11/2010)