Η εντιμοτάτη κυρία Μαρία Ρεπούση, Βουλευτής της ΔΗΜΑΡ στην Α  Περιφέρεια Πειραιώς, εκπροσωπούσα 1629 ψηφοφόρους επί συνόλου 120.000 του εκλογικού σώματος, υπέβαλε πρόταση στο Κοινοβούλιο για την κατάργηση του εκκλησιασμού των μαθητών ως δήθεν αντικειμένου στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της σχολικής κοινότητας.

Από την πρόταση της κ. Βουλευτού, που εξελέγη και στην Μητροπολιτική μου Περιφέρεια προκύπτουν τα ακόλουθα:

1. Η εντιμοτάτη κ. Ρεπούση συλλαμβάνεται αγνοούσα ότι Νόμος δεν έχει  ισχύ καταργήσεως του Συντάγματος, του θεμελιώδους Νόμου του Κράτους, το οποίο προβλέπει στο άρθρο 16 ότι: «2. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Όπως δε προβλέπει η νομολογία του ΣτΕ με δύο αποφάσεις της, η ανάπτυξις της θρησκευτικής συνειδήσεως συνάπτεται αρρήκτως μετά της επικρατούσης εν Ελλάδι θρησκευτικής παραδοχής του άρθρου 3 του Συντάγματος.

2. Η εντιμοτάτη κ. Ρεπούση εισήλθε στο Εθνικό Κοινοβούλιο με την προτίμηση 1629 ψηφοφόρων επί συνόλου 7534 του κόμμματος ΔΗΜΑΡ στην Α  Περιφέρεια Πειραιώς που απαρτίζεται από 120.000 ψηφοφόρους.

Όταν λάβει κανείς υπ’ όψιν του τα αμάχητα στοιχεία της εκλογικής διαδικασίας του Μαΐου 2012 στην εν λόγω εκλογική περιφέρεια, όπου υπήρχε η σταυροδοσία, ότι ο κ. Δημήτριος Καρύδης του κόμματος ΠΑΣΟΚ που συνεκέντρωσε 4422 ψήφους, ο κ. Σπυρίδων Σπυρίδωνος του κόμματος ΝΔ που συνεκέντρωσε 5541 ψήφους, η κ. Ελένη Σταματάκη του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ που συνεκέντρωσε 4334 ψήφους, ο κ. Σάββας Τσίμπογλου του κόμματος ΚΚΕ που συνεκέντρωσε 2299 ψήφους και ο κ. Γεώργιος Ζησιμάτος του κόμματος Ανεξάρτητοι Έλληνες που συνεκέντρωσε 2376 ψήφους δεν εξελέγησαν, αντιλαμβάνεται κανείς ευχερώς την πολιτική βαρύτητα και το πολιτικό εκτόπισμα της κ. Ρεπούση που εξελέγη κατά παράβαση κάθε εννοίας αναλογικότητος δυνάμει αθλιοτάτου εκλογικού νόμου.

3. Η εντιμοτάτη κ. Ρεπούση στην προεκλογική της συνέντευξη στον κ. Στ. Θεοδωράκη στον τηλεοπτικό δίαυλο MEGA δήλωσε: «Ο Μητροπολίτης Πειραιώς έχει ήδη κηρύξει τον ανένδοτο εναντίον μου. Ας αποφασίσει να βγάλει τα ράσα και να φορέσει πεντελόνια».

Ασφαλώς η δήλωση έγινε για να επιτύχει αρνητική διαφήμηση, η οποία όμως απέδωσε γλίσχρα αποτελέσματα 1629 ψήφων, επί συνόλου 120.000 ψηφοφόρων και αυτό διότι η δήλωση της κ. Ρεπούση ήτο παντελώς ψευδεστάτη και κακοηθεστάτη, καθ’ όσον δημόσια είχα προκληθείς διακηρύξει στις 21/2/2012 ότι: «Επί της ουσίας του δημοσιεύματος έχω να παρατηρήσω ότι ασφαλώς και η κ. Ρεπούση όπως και κάθε συνέλληνας, δικαιούται να εκτεθή στην κρίσιν των συμπολιτών του δια να τους εκπροσωπήσει στο Εθνικό Κοινοβούλιο και ασφαλώς ουδέποτε διενοήθην ότι ο Πειραιάς μου «ανήκει».

Αντιθέτως έχω διακηρύξει ότι ως Μητροπολίτης Πειραιώς θεωρώ τον εαυτόν μου απλούν διαχειριστή και έσχατο διάκονο του ευχαριστιακού σώματος της Εκκλησίας άχρι καιρού».

Συνεπώς ποίο ανένδοτο αγώνα κατά της κ. Ρεπούση είχα κηρύξει; 

4. Παραμένει ωστόσο αναπάντητο από την εντιμοτάτη κ. Ρεπούση το ερώτημα που δημοσία της είχα θέσει στο παραπάνω ανακοινωθέν μου: «Πως συμπίπτουν οι ιστορικές της απόψεις του γνωστού βιβλίου της, που ευτυχώς αποσύρθηκε από την Ελληνική Πολιτεία, με την χρηματοδοτηθείσα και κατευθυνόμενη από το Ίδρυμα του γνωστού διατάκτη του διεθνούς Σιωνισμού και εβραϊκού λόμπυ των ΗΠΑ κ. George Soros τετράτομη Ιστορία των Βαλκανίων που συνέγραψαν Τούρκοι και Κροάτες ιστορικοί για να ανασυνθέσουν και να επαναδιατυπώσουν ασφαλώς επί το «ακριβέστερον» και την ιστορία του τόπου μας και που κυκλοφορείται ήδη από γνωστές εκδόσεις στη χώρα μας;»

Ο  Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ο Πειραιώς  Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ανθίμου

Εξυπηρετεί αφάνταστα ώστε να μην ξαναβρεθεί η Χώρα μας στην οικονομική δυσπραγία του σήμερα. Είναι τεράστιο το εθνικό κόστος της Δωρεάν Παιδείας.

Ξεζουμίζει οικονομικά τα νοικοκυριά. Στρέφει τη νεολαία στα γράμματα, εγκαταλείποντας την γεωργία και την κτηνοτροφία (μια τουρκική παροιμία λέει: ben ağa, sen ağa, ineği kim sağa, δηλ. εγώ αγάς, εσύ αγάς, την αγελάδα ποιός θα την αρμέξει;).

Μπάζει τους νέους στα Πανεπιστήμια και τους βγάζει όλους ανεξαιρέτως  με πτυχίο.

Τελικά, ως Χώρα είναι περισσότερο επονοίδιστο να έχεις ανέργους πτυχιούχους ΑΕΙ παρά ανέργους του Δημοτικού Σχολείου.

Γι’ αυτό, καλώς ήρθες νέα Γραμματική με τα 5 φωνήεντα!

Τέλος στους γραμματικούς κανόνες, τέλος στο Συντακτικό, τέλος στο Ετυμολογικό.

Τι χρειάζεται να κατανοούν τα ελληνόπουλα την ποίηση του Ελύτη, ή τα κείμενα, θεός φυλάξοι, του Παπαδιαμάντη;

Για αρχαία κείμενα και μεσαιωνική γραμματολογία, ούτε λόγος να γίνεται! Όσο πιο λίγα γνωρίζουν τα νέα παιδιά μας, τόσο λιγότερες απαιτήσεις θα έχουν.

Σκάστε, λοιπόν, αγράμματα όντα, και μη μιλάτε! Φθηνό εργατικό δυναμικό, θα είστε, χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις.

Και μην αρχίσει κανένας να φλυαρεί "τι θα γίνει το Έθνος μας" και παρόμοια δακρύβρεχτα. Δεν χανόμαστε εμείς!

Τα πλουσιόπαιδα θα συνεχίσουν να εγγράφονται στα Κολλέγια και θα συγκροτούν την ελίτ του αύριο. Μια μικρή αριστοκρατία του πνεύματος, όση χρειάζεται η Χώρα.

Για το πόπολο τι να νοιαζόμαστε τώρα;

Ήταν κάποτε ένας χαζός Έλληνας, Σεφέρη τον έλεγαν, που έγραφε, ο αφελής: 

"...γιατί όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ίσως οι απωθήσεις που προκάλεσε μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων, έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις.

Στα χρόνια μας το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο, σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας" (Δοκιμές, ΑΔ Τόμος, σελ. 321).

Και παρακάτω: "Ο Θεός  μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμα, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε.

Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά, απομένει μαγιά, που λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι... Αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη" (Δοκιμές, ΒΔ Τόμος, σελ.173,179,303).

Σιγά μωρέ, ποιός θα μπορεί να τον διαβάσει κι αυτόν, σε λίγα χρόνια;

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης / Εφημ. Μακεδονία

Θεόρατα κύματα πολυποίκιλης βίας ταράζουν καθημερινά τη ζωή των ταλαίπωρων ανθρώπων.

Το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, αλλά και ελληνικό δυστυχώς.

Ο Νεοέλληνας μαθητεύει στο σχολείο του εύκολου κέρδους, της πλούσιας και ηδονικής ζωής, της κακουργίας, της ληστείας, ακόμη και του εγκλήματος.

Καταλύεται η ιερότητα, η μοναδικότητα, το ανεπανάληπτο του ανθρώπινου προσώπου. Χάθηκε η ντροπή, η αναστολή, η αθωότητα, το απονήρευτο, το άδολο, το διαφανές και αληθινό.

Επικρατεί ασυδοσία, βαρβαρότητα, σκληρότητα και τραχύτητα. Βιαστές απαγωγείς, ληστές, φονιάδες, βομβιστές, τρομοκράτες παρελαύνουν καθημερινά με το κεφάλι ψηλά.

Ένα πλήθος σιωπά, φοβάται, παρατηρεί από μακριά, κρύβεται και απορεί.

Η αθεόφοβη ζωή, ο άθεος βίος, η αγένεια, η ασέβεια, η ανταρσία δημιουργεί μία αρκετά θολή κατάσταση, ένα μολυσμένο κλίμα, δίχως βάσεις, αρχές και όρια.

Η μανιακή αναρχία φτιάχνει πρόσωπα εγωιστικά, ταραγμένα, προβληματικά και νοσηρά.

Η ηδονή της βίας μειώνει τη λογική, οδηγεί σε τρομερές περιπέτειες και σοβαρούς κινδύνους. Γι’ αυτό θέλουν να σβήσουν ό,τι αντιστέκεται, ό,τι ιερό και ωραίο, ό,τι ηθικό και αξιοσέβαστο.

Δυστυχώς, αρκετά τους ανέχονται και μάλιστα υποστηρίζουν, παρασυρμένοι από τα ψεύτικα κηρύγματά τους περί ισότητας και δικαιοσύνης. Ο παραλογισμός οδηγεί στα άκρα, την εξόντωση του άλλου, που δεν συμφωνεί μαζί του και δεν τον ακολουθεί.

Κατά τον κ. Τσιρόπουλο: «η κάθε μορφής αδικία θεριεύει στην Οικουμένη κι ο πολιτισμός, ξεπνοημένος, δεν έχει πια δύναμη, με την παιδεία, να μαλάξει, να καλλιεργήσει, να εξευγενίσει τις εξαγριωμένες καρδιές».

Παρά τα τόσα πολλά που λέγονται έχουμε κι εδώ έξαρση μεγάλη της βίας.

Ακόμη έχουμε πολέμους και μάλιστα εμφυλίους, διώξεις αντιφρονούντων, φυλετικές διακρίσεις, αναβίωση ολοκληρωτισμών.

Επιβολή ανελευθεριών, διάφορη τρομοκρατία, αύξηση της εγκληματικότητας και βιασμός ανηλίκων αγοριών και κοριτσιών.

Σε κινήματα απροκάλυπτης ή μη βίας εντάσσονται και νέοι, συνειδητά ή ασυνείδητα. Το φαινόμενο αυτό είναι λίαν ανησυχητικό και λυπηρό.

Στην επιδημία της βίας δεν υπάρχει οργανωμένη αντίδραση, αλλά παθητική αποδοχή. Ο πολιτισμός φαίνεται πως πια παρακμάζει.

Νομίζουν ότι με τη βία γίνονται ήρωες και αποκαθιστούν την κοινωνική αδικία. Η βία όμως φέρνει βία. Το κακό δεν θεραπεύεται με το κακό.

Η βία δεν λύνει προβλήματα αλλά δημιουργεί νέα.

Οι καιροί μας καλλιεργούν ανθρώπους υπεράνθρωπους, εγωιστές, ατομιστές, ανυπότακτους και ασεβείς.

Η ανισορροπία του πολιτισμού μας και η επηρμένη παιδεία μας γεννά επιπόλαιους, ανεύθυνους, αήθεις και αδύναμους.

Ο πολιτισμός ως να δηλώνει αδυναμία μεταποιήσεως των εξαγριωμένων καρδιών.

Η βία είναι πλέον αδίστακτη, μπήκε στα σπίτια, στις οικογένειες, στα γραφεία.

Το κενό, η ανία και η παραπληροφόρηση για μία εντελώς ελεύθερη ζωή οδηγούν σε σκηνές άφατης βίας, που πλέον ούτε καν εντυπωσιάζουν τους πολλούς.

Δίχως ιδανικά ο άνθρωπος είναι επιρρεπής σε κάθε είδους βαρβαρότητα και βανδαλισμό. Βία στα σχολεία, στα γήπεδα, στους δρόμους, παντού.

Υπάρχει και ψυχολογική βία, καταπίεση, καταδυνάστευση, εξάρτηση, εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει η θυσιαστική αγάπη, η ειρήνη και η αληθινή χαρά.

Τα γιγάντια κύματα της βίας θα γαληνέψουν με την επιστροφή των ανθρώπων σε αιώνια ιδανικά, σε αρχές ωραίου ήθους, σε πηγές ναμάτων ζωηφόρων, που θα ειρηνεύσουν και εμπνεύσουν.

Εκοιμήθη αιφνιδίως ο αδελφός μας ο π. Βαρθολομαίος Κατσούρης. Έφυγε στα 63 του χρόνια ο αγαπημένος φίλος και αδελφός μας. Ζήσαμε μαζί του τις πιο ωραίες και μεγάλες μας χαρές.

Ζήσαμε μαζί τα πρώτα νεανικά ιερατικά μας χρόνια. Τους πρώτους μας ενθουσιασμούς, τα πρώτα μας πνευματικά σκιρτήματα.

Ήταν ο πρωτοδιάκονος του Μητροπολίτου μας, του αγίου Μεγάρων, για δώδεκα συνεχή χρόνια. Ω, τι χρόνια όμορφα!

Έξυπνος, πνευματώδης, χαριτολόγος όπως ήταν, πρόσφερε τη χαρά σε όλους μας. Τα αστεία του αθώα, όμορφα, έξυπνα.

Η προκοπή του, η καθαριότητά του, η επιμέλειά του φαινόμενο μοναδικό. Επιμέλεια, υπευθυνότητα, ευσυνειδησία, ακρίβεια. Ήταν πάντα στην ώρα του. Ήταν τακτικός σε όλα.

Πόσες φορές μετέφερε το Δεσπότη από Αθήνα Μέγαρα ή Σαλαμίνα, κι από Μέγαρα ή Σαλαμίνα πάλι Αθήνα.

Πόσες φορές μετέφερε Κληρικούς, Μητροπολίτες, Καθηγητές Πανεπιστημίου, λογίους ομιλητές για εκδηλώσεις, για ομιλίες για σεμινάρια, για Συνάξεις. Πόσος κόσμος τον αγάπησε! Αγαπήθηκε αλλά και αγάπησε. Δεν πρόδιδε ποτέ αυτούς που αγαπούσε.

Για μας ήταν ο δικός μας άνθρωπος. Αυτός μας εκέλευσε. Αυτός ήταν ο Ηγούμενός μας κι εμείς Ηγουμενοσύμβουλοί του. Αυτός ήταν κι ο οδηγός του Δεσπότη μας, κι οδηγός δικός μας στους περιπάτους μας. Ο Βαρθολομαίος μας. Πώς μας έφυγε έτσι, Θεέ μου; Πριν από λίγες ημέρες, όταν είχε το πρώτο του επεισόδιο, πήγαμε και τον είδαμε. Είχε συνέλθει. Φαινόταν ότι θα το ξεπερνούσε. Μιλήσαμε πολλή ώρα. Θυμηθήκαμε τα παληά, γελάσαμε.

Θυμηθήκαμε προ πάντων τις ατέλειωτες βραδιές στην Κατασκήνωσι. Μίμος άφθαστος όπως ήταν, και ποιον δεν μιμήθηκε πάλι. Τώρα πάει να βρη τους ανθρώπους του.

Τους γονείς του τους πρόσφυγες απ΄τ΄ αγιασμένα χώματα. Την Δεσποινίδα μας, τη Λέλα μας, τη δεσποινίδα Γρηγοριάδου, την πρώτη μας συνεργάτιδα σ΄όλα τα έργα μας. Αυτή που τον αγαπούσε υπερβολικά. Τη Θεανώ μας , την αδελφή του Δεσπότη με την οποία είχαμε ζήσει τόσες χαρές. Και προ πάντων αυτός. Τώρα ψάχνουμε τις φωτογραφίες.

Και τον βλέπουμε εδώ γελαστό, εκεί με άμφια, σε λιτανεία ή πανήγυρι.

Εδώ σε περιπάτους, εκεί σε κουρές μοναχικές στα Μοναστήρια μας. Μας έφυγε λοιπόν για τον Ουρανό. Είναι αλήθεια, μας άφησε ο Βαρθολομαίος μας.

Σφράγισε τα χείλη του τα μελιστάλακτα, σταύρωσε τα χέρια του τα χρυσά και πορεύεται στη χαρά του Ουρανού. Πόση θλίψις αλήθεια για το Δεσπότη μας! Να κηδεύει το παιδί του!

Πόση οδύνη για τον π. Γερμανό, για την αδελφούλα του και την οικογένειά της, πόση θλίψις για όλους μας. Χαίρε, Αδελφέ μας πολυαγαπημένε.

Χαίρε στη χαρά του Κυρίου σου, τον οποίο τόσο αγάπησες και τόσο ευσυνείδητα υπηρέτησες.