- Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 16 Απριλίου 2011 13:17
- Εμφανίσεις: 66169
Η αυτοδιαφήμιση του π. Θεόδωρου Ζήση ως σουπερορθοδόξου πατέρα και διδασκάλου, που δήθεν ακολουθεί τα ίχνη του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς και όλων των Αγίων, εκφράζουν ίσως την αυτοπεποίθησή του, αλλά δεν εκφράζουν την αλήθεια των πραγμάτων.
Ο π. Θεόδωρος αναγνωρίζει ότι αδίκησε τον νυν άγιο πατέρα Ιουστίνο και εξομολογεί δημοσίως το αμάρτημά του και ζητά συγγνώμη, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι ξανά έπεσε στην ίδια παγίδα και επαναλαμβάνει τα αμαρτήματα της νεότητάς του, τώρα όμως απέναντι στο γνήσιο πνευματικό παιδί, συνεχιστή και κληρονόμο της θεολογίας και χριστοήθειας του αγίου Ιουστίνου, στον σεβασμιότατο επίσκοπο Αθανάσιο.
Η συνεχής τάση του π. Θεοδώρου, από τα νιάτα μέχρι και τώρα, να πολεμά τις πραγματικές αυθεντίες της Ορθοδοξίας με τα επιχειρήματα που υπάρχουν μόνο στην φαντασία του και πολεμώντας αυτές να αποκομίζει την σπουδαιότητα και να παριστάνει τον ανώτερο, ουσιαστικά αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα πέφτει έξω και μάλλον δεν θέλει ή δεν μπορεί σωστά να καταλάβει και να ερμηνεύσει τα πράγματα και τα γεγονότα της Εκκλησιαστικής ζωής.
Λέμε ότι ο π. Θεόδωρος επαναλαμβάνει το αμάρτημα του γιατί αυτός ή δεν γνωρίζει, ή δεν θέλει να γνωρίζει, τις πραγματικές θέσης του π. Αθανασίου στο θέμα του Παπισμού και του Οικουμενισμού, και τον συκοφαντεί για τον παπισμό και συμπροσευχή με τους παπικούς, ενώ ο σεβασμιότατος Αθανάσιος ποτέ δεν πήγαινε με τους παπικούς και ποτέ δεν συλλειτούργησε με κανένα μη Ορθόδοξο λειτουργό (όπως και κανένας από τους Σέρβους επίσκοπους).
Στο περιοδικό «Ορθοδοξία» της Εκκλησίας της Σερβίας, ο σεβασμιότατος έχει δημοσιεύσει το άρθρο Περί οικουμενισμού (Pravoslavlje αρ. 1055, 1-3-2011, με το χειρόγραφο γράμμα του αγίου π. Ιουστίνου)[1] στο οποίο παρουσιάζει και αναλύει τον Ορθόδοξο Θεανθρώπινο Οικουμενισμό του αγίου πατρός Ιουστίνου, και ακριβώς αυτή την γραμμή ακολουθεί και ο σεβασμιότατος, ταυτόχρονα κάνοντας κριτική στους «εκουμενισμούς» της Ρώμης και της Γενεύης.
Ο Ορθόδοξος Θεανθρώπινος Οικουμενισμός του αγίου Ιουστίνου και του σεβασμιοτάτου Αθανασίου δεν έχει καμία σχέση με τον συμπλεγματικό φόβο από τον Πάπα, τον τρόμο και απειλές που διασπείρουν στον απλό κόσμο οι λεγόμενοι «αντιοικουμενιστές», που όχι μόνο δεν βοηθούν την κατάσταση στην Ορθοδοξία, αλλά την κάνουν χειρότερη.
Στο άλλο του άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο γνωστό περιοδικό της επισκοπής Ζαχουμίου και Ερζεγοβίνης, Vidoslov 2001 – 2002, ο σεβασμιότατος έκανε κατοχυρωμένη κριτική στον Ρωμαιοκαθολικό εκουμενισμό, όπως κανείς άλλος τον τελευταίο καιρό στην Εκκλησία της Σερβίας, ενώ στο βιβλίο του «Οικουμενισμός και εκουμενισμός» ξεκάθαρα και ξάστερα διακρίνει την έννοια του Ορθοδόξου Θεανθρωπίνου Οικουμενισμού από τους εκουμενισμούς της όποιας κατεύθυνσης.
Για τον π. Ζήση μάλλον φαίνεται πιο εύκολο να γενικεύει τα πράγματα και χωρίς διακρίσεις να τα βάζει όλα στο ίδιο καλάθι, παρουσιάζοντας τα με δημοσιογραφικό τρόπο χαμηλού επιπέδου εκτός συναφείας. Αυτή η μέθοδός του ουσιαστικά, με πολύ φτηνό και εξευτελιστικό τρόπο αποβλέπει, όχι στην αλήθεια, αλλά στην αυτοπροβολή και στη μίζερη συναγωγή βαθμών, που μάλλον δείχνει την υπεροψία και την υπερηφάνειά του.
Όσον αφορά την θεολογική σκέψη και το βάθος της θεολογίας του αγίου π. Ιουστίνου και του σεβ. Αθανασίου, για τον π. Θεόδωρο προς το παρών είναι απροσπέλαστο πέλαγος, όπως και για πολλούς άλλους άχαρους και νομικίστικους «θεολόγους», που μοιάζουν με το παιδί που θέλει να μεταφέρει τον Ωκεανό στον διπλανό λάκκο με ένα φλιτζανάκι.
Μακάρι να δούμε τον π. Θεόδωρο Ζήση να επαναλαμβάνει, όχι μόνο τα ίδια λάθη και αμαρτήματα απέναντι στους γνήσιους πατέρες της Εκκλησίας, άλλα και την ίδια αναγνώριση του λάθους του και την μετάνοια.
Προσωπικά:
Π. Θεόδωρε, Σας παρακαλούμε να μην σκανδαλίζετε πια τον λαό και να χύνεται δηλητήριο στην συνείδηση των πιστών της Εκκλησίας με τις διαβολές που κάνετε.
Με την νοοτροπία και την δράση Σας, που είναι ολοφάνερα σχισματικές, Εσείς, όχι μονό υποβοηθείτε, αλλά και ανοικτά υποστηρίζετε το σχίσμα στην Εκκλησία της Σερβίας.
Μας συγχωρείτε, αλλά δεν είμαστε τόσο ανόητοι να αφήσουμε τον Πάπα να μας φάει την Ορθοδοξία, και να περιμένουμε από Εσάς να την σώσετε.
Σας ευχόμαστε καλό Πάσχα. Χριστός ανέστη!
Ειλικρινά και τίμια
Για φοιτητές σέρβους στην Ελλάδα, D. Ristic, θεολόγος
[1] Το 2010 ο σεβασμιότατος επιμελήθηκε την έκδοση των ανέκδοτων κειμένων Περί Οικουμενισμού του αγίου π. Ιουστίνου, με τις φωτογραφίες των σελίδων που τις έγραψε ο ίδιος ο γέροντας Ιουστίνος με το χέρι του.
Το βιβλίο αυτό είναι υπό την έκδοση και στα Ελληνικά.
Αφού διαβάσει κανείς απροκατάληπτα αυτά τα κείμενα και τα άλλα συγγράμματα του αγίου Ιουστίνου, μπορεί να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη εικόνα και να καταλάβει ότι ο Γέροντας Ιουστίνος ήταν πολύ πιο πλατύς και πιο βαθύς από ότι τον θέλουν οι αυτοκυριχθέντες «υπερορθόδοξοι» που θέλουν να τον κάνουν, κατά την δικοί τους εικόνα, στενόκαρδο και αποκλειστικό.
Απαντώντας σε δημοσιεύματα οικουμενιστών που αναφέρονταν σε παλαιό κείμενο του προς τον Γέροντα Ιουστίνο Πόποβιτς ο Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης στο αρχονταρίκι του ιερού ναού Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης, την Κυριακή 10 Απριλίου 2011, αναφέρθηκε διεξοδικά στην προσωπική του έξοδό από το οικουμενιστικό περιβάλλον του Οικουμενικού Πατριαρχείο, προς το οποίο προσέφερε υπηρεσίες στα πρώτα χρόνια της πανεπιστημιακής και ιερατικής του ζωής.
Ανάμεσα στα όσα ξεκάθαρα δήλωσε ο π. Θεόδωρος Ζήσης ανέφερε:
«Αν διαβάσει κανείς το άρθρο μου που είχα γράψει τότε για τον π. Ιουστίνο Πόποβιτς, θα δει εν πρώτοις με πόσο σεβασμό εκφράζομαι για τον π. Ιουστίνο. Θεωρούσα τότε ότι ο π. Ιουστίνος αδικούσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Αφού εγώ ήμουν στέλεχος του Οικουμενικού Πατριαρχείου; Κι όχι μόνον εγώ... Και ο π. Θεόκλητος Διονυσιάτης τότε έγραψε κείμενο προς τον π. Ιουστίνο πως και εκείνος τότε θεωρούσε πως ο π. Ιουστίνος αδικεί το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Εγώ λοιπόν, επειδή πολλές φορές μου ελέχθη ότι έπρεπε να πάρω θέση, θα πω ότι όντως τότε αδίκησα τον Γέροντα τότε και άγιο τώρα πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς και του απέδωσα ενδεχομένως προθέσεις τις οποίες δεν είχε. Ζητώ συγγνώμην για κείνο το νεανικό μου ατόπημα.
Αλλά θα σας πω κάτι τώρα για να δείτε τι σημαίνει μετάνοια και αλλαγή. Εγώ άλλαξα γραμμή κι ακολουθώ τώρα τη γραμμή του Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς. Τότε τον κατέκρινα, τώρα ακολουθώ τη γραμμή του Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς.
Αλλά να τα βλέπουν κάτι άλλοι, οι οποίοι τότε μεν ήταν του π. Ιουστίνου Πόποβιτς, τώρα δε έχουν γίνει οικουμενισταί και φιλοπαπισταί. Αυτοί οι τρεις μαθηταί του Ιουστίνου Πόποβιτς οι οποίοι διώκουν τον επίσκοπο Αρτέμιο.
Ο πρώτος ο οποίος ανεκίνησε εναντίον μου το θέμα του Ιουστίνου Πόποβιτς είναι ο γνωστός επίσκοπος ο Αθανάσιος Γιέφτιτς. «Τι μιλάει ο π. Θεόδωρος; Αυτός στράφηκε εναντίον του Ιουστίνου Πόποβιτς». Εγώ στράφηκα τότε, τώρα είμαι ακόλουθος του. Την γραμμή του αγίου Ιουστίνου ακολουθώ και των αγίων όλων και της Εκκλησίας σταθερά και μόνιμα. Και γι’ αυτό τα βάζετε εναντίον μου τώρα όλοι σας.
Για ακούστε τι έγραφε τότε ο Γιέφτιτς ο οποίος τώρα συμπροσεύχεται και πηγαίνει με τους καρδιναλίους και τους παπικούς, και όλοι αυτοί. Και προδίδουν το δάσκαλό τους, τον Ιουστίνο Πόποβιτς. Υπάρχει ένα βιβλίο, «Η Θεοτόκος», με επιμέλεια του π. Αθανασίου Γιέφτιτς. Κοιτάξτε τότε τι έλεγε για τον παπισμό. Στη σελίδα 268 λέει: «Όλα αυτά για την ορθόδοξον εκκλησιαστικήν συνείδησιν δεν χρειάζονται σχολιασμόν.
Εκείνοι μόνον που με τον πολυθρύλητον οικουμενισμόν έχασαν σήμερον την συνείδησιν αυτήν και τρέχουν δουλικώς προς τον μονάρχην και αιρετικόν της Ρώμης Πάπαν…» Κατακρίνει τότε τον οικουμενισμόν. Και κάνει τώρα αυτός αυτό τώρα. Τρέχει προς τον Πάπαν.
Θεοφιλέστατε Γιέφτιτς, εγώ δεν έτρεξα ποτέ προς τον Πάπαν. Νεαρός ωρίμασα. Τώρα εσύ στο γήρας σου και στη γεροντική σου ηλικία εγκατέλειψες τη γραμμή του Γέροντός σου και τρέχεις εσύ προς τον Πάπα, αντίθετα προς αυτά που έγραφες.
Μη εμφανίζεται εμένα ασυνεπή. Και να εμφανιστείτε εσείς και να ζητήσετε συγγνώμην από το Γέροντά σας επειδή εγκαταλείψατε τη γραμμή σας. Εγώ ζήτησα για νεανικό μου ολίσθημα συγγνώμην».
Ο π. Θεόδωρος διάβασε και πάλι το σχετικό απόσπασμα του βιβλίου του π. Αθανασίου Γιέφτιτς προσθέτοντας και τη συνέχεια και κατόπιν σχολίασε: «Εκείνοι μόνον που με τον πολυθρύλητον οικουμενισμόν έχασαν σήμερον την συνείδησιν αυτήν και τρέχουν δουλικώς προς τον μονάρχην και αιρετικόν της Ρώμης Πάπαν, θα πρέπει τουλάχιστον χάριν συνεπείας να πάψουν να ψάλλουν την ακολουθία του Πάσχα και το αναστάσιμον στιχηρόν του αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού “Χαίρε Σιών Αγία, Μήτηρ των Εκκλησιών”». Και ξέρετε γιατί το λέει αυτό;
Καταφερόμενος εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου με το οποίον τώρα συνεργάζεται. Επειδή Μήτηρ των Εκκλησιών, Νέα Σιών, θεωρείται από πολλούς το Οικουμενικό Πατριαρχείο λέει «Μήτηρ των Εκκλησιών είναι τα Ιεροσόλυμα. Μην θεωρείται ότι Μήτηρ των Εκκλησιών είναι η Κωνσταντινούπολις». Τώρα όμως με τον Οικουμενικό (Πατριάρχη) συμφωνούν και οικοδομούν τον οικουμενισμό και τον φιλοπαπισμό».
Έκλεισε δε την αναφορά του στο θέμα ο π. Θεόδωρος τονίζοντας: «Εγώ βγήκα, έκανα την έξοδό μου από την αιγυπτιακή αιχμαλωσία και την κρεοφαγία και τα αγαθά του οικουμενισμού, από τις τιμές και τις δόξες. Εγώ έκανα την έξοδό μου. Άλλοι να κοιτάξουν να κάνουν έξοδο.
Και δεν είμαι πλέον αιχμάλωτος στη βαβυλώνια αιχμαλωσία του οικουμενισμου. Αυτή τη βαβυλώνια αιχμαλωσία την είχε διατυπώσει ο Ράνσιμαν για την Τουρκοκρατία. Εγώ λέω πως χειρότερη αιχμαλωσία είναι ο οικουμενισμός. Είναι χειρότερη η τωρινή αιχμαλωσία.
Τότε ήταν ακούσια στους Τούρκους. Τώρα είναι εκούσια στον Οικουμενισμό. Τότε σε κίνδυνο υλικά προσωρινά αγαθά. Τώρα είναι η σωτηρία σε κίνδυνο, αφού στην αίρεση του οικουμενισμού κανείς δεν σώζεται.
Ήμουν μαθητής οικουμενιστών και έγινα μαθητής και ακόλουθος των Αγίων Πατέρων και του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς. Και καυχώμαι γι’ αυτό. Αντίθετα οι μαθηταί του αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς είναι τώρα μαθηταί και ακόλουθοι των οικουμενιστών, αιχμάλωτοι του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της βαβυλώνιας αιχμαλωσίας του οικουμενισμού».
