Του Άγγελου Ν. Πάκλαρα, Θεολόγου | Romfea.gr

Κατά τον μήνα Ιανουάριο την 21ην η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τιμά κατ’ έτος έναν από τους σημαντικότερους Αγίους της, τον Άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, τον κατ’ εξοχήν πολέμιο της αιρέσεως του μονοθελητισμού και του μονοφυσιτισμού, ο οποίος είλκε την καταγωγήν του από την Κωνσταντινούπολιν.

Την ίδια ημερομηνία η τοπική εκκλησία των Σερρών εώρταζε και αυτή και ετίμα ιδιαιτέρως την μνήμην του Αγίου Μαξίμου, αφού εκείνη την ημέρα ήγε τα ονομαστήριά του, ο επί σειρά ετών ποιμενάρχης της, Μακαριστός πλέον Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Μάξιμος.

Αφορμή της συγγραφής αυτού του άρθρου είναι η συμπλήρωσις 11 ετών από την κοίμησί του, αλλά και διά να ενθυμηθώμεν την επί δεκαεννέα έτη πολύπλευρον ποιμαντικήν του δράσιν, η οποία άφησε ορατάς αποδείξεις του πολυδιάστατου έργου του εις την Ι. Μητρόπολιν Σερρών.

Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης Μάξιμος, κατά κόσμον Γεώργιος Ξύδας, εγεννήθη το έτος 1942 εν Πριγκήππω Κωνσταντινουπόλεως. Ήτο υιός των ευσεβών γονέων Χρυσάφη και Χριστίνας Ξύδα.

Εις την νήσον Πρίγκηππον επεράτωσε την στοιχειώδη εκπαίδευσίν του, Την εγκύκλιον μόρφωσίν του εσυνέχισε εις την Μεγάλη του Γένους Πατριαρχική Σχολή και εν συνεχεία εισήλθεν εις την Θεολογικήν Σχολήν της Χάλκης, λαβών το πτυχίον του κατ’ έτος 1964.

Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους, εις ηλικίαν μόλις 22 ετών εχειροτονήθη διάκονος εν Βόννη υπό του τότε Μητροπολίτου Γερμανίας Πολυεύκτου Φινφίνη, λαβών το όνομα Μάξιμος, προς τιμήν του Γέροντός του, πρώην Οικουμενικού Πατριάρχου Μάξιμου του Ε΄, του από Χαλκηδόνος. Παραλλήλως δε ολοκλήρωσε τας σπουδάς του εις την εκκλησιαστικήν ιστορίαν εις το Πανεπιστήμιον της Βόννης.

Τον Απρίλιον του έτους 1966 ερχόμενος εν Ελλάδι υπηρέτησεν ως διάκονος εν τω Ι. Ναώ Υπαπαντής του Κυρίου, της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς. Τον Σεπτέμβριον του έτους 1967 εχειροτονήθη πρεσβύτερος και προεχειρίσθη εις αρχιμανδρίτην υπό του τότε Γρεβενών Χρυσοστόμου εις ηλικίαν 25 ετών.

Έως τον Ιούλιον του 1972 υπηρέτησεν ως ιερατικώς προϊστάμενος των Ι. Ναών Παναγίας Ρόδον το Αμάραντον, Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και Υπαπαντής του Κυρίου Πειραιώς, ενώ παραλλήλως ήτο και ιεροκήρυξ.

Εν συνεχεία κατά τα έτη 1972-1973 διηκόνησε ως στρατιωτικός ιερεύς πρώτα εν Τριπόλει και ύστερον εν Ιωαννίνοις, όπου και ετιμήθη υπό της θρησκευτικής υπηρεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων διά την πολυσχιδή δράσιν του.

Εν Ιωαννίνοις συνεδέθη πνευματικώς με τον τότε Μητροπολίτην Ιωαννίνων Σεραφείμ Τίκα, ο οποίος και εκάλεσεν τον νεαρό τότε στρατιωτικό αρχιμανδρίτη να τον ακολουθήση εν Αθήναις, όταν εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Ωσαύτως ανέλαβεν την διεύθυνσιν του ιδιαιτέρου γραφείου του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ τον Ιανουάριον του 1974, μετά δε από διάστημα τεσσάρων μηνών, τον Απρίλιον 1974 προάγεται εις Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ιερατικώς προϊστάμενος επί δεκαετίαν (1974-1984) του επιβλητικού Ι. Ναού Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών.

Το έτος 1980 ήτο υποψήφιος διά την Ιεράν Μητρόπολιν Μονεβασίας και Σπάρτης.

Την 2αν Μαΐου του έτους 1984 και μετά την κοίμησιν του Μητροπολίτου Σερρών Κωνσταντίνου Καρδαμένη του Γ΄, εξελέγη υπό της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος με μεγάλη πλειοψηφία, Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης, εις ηλικίαν 42 ετών.

Η χειροτονία του εγένετο την 3ην Μαΐου 1984 εις τον Καθεδρικόν Ναό Αθηνών υπό του Μακ. Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σεραφείμ, μελών της Διαρκούς Ι. Συνόδου και πολλών ιεραρχών από όλη την Ελλάδα.

Η ενθρόνισις του εγένετο την 3ην Ιουνίου 1984 εις τον κατάμεστον υπό πλήθους πιστού λαού, Μητροπολιτικόν Ναόν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Σεραφείμ, του τοποτηρητού της Μητροπόλεως Σερρών, Μητροπολίτου Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου Νικοδήμου και πολλών άλλων αρχιερέων.

Η προσφορά του νέου Μητροπολίτου Σερρών Μαξίμου ήτο παροιμιώδης. Ευθύς αμέσως ενεκαινίασε Ι. Ναούς και ανήγειρε πολλούς νέους, εις όλην την μητροπολιτικήν του περιφέρειαν.

Συνέστησεν κατά τόπους ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία, ενεργείαις του επροικοδοτήθησαν πολύτεκνες, άπορες οικογένειες και παραλλήλως ίδρυσε κοινωφελές ίδρυμα υποτροφιών «Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής».

Ελεήμων και φιλεύσπλαχνος  εδέχετο τους πάντες εις το μητροπολιτικόν του γραφείον και ουδείς έφευγε αβοήθητος όταν εζήτει οικονομική βοήθεια, ενώ παραλλήλως συνέστησε και εκκλησιαστικόν φιλανθρωπικόν ταμείον.

Το έτος 1988 ίδρυσε μουσείον εκκλησιαστικής τέχνης εντός του Μητροπολιτικού Μεγάρου, επίσης σχολή αγιογραφίας και βυζαντινής μουσικής σε συνεργασία με τον σύλλογο ιεροψαλτών «Ρωμανός ο Μελωδός» το έτος 1989. Πρωτοβουλίαις του ωργανώθη και συνεστήθη παιδική ορχήστρα και χορωδία της Ι. Μητροπόλεως.

Διά τας ανάγκας των συμπολιτών του ίδρυσε τράπεζα αίματος και εκκλησιαστικόν ιατρείον, λειτουργόν από το 1992, καθώς επίσης και το περίφημον και πανελληνίως γνωστόν «Μαξίμειον πνευματικόν κέντρον» διά την νεολαία, καταβάλλων εξ ολοκλήρου την προσωπικήν του περιουσίαν διά την ανέγερσιν του.

Συνέστησε επίσης ταμείον ιερατικής αλληλεγγύης το έτος 1984 διά την ενίσχυσιν δι’ εκτάκτων βοηθημάτων τους χρήζοντας οικονομικής ανάγκης κληρικούς και εδημιούργησε εκκλησιαστικά συσσίτια εις τέσσερις ενορίες εντός της πόλεως Σερρών. 

Η προσφορά του εις τον λειτουργικόν τομέαν ήτο εξίσου σημαντική. Άριστος λειτουργός των Θείων μυστηρίων, μεγαλοπρεπής κατά τας αρχιερατικάς χοροστασίας του, περίφημος γνώστης του τυπικού και της εκκλησιαστικής τάξεως και δεινός ιεροκήρυξ του Θείου Λόγου.

Ενδιαφέρθη και ανεστήλωσε μετά πολλών κόπων και μόχθων τον παλαιόν ιστορικόν Μητροπολιτικόν Ναόν των Αγίων Θεοδώρων, νυν προσκυνηματικόν, παραδώσας αυτόν εις την Θείαν λατρείαν, τελέσας τον επανεγκαινισμόν αυτού την 31ην Οκτωβρίου 1993.

Εστελέχωσε τας γυναικείας ιεράς μονάς Τιμίου Προδρόμου Σερρών, Κοιμήσεως της Θεοτόκου Παναγίας Βύσσιανης  και Προφήτου Ηλιού εν Αγίω Πνεύματι Σερρών.

Ενεργείαις του ανεγνωρίσθη ο Άγιος Νικήτας, ο εν Σέρραις  αθλήσας, εορτάζων την μνήμην του εκάστην Κυριακήν του Θωμά, ανεγείρων προς τιμήν του μεγαλοπρεπήν Ναόν.

Πρωτοβουλίαις του εξεδίδοτο το διμηνιαίον περιοδικόν «Άγιος Νικήτας» πνευματικού, ψυχωφελούς και εκκλησιαστικού ενημερωτικού περιεχομένου, διανέμων αυτό δωρεάν.

Προήδρευε δε και του τοπικού αντιαιρετικού αγώνος επιδείξας ιδιαιτέρα μέριμνα διά την καταπολέμησιν των αιρέσεων εν τη επαρχία του με την σύγκλησιν πολλών αντιαιρετικών φροντιστηρίων.

Ενδιαφερόμενος διά την κατάρτισιν του ιερού του κλήρου συνεκάλει ανά τακτά χρονικά διαστήματα ιερατικάς συνάξεις προσκαλώντας ως ομιλητάς διακεκριμένους ιεροκήρυκας Θεολόγους. 

Επλήρωσε σχεδόν όλα τα εφημεριακά κενά της Μητροπόλεώς  του χειροτονήσας υπό των τιμίων χειρών του πολλούς κληρικούς.

Ως γνήσιος Χαλκίτης ηγάπα και ετίμα το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το οποίον επεσκέπτετο πολλάκις, αλλά και την γενέτειράν του, ηγαπημένην του νήσον Πρίγκηππον, όπου εγκαταβιούσαν οι γονείς του και η κατά σάρκαν αδελφή του, εκπαιδευτικός της ομογενείας.

Ήτο ευγενέστατος και διακριτικότατος εις την συμπεριφοράν του, πράος και απλούς εις τον χαρακτήραν του. Εις τας δημοσίας αλλά και κατ’ ιδίαν συναντήσεις του, ήκουε περισσότερον και ομίλει ολιγότερον… 

Η ψυχή του ήτο ευαίσθητος, πλήρους αγάπης και αγαθότητος. Έφερε επάνω του όλη την αρχοντιά και την μεγαλοπρέπεια της Βασιλίδος των πόλεων. Ταπεινός και αμνησίκακος διέθετε υπομονή, ανεξικακία και ανεκτικότητα επί των αχαρίστων και αδίκων.

Ο γράφων είχε γνωρίσει τον μακαριστόν ιεράρχην εις την κατ’ έτος συμμετοχήν του Μακαριστού εις τας εορτάς του Αγ. Δημητρίου, πολιούχου Θεσσαλονίκης, αλλά και εις το Μητροπολιτικόν γραφείον του εν Σέρραις, όσες φορές τον είχε επισκεφθεί. 

Απέραντος η ευγνωμοσύνη μου απέναντί του… 

Ήτο πολύ αγαπητός από ολόκληρον την Ιεραρχίαν. Εμνημόνευε πάντοτε με πολλή ευγνωμοσύνη τον αείμνηστον Γέροντά του, πρώην Κωνσταντινουπόλεως Μάξιμο, αλλά και τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Σεραφείμ, ενώ συνεδέετο μετά βαθυτάτης αδελφικής φιλίας και με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο. 

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος εκοιμήθη αιφνιδίως εις την 10.20΄ πρωινήν ώραν, εντός του μητροπολιτικού του αυτοκινήτου και ενώ ευρίσκετο καθ’ οδόν από την πόλιν της Καστοριάς διά την πόλιν της Φλωρίνης, την 5ην Μαρτίου 2003. 

Η ξαφνική και αναπάντεχος είδησις της κοιμήσεως του, εξέπληξεν και ελύπησεν βαθύτατα το ποίμνιό του, το οποίο τον υπεραγαπούσε.

Η εξόδιος ακολουθία του ετελέσθη την 8ην Μαρτίου εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου, του τοποτηρητού διά δευτέραν φοράν, Μητροπολίτου  Ιερισσού Νικοδήμου και πολλών ιεραρχών. Επικηδείους λόγους εξεφώνησαν ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, ο τοποτηρητής Ιερισσού Νικόδημος, ο τότε αρχιγραμματεύς της Ι. Συνόδου Σαλώνων κ. Θεολόγος, νυν Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης, ο Δήμαρχος Σερρών και πολλοί άλλοι.

Το ποίμνιό του, ο πιστός λαός της πόλεως των Σερρών εσυνόδευσε εν αφάτω θλίψει και οδύνη τον μακαριστόν και αγαπητόν του ποιμενάρχην έως το προαύλιον του παλαιού Μητροπολιτικού Ναού των Αγίων Θεοδώρων, όπου και ετάφη.

Ένδεκα έτη μετά την κοίμησίν του και ενθυμούμενοι το απόφθεγμα γνωστού ποιητού «Μία λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες, είδες» ο αείμνηστος Μητροπολίτης Σερρών Μάξιμος «έφυγε» πολύ πρόωρα διά τα «παλάτια» του ουρανού, δίχως να προλάβη να ολοκληρώση το σπουδαίο και ανεκτίμητο έργο του εν τη γη. 

Το όνομά του θα μνημονεύει εσαεί η Εκκλησία, ενώ ο ευσεβής λαός των Σερρών θα ενθυμείται πάντοτε με πολλή αγάπη την πνευματικήν παρακαταθήκην, αλλά και την πλουσίαν προσφοράν του, που άφησε πίσω του. 

Του αξιομακαρίστου αρχιερέως Μαξίμου, αιωνία η μνήμη αυτού.

Του Σεβ. Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικολάου

Την 22α Ιανουαρίου του έτους 1991 εκοιμήθη εν Κυρίω ο ταπεινός και ελεήμων Ιερομόναχος της Ιεράς Μονής Αγάθωνος Γέρων Βησσαρίων και εσφράγισε μία ζωή ασκήσεως, αγάπης, ταπεινώσεως, αγιότητος, η οποία εκινείτο αφανώς και ανυπόπτως ανάμεσά μας.

Η κηδεία του έγινε στο Μοναστήρι του εν μέσω πλήθους πιστών.

Όλη την ημέρα η περίβλεπτη Μονή της Θεοτόκου ήταν σκεπασμένη με παχύ στρώμα χιονιού και ευωδίαζε μια ασυνήθιστη ευωδία.

Μαζί με τα δάκρυα του λαού για την αποστέρηση του ευεργέτου Πνευματικού έρρεαν και τα δάκρυα της Παναγίας από την Εικόνα που ήταν δίπλα στον τάφο του Γέροντος.

Την ίδια ημέρα έλαβαν χώρα θαύματα και σημεία ουράνια.

Γι’ αυτό και ο προεξάρχων της εξοδίου Ακολουθίας αείμνηστος Μητροπολίτης Φθιώτιδος Δαμασκηνός είπε στην ομιλία του: «Σήμερα κηδεύουμε έναν άγιο...».

Η μνήμη του έμεινε ζωηρή και μετά τον θάνατό του. Όλοι μιλούσαν, σε κάθε χωριό και πόλη της Φθιώτιδος, για τον καλό Γέροντα, που περιόδευε με την εικόνα της Παναγίας, εξομολογούσε τους πιστούς, διανυκτέρευε στα σπίτια τους εδίδασκε με την αγάπη του, την λιτή ζωή του, τις ελεημοσύνες του και την αγιοσύνη του.

Στη συνείδηση των πιστών ομολογείτο ως άγιος. Πολλοί μιλούσαν για θαύματα, που τους έκανε μετά θάνατον και ο τάφος του ήταν προσκύνημα για όλους τους προσκυνητάς της Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

Στις 3 Μαρτίου του 2006 ο Θεός διετράνωσε την κεκρυμμένη αγιότητά του οσίου Γέροντος.

Με την ανακομιδή του λειψάνου του, που έγινε εξ ανάγκης λόγω των έργων στην ανατολική πτέρυγα της Μονής, όπου και ο τάφος του Γέροντος, ο δοξάζων τους Αγίους Θεός απεκάλυψε το άφθαρτο και ευωδιάζων ιερό λείψανό του, το οποίο επί 15 χρόνια παρέμεινε άφθαρτο και ακέραιο, όπως ήταν την ημέρα της ταφής.

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος εχαρακτήρισε το γεγονός «σημείο του ουρανού» δηλαδή μήνυμα προς το λαό μας και την εποχή μας, ο δε πιστός λαός της Εκκλησίας μας σε ημέρες χαλεπές ενισχύθηκε στην πίστη του.

Μόνο η στρατευμένη αθεΐα, που ύπουλα και μεθοδικά εχρησιμοποίησε την βουλιμία του κέρδους μερικών Μέσων Ενημερώσεως και αφελών δημοσιογράφων, άρχισε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατά του θαύματος και γενικώτερα κατά της Εκκλησίας με μοναδικά όπλα την παραπληροφόρηση και το ψεύδος.

Επί ένα ολόκληρο μήνα «εμασώντο τας γλώσσας αυτών» και «εδολιούσαν» με πρώτη είδηση σε όλα τα ελληνικά κανάλια τον Γέροντα Βησσαρίωνα.

Έτσι ο ισχνόφωνος Γέροντας έγινε μεγαλοφωνώτατος κήρυξ της αγιότητος και πολλούς εστερέωσε στην πίστη και στην πνευματική ζωή.

Επέρασαν από την ημέρα της Κοιμήσεώς του 23 χρόνια και από την ημέρα της ανακομιδής του 8 χρόνια.

Ο όσιος Γέροντας ευρίσκεται στον τόπο της αναπαύσεως του, εκεί όπου σε όλη την ιερατική του ζωή εξομολογούσε τους πιστούς, στο παρεκκλήσιο όπισθεν της θαυματουργού Εικόνος της Παναγίας Αγάθωνος και με την ειρήνη του Θεού ζωγραφισμένη και αποτυπωμένη στο άφθαρτο άγιο Λείψανό του, δέχεται τους προσερχομένους για να αναπαύσει την ψυχή τους και να διδάξει όλους ότι «θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού».

Ο πιστός λαός, του απονέμει τιμές αγίου και όλοι εμείς, κλήρος και λαός της Φθιώτιδος, περιμένουμε να δείξει ο Θεός εμφανώς τί δέον γενέσθαι περί αυτού του κεκρυμμένου πνευματικού θησαυρού, που επλούτισε και πλουτίζει πνευματικά με τις δωρεές της Θείας Χάριτος τις ψυχές των εκζητούντων τον Κύριον.

Ο μακαριστός Γέροντας Βησσαρίων ο Αγαθωνίτης αναπαύεται μετά των Αγίων «εν τη αγήρω μακαριότητι».

«Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών».

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Από τις πιο στενόχωρες ειδήσεις που έχουμε αναρτήσει σε αυτόν τον ιστότοπο μπήκε, κατά την προσωπική μου άποψη, πριν περίπου μία εβδομάδα.

Μιλούσε για το κάλεσμα ενότητας που απηύθυνε ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης στους Προκαθημένους των Ορθόδοξων Εκκλησιών.

Στο κάλεσμά του να βρεθούν όλοι μαζί στο Φανάρι την Κυριακή της Ορθοδοξίας και της έλλειψης διάθεσης ορισμένων να παρευρεθούν ο καθένας για τους δικούς τους λόγους.

Σε πολλούς αρέσουν οι ίντριγκες, οι κόντρες και το παρασκήνιο. Άλλοι τις τροφοδοτούν κιόλας, τις καλλιεργούν ή τις μεγεθύνουν για να έχουν και ρόλο.

Όμως είμαι βέβαιος πως οι δυσάρεστες καταστάσεις δεν είναι τόσο αδιέξοδες όσο θέλουν κάποιοι να τις παρουσιάσουν και θλίβουν, ίσως περισσότερο από όλους, τους ηγέτες των Ορθόδοξων Εκκλησιών.

Ποιος Πατριάρχης και ποιος Αρχιεπίσκοπος χαίρεται όταν δυναμιτίζεται η ενότητα της Ορθοδοξίας και η Εκκλησία χωρίζεται σε στρατόπεδα; Ουδείς, απ' όσο μπορώ να γνωρίζω.

Δεν δικαιούμαι να έχω άποψη περισσότερη απ' όση έχει ένας απλός πιστός χριστιανός. Δεν διεκδικώ ούτε με απασχολεί ο τίτλος του ''παράγοντα'' στα εκκλησιαστικά πράγματα.

Όμως μέσα από τη Romfea.gr εκμεταλλεύομαι το γεγονός και καταχρώμαι του χρόνου σας για να εκφράσω την άποψή μου. Κι είμαι βέβαιος πως αυτή η άποψη εκφράζει την πλειοψηφία των αναγνωστών μας.

Το κάλεσμα του Οικουμενικού Πατριάρχη, σε λιγότερο από δύο μήνες από σήμερα, συνιστά, κατά την προσωπική μου άποψη, μία μεγάλη ευκαιρία για την Ορθοδοξία.

Ευκαιρία για να δείξουν οι Προκαθήμενοι πως μπροστά στο καλό της Εκκλησίας μπορούν να υπερβούν τις διαφωνίες τους.

Μπορούν να ξεπεράσουν τις διαφορές και με καλή διάθεση, να στείλουν το μήνυμα της ενότητας και της αγάπης σε όλη την Ευρώπη. 

Στην Ευρώπη που δοκιμάζεται, στον κόσμο που συγκλονίζεται και έχει ανάγκη να ακουμπήσει στην Εκκλησία, αναρωτιέμαι αν δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από πολυτέλεια να υπάρχουν τέτοιες διαφωνίες και να υπονομεύεται η ενότητα.

Η Ευρώπη, ίσως περισσότερο από άλλη φορά, έχει ανάγκη της πνευματικότητας.

Μίας πνευματικότητας που μόνο η Ορθοδοξία μπορεί να εκφράσει. Να περιορίσει την ισλαμοφοβία και να μην αφήσει χώρο στις καλές μεν προθέσεις (που υποβοηθούνται από επικοινωνιακά τερτίπια) του νέου Πάπα Φραγκίσκου.

Γιατί μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να εκφράσει την αλήθεια της χριστιανικής πίστης, να δώσει το στίγμα της πνευματικότητας στην Ευρώπη και να στείλει το μήνυμα της ενότητας στον κόσμο. Άγιοι αρχιερείς αδράξτε αυτή τη μοναδική ευκαιρία της 9ης Μαρτίου.

Στείλτε όλοι μαζί, ενωμένοι, το μήνυμα που τόσο έχει ανάγκη ο κόσμος να λάβει από εσάς.

Ακολουθεί εγκύκλιος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου:

Θεωρῶ χρέος μου νὰ Σᾶς μεταφέρω τὸ φρόνημα τοῦ λαοῦ μας, μετὰ ἀπὸ τέσσερα καὶ πλέον χρόνια, ὁπόταν ἄρχισε ἡ περιβόητη οἰκονομικὴ κρίση στὴν προσφιλῆ, ἀλλὰ τόσο πολύπαθη Χώρα μας, τὴν Ἑλλάδα.

Ὁλοφάνερα, ἡ κρίση αὐτὴ δὲν εἶναι μόνον οἰκονομική, Εἶναι κατ’ ἐξοχὴν ἠθικὴ κρίση.

Κύριοι, σκοπός μου εἶναι νὰ Σᾶς πληροφορήσω, ὅτι τὸ γενικὸ φρόνημα τοῦ δοκιμαζομένου λαοῦ μας ἔχει καταπέσει ἐπικίνδυνα, ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς περιβόητης κρίσεως.

Οἱ Ἕλληνες πολῖτες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἔβαλαν τὰ κεφάλια τους κάτω, αἰσθάνονται ὅτι ἔπεσαν τὰ ἐθνικά τους φτερά, καὶ ὁ διαπιστούμενος κίνδυνος τῆς ἀπογνώσεως αὐξάνεται ταχύτατα.

Ἐκεῖνο ποὺ σκανδαλίζει τὸν λαό μας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες, οἱ ὁποῖοι καὶ τώρα ζοῦν μὲ ἄνεση τὴν ζωή τους.

Εἰδικώτερα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες Μακεδόνες, οἱ Θρακιῶτες καὶ οἱ Ἠπειρῶτες, ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ περιλάλητο Σκοπιανὸ πρόβλημα, ποὺ ὄχι μό- νον παραμένει ἄλυτο, ἀλλὰ παρουσιάζει μιὰ ἐπικίνδυνη στασιμότητα, μὲ πονηρὰ φημολογία καὶ «Νιμίτσια» τακτικὴ σιωπῆς καὶ σκότους, ἐνῷ θρασύτατα οἱ Σκοπιανοὶ ἐκυκλοφόρησαν μεταλλικὸ καὶ χάρτινο νόμισμα μὲ τὴν μορφὴ τοῦ Ἕλληνα Μακεδόνα Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου.

Ὁ συνδυασμὸς τῆς ὑπαρκτῆς καταπτώσεως τοῦ ἄλλοτε γενναίου φρονήματος τοῦ ἡρωϊκοῦ λαοῦ μας ἐξ αἰτίας τῆς παρατεινομένης κρίσεως, μὲ τὴν πλήρη ἄγνοιά του γιὰ τὰ ἐθνικά μας θέματα, ὅπως εἶναι τὸ Σκοπιανό, καὶ οἱ ἐπικίνδυνες ἐνέργειες τῆς Τουρκίας στὴν ἑλληνικωτάτη Θράκη μας, συνθέτουν ἀνάγλυφο τὸν πίνακα τοῦ συγχρόνου ἐθνικοπο- λιτικοῦ καὶ οἰκονομικοῦ προβληματισμοῦ στοὺς δυσκόλους καιρούς μας.

Ἐπιτρέψατέ μου νὰ προσθέσω, ὅτι τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶν Ἑλλη- νικῶν Τραπεζῶν, μὲ τὸ πλῆθος τῶν φημῶν καὶ τῶν διαδόσεων περὶ τῆς πορείας καὶ τῆς τύχης τοῦ ἑλληνικοῦ τραπεζικοῦ συστήματος, δημιουργεῖ οἰκονομικὴ ἀστάθεια καὶ ἀβεβαιότητα.

Εἶναι ἆραγε ἀλήθεια ὅτι ἡ κρίση στὸ τραπεζικό μας σύστημα θὰ ὁδηγήσῃ σὲ ἀστάθεια τὴν κυριαρχία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἀκόμη καὶ ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν μας ἐδαφῶν; Διαφωτίστε μας, εἶναι ἀνάγκη.

Καὶ τὸ τελευταῖο αἴτημά μας ἐδῶ ἀπὸ τὴν συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη καὶ ὅλο τὸν Βορειοελλαδικὸ χῶρο: Ἐκπληρώσατε κύριοι τῆς Κυβερνήσεως τὴν ὑπόσχεσή σας γιὰ τὴν δημιουργία τοῦ ἀνταξίου Σταθμοῦ τῆς Δημοσίας Τηλεοράσεως, σὲ ἐπίπεδο ἴσης δυναμικῆς μὲ αὐτὴ ποὺ εἴχαμε μὲ τὴν TV ET3.

Ζητοῦμε δημόσια τηλεόραση ἀντάξια στὰ προβλήματα καὶ στὶς θυσίες τοῦ Βορειοελλαδικοῦ Ἑλληνισμοῦ.

Περαίνοντας διαδηλώνομε ὅλοι οἱ Ἕλληνες πολῖτες, ὅτι παρὰ τὶς δυσκολίες καὶ τοὺς προβληματισμούς, εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ ἀποθάνωμε γιὰ τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς πατρίδος μας τῆς Ἑλλάδος.

Ὁ Λυτρωτὴς καὶ Σωτήρ μας Ἰησοῦς Χριστός, ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγὸς Ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ οἱ ἅγιοί μας νὰ εὐλογοῦν καὶ νὰ προστατευουν τὴν ἱστορικὴ καὶ ἔνδοξη Πατρίδα μας, τὴν Ἑλλάδα.