Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης

---

Τρεις στρατηγικές κινήσεις για την αντιμετώπιση του μεγάλου προβλήματος ρευστότητας που αντιμετωπίζουν τα ταμεία της Ιεράς Συνόδου θα τεθούν υπό έγκριση, σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, στη Διαρκή Ιερά Σύνοδο που θα συνεδριάσει τον Σεπτέμβριο με τη νέα σύνθεσή της.

Τα ταμειακά διαθέσιμα της Κεντρικής Υπηρεσίας των Οικονομικών της Εκκλησίας εξαντλούνται ημέρα με την ημέρα και οι άνθρωποι της Ιεράς Συνόδου αναζητούν τρόπους για να πάρουν μία οικονομική ανάσα.

Οι λάθος χειρισμοί που έγιναν από την προηγούμενη διοίκηση των οικονομικών της Εκκλησίας και η αδυναμία μίσθωσης ακινήτων εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχει προκαλέσει την κατάρρευση των εσόδων της Εκκλησίας τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο μητροπόλεων.

Αυτό θα έχει, λένε άνθρωποι της Ιεράς Συνόδου, άμεσο αντίκτυπο σε όλη τη γενικότερη πορεία της Εκκλησίας της Ελλάδος, κυρίως στον τομέα της κοινωνικής προσφοράς.

Γι’ αυτό οι συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου, σε συνεργασία με αρχιερείς που ζητήθηκε γνώμη τους, έχουν σχεδόν καταλήξει στις παρακάτω τρεις στρατηγικές κινήσεις που θα πρέπει να γίνουν πράξη από τις αρχές Οκτωβρίου για να υπάρξει βελτίωση των οικονομικών της Εκκλησίας σε κεντρικό επίπεδο:

1)  Στη μείωση ακόμη και στο 60% των ενοικίων σε σύγκριση με το 2009 για τα ακίνητα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που βρίσκονται στην ιδιοκτησία της ΕΚΥΟ και παραμένουν επί διετία ανεκμετάλλευτα.

Το κακό, υποστηρίζουν μητροπολίτες, είναι πως τα συγκεκριμένα ακίνητα όχι μόνο δεν προσφέρουν έσοδα στα ταμεία της Εκκλησίας, αλλά την επιβαρύνουν κιόλας με τα έξοδα συντήρησής τους σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο.

Παράγοντες της κτηματομεσιτικής αγοράς εισηγήθηκαν στα στελέχη της ΕΚΥΟ να προσαρμοστούν στη νέα «ελληνική πραγματικότητα» και να αντιληφθούν πως δεν είναι δυνατόν να ενοικιάζονται πια διαμερίσματα στα Πατήσια με τιμές… Φιλοθέης!

Μητροπολίτες που θα συμμετέχουν στην νέα Διαρκή Ιερά Σύνοδο βρίσκονται σε αναζήτηση συγκεκριμένων προσώπων με οικονομικές γνώσεις για να ενισχύσουν τη διοίκηση της ΕΚΥΟ που έχει επιδείξει τον τελευταίο καιρό χαρακτηριστική αδυναμία στην εκμετάλλευση των ακινήτων της και επιμένει στη λογική των ακριβών μισθωμάτων σε μία αγορά που βουλιάζει.

Χαρακτηριστική είναι η φράση έμπειρου κτηματομεσίτη ότι «η Εκκλησία προσφέρει διαμερίσματα και χώρους προς ενοικίαση ή πώληση που δεν ακολουθούν τον κανόνα value for money που είναι πια ο χρυσός κανόνας στην προβληματική ελληνική αγορά ακινήτων».

2) Στην ήπια αναδιαμόρφωση ή κατ’ άλλους, σε έναν καθολικό επανασχεδιασμό (reprofiling) του χαρτοφυλακίου των δανείων της Εκκλησίας.

Αυτό θα μπορούσε να περιλαμβάνει, εκτιμούν άνθρωποι της τραπεζικής αγοράς, είτε  μία «σκληρή» επαναδιαπραγμάτευση των δανείων που έχει λάβει η Εκκλησία της Ελλάδος από τις ελληνικές τράπεζες, ώστε να αποσπάσει καλύτερους όρους (επιμήκυνση, πιο προνομιακό επιτόκιο κ.ά.) ή η κάλυψη αυτών των δανειακών αναγκών από τράπεζες του εξωτερικού με την παραχώρηση των ανάλογων εγγυήσεων από την πλευρά της Εκκλησίας.

Η παραπάνω κίνηση κρίνεται αναγκαία αφού συγκεκριμένα δάνεια που έχει λάβει η ΕΚΥΟ πολύ σύντομα θα καταστούν ληξιπρόθεσμα.

3) Στην άντληση κεφαλαίων από εγχώριους επενδυτές και funds του εξωτερικού. Μητροπολίτες θεωρούν πως αυτός είναι και ο δυσκολότερος στόχος και ο πιο μακροπρόθεσμος.

Μπορεί όμως να αποδώσει και τα μεγαλύτερα οφέλη για την Εκκλησία και να την βγάλει από τα σημερινά της αδιέξοδα.

Επενδυτές έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να συνεργαστούν με την Εκκλησία στους τομείς της ενέργειας και του τουρισμού προσφέροντας σημαντικά χρηματικά ποσά για πολυετείς μισθώσεις ακινήτων που θα μπορούσαν να δώσουν μία «ανάσα» στα άδεια ταμεία της Εκκλησίας.

Άρθρο του Ιωάννη Ν. Γρηγοριάδη* - Δεν είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που δηλώσεις ιθυνόντων της τουρκικής κυβερνήσεως και διοικήσεως δημιουργούν ελπίδες για το άνοιγμα της κλειστής από τσ 1971 Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Ωστόσο, ο χρονισμός και το ποιοτικό περιεχόμενο των δηλώσεων του προέδρου της Διευθύνσεως Θρησκευτικών Υποθέσεων Μεχμέτ Γκιορμέζ και του αντιπροέδρου του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Αναπτύξεως και τέως υπουργού Χουσε'ίν Τσελίκ δικαιολογούν μεγαλύτερη αισιοδοξία.

Στο περιθώριο της επίσημης επισκέψεώς του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ο κ. Γκιορμέζ δήλωσε ότι δεν ταιριάζει στο μέγεθος της Τουρκίας οποιαδήποτε θρησκευτική κοινότητα να έχει την ανάγκη άλλων χωρών για να εκπαιδεύσει τους ιερωμένους της . Ο κ. Τσελίκ δήλωσε δε ότι τα κλείσιμο της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης το 1971 ήταν λάθος και το μη άνοιγμα της άλλο ένα λάθος.

Εντυπωσιακή υπήρξε και η καταδίκη της αρχής της αμοιβαιότητος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας αναφορικά με την προστασία των μειονοτικών δικαιωμάτων στις δύο χώρες, Η επίκληση της αρχής της αμοι βαιότητος υπήρξε μέγγενη για τα μειονοτικό δικαιώματα σε Ελλάδα και Τουρκία.

Οποιαδήποτε πρωτοβουλία για το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης και την άρση άλλων διακρίσεων εναντίον του Πατριαρχείου και της ελληνικός μειονότητος συνοδευόταν από απαίτηση για την ταυτόχρονη άρση των διακρίσεων εναντίον της μειονότητος στη δυτική Θράκη. Το αποτέλεσμα ήταν η ενεργοποίηση των εθνικιστικών αντανακλαστικών και στις δύο πλευρές και η αποτελμάτωση.

Η επίκληση της αρχής ήταν επίσης ενδεικτική μιας στρεβλής αντιλήψεως περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοκρατικός εννόμου τάξεως. Οι μειονοτικοί πολίτες και οι θεσμοί τους δεν εθεωρούντο ισότιμοι ενώπιον του Συντάγματος, αλλά λογίζονταν ως εντόπιοι αλλοδαποί οι οποίοι δεν απολάμβαναν πλήρη πολιτικά δικαιώματα.

Η αντιμετώπιση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως πέμπτης φάλαγγος και ως εχθρού εντός των τειχών απετέλεσε πυξίδα των πολιτικών της σύγχρονης Τουρκίας. Αυτή εκδηλώθηκε με προσπάθειες εκτουρκισμού (βλ. την υπόθεση του Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου του παπα Ευθύμ), εξαναγκασμού σε εκτοπισμό εκτός Κωνσταντινουπόλεως, αμφισβητήσεως του οικουμενικού χαρακτήρος και του νομικού καθεστώτος, αποστερή σεως περιουσιακών στοιχείων και εκκλησιών.

Η βαθμιαία εγκατάλειψη αυτών των πολιτικών συνδέεται σαφώς με την πρόοδο που έχει σημειωθεί την τελευταία δεκαετία αναφορικό με την εμπέδωση των αρχών του δημοκρατικού κράτους δικαίου και την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Σχετίζεται όμως και με τις διακηρυγμένες φιλοδοξίες της Τουρκίας να διαδραματίσει καίριο ρόλο στον διαπολιτισμικό διάλογο όπως αυτός διαμορφώνεται και στο πλαίσιο της Συμμαχίας των Πολιτισμών, μιας πρωτοβουλίας υπό την αιγίδα ταυ Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Είναι μάλλον οξύμωρο να παρουσιάζεται η Τουρκία ως πρεσβευτής καλής θελήσεως μεταξύ της Δύσεως και του ισλαμικού κόσμου, όταν χριστιανοί, Εβραίοι και μη σουνίτες μου Το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης θα ενίσχυε το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Τουρκίας. σουλμάνοι εξακολουθούν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες δευτέρας κατηγορίας .

Η οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας και η περιφερειακή της αναβάθμιση συμβάλλουν και αυτές με τη σειρά τους στην αύξηση της αυτοπεποιθήσεως και την κατασίγαση εθνικιστικών φοβιών για τον ρόλο των μειονοτήτων και θεσμών όπως το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης είναι επομένως προς το συμφέρον όλων των εμπλεκομένων πλευρών.

Η λειτουργία ενός παγκοσμίου φήμης εκπαιδευτικού ιδρύματος θα έδινε ανάσα στη δημογρα φικώς συρρικνωμένη ελληνική μειονότητα, θα ενίσχυε το κύρος του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Τουρκίας και θα αποτελούσε τεκμήριο των αλλαγών που έχουν συντελεσθεί στη γείτονα την τελευταία δεκαετία. Επειδή όμως ο τουρκικός εθνικισμός έχει πολλά ποδάρια , δεν αποκλείονται νέες παλινωδίες.

 

*Ο κ. Ιωάννης Ν. Γρηγοριάδης είναι επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Μπιλκεντ και επιστημονικός συνεργάτης του ΕΛΙΑΜΕΠ.

«Είναι αμάρτημα όταν κάποιοι Κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μια κομματική παράταξη. Αυτός είναι ο λόγος που το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται», δηλώνει στο BriefingNews o μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλα­σί­ου Ιερόθεος.

Ερωτηθείς αναφορικά με κληρικούς που εμπλέ­κονται σε πολιτικά ζητήματα και γενικότερα στην πολιτική και αν υπάρχουν όρια σε αυτό, ο Ιεράρχης υπογραμμίζει ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού, η πνευματική μητέρα όλων των Χριστιανών και πρέπει να παραμένει ανοικτή για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτου χρώματος, φυλής, κοινωνικής και πολιτικής τάξεως.

Και συμπληρώνει «Αυτό είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας, ότι δεν κλείνεται σε μικρές στενές ομάδες που διακρίνονται από ιδιαίτερη πολιτική και κομματική ιδεολογία. Και όπως κάθε μητέρα δείχνει την αγάπη της προς όλα τα παιδιά της, τα οποία ενδεχομένως ανήκουν σε διάφορα κόμματα, το ίδιο και πολύ περισσότερο πρέπει αυτό να γίνεται από την Εκκλησία

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινούνται οι Κληρικοί, ως Πνευματικοί Πατέρες και ως πνευματικές μητέρες των ανθρώπων, οι οποίοι αναζητούν στοργή, αγάπη, ελευθερία, νόημα ζωής.

Γι’ αυτό είναι αμάρτημα όταν κάποιοι Κληρικοί χωρίζουν τους ανθρώπους ανάλογα με τα κομματικά τους κριτήρια και ταυτίζονται με μια κομματική παράταξη. Αυτός είναι ο λόγος που το κανονικό δίκαιο της Εκκλησίας απαγορεύει στους Κληρικούς να πολιτεύονται.

Βέβαια, πρέπει να κάνουμε μια διάκριση. Άλλο είναι η πολιτική όταν είναι επίθετο και δηλώνει την ζωή της πόλης, και άλλο είναι όταν η πολιτική είναι ουσιαστικό και δηλώνει την κομματική πρακτική.

Μέ την πρώτη έννοια ο Κληρικός κάνει πολιτική, αφού ζή σε μια κοινωνία και συμμετέχει στις εκδηλώσεις της, ασχολείται με το κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο, όχι όμως με την δεύτερη έννοια, δηλαδή δεν πρέπει να κομματίζεται και να υποστηρίζει ανοικτά έναν κομματικό σχηματισμό.

Όταν γίνονται εκλογές ο Κληρικός είναι ελεύθερος να ψηφίζει το κόμμα που νομίζει ότι θα αντιμετωπίσει καλύτερα τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά δεν μπορεί να προπαγανδίζει στους Ενορίτες του το κόμμα που εκείνος έχει επιλέξει.

Μερικά κόμματα προσπαθούν να προσεταιρισθούν τους Κληρικούς και τους ανθρώπους της Εκκλησίας, αλλά οι Κληρικοί δεν πρέπει να υποκύπτουν σε αυτόν τον πειρασμό.

Μέ την ευκαιρία αυτή θέλω να υπογραμμίσω την άποψή μου ότι η Εκκλησία πρέπει να απεμπλακεί από τον σφικτό εναγκα­λισμό με το Κράτος για να αποκτήση την ελευθερία της, να διοική τα του οίκου της, σύμφωνα με το κανονικό δίκαιο.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρειάζεται ένας Καταστατικός Χάρτης που είναι νόμος του Κράτους, ο οποίος θα καθορίζει τόσες λεπτο­μέρειες για την εσωτερική ζωή της Εκκλησίας. Θα αρκούσε ένας νόμος που θα καθόριζε την νομική προσωπικότητα της Εκκλησίας και θα έδινε εξουσιοδότηση να πορεύεται σύμφωνα με τους ιερούς Κανόνας.

Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να υπάρχει ένας νόμος του Κράτους περί Εκκλησιαστικών Δικαστη­ρίων, που ρυθμίζει τόσες λεπτομέρειες, ακόμη και τί θα φορά ο Κληρικός-δικαστής.

Θα αρκούσε ένας νόμος με λίγα άρθρα που θα καθόριζε μερικές βασικές αρχές και θα άφηνε την Εκκλησία να δικάζει τους Κληρικούς της σύμ­φω­να με τους ιερούς Κανόνας, χωρίς να επεμβαίνει το κοσμικό δίκαιο.

Δυστυχώς, η υπάρχουσα κατάσταση σε μερικά σημεία ευνοεί την επικράτηση ενός πολιτειοκρατικού πνεύματος. Πρέπει να τεθεί μια τάξη στα θέματα αυτά, ώστε να μη θεωρείται και εκλαμβάνεται η εσωτερική ζωή της Εκκλησίας ως δέσμια του κρατικού-πολιτικού νόμου.

Πάντως, εάν εμείς οι Κληρικοί βλέπουμε τα πράγματα μέσα από την εκκλησιαστική προοπτική, δεν θα διακατεχόμαστε από ανα­σφά­λειες και δεν θα χωρίζουμε τα κόμματα σε εχθρικά ή φιλικά, όπως και δεν θα εμπλεκόμαστε σε εκλογικά διλήμματα.

Άλλο είναι το έργο της Εκκλησίας και άλλο το έργο της Πολι­τείας και των κομμάτων.

Όταν μια Πολιτεία επιδιώκει και μπορεί να αντιμετωπίσει την φτώχεια και την ανεργία, τότε πρέπει να είναι ευπρόσδεκτη, γιατί φροντίζει για τα συμφέροντα του λαού».

Του Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβροσίου - 17.41

Δεν έχει παρέλθει μεγάλο χρονικό διάστημα από την ημέρα κατά την οποία, από τη θέση αυτή, διαμηνύσαμε προς τους αγαπητούς μας αναγνώστες «Σώστε τα Γηροκομεία μας»! Η ανάρτησή μας αυτή έγινε στις 30 Μαΐου!

Ποιός θα πίστευε, ότι «πριν αλέκτορα φωνήσαι» ο λόγος μας εκείνος θα εύρισκε μια τραγική επαλήθευση; ‘Ηδη άρχισαν τα όργανα!

Στο κείμενο, που ακολουθεί παρακάτω, θα διαπιστώσετε, ότι η οικονομική κρίση πλήττει πια όχι μόνο τα άτομα ή την οικογένεια, αλλά και αυτό το κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, τα εκκλησιαστικά μας Ιδρύματα.

Μπορεί βέβαια κάποια ανεύθυνα πρόσωπα, να είναι έτοιμα ευκαίρως ακαίρως για να προτείνουν πρόχειρες ή εύκολες λύσεις, όπως π.χ. «ας πουλήσει η Εκκλησία την περιουσία της για να συντηρήσει τα Γηροκομεία της», (λύση την οποία δημοσίως μας απηύθυνε προ καιρού ένας συμπολίτης μας Μηχανικός, μόνιμος κατήγορος του Μητροπολίτη του), αλλά τέτοιες -αβασάνιστες- προτάσεις δεν λύνουν το πρόβλημα!

Διότι πρώτον μεν ποιος αγοράζει σήμερα ακίνητα;

Δεύτερον, τέτοιες προτάσεις δεν λύνουν το πρόβλημα άμεσα, «εδώ και τώρα», διότι από τη φύση τους είναι χρονοβόρες! Θέλουν εγκρίσεις και παρα-εγκρίσεις (είτε εκ μέρους της Ιεράς Συνόδου, είτε της Περιφέρειας, είτε των Υπουργείων), θέλουν επίσης δημοπρασίες και άλλες διατυπώσεις του Νόμου, άνευ των οποίων δεν μπορούμε να εκποιήσουμε την εκκλησιαστική περιουσία.

Και αν μεν ο κάθε κύριος Μηχανικός μας έλεγε: «Σεβασμιώτατε, πάρτε από εμέ μια μικρή συνδρομή, π.χ. των 100 €, διότι τόσα μπορώ, αλλά φροντίστε, αν μπορείτε, να πουλήσετε κάτι, για να μη κλείσουν τα Γηροκομεία μας, τα οποία τόσες υπηρεσίες προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο» μια τέτοια πρόταση, σοφή ή άσοφη, θα προερχόταν από μια αγαθή προαίρεση της καρδιάς του!

Δυστυχώς όμως μερικοί «φίλοι-φίδια» τότε ακριβώς έρχονται να σε πλήξουν, όταν δηλ. σε  βρίσκουν σε κατάσταση αδυναμίας!

Ας χαίρωνται λοιπόν οι τέτοιοι "φίλοι" μας την κακία τους και ας βράζουν στο ζουμί τους!

Εμείς με αγάπη θα τους απαντήσουμε, χρησιμοποιώντας μια παληά παροιμία, που λέγει: «στο ζητιάνο τσουρούλια (δηλ. ξεροκόμματα από ψωμί) δόστου, πόρτες μη του δείχνεις».

Έπειτα από αυτή την παρέκβαση ας ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας. Η οικονομική κρίση οδηγεί δυστυχώς κάποιος Μητροπόλεις να κλείσουν κατ’ ανάγκην εκκλησιαστικά φιλανθρωπικά Ιδρύματα, για τη δημιουργία των οποίων τόσους κόπους και τόσες κακουχίες έχουν υποστή οι κατά τόπους μερικοί τουλάχιστον Μητροπολίτες, ιδιαιτέρως μάλιστα όσοι διαποιμαίνουν μικρές και φτωχές  Μητροπόλεις, όπως είναι και η δική μας.

Έχουμε το Αίγιο, μια πόλη των είκοσι πέντε έως τριάντα χιλιάδων (25.000-30.000) κατοίκων και εκατόν πενήντα ενορίες σε ορεινά χωριά με ελάχιστους πιστούς, προβληματικές και μη βιώσιμες κατά το πλείστον!

Αντιθέτως μία η ενορία μεγάλης πόλεως αριθμεί κάποιες χιλιάδες ενοριτών, όπως  π.χ. του ιερού Ναού «Προφήτης Ηλίας» Παγκρατίου στην Αθήνα, η οποία αριθμεί εκατόν πενήντα χιλιάδες (150.000) ενορίτες ή όπως η ενορία του Αγίου Παντελεήμονος της οδού Αχαρνών, από την οποία –για να μη ξεχνάμε- προήρχετο ο πάλαι ποτέ και για ένα μόνο φεγγάρι διατελέσας Βοηθός μας Επίσκοπος Κερνίτσης κ Προκόπιος!

Δεν μπόρεσε να προσαρμοσθή κοντά μας, δηλ. σε μια φτωχή Μητρόπολη, όπως η δική μας με τα πολλά χωριά και τις σχετικές ζαλάδες, αλλά -έξυπνα (;) φερόμενος- απαρνήθηκε εμάς τα φτωχαδάκια για να μετατεθεί σε μια πλούσια Μητρόπολη του λεκανοπεδίου Αττικής, στη Μητρόπολη Νικαίας και Κερατσινίου!

Οι πρώτες, λοιπόν, θλιβερές ειδήσεις άρχισαν τώρα να πληγώνουν την καρδιά μας.

Στο Γηροκομείο Αθηνών, ένα ιστορικό Κληροδότημα των Αθηνών, πασίγνωστο για την ιστορία του, τη μεγάλη προσφορά του στην κοινωνία, αλλά συγχρόνως και για την μεγάλη ακίνητη περιουσία του, άρχισε να διώχνει τους Γέροντες και τις Γερόντισσες-τροφίμους του! 

Το επίσης παληό καί πασίγνωστο Ίδρυμα των Αθηνων με τήν ονομασία Άσυλον Άνιάτων και αυτό πνέει τα λοίσθια!

Από τις ειδήσεις των εφημερίδων πληροφορούμεθα, ότι "χωρίς φαγητό και φάρμακα έχουν αρχίσει πλέον να μένουν ανήμποροι ασθενείς, αφού κρατικός μηχανισμός αδυνατεί να πληρώσει τα αναγκαία. Από τη μία, 260 ηλικιωμένοι ασθενείς του Ασύλου Ανιάτων μένουν στον «αέρα» χωρίς σίτιση και φάρμακα, καθώς οι προμηθευτές αρνούνται την πίστωση, λόγω των υπέρογκων χρεών του ΕΟΠΥΥ......".

Η Ιερά Μητρόπολις Σάμου έκλεισε ήδη το Γηροκομείο της στην Ικαρία παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, τις οποίες κατέβαλε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σάμου κ. Ευσέβιος, στον οποίο από τη θέση αυτή εκφράζουμε την συμπάθειά μας!

Αλλά και μια άλλη μεγάλη και ιστορική Μητρόπολη, με μεγάλη ανάπτυξη του φιλανθρωπικού έργου της, η Ιερά Μητρόπολις Ηλείας, έκλεισε ήδη ένα Γηροκομείο της στο Πελόπιο, ετοιμάζεται δε να κλείσει τώρα και ένα δεύτερο στη Γαστούνη Ηλείας!  Εκφράζουμε επίσης την αμέριστη συμπάθειά μας στο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ηλείας κ. Γερμανό!

Έπειτα από τα παραπάνω το αγωνιώδες ερώτημα, το οποίο προβάλλει ενώπιόν μας,  είναι: ποιό λοιπόν θα είναι το επόμενο εκκλησιαστικό Γηροκομείο, που θα ανακοινώσει, ότι σταματάει τη λειτουργία του; 

Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά! Ο Θεός ας μας λυπηθεί!