Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

«Εν παντί εξαίφνης θροϊσμώ, μόνον σου το όνομα ότι φωνώ και δέους απαλλάττομαι, τοιαύτη η χάρις σου, και τηλικαύτη η άμετρος βοήθεια, η πας ο προστρέχων, Δέσποινα εξ αναγκών λελύτρωται».


Την προσωπική του εμπειρία από την παρουσία της Παναγίας στη ζωή του εκφράζει στο τροπάριο αυτό του β’ ήχου του θεοτοκαρίου, ο μέγας ομολογητής της πίστεώς μας, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης.


Σε κάθε θροϊσμό, δηλαδή σε κάθε δυσκολία, και μόνο η προφορά του ονόματος της Παναγίας τον απαλλάσσει από την παρουσία του πειρασμού.

Γιατί, τέτοια είναι η χάρις της Παναγίας, αφού έφερε στον κόσμο Εκείνον, που κατήργησε τη δύναμη του εχθρού και παρέχει συγχρόνως τη βοήθειά Του στην αντιμετώπιση των πειρασμών, χωρίς να μας αφήνει να πειραστούμε πάνω από τις δυνάμεις μας.

Μας το βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος μέσα από το καμίνι των προσωπικών του δοκιμασιών στο 10ο κεφ., στιχ. 13 στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του: «Πιστός ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν». 
Μας το υπενθυμίζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι «πας ο προστρέχων» στην Παναγία «εξ’ αναγκών λελύτρωται». 


Ο θεοφόρος Δαμασκηνός σ’ αυτήν καταφεύγει τις ώρες του διωγμού του. 
Τη βοήθεια και την προστασία της ζητά ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.


Γι’ αυτήν γράφει ο θεοφόρος Άγιος Νεκτάριος στο περίφημο θεοτοκάριό του : «Επανατείνω Δέσποινα χείρας προς Σε ικέτιδας και χείλη διανοίγω Σοι προς δέησίν μου ρυπαρά» (99ος ύμνος). 


Όχι μόνο γράφει, αλλά και ασπάζεται πολλές φορές την ημέρα την εικόνα της Παναγίας που είχε στο κελί του, ώστε από τους πολλούς ασπασμούς και τα δάκρυα να έχουν αλλοιωθεί ακόμα και τα χρώματα.

Σ’ αυτήν καταφεύγει στις δύσκολες ώρες με πίστη και εμπιστοσύνη ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός.

Δεν αποχωρίζεται ποτέ την εικόνα της. Αυτό, άλλωστε, δεν έκαναν ο Άγιος Γεράσιμος της Κεφαλληνίας, ο Όσιος Διονύσιος ο εν Ολύμπω και τόσοι άλλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας; 
Κρατώντας την εικόνα της Παναγίας στα χέρια μου, έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος, και συνομιλώντας μαζί της, μπορώ να κάνω μια ολόκληρη αγρυπνία.


Σ’ αυτήν άφηνε την ελπίδα της η ασκήτρια της Κλεισούρας Σοφία «Παναΐαμ», έλεγε στα ποντιακά, «χαλί να γίνω για Σένα να με πατήσεις».


Σ’ αυτήν καταφεύγουμε κι εμείς απόψε, στην Ακολουθία των Χαιρετισμών, την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. 
Είναι για μας και για όλους τους ορθοδόξους : 
«Η περιστερά, η τον ελεήμονα αποκυήσασα».
Περιστέρι η Παναγία.

Μια εικόνα που έρχεται από το βιβλίο το άσμα των ασμάτων: «Ανάστα, ελθέ, η πλησίον μου, καλή μου, περιστερά μου».
Την περιστερά τη βλέπουμε στη Βάπτιση του Χριστού, στον Ιορδάνη ποταμό. «Και το πνεύμα εν είδει περιστεράς».
Για το περιστέρι μας μίλησε ο Χριστός. «Γίνεσθε ακέραιοι...ως αι περιστεραί» (Ματθ. Ι’, 16).


Το χρησιμοποιεί ο Χριστός στη διδασκαλία του για να μιλήσει για την ακεραιότητα του χαρακτήρος, την αγιότητα και την ακακία του ήθους. 
Περιστερά και η Παναγία, η οποία κατέκτησε την κορυφή της Αγιότητος με τη δική της προσπάθεια και με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην ύπαρξή της. 


Αγιάσθηκε με τις προσευχές των Αγίων Γεννητόρων της. Αγιάσθηκε, ακόμη περισσότερο, στα Άγια των Αγίων. 
Την ημέρα του Ευαγγελισμού Της έγινε Κεχαριτωμένη, ώστε να φιλοξενήσει στην άχραντη γαστέρα της, τον Υιό και Λόγο του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έγινε ο λυτρωτής του γένους των ανθρώπων. 
Η περιστερά, σύμβολο ακόμη ειρήνης και καταλλαγής. 


Μας το υπενθυμίζει ο Νώε με την κιβωτό του: «καὶ ανέστρεψε προς αυτὸν η περιστερὰ το προς εσπέραν, και είχε φύλλον ελαίας κάρφος εν τω στόματι αυτής, και έγνω Νώε ότι κεκόπακε το ύδωρ απὸ της γης» δηλαδή, η περιστερά επέστρεψε προς τον Νώε κατά το απόγευμα φέρνοντας στο ράμφος της κλωναράκι ελιάς και κατάλαβε τότε ο Νώε ότι είχε αποσυρθεί πλέον το ύδωρ από τη γη (Γεν. 8, 11).


Καθαρότητα, αγιότητα, ακακία, ακεραιότητα, ειρήνη, καταλλαγή. Όλα αυτά συγκεντρώνονται στο πρόσωπο της Παναγίας και στον εξ’ αυτής σαρκωθέντα Σωτήρα Χριστό. 


Σ’ αυτήν καταφεύγουμε απόψε και της ζητούμε να μας χαρίσει και καθαρότητα και αγιότητα, που σπανίζει σήμερα στην εποχή μας. 
Την παρακαλούμε για την ακακία, αφού έχει γεμίσει ο κόσμος από την κακία.


Την ικετεύουμε για την ακεραιότητα που σπάνια φυτρώνει στη γη μας.
Της ζητούμε να μας χαρίσει την ειρήνη, την υπερέχουσα πάντα νουν.


Όλα τα παραπάνω τα έχουμε τόσο ανάγκη! 
Γι’ αυτό, «τον νουν ημών ειρήνευσον και από παντοίας επηρείας εξάρπασον Θεοτόκε Παρθένε». Αμήν.

Του Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Καστορίας Αρχιμ. Αθανασίου Γιαννουσά

Τι σχέση έχει αυτός ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας με τη βυζαντινή Καστοριά;


Χαίρεται η βασιλίδα πόλις!
Χαίρεται το Άγιο Όρος, η κιβωτός της ορθοδόξου πίστεώς μας!


Χαίρεται η Βέροια που τον δέχτηκε ως ασκητή, μαζί με τις αδελφές του!


Μα πολύ περισσότερο χαίρεται η Θεσσαλονίκη, που τον είχε ως Ποιμένα και Επίσκοπο και άκουγε τις μελίρρυτες διδαχές του!

Και μάλιστα σ’ αυτήν άφησε την τελευταία του πνοή ψιθυρίζοντας τις τελευταίες λέξεις «τα επουράνια στα επουράνια». 


Μαζί με τις παραπάνω πόλεις χαίρεται και η Καστοριά γιατί δέχθηκε το φθόγγο των θαυμάτων του, τού έχτισε πρώτη Ναό, τού αγιογράφησε πρώτη την εικόνα του και πρώτη εόρτασε τη μνήμη του στυλοβάτη αυτού της Εκκλησίας μας. 


Ας αφήσουμε το μαθητή του, Άγιο Φιλόθεο τον Κόκκινο, μετά από δυο θαύματα τα οποία έκανε ο Άγιος στην Καστοριά, να μας μιλήσει για την τιμή του: 
"Για τον λόγο τούτο οι θεοφιλέστεροι και προύχοντες των εκεί, και μάλιστα οι κληρικοί, συναθροισθέντες μαζί, έστησαν εικόνα ιερά στον Γρηγόριο, όπως είπα προ ολίγου, πανηγυρίζοντας λαμπρώς την εορτή του κατά την ημέρα της τελειώσεώς του, και του ανεγείρουν αμέσως Ναό, σαν σε λαμπρό μαθητή του Χριστού» – Όπως φαίνεται από την ομιλία του Πατριάρχου Φιλοθέου στη Σύνοδο του 1368 που συναριθμήθηκε στο Αγιολόγιο της Εκκλησίας, η πόλις όπου για πρώτη φορά εορτάστηκε ως Άγιος και εγέρθηκε Ναός προς τιμής του ήταν η Καστοριά – «Δεν επερίμεναν μεγάλες συνόδους και ψήφους της κοινής Εκκλησίας για να τον ανακηρύξουν, διότι σ’ αυτά ακολουθούν συχνά και χρόνος και αμέλεια και αργοπορία και πολλά ανθρώπινα εμπόδια, αλλά αρκέστηκαν καλώς στην από άνω ψήφο και ανακήρυξη και στη λαμπρά και αναμφισβήτητη όψη και βεβαίωση των πραγμάτων"(1).


Και ο μοναχός Εφραίμ, ο οποίος θεραπεύθηκε από τον Άγιο Γρηγόριο, όπως μας αναφέρει ο Άγιος Φιλόθεος, μετά την απόκτηση της υγείας του έρχεται στο Ναό του Αγίου Γρηγορίου για να τον ευχαριστήσει.

Γράφει ο Άγιος Φιλόθεος : "Επέρασαν οχτώ ημέρες μετά από αυτό και αφού επανήλθα πλήρως στην παλαιά υγεία και διάθεση, έρχομαι στον θείο εκείνο Ναό – ο Ναός αυτός είναι της Καστοριάς – όπου είναι στημένη ιερώς και η εικόνα του θαυμαστού Γρηγορίου. Αφού επροσκύνησα και εγονάτισα, αποδίδοντας την οφειλομένη ευχαριστία, επανέρχομαι πάλι στο Μοναστήρι και στους δικούς μας(2). 


Όλα τα παραπάνω τα πιστοποιούν οι περίφημες αγιογραφίες με τη μορφή του Αγίου Γρηγορίου από την εποχή του 14ου αιώνος (Ιερός Ναός Αγίων Τριών Γουρία Σαμωνά και Αβίβου, Ιερός Ναός Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Απόζαρι, Ιερός Ναός Ιωάννου του Θεολόγου στη Μονή Μαυριωτίσσης και Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου Βουνού). 


Πόσο ευλογημένη ήταν η απόφαση του Μητροπολίτου μας, ο οποίος από τα μαθητικά του χρόνια ευλαβείτο τον Άγιο Γρηγόριο, να καθιερώσει δυο φορές το χρόνο τον εορτασμό της μνήμης του και στην Καστοριά, στις 14 Νοεμβρίου και τη Β’ Κυριακή των Νηστειών, με λατρευτικές εκδηλώσεις και ομιλίες που ταιριάζουν στον μεγάλο αυτό Πατέρα και Διδάσκαλο της Εκκλησίας μας, ο οποίος με τη διδασκαλία του απομάκρυνε τον κίνδυνο της αλλοιώσεως της ορθοδόξου πίστεώς μας.


Αλλά και πόση ευλογία του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά στο πρόσωπο του Επισκόπου μας, όταν επισκέφτηκε το Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Απόζαρι Καστοριάς (16ος αι.) και είδε την σχεδόν μοναδική εναπομείνασα τειχογραφία του Ναού με τη μορφή του Αγίου Γρηγορίου!
Ας τον σκεπάζει ο Θεός με τις πρεσβείες του Αγίου Γρηγορίου, ας μας σκεπάζει όλους ο Θεός δια πρεσβειών του Αγίου και ας μας χαρίζει φρόνημα ανδρείας, υπομονής και γνησιότητος στα δίσεκτα χρόνια που ζούμε.
"Αγάλλου πόλις Καστορίας, πόλις της Παναγίας, πόλις των Αγίων και των Μαρτύρων, επί τη ιερά μνήμη Γρηγορίου του τρισμάκαρος"

_____________________________________

(1) ΕΠΕ Φιλοθ. Κόκκινου, Βίος Γρηγ. Παλαμά, Θεσσαλονίκη, 1984, σελ. 489-491. 


(2) ΕΠΕ Φιλοθ. Κόκκινου, Βίος Γρηγ. Παλαμά, Θεσσαλονίκη, 1984, σελ. 495.

Του Μητροπολίτη Κωνσταντίας κ. Βασίλειου

Η οικονομική κρίση στην Κύπρο έχει θέσει βασικά θέματα παγκόσμιων αρχών έναντι των οποίων πρέπει να αναληφθούν ευθύνες του καθενός από τη θέση στην οποία βρίσκεται και το ρόλο που έχει διαδραματίσει για τη διαμόρφωση της κατάστασης αυτής ή και συνεχίζει να διαδραματίζει, χαράσσοντας τα νέα πλαίσια των κοινωνικών και οικονομικών δομών με στόχο την υπέρβαση των δυσκολιών.

Δεν μπορεί με κανένα τρόπο να απεκδυθούμε των δικών μας ευθυνών γι’ αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας.

Η βουλιμία και η απληστία μας οδήγησαν στην αλόγιστη χρήση του εύκολου χρήματος ή ακόμη και της "νόμιμης κλοπής" γιατί το σύστημα μας πρόσφερε τη δυνατότητα.

Από την παραδοχή αυτή μέχρι την τιμωρητική συμπεριφορά των πολιτικών αλλά και μεγάλου μέρους των Ευρωπαϊκών λαών για το λαό της Κύπρου υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Γινόμαστε μάρτυρες τις μέρες αυτές συμπεριφορών που αποβλέπουν στην ταπείνωση του Κυπριακού λαού συλλήβδην και πιστεύουμε ότι αυτό οφείλεται στην αρνητική προπαγάνδα που αναπτύχθηκε από μερίδα Μέσων Ενημέρωσης κάποιων χωρών, γιατί υπάρχει πρόθεση να προωθηθούν άλλες πολιτικές σκοπιμότητες, για παράδειγμα να περιορίσουν την οικονομική και πολιτική επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή της Μεσογείου ή και ένεκα φιλοτουρκικών επιλογών και συμφερόντων.

Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι γιατί τολμήσαμε να πούμε όχι στο ταπεινωτικό σχέδιο Ανάν για την Κύπρο.

Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι γιατί τόλμησε αυτός ο μικροσκοπικός λαός να πει όχι στην αδικία που διαπράττεται σε βάρος του.

Ζητείται η κεφαλή μας επί πίνακι, γιατί δεν αρέσει η ιδέα ότι αυτό το μικροσκοπικό κράτος έχει προοπτική να αναδειχθεί σε ενεργειακό κέντρο από το φυσικό αέριο σε συνεργασία και με το Ισραήλ.

Έτσι, θέλησαν να πλήξουν την καρδιά του οικονομικού συστήματος της Κύπρου και να δημιουργήσουν ένα κράτος με ειδικές ανάγκες με σκοπό να το υποτάξουν και να μπορούν να το ελέγχουν.

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη λύση του οικονομικού προβλήματος της Κύπρου δεν περιορίζεται στα πλαίσια της οικονομίας της Κύπρου.

Όπως είναι φανερό, υπάρχει ανησυχία ότι το μοντέλο αυτό θα εφαρμόζεται και σε άλλες χώρες με παρόμοια προβλήματα όπως η Κύπρος.

Ήδη, μεγάλη μερίδα καταθετών στην ίδια τη Γερμανία, που επέβαλε τα μέτρα αυτά στην Κύπρο, εκφράζει την ανησυχία της για το συγκεκριμένο ζήτημα.

Κατ´ εξοχήν όμως, οι συμπεριφορές και οι επιδιώξεις Ευρωπαίων ηγετών μεγάλων χωρών, βλέπε Γερμανία, Γαλλία κ.λπ., ή και των υπευθύνων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δεν λειτουργούν με κριτήριο την ισοτιμία των λαών της Ευρώπης, ούτε με δημοκρατικά ή και ηθικά κριτήρια και τις πανανθρώπινες αξίες.

Καταπατώντας κάθε δικαίωμα ενός λαού να ορίζει το μέλλον του και την εθνική αξιοπρέπεια, επιβάλλουν τις δικές τους επιλογές χωρίς να λαμβάνουν υπ´ όψη τις ιδιαιτερότητες των άλλων λαών.

Είναι φορείς της Μανιχαϊστικής κληρονομιάς της Δυτικής Ευρώπης που θεωρούν ότι αυτοί είναι οι εκπρόσωποι του "καλού Θεού", ενώ οι άλλοι είναι οι ενσαρκωτές του "κακού Θεού" και πρέπει να τιμωρηθούν για να προσαρμοστούν στους δικούς τους κανόνες.

Γι’ αυτό, με προκλητική συμπεριφορά και άκρατο εγωισμό, οι εκπρόσωποί τους περιφέρονται στις διάφορες υπηρεσίες του Κράτους στην Κύπρο, όπως έπραξαν και αλλού, και επιβάλλουν τα δικά τους μέτρα, ανεξάρτητα από τις πολλαπλές επιπτώσεις που προκαλούν.

Με τις νοοτροπίες αυτές όμως δεν υπηρετούν την ιδέα της Ενωμένης Ευρώπης των λαών και των πολιτισμών. Οι μεγαλόστομες διακηρύξεις τους έχουν χάσει ολοκληρωτικά και ανεπιστρεπτί την αξιοπιστία τους και έσβησαν τα όνειρα των λαών ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να αποτελέσει το χώρο του δικαίου, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.

Έχουν εκμηδενίσει τα όνειρα και τις ελπίδες των νέων για ένα νέο κόσμο με αξίες και αρχές, και η συμπερίληψή τους στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα γίνεται υποκριτική και άνευ ουδενός περιεχομένου.

Η συμπεριφορά και οι αποφάσεις των ισχυρών της Ευρώπης πάσχουν ολοκληρωτικά από έλλειψη ηθικής στην πολιτική και στην οικονομία. Μεταβάλλονται σε στυγνούς δυνάστες, από αυτούς που γνώρισε η ανθρωπότητα σε πολλές ιστορικές στιγμές, αλλά δημιουργούν και πελώρια κοινωνικά προβλήματα.

Οδηγούν στην αύξηση της ανεργίας, στην οικονομική ύφεση, στην πτώση του βιοτικού επιπέδου των λαών, στην αποσύνθεση της συνοχής των κοινωνιών, στην καταρράκωση της αξιοπρέπειας των ανθρώπων. Οδηγούν σε απόγνωση ανθρώπους με αποτέλεσμα να θέτουν τέρμα στη ζωή τους.

Οι κύριοι αυτοί, που λαμβάνουν τις αποφάσεις ερήμην των λαών και με έλλειψη ανθρώπινης ευαισθησίας, έχουν όχι μόνο τεράστιες ηθικές ευθύνες αλλά και νομικές και δεν πρέπει να κοιμούνται με ήσυχη τη συνείδηση τους, γιατί είναι ηθικοί αυτουργοί εγκλημάτων για τα οποία θα κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της ανθρωπότητας ολόκληρης.

Δεν γνωρίζω πως θα αντιδρούσαν αν έβλεπαν στις χώρες τους ουρές ανθρώπων σε φιλανθρωπικά ιδρύματα για να λάβουν λίγα τρόφιμα, γιατί και οι δύο γονείς οδηγήθηκαν στην ανεργία.

Μου φαίνεται ότι μένουν εγκληματικά ασυγκίνητοι. Δεν είμαι βέβαιος με ποιο τρόπο θα αντιδρούσαν αν έβλεπαν παιδιά στα σχολεία που δεν έχουν κάτι να φάνε. Καταστρέφουν τις ψυχές αυτών των παιδιών και τα όνειρά τους για το μέλλον.

Πολλά ερωτηματικά των απλών πολιτών παραμένουν βασανιστικά αναπάντητα από τους ανεύθυνους υπεύθυνους. Τι τους ώθησε να οδηγήσουν το λαό της Κύπρου στην ανέχεια;

Η κοινή συνείδηση έχει την πεποίθηση ότι έχουν ενεργήσει τιμωρητικά και με ζηλοφθονία για το επίπεδο που μπόρεσε να φθάσει ο Κυπριακός λαός μετά από την καταστροφική εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και τη συνεχιζόμενη κατοχή τμήματος κράτους που ανήκει στα Ηνωμένα Έθνη και κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η απογοήτευση του Κυπριακού λαού από τη στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας για δίκαιη λύση του πολιτικού προβλήματος της είναι μεγάλη ήδη από πολλού χρόνου.

Που είστε κύριοι να υψώσετε φωνή δικαίου για το άδικο και τιμωρείτε το θύμα; Είστε υπόλογοι της ιστορίας και των λαών της Ευρώπης για τις καταστροφικές και εγκληματικές σας αποφάσεις.

Η οργή των λαών έχει φθάσει στα όρια της. Ελπίζουμε οι λαοί της Ευρώπης σύντομα να κατανοήσουν το που τους οδηγούν οι επιλογές των πολιτικών τους ταγών, προτού είναι αργά, και να αντιδράσουν για πρόληψη και αναχαίτιση των καταστροφικών αποτελεσμάτων τους.

Γράφει ο π. Τιμόθεος Ηλιάκης

Αφορμή για τούτες τις σκέψεις στάθηκε μια φωτογραφία που έκανε πριν λίγες ημέρες τον γύρο του κόσμου και απεικόνιζε την συνάντηση του νυν με τον τέως Πάπα της Ρώμης, τους Βενέδικτο και Φραγκίσκο, αμέσως μετά την εκλογή και ενθρόνιση του τελευταίου.                                                                                           

Την φωτογραφία συνόδευε και η δήλωση του τέως Πάπα Βενέδικτου  για τον νυν Πάπα Φραγκίσκο " ήμαστε αδέλφια ", ενώ εμφανέστατος ήταν ο σεβασμός του νυν για τον τέως καθώς και η καλή διάθεση και των δύο να συνεργαστούν. 

Οι δυο Πάπες εικονίζονται προσευχόμενοι μπροστά στον Εσταυρωμένο στέλνοντας στους πιστούς μήνυμα αγάπης και αδελφοσύνης. Δεν είναι του παρόντος, και δεν μας αφορά άλλωστε, η ανάλυση του παρασκηνίου τόσο της παραιτήσεως του Βενέδικτου, όσο και των όσων ακολούθησαν.

Εκείνο που εγώ θέλω να επισημάνω είναι το γεγονός πως σε επίπεδο τουλάχιστον Προκαθημένων της Αγίας Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας, της μόνης Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας,τέτοια στιγμιότυπα δεν έχουμε δει ποτέ τα τελευταία χρόνια.

Και ναι μεν στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχουμε στις κατά τόπους Εκκλησίες συχνές παραιτήσεις Πατριαρχών και Αρχιεπισκόπων, αν ανατρέξουμε όμως στο κοντινό παρελθόν θα προβληματιστούμε πολύ για την στάση ορισμένων απέναντι στους Προκατόχους τους.

Αν τώρα "φύγουμε" από την Ρώμη και μεταφερθούμε στην Αγία Πόλη της Ιερουσαλήμ ,τότε μάλλον θα πρέπει να κλείσουμε τα μάτια από ντροπή για το θέαμα που θα αντικρίσουμε.

Εκεί στην Πόλη την Αγία, εκεί που ο Γολγοθάς παραμένει ο αιώνιος της αγάπης άμβωνας, εκεί που ο Βασιλεύς της Αγάπης,της Ειρήνης, της Ζωής και της Καταλλαγής έχυσε το πανάχραντο Αίμα Του συγχωρώντας όχι μόνο τον ληστή αλλά και αυτούς ακόμα τους σταυρωτές Του, εκεί παίζεται τα τελευταία χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα δράματα σε βάρος ενός αθώου που δεν τιμά καθόλου όχι μόνο την Ορθοδοξία αλλά και κάθε έννοια δικαίου και πολιτισμού.

Είναι σε όλους γνωστά τα γεγονότα που οδήγησαν τον Πατριάρχη Ειρηναίο το 2005 μακρυά από τον Πατριαρχικό Θρόνο των Ιεροσολύμων ,γεγονότα που ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταστρώσει σε μαύρες σελίδες ,αφού πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτά έπαιξαν το ψεύδος,η διαβολή και η διαπλοκή καθώς και η απροκάλυπτη καταπάτηση των Ιερών της Εκκλησίας μας Κανόνων.

Δεν θα επεκταθώ στα λυπηρά του "τότε"γεγονότα,θα πω μόνο τούτο πως από τότε ,το 2005 δηλαδή,μέχρι σήμερα καμία από τις φοβερές κατηγορίες που χωρίς ίχνος ντροπής εξαπέλυσαν Ιεράρχες των Ιεροσολύμων κατά του νόμιμου και Κανονικού Πατριάρχη τους, και που χωρίς ίχνος υπευθυνότητας υιοθέτησε η τότε Ελληνική Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, καμία μα καμία δεν αποδείχθηκε, κανένα δικαστήριο δεν δίκασε και βέβαια δεν καταδίκασε τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Ειρηναίο.

Απεναντίας μόλις πρόσφατα το Ελέγκτικο Συμβούλιο του Κράτους, ύστερα από βαθύ έλεγχο, εξέδωσε αθωωτική ετυμηγορία για το Πατριάρχη Ειρηναίο. Κι όμως κανένας δεν συγκινήθηκε. Κανείς δεν σκέφθηκε να του ζητήσει συγνώμη και, το χειρότερο, κανένας δεν σκέφθηκε που βρίσκεται και πως ζει σήμερα ο άνθρωπος αυτός. Εδώ ακριβώς θα σταθούμε, γιατί εδώ ακριβώς βρίσκεται και η πληγή.

Καλώς η κακώς ο Πατριάρχης Ειρηναίος απομακρύνθηκε από τον Θρόνο, άλλος ανέλαβε τα ηνία του Πατριαρχείου. Αυτός ο" άλλος" δεν ήταν ξένος, ήταν ο μόνος Κληρικός που χειροτονήθηκε Επίσκοπος από τον Πατριάρχη Ειρηναίο για να του φωνάξει 3 μήνες ακριβώς μετά τις θερμές ευχαριστίες και τους όρκους αιώνιας αγάπης και υποταγής το " ουκ οίδα τον άνθρωπον".

Και όχι μόνο αυτό αλλά με δική του εντολή ο Προκάτοχός του, ο Πατριάρχης που τον χειροτόνησε, ο αθώος Πατριάρχης, βρίσκεται κλειδωμένος μέσα στα ταπεινά του κελιά εντός του Πατριαρχείου χωρίς να έχει το δικαίωμα να βγει από αυτά, αλλά ούτε και να δεχθεί επισκέψεις, ούτε συγγενών, ούτε φίλων, ούτε ιατρών, ούτε συνηγόρων!!!
Εδώ, επειδή γράφουμε ιστορία, πρέπει να κάνουμε κάποιες ιδιαίτερες αναφορές σε κάποια από τα γεγονότα. Πρέπει για παράδειγμα να πούμε πως την σκευωρία κατά του Πατριάρχου Ειρηναίου δεν την "έστησε" ο κ.Θεόφιλος, εκείνος απλά ακολούθησε.

Επίσης πρέπει να λεχθεί πως στον κ. Ειρηναίο έγινε πρόταση από την τότε Ελληνική Κυβέρνηση να του παραχωρηθεί κατοικία στην Αθήνα ή όπου αλλού εκείνος ήθελε με αντάλλαγμα την παραίτηση από τον Θρόνο. Ο κ. Ειρηναίος δεν το δέχθηκε και τούτο γιατί ήταν αθώος, όπως στην συνέχεια αποδείχθηκε.

Επίσης ο κ.Ειρηναίος ενώπιον της Πανορθοδόξου Διασκέψεως στο Φανάρι δήλωσε ευθαρσώς πως δεν αποδέχεται την περί "διαγραφής εκ των Διπτύχων" απόφαση και τούτο γιατί η "αποκήρυξη" των Ιεροσολυμιτών ήταν αντίθετη με τους Ιερούς της Εκκλησίας Κανόνες, χωρίς κανένας από τους παριστάμενους να αντιδράσει.

Κλείνουμε την αναγκαία αυτή παρένθεση για να επανέλθουμε στο θέμα που μας απασχολεί και που δεν είναι άλλο από την σημερινή ανεπίτρεπτη κατάσταση που βιώνει ο Πατριάρχης Ειρηναίος.

Πόσο διαφορετικά αλήθεια θα ήταν τα πράγματα αν ο Διάδοχός του είχε ακολουθήσει το παράδειγμα του Πάπα Φραγκίσκου και το πρώτο που έκανε μετά την εκλογή του ήταν να επισκεφθεί τον Προκάτοχο και Γέροντά του, να τον ασπασθεί με ταπείνωση, σεβασμό και αγάπη, να ζητήσει την ευχή και την συνεργασία του για την δόξα του Θεού και το καλό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων;

Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν τα περί αγάπης κηρύγματα που με τόση ευκολία κηρύττουμε τα πιστεύαμε και τα εφαρμόζαμε στη ζωή μας ιδιαίτερα εμείς οι Κληρικοί...

Ίσως κάποιος πει, μα αν δεν τον δεχόταν ο Ειρηναίος;  ...απαντάμε.. Ας έκανε εκείνος την καλή κίνηση και ας μην τον δεχόταν .. όμως δεν την έκανε γιατί πολλές φορές οι τύψεις αλλά και οι καταστάσεις δεν μας αφήνουν να λειτουργήσουμε όπως ενδεχομένως θα θέλαμε.

Εδώ θα πρέπει και πάλι να κάνω μια παρένθεση και να καταθέσω την προσωπική μου μαρτυρία επί του θέματος αυτού. Είναι γνωστό ότι υπήρξα, με την άδεια της Εκκλησιαστικής μου Αρχής, συνεργάτης του Πατριάρχη Ειρηναίου σε θέματα Τύπου στην Ελλάδα, γνωρίζω λοιπόν καλά πρόσωπα, γεγονότα και καταστάσεις και μπορώ υπεύθυνα να καταθέσω εδώ πως ο Πατριάρχης Ειρηναίος την ημέρα της εκλογής του κ.Θεόφιλου ήταν έτοιμος να τον δεχθεί.

Είχε μάλιστα έτοιμο και το εγκόλπιο που θα του έκανε δώρο. Όμως η επίσκεψη αυτή δεν έγινε ποτέ και όχι μόνο αυτό, η αντιμετώπιση του νυν προς τον τέως  ήταν και παραμένει απαράδεκτη και σφόδρα αντιεκκλησιαστική και απάνθρωπη.

Είναι λυπηρό να μας "διδάσκουν" ήθος οι Λατίνοι κι εμείς οι κατέχοντες τον θησαυρό της Αλήθειας να λειτουργούμε σαν ξένοι προς Αυτήν. Όμως ποτέ δεν είναι αργά.

Λάθη όλοι κάνουμε αρκεί να τα αναγνωρίζουμε και να προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Ας ελπίσουμε πως εν όψει του Αγίου Πάσχα θα επικρατήσουν νηφάλιες σκέψεις και η Αγάπη θα βγει νικητής. Μια απόφαση είναι. Μια κίνηση, ένα χαμόγελο και όλα μπορούν να ντυθούν με Πασχαλιάτικες φορεσιές...

Ο Γολγοθάς είναι εκεί και περιμένει.. Από τον "ισχυρό" εξαρτάται να κάνει το πρώτο βήμα... Ας το ευχηθούμε.
  
Υ.Γ. Μη βιαστούν κάποιοι να πουν πως το θέμα είναι καθαρά εσωτερικό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.Το θέμα είναι πανανθρώπινο, πανορθόδοξο και πανχριστιανικό και πάνω από όλα ΕΘΝΙΚΟ!