Ξεκινήσαμε τις πρώτες επαφές με τους ανθρώπους εδώ. Ιδιαιτέρως φιλικοί όλοι τους. Σέβονται τους Κληρικούς και συμπεριφέρονται ευγενικά σ’ όλους μας.

Ακούνε για την «Ορθόδοξη Επισκοπή» που ιδρύθηκε στη χώρα τους και ζητούν να μάθουν περισσότερα.

Το λεπτό σημείο όπου πρέπει να εργασθούμε πολύ για να γίνει κατανοητό είναι το «Ορθοδοξία». Εκατοντάδες είναι οι αιρέσεις και οι «Εκκλησίες-Επιχειρήσεις» οι οποίες δραστηριοποιούνται στη φιλόξενη και ταχύτατα αναπτυσσόμενη αυτή χώρα, που γειτνιάζει με τη Νότιο Αφρική (λίγες ώρες οδικώς από την Πρετόρια).

Ξεκινήσαμε τις πρώτες επισκέψεις σε προάστια της γραφικής και βουτηγμένης στο πράσινο Πρωτεύουσας του Καμπερόν, όπου συναντήσαμε ανθρώπους με αξιοπρέπεια και καλλιέργεια, οι οποίοι έχουν ανάγκη στηρίξεως, ψυχολογικής, πνευματικής και υλικής.

Συνοικίες ολόκληρες με μικρά παιδιά, (οι περισσότεροι φορείς του AIDS), ιδίως στην περιοχή Ramotswa, δίπλα στο ποτάμι του Notwani, η Kυρία Ksosi Mosadi (Aρχηγός της Φυλής, κάτι σαν Περιφερειάρχης), επικεφαλής μιας μεγάλης Ομάδος νέων παιδιών, περίπου 100, ανέργων, χωρίς γονείς, χωρίς τίποτε στον κόσμο αυτό, βγαίνουν για να εργασθούν την ημέρα οπουδήποτε και το βράδυ αποσύρονται για να κοιμηθούν στον οικισμό όπου διαμένουν, τις περισσότερες φορές χωρίς φαγητό !

Ήταν φιλική η επίσκεψή μας και κατά την τηλεφωνική μου επικοινωνία με την Υπεύθυνη κυρία, της είπα : «Είμαι ο Ορθόδοξος Επίσκοπος της Μποτσουάνας, και έμαθα για σας και την προσπάθειά σας. Μπορώ να έλθω να σας δώ?».

Την άλλη μέρα το πρωϊ ήμουν κοντά τους. Λίγα γλυκά, μικρά δώρα, εικονίτσες, σταυρουδάκια και κομποσχοίνια, μικρά χρηματικά ποσά (χαρτζηλίκι) και πίναμε τον καφέ μας δίπλα στο ποτάμι του Notwani. Επέστρεψα προβληματισμένος. Τι μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά αυτά? Κάτι που να «πιάσει τόπο». Ίσως ήταν ένα μήνυμα που μας έδωσε ο Χριστός? Έπρεπε να ξεκινήσουμε αμέσως.

Συζητώντας με μερικούς φίλους και συνεργάτες αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε σε πρώτο στάδιο οργανωμένες συχνές-πυκνές επισκέψεις μας προσφέροντας απαραίτητα είδη τροφής, ρουχισμού και άλλων ειδών που θα μας πρότεινε η Υπεύθυνη του Οικισμού των Παιδιών.

Σε δεύτερο στάδιο συγκροτήσαμε μία Επιτροπή η οποία αποστολή της θα έχει τη μελέτη για τη δημιουργία ενός επαγγελματικού Αρτοποιείου, όπως μας το ζήτησε επισταμένως η Κυρία Kgosi Mosandi, ώστε να καταστούν ικανοί να προσαρμοσθούν στην κοινωνία και να αφομοιωθούν ομαλά, ξεφεύγοντας από τον τρόπο ζωής που μέχρι σήμερα ακολουθούν. Το πρόγραμμα «στάσου στα πόδια σου», «stand on your own two feet», έχει στόχο να οδηγήσει τα παιδιά ώστε να κερδίζουν το ψωμί τους και να εργάζονται, χωρίς να ζητιανεύουν.

Ο Θεός βοηθός ! Ξεκινούμε χωρίς καμία απολύτως υποδομή, χωρίς να έχουμε τίποτε από πλευράς οικονομικής στηρίξεως. Θα δούμε στην πορεία. Ελπίζουμε και προσευχόμασθε.  

Χρειαζόμασθε όμως την οποιαδήποτε οικονομική υποστήριξη διότι ήδη ξεκινήσαμε το «Έργο της Αγάπης για τα Παιδιά με Aids». Μας περιμένουν όπως μας είπε η Υπεύθυνη και ρωτούν για μας πότε θα είναι η επόμενη επίσκεψή μας : «Κυρία πότε θα έλθει πάλι ο Ορθόδοξος Επίσκοπος ?»

Ακόμη και φαγητό σε συσκευασία από τα Φάστ φούτ της πόλεως. Γλυκά, ψωμί και είδη φαγητού από σούπερ μάρκετ τα οποία παραλαμβάνουν οι κυρίες που διακονούν εκεί. Ρούχα και παπούτσια, αλλά και κάθε άλλο απαραίτητο υλικό.

Παράλληλα, επισκεφθήκαμε ιδρύματα όπου συγκεντρώνουν μωρά και νήπια από κακοποιημένους γονείς, νεογέννητα τα οποία συλλέγουν οι νοσηλεύτριες από τις πτωχές συνοικίες της πόλεως (κυρίως από σκουπιδότοπους) και τα φιλοξενούν σε ειδικά νοσηλευτήρια. Επίσης νεογέννητα και μικρά παιδιά φορείς του Aids.

Προσευχηθείτε για μας ! Από την Μποτσουάνα με αγάπη Χριστού.

Επιλέγεις από πριν το συμπέρασμα στο οποίο θες να φτάσεις (π.χ. ότι η Εκκλησία ήθελε τους Τούρκους και μόνο εμπόδια πρόβαλε στον αγώνα για απελευθέρωση). Αγνοείς επιδεικτικά τις πηγές και τις μαρτυρίες, ειδικά όταν αυτές δεν σε βολεύουν.

Κατασκευάζεις επιχειρήματα και συλλογισμούς που θα ζήλευε και ο πλέον ευφάνταστος μυθιστοριογράφος. Και έτοιμη… η θεωρία της συνωμοσίας!!! Γι᾿ αυτό από φέτος μεγαλύτερη αξία έχουν οι σεναριογράφοι παρά οι ιστορικοί. 

Με αφορμή αυτή την επέτειο της 25ης Μαρτίου έμαθα πολλά. Δεν ξέρω για σένα, πάντως η δική μου συγκομιδή ήταν η εξής: 

- Οι αυτόκλητοι σωτήρες μας από τους «μύθους» που μας περιτριγυρίζουν, ερμηνεύουν τους πίνακες ζωγραφικής ως κατά γράμμα ιστορικά ντοκουμέντα για να πουν σε αυτούς που δεν το κάνουν ότι οδηγείσαι σε λανθασμένα συμπεράσματα με αυτή την τακτική. Πάνω εκεί χτίζονται οι καλύτερες ιστορίες «απομύθευσης». 

- Έμαθα ότι το κρυφό σχολειό δεν υπήρχε, γιατί… απλούστατα υπάρχει σχετικός πίνακας με το θέμα του. Άρα είναι μύθος. Μάλλον ποτέ δεν έγιναν η έξοδος του Μεσολογγίου και η σφαγή της Χίου, αφού υπάρχουν σχετικοί πίνακες. 

- Το κρυφό σχολείο δεν υπήρχε, γιατί δεν είχε λόγο ύπαρξης σε μια τόσο φωτισμένη, ανεκτική και προοδευτική κοινωνία. Στα σχολεία του Σουλτάνου διδασκόταν ελεύθερα η ελληνική ιστορία με έμφαση στη Βυζαντινή περίοδο.

Μάλιστα, ο Οθωμανός δάσκαλος μάθαινε τους μαθητές του τραγούδια και θρήνους για την άλωση της Πόλης και το θρύλο του μαρμαρωμένου Βασιλιά. Γενικά, το επίσημο σχολείο καλλιεργούσε στους μαθητές το «ποθούμενο» και τον πόθο για τη λευτεριά. 

- Ιδιαίτερη βαρύτητα δινόταν στη θρησκευτική παιδεία. Βασική ύλη ήταν ότι ο Χριστός ήταν ο Ενσαρκωμένος Θεός, ότι θυσιάστηκε πάνω στο σταυρό για τις αμαρτίες των ανθρώπων και ότι αναστήθηκε.

Οι αίθουσες ήταν γεμάτες από εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το γεγονός ότι το Κοράνι δεν δέχεται τα παραπάνω (κι άλλα πολλά) ούτε για αστείο, δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει. 

- Η Εκκλησία σύσσωμη όλα αυτά τα χρόνια της σκλαβιάς συνεργαζόταν με τον κατακτητή και έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να αποτύχει η Επανάσταση.

Ενδεικτική είναι η αναφορά από όλους του ονόματος του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ για να μην αναφερθούν σε εκατοντάδες άλλους και κουράσουν. Για τον απαγχονισμό του Πατριάρχη έχουν προταθεί δεκάδες ακόμη σύγχρονες ερμηνείες για να μην πλήττουμε με τις μαρτυρίες συγχρόνων του. 

- Πληροφορίες που αναφέρονται σε εκατοντάδες άλλους ρασοφόρους που έδωσαν τη ζωή τους για τον αγώνα δεν αξιολογούνται. Ίσως πίσω από τις γραπτές πηγές και μαρτυρίες που τους αναφέρουν, να βρίσκονται οργανωμένα συμφέροντα και δολοπλοκίες.

Ίσως πάλι, για σκοτεινούς και ανομολόγητους λόγους, να θέλουν να κρατήσουν στο σκοτάδι τις γενιές που θα έρθουν (εμάς δηλαδή…). 

- Όσοι είχαν σκεπτικισμό σχετικά με το Διαφωτισμό, ιδεολογικές και θεολογικές διαφορές με τους άλλους και γενικά έκλιναν προς τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης ήταν ταυτόχρονα και φιλότουρκοι, εχθροί της Επανάστασης και πράκτορες του κατακτητή. Γενικά, η πίστη στο Χριστό δεν διαδραμάτισε κανένα ρόλο.

Η φράση του Κολοκοτρώνη «είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος» λέχθηκε εξαιτίας γενναίας δωροδοκίας του από τα σκοτεινά εκκλησιαστικά συμφέροντα για να αυξήσει την αμύθητη προσωπική του περιουσία από τη συμμετοχή του στον Αγώνα με αποτέλεσμα να πεθάνει …πάμφτωχος. 

- Η 25η Μαρτίου επιλέχθηκε ως ημέρα έναρξης της επανάστασης από την Εκκλησία για να ταυτιστεί από τον αμαθή λαό με την εορτή του Ευαγγελισμού και για να καπηλευτεί η Εκκλησία τον αγώνα για τον οποίο δεν μάτωσε καθόλου.

Μάλιστα, συνεργάστηκε με τον Βαυαρό Όθωνα, ο οποίος το 1838 επίσημα ανακήρυξε την ημέρα αυτή εθνική επέτειο, ως απόδειξη της καλής σχέσης του με την Εκκλησία διαλύοντας παραπάνω από τα μισά μοναστήρια (τα οποία σεβάστηκαν οι Τούρκοι) και κάνοντας ανηλεή πόλεμο εναντίον της ορθόδοξης πίστης. 

- Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Καληνύχτα τώρα… 

Υ.Γ. Έμαθα να εφαρμόζω τη μέθοδο στοχοποίησης ορισμένων προσώπων, αμαύρωσης συλλήβδην του χώρου από τον οποίο προέρχονται και πρόταξης της ιδεολογίας που θέλω να υπηρετήσω έναντι των πηγών.

Λέω να την εφαρμόσω σε γεγονότα του νεότερου ελληνικού βίου, αλλά και στη σύγχρονη πολιτικοκοινωνική πραγματικότητα. Τι συμπεράσματα λες να βγάλω;

Τα μοναστήρια σε όλη την πρώην Οθωμανική αυτοκρατορία και ιδίως στο Άγιον Όρος έδωσαν όχι μόνο το πρότυπο της κοινοτικής και κοινοβιακής παράδοσης του Γένους αλλά έγιναν και κάστρα ελευθερίας.

Και, παρά τον διωγμό που υπέστησαν από το αρχικά βαυαροκρατούμενο και πάντα δυτικοτραφές νεότερο ελληνικό Κράτος, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην στήριξη του.

Κάποιες κυβερνήσεις στο πρόσφατο παρελθόν προσπάθησαν κάτι να κάνουν, χωρίς βέβαια να κατανοούν απόλυτα την τεράστια πνευματική σημασία του Αγίου Όρους, το  οποίο διασώζει το βίωμα της αληθείας των πατέρων της ερήμου, η ότι αποτελεί μεν μέρος της ελληνικής επικράτειας άλλα είναι αυτοδιοίκητο γιατί πνευματικά ανήκει σε όλη την Ορθοδοξία.

Ήδη η παρούσα κυβέρνηση με την πολιτική που εγκαινίασε με την υπόθεση της Μονής Βατοπαιδίου μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω.

Τι έκανε η Μονή Βατοπαιδίου; Διεκδίκησε την περιουσία που θεωρούσε ότι είναι δική της. Αν δεν το έκανε θα ήταν ηθικά υπόλογη έναντι της Ορθοδοξίας στην οποία η περιουσία αυτή ανήκει, αλλά και έναντι του νόμου για παράβαση του καθήκοντος προστασίας  περιουσίας του ΝΠΔΔ που αποτελεί η Μονή. Το Δημόσιο πρότεινε και έκανε τις ανταλλαγές.

Μόλις πρόεκυψε πρόβλημα, η Μονή Βατοπαιδίου προσφέρθηκε να επιστρέψει όλα τα ανταλλαγέντα ακίνητα και να πάει στα δικαστήρια για την Βιστωνίδα. Σε απάντηση, η κυβέρνηση αρνήθηκε να αποκαταστήσει την «ζημία του Δημοσίου» (ζημιώνοντας έτσι το Δημόσιο, αν πράγματι υπήρχε ζημία από τις ανταλλαγές) και κατάφυγε σε παρανομίες (αφαίρεση της κατοχής της Βιστωνίδας κατά παράβαση της προβλεπόμενης νόμιμης διοικητικής διαδικασίας, μοναδική στα δικαστικά χρονικά έκδοση απόφασης της παλαιάς δίκης που ματαιώθηκε αντί της έναρξης νέας δίκης) και ποινικές διώξεις που αργά η γρήγορα θα καταρριφθούν από τα δικαστήρια!

Η σκευωρία κατά της Μόνης Βατοπαιδίου και του Αγίου Όρους έχει πλέον ξεσκεπαστεί.

Η πολιτική  αυτή κατά του Αγίου Όρους συνεχίζεται τώρα στα πλαίσια της μνημονιακής πολιτικής με την παρεμπόδιση της αξιοποίησης η διεκδίκησης της περιουσίας του Αγίου Όρους, άλλα και με την προσπάθεια κατάργησης των φορολογικών προνομίων που παρεχώρησαν στο Άγιον Όρος ευσεβείς Ρωμαίοι βασιλείς και σεβάσθηκαν παλαιοί και νεότεροι κατακτητές αλλά, λίγο η πολύ, και το ελληνικό Κράτος από την σύσταση του.

Η πολιτική αυτή ασκείται από την παρούσα κυβέρνηση κυρίως με βάση το επιχείρημα της ισότητας όλων απέναντι στο νόμο, ιδίως σε σχέση με τις φορολογικές υποχρεώσεις και σε μια κρίσιμη στιγμή για την χώρα.

Το επιχείρημα αυτό είναι απατηλό και ανιστόρητο. Ένας θεσμός, όπως το Άγιον Όρος, που ανήκει στην Ορθοδοξία, που η περιουσία του προέρχεται από την Ορθοδοξία έχει υποχρέωση να καταβάλει τους φόρους που οφείλουν να καταβάλουν οι Έλληνες πολίτες; Kαλούμε δηλαδή την Ρωσία, την Σερβία, την Ρουμανία και την Βουλγαρία και τον υπόλοιπο ορθόδοξο κόσμο να μας συντρέξουν θέλοντας και μη;

Στο βαθμό που το Άγιον Όρος είναι ελληνικό, δηλαδή ρωμαίικο, καλούμε το Άγιον Όρος να συντρέξει, θέλοντας και μη, και ανεξάρτητα αν αυτό παραβιάζει το αυτοδιοίκητο πατροπαράδοτο καθεστώς, ένα Κράτος που όχι μόνο αποστασιοποιείται από, και διώκει, την Ορθοδοξία, αλλά και μαστίζεται από την αναποτελεσματικότητα και την διαφθορά;

Και μπορεί το Δημόσιο να κάνει χρήση αυτών των οικονομικών μέσων για να διακονήσει το λαό αποτελεσματικότερα από το Άγιον Όρος;

Αυτό το τελευταίο κάνει σαφές ότι η πολιτική φορολόγησης του Αγίου Όρους αποτελεί κακή πολιτική. Είναι κοινά γνωστό ότι το Άγιον Όρος έχει χρηστή διοίκηση υπέρ της Ορθοδοξίας, ενώ το ελληνικό Κράτος  μαστίζεται ακόμη από την κακοδιοίκηση και διαφθορά.

Επί πλέον, τώρα με το μνημόνιο, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και διεθνείς συνθήκες, η κυβέρνηση έχει παραχωρήσει σε ξένους μέρος των αρμοδιοτήτων της.

Εδώ έγκειται και ένα άλλο βασικό πρόβλημα με την πολιτική που ακολουθείται έναντι του Άγιου Όρους. Η πολιτική αυτή δεν είναι μόνο κακή, άδικη και αναποτελεσματική. Είναι και παράνομη.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η προσπάθεια κατάργησης των φορολογικών προνομίων του Αγίου Όρους οδηγεί ουσιαστικά στην δήμευση περιουσίας που είναι  αναπαλλοτρίωτη κατά το άρθρο 181 του Καταστατικού Χάρτη του Αγίου Όρους, το οποίο κατοχυρώνεται από το άρθρο 105 παρ. 2 εδ. 1 του Συντάγματος.

Αλλά, και αν δεν ήταν δήμευση αναπαλλοτρίωτης περιουσίας η κατάργηση των φορολογικών προνομίων του Αγίου Όρους,  είναι πάλι καταστρατήγηση του Συντάγματος και των διεθνών συνθηκών αφού αφαιρει από το Άγιον  Όρος την δυνατότητα να συνεχίσει το πατροπαράδοτο καθεστώς, παραδείγματος χάριν, της κοινοβιακής συμβίωσης, της φιλοξενίας και της φιλανθρωπίας, και έτσι οδηγεί στην κατάλυση αυτού του πατροπαράδοτου καθεστώτος.

Ουσιαστικά δηλαδή, η Κυβέρνηση, της οποίας η πολιτική στερείται δημοκρατικής νομιμοποίησης, αφού είναι αντίθετη με την πολιτική για την οποία εξελέγη, και καταλύει με το μνημόνιο το Σύνταγμα και μια σειρά από διεθνείς συνθήκες, προσπαθεί να εφαρμόσει αυτήν την ίδια παράνομη πολιτική και στο Άγιον Όρος.

Σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος το οποίο προβλέπει ότι η «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία», έχουμε όλοι ως πολίτες δικαίωμα και υποχρέωση να υπερασπιστούμε την συνταγματική νομιμότητα την οποία η μνημονιακή πολιτική καταλύει.

Ως Ορθόδοξοι έχουμε υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα, στην Ορθοδοξία και στην ανθρωπότητα να υπερασπιστούμε το πατροπαράδοτο αυτοδιοίκητο καθεστώς του Αγίου Όρους. Το  βίωμα της αληθείας των πατέρων της ερήμου το οποίο διασώζει το Άγιον Όρος με αυτό το καθεστώς είναι η μόνη ελπίδα τόσο της πατρίδας μας όσο και της ανθρωπότητας.

Εν όψει όλων αυτών, δεν έχω να πω τίποτα για την πολιτική της κυβέρνησης άλλο από το ότι είναι κακή, άδικη, αναποτελεσματική, αντιδημοκρατική και παράνομη.

Ας μου επιτραπεί όμως, με πολύ σεβασμό και αγάπη για το Άγιον Όρος, να εκφράσω την ταπεινή γνώμη ότι η έκκληση στον πρωθυπουργό μιας  κυβέρνησης, την οποία έγκυροι συνταγματολόγοι προσκείμενοι στο κυβερνών κόμμα, όπως ο Γιώργος Κασιμάτης, έχουν αποκαλέσει de facto, δηλ. πραξικοπηματική, δεν αποτελεί λύση.

Απαιτείται άμεση προσφυγή στα ελληνικά και διεθνή δικαστήρια.

Απαιτείται επίσης έκκληση, πριν είναι πολύ αργά, προς το σεπτό κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που έχει την πνευματική (αλλά όχι και την διοικητική) εποπτεία του Αγίου Όρους, αλλά και σε εκείνες τις ορθόδοξες δυνάμεις που έχουν μερίδιο στην πνευματική  παράδοση και έχουν συμβάλλει στην περιουσία του Αγίου Όρους.

Εκεί στην Κωνσταντίνου Πόλη, που πάντα βασιλεύει στις καρδιές μας. Εκεί κοντά στην Αγιά Σοφιά, στο κέντρο του Γένους μας πάνω στην γη.

Εκεί κοντά στην Μονή της Χώρας, όπου ο Κύριος απεικονίζεται ως η Χώρα των Ζώντων, η πραγματική χώρα του Γένους μας, και η Παναγία ως η Χώρα του Αχωρήτου.

Εκεί στο Πατριαρχείο, στο Μέγα Μοναστήρι, όπου η κύρια πύλη παραμένει κλειστή ως αιώνια υπενθύμιση της θυσίας του Πατριάρχη.

Εκεί στο Φανάρι, στον φάρο του Γένους μας, όπου η ζωή υπερβαίνει τον χαλασμό, το φως παραμερίζει το σκοτάδι, η χαρά μεταμορφώνει την λύπη, ενώ ήταν μόλις η δεύτερη Κυριακή των νηστειών, είχαμε αναστάσιμη χαρά.

Ένας νέος Μητροπολίτης Προύσης χειροτονήθηκε, αφού, όπως ο ίδιος με περισσή παρρησία ομολόγησε, πέρασε με επιτυχία όλα τα στάδια της εκπαίδευσης στην Σχολή που αποτελεί το Πατριαρχείο.

Τα τελευταία χρόνια, υπηρέτησε σαν Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, έγινε σε όλους αγαπητός και μόλις πριν λίγους μήνες εξελέγη επάξια αναπληρωτής καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Και έτσι μια νέα ελπίδα γεννιέται για το μέλλον του Πατριαρχείου, του σεπτού Κέντρου της Ορθοδοξίας. Όντας λόγιος αλλά και φιλομόναχος, ο νέος Μητροπολίτης Προύσης είναι Ελπιδοφόρος όνομα και πράγμα, και όχι μόνο για την ξεριζωμένη Ρωμιοσύνη από την Προύσα, την Τρίγλια, τα Μουδανιά και τις άλλες πόλεις και τα χωριά της Βιθυνίας.

Εκπροσωπεί την Ορθοδοξία και την Ρωμιοσύνη που αναγεννιέται από την τέφρα της η, όπως είπε ο Πατριάρχης, αναφερόμενος στον μακαριστό πρώην Χαλκηδόνος Μελίτωνα, «εξάγει εκ των χειρίστων δεδομένων το άριστον δυνατόν». Εκφράζει την συνέχεια, το μέλλον. «Η Ρωμανία κι’ αν επέρασεν ανθεί και φέρει κι’ άλλο».

Έτσι, δίκαια το πολυπληθές εκκλησίασμα κυριολεκτικά βροντοφώναξε με μια φωνή το «Άξιος» και εναπόθεσε έτσι μια ελπίδα και μια ευθύνη στους άξιους ώμους του Θεοφιλέστατου νέου Μητροπολίτη Προύσης.

Ελπίδα και ευθύνη να κάνει πρώτα από όλα αυτό που ο Κύριος ζήτησε από τον Κορυφαίο Πέτρο κατά την λεγομένη αποκατάσταση του στο τελευταίο κεφάλαιο του κατά Ιωάννη Ευαγγελίου. «Πέτρο, με αγαπάς; Κύριε, γνωρίζεις ότι Σε αγαπώ. Ποίμαινε τα πρόβατα μου».

Όπως παρατηρεί ο μακαριστός πρώην Σάρδεων Μάξιμος «ο Οικουμενικός Θρόνος απέβλεψε προς τα πρεσβεία αυτού … απλώς ως πρεσβεία της μάλλον ταπεινής διακονίας, εν πνεύματα αγάπης, ειρήνης και αμοιβαίου σεβασμού».

Συνεχιστής μιας τέτοιας παράδοσης διακονίας, πρώτα από όλα, ο νέος Μητροπολίτης Προύσης θα διακονήσει, ποιμάνει και αναπαύσει στο πετραχήλι του το σκορπισμένο στον κόσμο ποίμνιο του.

Έπειτα, θα υπηρετήσει το Πατριαρχείο σε επιτροπές, διαλόγους και όπου αλλού του ζητήσει ο Πατριάρχης, με αγάπη αλλά και χωρίς εκπτώσεις στην αλήθεια, αφού χωρίς αλήθεια αγάπη δεν υπάρχει.

Έχει για αυτό την ευχή του Πατριάρχη και της Συνόδου. Έχει τις ευχές των μακαριστών αγίων μοναστών του Ολύμπου της Βιθυνίας αλλά και των διαδόχων τους στο Άγιον Όρος.

Έχει τις ευχές του σκορπισμένου στον κόσμο πληρώματος της Μητροπόλεως Προύσης αλλά και της οικουμενικής Ορθοδοξίας και της Ρωμιοσύνης.

ΑΞΙΟΣ!