Διασώστης του Ελληνισμού η Εκκλησία

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 08 Αυγούστου 2013

Γράφτηκε από τον/την cretalive.gr - 15.51

Tου Ηρακλή Γαλανάκη

Οπως έχει αναφερθεί και στα ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ , τον περασμένο Απρίλη ο Περιφερειάρχης  Κρήτης κ. Σταύρος Αρναουτάκης, μου ανέθεσε την προσπάθεια  για την  οργάνωση των σχέσεων και της συνεργασίας της Περιφέρειας  Κρήτης με τους Απόδημους  Κρήτες και κατ' επέκταση με τους Φίλους της Κρήτης.

Μια προσπάθεια η οποία φαίνεται απλή, εύκολη και χρήσιμη για την Κρήτη και τους Κρητικούς όπου Γης και φυσικά και για την Ελλάδα, αλλά που στην υλοποίησή της απαιτεί χρόνο, υπομονή, επιμονή, θετική και δημιουργική διάθεση.

Η επιτυχία της δεν εξαρτάται από την καλή διάθεση ενός ή περισσοτέρων, αλλά από το σύνολο όλων εκείνων που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν.

Η επαγγελματική μου πορεία  και παραμονή στο εξωτερικό για κάμποσες δεκαετίες, με είχαν πείσει  και γι' αυτό και για το πόσο πολύτιμη είναι για όλους  η ενεργή  και δημιουργική σύνδεση Κρήτης, Αποδήμων και Φίλων.

Ξεκίνησα λοιπόν να απευθύνομαι σε όλους τους φορείς που εντός και εκτός Κρήτης θα μπορούσαν να συνεισφέρουν και θα είχαν επίσης συμφέρον  από την επιτυχία αυτής της προσπάθειας.

Η τυπική θετική ανταπόκριση ήταν καθολική. Εκείνη όμως που ήταν ουσιαστική και συγκεκριμένη ήταν της Αρχιεπισκοπής Κρήτης και ειδικότερα του Αρχιεπισκόπου σεβασμιοτάτου κ. Ειρηναίου.

Είμαι βέβαιος ότι αν χρειαστεί να απευθυνθώ και στα μέλη της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου θα βρω την ίδια ανταπόκριση.

Διασώστης του Ελληνισμού η Εκκλησία

Νοιώθω λοιπόν την ανάγκη να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, αλλά και να γνωρίσω, ή να υπενθυμίσω στους συμπολίτες μας το ρόλο της Εκκλησίας,  στην διάσωση και διατήρηση του Ελληνισμού εκτός Ελλάδας, μέσα από το προσωπικό μου βίωμα.

Το 1969 αποφάσισα να φύγω από την Ελλάδα και να πάω να σπουδάσω στο εξωτερικό. Λόγω της θετικής εικόνας που είχε τότε στην Ελλάδα η Σουηδία, ήθελα να πάω σ'αυτή τη χώρα.

Δεν γνώριζα όμως κανένα. Έτσι πήγα στην Γαλλία, αφ'ενός γιατί και η Γαλλία είχε μια πολύ θετική εικόνα και αφ' ετέρου γιατί ένας φίλος που την είχε επισκεφθεί, είχε αποκομίσει μια θετική και φιλική εντύπωση.

Ενώ όμως είχα πάρει το τραίνο για το Παρίσι, άλλαξα πορεία στην Ελβετία και βρέθηκα αρχικά στο Σαμπεζί κοντά στη Γενεύη.

Γιατί; Γιατί ο φίλος μου ο Θεοφάνης Καλαϊτζάκης από το Γαβαλομούρι Χανίων, είχε πει ότι εκεί υπάρχει ένα  Κέντρο της Ορθοδοξίας και η Εκκλησία όλο και κάποιο θα ξέρει στην Γαλλία για να με βοηθήσει για να βρω σπίτι και εργασία.

Ο πρόεδρος τότε του Κέντρου, ο Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός, με καλοδέχτηκε λες και είμαστε χωριανοί και μου πρότεινε να πάω στη Λυών, όπου είχε ένα πολύ καλό φίλο τον  Αρχιμανδρίτη πατέρα Βλάσιο ο οποίος θα με βοηθούσε.

Έτσι βρέθηκα στη Λυών, όπου πράγματι με βοήθησε να βρω σπίτι, εργασία και να γραφτώ στο Πανεπιστήμιο για να μάθω την γαλλική γλώσσα. Ήθελε να μου δίδει και πότε-πότε  χρήματα, αλλά η κρητική μου υπερηφάνεια δεν μου επέτρεπε να το δεχθώ.

Τόπος συνάντησης και στήριξης Ελλήνων η Εκκλησία

Για κάθε Έλληνα ή Ελληνίδα, είτε από την Ελλάδα, είτε από οπουδήποτε αλλού, που διέμενε στην Λυών, η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν ο τόπος όπου μπορούσε να συναντήσει και άλλους Έλληνες.

Να ακούσει για την Ελλάδα. Να γνωρίσει ή να θυμηθεί τα ήθη και τα έθιμα, να γιορτάσει τις ελληνικές εθνικές εορτές και να μάθει και ελληνικά, ο ίδιος ή τα παιδιά του.

Αν μάλιστα ήταν και ενεργός Χριστιανός θα μπορούσε να παρακολουθήσει τις εκκλησιαστικές τελετές και  τα μυστήρια, είτε του βαπτίσματος, είτε του γάμου, κτλ.

Ο αείμνηστος πατήρ Βλάσιος που υπήρξε και συμφοιτητής στη Λίλη της Γαλλίας με τους μετέπειτα Ιεράρχες Κρήτης, αείμνηστους σήμερα, Τιμόθεο και Ειρηναίο, ήταν ένας πραγματικός υπηρέτης θεού και ανθρώπων.

Όποιος δεν είχε «που την κεφαλή κλίνει» πήγαινε στην ελληνική ορθόδοξη Εκκλησία. Εκεί ο πατήρ Βλάσιος είχε πάντα ανοικτή την αγκαλιά και την καρδιά στο χέρι.

Αν γύρευε σπίτι, ή εργασία θα έψαχνε μαζί του, αξιοποιώντας το  δίκτυο γνωριμιών του. Όποιος φοιτητής δεν είχε κάποιο για να του εγγυηθεί για να νοικιάσει ένα σπίτι, ο Έλληνας κληρικός ήταν εκεί για να αναλάβει την ευθύνη και το ρίσκο.

Τον είδα να μεταφέρει ακόμη να μεταφέρει φοιτητές με τα στρώματα και τα πράγματά τους. Τον είδα να αγωνιά επίσης γιατί οι φοιτητές έφευγαν χωρίς πληρώσουν ή να στείλουν την επιστολή αποδέσμευσης της ενοικιαζόμενης κατοικίας, με συνέπεια η Φοιτητική Εστία και το γαλλικό κράτος να απειλούν με δήμευση τα ελάχιστα υπάρχοντά του αν δεν ξεπληρωνόταν.

Τόπος συνάντησης των Ελλήνων ήταν και στο Στρασβούργο, και στο Μπισβιλέρ Αλσατίας και στο Λουξεμβούργο, η Εκκλησία. Χώρος συνάντησης, γνωριμίας, συνεργασιών για εκδηλώσεις που ζωντάνευαν την Ελλάδα  που γνωρίζαμε και νοσταλγούσαμε.

Χάρις στην Ελληνική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που έπαιρναν το δρόμο της ξενιτιάς   για μια καλύτερη ζωή, παρέμεναν Έλληνες και Ελληνίδες που ενσωματωνόταν αλλά δεν αφομοιωνόταν.

Η Ελληνική Πολιτεία ήλθε αργότερα για να ασχοληθεί με τους Απόδημους Έλληνες, αλλά σπανίως ήταν τόσο κοντά και τόσο σταθερά και αποφασιστικά δίπλα τους για να τους στηρίξει όσο η Ελληνική Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία.

Η Ελληνική Πολιτεία της οφείλει πολλά και προπαντός τη διατήρηση του τεράστιου και σημαντικού δυναμικού και για μένα πολύτιμου αλλά μη αξιοποιηθέντος ορυχείου που λέγεται Απόδημος Ελληνισμός. Η αποστολή της δεν υπήρξε μόνο θρησκευτική, αλλά και εθνική.

Γι'αυτό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Πολιτεία πρέπει να τη σέβεται και να την στηρίζει. Και η Εκκλησία όμως πρέπει να συνεχίσει να έχει συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης της απέναντι, όχι μόνο προς τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό αλλά και προς τον Ελληνισμό.

Ως Απόδημος Έλληνας την ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερε και που πάντα προσπαθούσα να της τα ανταποδώσω, όσο μου ήταν εφικτό.

Ως υπεύθυνος του Γραφείου Αποδήμων Κρητών και Φίλων της Κρήτης, την ευχαριστώ επίσης για την ενθάρρυνση και τη στήριξη.

Μακάρι και οι άλλοι φορείς που βρίσκονται στην Κρήτη, να τη μιμηθούν όχι μόνο στα λόγια αλλά και στην πράξη.