Ένας ιερέας σώζει τον λαό της Κύπρου

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 12 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Εκκλησία της Κύπρου - 01.24

Της Δημοσιογράφου Αναστασίας Σιακαλλή
 
Ανατρέχοντας στις σελίδες της ιστορίας μας και πηγαίνοντας αρκετά χρόνια πίσω, βρίσκουμε έναν ιερέα, ντόπιο, που βοήθησε αφάνταστα την Κύπρο, ειδικότερα τις πόλεις της περιφέρειάς του, Λάρνακα και Λεμεσό.

Ήταν ο μητροπολίτης Κιτίου Κυπριανός Οικονομίδης, ο οποίος, στα πενιχρά χρόνια του 1870, ανέλαβε να ανακουφίσει τον λαό από τη φτώχεια και την πείνα.

Τον ρόλο του ως αντιπρόσωπος της Εκκλησίας τον έλαβε σοβαρά υπόψη, καθώς και εκείνον ως Κύπριος, επειδή νοιαζόταν πραγματικά για τον τόπο.

Ο Κυπριανός Οικονομίδης ήταν μορφωμένος, της Αθήνας, ευφυής και επιμελής, που όταν τέλειωσε τις σπουδές του εργάστηκε για τρία χρόνια (1862-1865) δάσκαλος στην Ελληνική Σχολή Λευκωσίας.

Με ζήλο δίδασκε τα παιδιά γράμματα, παρότι στην εποχή της τουρκοκρατίας, συντηρώντας την εθνική ταυτότητα.

Από το 1865 μέχρι το 1868 ήταν διευθυντής της Σχολής, χρονιά το 1868 όπου εξελέγη μητροπολίτης Κιτίου και άφησε το σχολείο.

Η εκλογή του συγκεκριμένα έγινε του Αγίου Πνεύματος, στις 22 Μαΐου 1868, ημερομηνία που πλέον αφοσιώθηκε σε ένα άλλο ιερό έργο.

Ανέλαβε ο Κυπριανός τη Μητρόπολη Κιτίου, και αυτή ήταν βουτηγμένη στα χρέη• είχαν φτάσει τα χρέη τα 220.000 χάλκινα γρόσια, σε μια πόλη όπου οι ασθένειες ανθούσαν.

Οι 1.350 Κιρκάσιοι Οθωμανοί, που μεταφέρθηκαν από τις τουρκικές αρχές το 1864 στη Λάρνακα, με σκοπό την αύξηση του πληθυσμού υπέρ των Τούρκων, μετέδιδαν μια ανίατη νόσο.

Προσβλήθηκαν από επιδημία και καθημερινά πέθαιναν στην καραντίνα 30 με 40 άτομα. Για τα χρέη και τις ασθένειες ο μητροπολίτης βρήκε με τον καιρό λύσεις και εξομάλυνε τα δύο, με περισυλλογή και εράνους για το πρώτο ζήτημα και για το δεύτερο με τη νοσηλευτική βοήθεια των Γαλλίδων καλογριών.

Ήταν και η φτώχεια, που θέριζε τον κόσμο της Λάρνακας και της Λεμεσού κι αυτό το αντιλήφθηκε από τις συχνές περιοδείες που έκανε στις δύο επαρχίες, σε πόλεις και χωριά.

Ερχόταν σε επαφή με το ποίμνιό του, συνομιλούσε με τους ανθρώπους και έτσι μάθαινε από κοντά του καθενός το πρόβλημα. Είδε τότε πως από μόνος του ήταν αδύνατον να βοηθήσει και ότι μόνο με συντονισμένη δράση η πείνα μπορεί να αντιμετωπιστεί, η οποία αυξήθηκε με την παρατεταμένη ανομβρία της περιόδου 1870-1873.

Με εράνους και ψωμιά

Η λύση του μητροπολίτη Κιτίου για την αντιμετώπιση, ειδικότερα της πείνας, βρισκόταν στις γυναίκες της Λάρνακας.

Συντόνισε τις γυναίκες και ίδρυσε Φιλόπτωχο, το πρώτο γυναικείο σωματείο στο νησί. Μάλιστα, στις 9 Φεβρουαρίου 1871, συγκρότησε μια ειδική επιτροπή από αυτές, για μηνιαίους εράνους.

Έτσι συγκεντρώνονταν χρήματα, τόσο για τα χρέη της μητρόπολης όσο και για τον πεινασμένο λαό. Εκείνο που έκαναν επίσης οι γυναίκες ήταν να ζυμώνουν και ψήνουν ψωμιά και ως πρώτη κίνηση φιλανθρωπίας τέτοια διένειμαν στις 10 Φεβρουαρίου της χρονιάς.

Και επειδή η παρασκευή τόσων πολλών ψωμιών δυσκόλευε τις γυναίκες, δινόταν πλέον αλεύρι και έτσι η κάθε οικογένεια έφτιαχνε από μόνη της ψωμί.

Με κινήσεις του μητροπολίτη το θέμα της φτώχειας πήρε διαστάσεις και συνέδραμαν και αρκετοί ξένοι.

Συνέδραμε και η Ελλάδα και έστειλε ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κουμουνδούρος βοήθεια, τόση βοήθεια ώστε σημαντική μερίδα του κυπριακού λαού να ανακουφιστεί.

* «Ιστορία της κατά Κίτιον Εκκλησίας» του Ιερομόναχου Σωφρόνιου Μιχαηλίδη.