Λαρίσης: "Ο αδελφός μας, πατήρ Βαρθολομαίος"

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτη Λαρίσης Ιγνάτιο - 12.24

Εκοιμήθη αιφνιδίως ο αδελφός μας ο π. Βαρθολομαίος Κατσούρης. Έφυγε στα 63 του χρόνια ο αγαπημένος φίλος και αδελφός μας. Ζήσαμε μαζί του τις πιο ωραίες και μεγάλες μας χαρές.

Ζήσαμε μαζί τα πρώτα νεανικά ιερατικά μας χρόνια. Τους πρώτους μας ενθουσιασμούς, τα πρώτα μας πνευματικά σκιρτήματα.

Ήταν ο πρωτοδιάκονος του Μητροπολίτου μας, του αγίου Μεγάρων, για δώδεκα συνεχή χρόνια. Ω, τι χρόνια όμορφα!

Έξυπνος, πνευματώδης, χαριτολόγος όπως ήταν, πρόσφερε τη χαρά σε όλους μας. Τα αστεία του αθώα, όμορφα, έξυπνα.

Η προκοπή του, η καθαριότητά του, η επιμέλειά του φαινόμενο μοναδικό. Επιμέλεια, υπευθυνότητα, ευσυνειδησία, ακρίβεια. Ήταν πάντα στην ώρα του. Ήταν τακτικός σε όλα.

Πόσες φορές μετέφερε το Δεσπότη από Αθήνα Μέγαρα ή Σαλαμίνα, κι από Μέγαρα ή Σαλαμίνα πάλι Αθήνα.

Πόσες φορές μετέφερε Κληρικούς, Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίου, λογίους ομιλητές για εκδηλώσεις, για ομιλίες για σεμινάρια, για Συνάξεις. Πόσος κόσμος τον αγάπησε! Αγαπήθηκε αλλά και αγάπησε. Δεν πρόδιδε ποτέ αυτούς που αγαπούσε.

Για μας ήταν ο δικός μας άνθρωπος. Αυτός μας εκέλευσε. Αυτός ήταν ο Ηγούμενός μας κι εμείς Ηγουμενοσύμβουλοί του. Αυτός ήταν κι ο οδηγός του Δεσπότη μας, κι οδηγός δικός μας στους περιπάτους μας. Ο Βαρθολομαίος μας. Πώς μας έφυγε έτσι, Θεέ μου; Πριν από λίγες ημέρες, όταν είχε το πρώτο του επεισόδιο, πήγαμε και τον είδαμε. Είχε συνέλθει. Φαινόταν ότι θα το ξεπερνούσε. Μιλήσαμε πολλή ώρα. Θυμηθήκαμε τα παληά, γελάσαμε.

Θυμηθήκαμε προ πάντων τις ατέλειωτες βραδιές στην Κατασκήνωσι. Μίμος άφθαστος όπως ήταν, και ποιον δεν μιμήθηκε πάλι. Τώρα πάει να βρη τους ανθρώπους του.

Τους γονείς του τους πρόσφυγες απ΄τ΄ αγιασμένα χώματα. Την Δεσποινίδα μας, τη Λέλα μας, τη δεσποινίδα Γρηγοριάδου, την πρώτη μας συνεργάτιδα σ΄όλα τα έργα μας. Αυτή που τον αγαπούσε υπερβολικά. Τη Θεανώ μας , την αδελφή του Δεσπότη με την οποία είχαμε ζήσει τόσες χαρές. Και προ πάντων αυτός. Τώρα ψάχνουμε τις φωτογραφίες.

Και τον βλέπουμε εδώ γελαστό, εκεί με άμφια, σε λιτανεία ή πανήγυρι.

Εδώ σε περιπάτους, εκεί σε κουρές μοναχικές στα Μοναστήρια μας. Μας έφυγε λοιπόν για τον Ουρανό. Είναι αλήθεια, μας άφησε ο Βαρθολομαίος μας.

Σφράγισε τα χείλη του τα μελιστάλακτα, σταύρωσε τα χέρια του τα χρυσά και πορεύεται στη χαρά του Ουρανού. Πόση θλίψις αλήθεια για το Δεσπότη μας! Να κηδεύει το παιδί του!

Πόση οδύνη για τον π. Γερμανό, για την αδελφούλα του και την οικογένειά της, πόση θλίψις για όλους μας. Χαίρε, Αδελφέ μας πολυαγαπημένε.

Χαίρε στη χαρά του Κυρίου σου, τον οποίο τόσο αγάπησες και τόσο ευσυνείδητα υπηρέτησες.