Τουρκικοί ελιγμοί ή αλλαγές...;

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 31 Αυγούστου 2011

Γράφτηκε από τον/την Εθνικός Κήρυκας - Θεόδωρος Καλμούκος 12.44

Η είδηση στη χτεσινή μας έκδοση πως η τουρκική κυβέρνηση προτίθεται να επιστρέψει εκατοντάδες ακίνητες περιουσίες που έχει κατασχέσει από θρησκευτικές μειονότητες στην Τουρκία από το 1936 και εντεύθεν ή θα αποζημιώσει τους δικαιούχους των οποίων οι περιουσίες κατασχέθηκαν και αργότερα πουλήθηκαν, είναι αναμφίβολα μία θετική κίνηση και εξέλιξη αρκεί βέβαια να πραγματοποιηθεί.

Διατηρώ αυτή την αυξημένη δόση αμφιβολίας διότι η πείρα μου λέγει πως ό,τι κάνει η Τουρκία δεν το ξεκάνει.

Ως τεκμήριο επικαλούμαι την περίπτωση της εισβολής και κατοχής της Κύπρου, αλλά και το κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Για την Κύπρο έχουν γίνει αλλεπάλληλες προσπάθειες από την Διεθνή Κοινότητα και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, πλην όμως οι Τούρκοι έχουν γράψει τους πάντες και τα πάντα στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Για τη Θεολογική της Χάλκης σαράντα χρόνια γίνονται εκκλήσεις επί εκκλήσεων, δίνονται υποσχέσεις επί υποσχέσεων, ετέθη το θέμα από τέσσερις τουλάχιστον Αμερικανούς Προέδρους, από Ευρωπαϊκούς Οργανισμούς και άλλους παράγοντες, αλλά το αυτί των Τούρκων δεν ιδρώνει αν και αντιλαμβάνονται ότι όλα αυτά είναι φθοροποιά και λειτουργούν σε βάρος τους τη στιγμή μάλιστα που χτυπούν την πόρτα της Ευρώπης.

Βέβαια η προσφυγή στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή Δικαστήρια φαίνεται πως οδηγεί σε αποτελέσματα, όπως έγινε με την περίπτωση του Ορφανοτροφείου της Πριγκήπου, το οποίο το παρέδωσαν οι Τούρκοι στον δικαιούχο του, το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αναμένεται να δούμε πώς θα αξιοποιηθεί αυτό το τεράστιο ξύλινο κτίριο, το οποίο χρειάζεται γενική αναπαλαίωση.

Οσον αφορά τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, ίσως έπρεπε το Πατριαρχείο να είχε κάνει πολλά χρόνια πριν αυτό που λέγεται ότι προτίθεται να κάνει τώρα, δηλαδή να προσφύγει στα Διεθνή Δικαστήρια. Είμαι της γνώμης πως χάθηκε πολύτιμος καιρός και ιδού σήμερα βρισκόμαστε «μικρόν προ του τέλους».

Δεν εξετάζουμε τα επί μέρους πρακτικά θέματα, δηλαδή ποιοι θα πάνε να σπουδάσουν εκεί και πώς θα συντηρηθεί οικονομικά, αλλά το θέμα τίθεται επί της Αρχής, ότι δηλαδή πρέπει να επαναλειτουργήσει η Σχολή διότι αυτό απαιτεί το δίκαιο.

Και κάτι άλλο ακόμα, είναι καιρός νομίζω να αρχίσει να ασχολείται ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και με το θέμα της διαδοχής στην Πατριαρχία.

Να καταργηθούν πλέον οι απροσχημάτιστες αναμείξεις και παρεμβάσεις της Τουρκίας στη διαδικασία της εκλογής Πατριάρχη με πιο βασικό και πολύ μειωτικό την απαίτηση να ελέγχει και εγκρίνει τον κατάλογο των υποψηφίων.

Ισως να είναι της μοίρας τους γραφτό ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν να γράψουν τη δική τους ιστορία.

Πρέπει όμως να βιαστούν διότι ο χρόνος τρέχει ασταμάτητα και πίσω δεν γυρνά. Αυτό συμφέρει και στην Τουρκία βέβαια, διότι δεν μπορεί να μείνει στις εθνικιστικές και φονταμενταλιστικές αγκυλώσεις του παρελθόντος.

Βέβαια ως Ελληνισμός δεν μπορούμε και δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις Γενοκτονίες της Μικράς Ασίας και του Πόντου.

Αλίμονο αν ένας λαός χάσει την ιστορική του μνήμη, είναι καταδικασμένος στην απώλεια και τη λήθη.