Ας ευχηθούμε να του χαρίζει ο Κύριος δύναμη και υγεία

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 04 Δεκεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 02.07

Γράφει ο Πρωτοσύγκελλος της Ι.Μ. Κυδωνίας, Αρχιμ. Δαμασκηνός Λιονάκης

Σήμερα, η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, ενός Σύριου Μοναχού και Κληρικού, ο οποίος γεννήθηκε το 676 στη Δαμασκό, από την οποία πήρε το προσωνύμιο Δαμασκηνός, και παρέδωσε την ψυχή του στον Πλάστη του στις 4 Δεκεμβρίου του 749.

Καταγόμενος από πλούσια οικογένεια, ο πατέρας του Σέργιος ήταν διοικητής της πόλης, εγκατέλειψε αυτό που σήμερα συνηθίζουμε να λέμε «ζωή» και αναζήτησε την «όντως ζωή» στην περίφημη Ιερά Μονή του Αγίου Σάββα, κοντά στα Ιεροσόλυμα, αγωνιζόμενος κατά των αιρέσεων και των παθών, κατά της εικονομαχίας, της υψηλοφροσύνης και της υπερηφανείας, κατά της αγάπης του πλούτου και της ματαιοδοξίας, με υπομονή, υπακοή και ταπείνωση, καταλιμπάνοντας αξιομίμητο και διαχρονικό υπόδειγμα μίμησης πίστεως και κατά Χριστόν βιοτής.

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευεργεσία που δίνει ο Θεός στον κόσμο μας από την δωρεά ενός αγίου Του.

Ο άγιος είναι η ευλογημένη απάντηση του Θεού στον παραπαίοντα και αμαρτωλό κόσμο μας, το ακριβότερο δώρο Του σε εμάς, αφού με την παρουσία του αγίου διακρατείται και ο ίδιος ο κόσμος.

Κι αυτό ιδιαιτέρως πρέπει να τονίζεται στην εποχή μας, την τόσο περίεργη από πλευράς πνευματικής και οικονομικής κρίσεως.

Η απάντηση του Θεού δεν θα έρθει με τον πολλαπλασιασμό των χρημάτων και των υλικών αγαθών, αλλά με τη δημιουργία συνθηκών μετανοίας στην καρδιά μας.

Αν αρχίσει η εσωτερική αλλοίωσή μας και η επιστροφή μας προς τον Θεό, τότε πράγματι θα σημαίνει ότι ήλθε η ώρα της υπέρβασης της όποιας κρίσεως.

Η τοπική μας Εκκλησία, όμως, τιμά σήμερα και τα Ονοματήρια του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, κ. Δαμασκηνού, τον οποίο η Χάρη και το Έλεος του Κυρίου μας πρόσφερε, ως ένσαρκη εικόνα του επωνύμου Του Αγίου, ο οποίος με τη φιλοπτωχεία του, την υπομονή και την απλοϊκότητά του, την ευαισθησία και την ανθρωπιά του, την εμμονή του στις παραδόσεις, που στήριξαν το Γένος μας, την ανεξικακία και την ταπείνωσή του, τη φιλομάθεια και την αδιάλειπτη λειτουργική επαφή του με το ποτήριο της Ζωής, συμπυκνώνει πάντων των αγίων τις αρετές, την πραότητα του Μωυσή, το ζήλο του Ηλία, του Πέτρου την ομολογία, του Ιωάννου τη θεολογία και κορωνίδα όλων την αγάπη…..

Την αγάπη, που αμφίδρομα συνδέει με μια άρρηκτη πλέον σχέση Ποίμνιο και Ποιμένα, και η οποία είναι η παρηγοριά, η δύναμη, το στήριγμα και το κραταίωμά του, Γιατί,

Κραταιά ως Θάνατος Αγάπη. 

Ύδωρ πολύ ου δυνήσεται σβέσαι την Αγάπην

και ποταμοί ου συγκλύσουσιν αυτήν.

Ας ευχηθούμε να του χαρίζει ο Κύριος δύναμη και υγεία και να τον προστατεύει από κάθε κίνδυνο, κακό και κακία, μακροημερεύοντα και ορθοτομούντα το λόγο της Αυτού Αληθείας. Αμήν!