Η μονομερής ευαισθησία δια την διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, η οποία σύμφωνα με δημοσιεύματα του διαδικτύου , ώθησε στη λήψη αποφάσεως αποστολής ιατρών δια τον ασθενούντα Μητροπολίτη Κίτρους κ. Αγαθόνικο με στόχο την παύση του από την διοίκηση της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, ανοίγει μέγα θέμα στην Εκκλησία της Ελλάδος εάν και κατά πόσον η περίπτωση του αγίου Κίτρους είναι η μοναδική ή μήπως υπάρχουν ακόμη και άλλες περιπτώσεις γερόντων και ανικάνων Αρχιερέων με τις οποίες θα πρέπει να ασχοληθεί η Διαρκής Ιερά Σύνοδος.

Το μέτρο αυτό παρ’ ότι προβλέπεται από τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος τραυματίζει το Σώμα της Εκκλησίας και την ψυχή των δοκιμαζομένων από την ασθένεια Ιεραρχών. Δεν επιτρέπεται να εξοβελίζονται τέτοιοι καταξιωμένοι Ιεράρχες, τους οποίους το ποίμνιο στις ώρες αυτές της αδυναμίας, του γήρατος ή της ασθενείας τους περιβάλλει με αγάπη και σεβασμό.

Η Εκκλησία έχει τον τρόπο και αυτούς να στηρίξει και την διαποίμανση του χριστεπωνύμου πληρώματος να συνεχίσει.

Υπάρχει πληθώρα Βοηθών Επισκόπων, Τιτουλαρίων και Σχολαζόντων Μητροπολιτών.

Ας αναθέσει σε κάποιο από αυτούς κατά περίπτωσιν να αναπληρώνει τον ασθενούντα Μητροπολίτη εις τα Αρχιερατικά του καθήκοντα, όπως σοφά έπραττε ανέκαθεν το Σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Η τέτοιου είδους απομάκρυνση, όσο βαριά και αν είναι η κατάσταση της υγείας δηλώνει σκληροκαρδία προς έναν Ιεράρχη, τον οποίο ο μεν Θεός διατηρεί, εμείς όμως ανυπομόνως απορρίπτουμε ως άχρηστο και επιζήμιο για την Εκκλησία.

Ας μην ξεχνάμε ότι το θείο έργο δεν μένει πίσω από ασθενείς Μητροπολίτες, όπως ισχυρίζονται μερικοί, διότι και εν τη αδυναμία τους διδάσκουν και εν τη ασθενεία τους ωφελούν πνευματικά τον λαό.

Εδώ ισχύει το εις τον Απόστολο Παύλο λεχθέν υπό του Κυρίου «η γαρ δυναμίς μου εν ασθενεία τελειούται»

Ταπεινώς φρονώ ότι θα πρέπει να επιδείξουμε διάκριση και στοργή και να εμπιστευθούμε την πρόνοια του Θεού.

Το πρόβλημα των αδυνάμων λόγω γήρατος ή ασθενείας Αρχιερέων πρέπει να λυθεί από την Διοίκηση της Εκκλησίας με λήψη μέτρων που θα εξασφαλίζουν αξιοπρεπή περίθαλψη και διαβίωση σε κατάλληλο Εκκλησιαστικό χώρο που θα εγγυάται απαραίτητες και ανάλογες για το αξίωμά τους συνθήκες, ώστε να εκλείψει η αβεβαιότητα περί της τύχης των, μετά την παραίτηση.

Περί αυτών έχουμε υποβάλει προτάσεις στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας. Δυστυχώς όμως η αναβλητικότης και οι πρόχειρες λύσεις δεν έχουν επιτρέψει στην Εκκλησία να προβεί στην αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος,  η οποία θα έπειθε πολλούς εν απορία ευρισκομένους γέροντες Αρχιερείς να αποσυρθούν.

Δε θα πρέπει όλοι να ξεχνάμε ότι σήμερα είναι η περίπτωση του Κίτρους Αγαθονίκου, αύριο ίσως να είναι η δική μας.

Μου άρεσε πολύ η αναφορά σε Συνέντευξη Τύπου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σασίμων κ. Γενναδίου, Αντιπροέδρου της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών, «μικρό Φανάρι», αναφερόμενος στην Αποστολική Εκκλησία της Κρήτης και την επικείμενη επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ.

Χαίρεται και αγάλλεται  η  Αποστολική Εκκλησία της Κρήτης, προσφιλές πνευματικό τέκνο του Οικουμενικού Θρόνου, προγευόμενη και πάλι την χαρά της κοινωνίας του προσώπου της Σεπτής Κορυφής της Ορθοδοξίας, του Πατριάρχη του μαρτυρικού Γένους της Ρωμιοσύνης.

Ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, θα ευρίσκεται στην μεγαλόνησο Κρήτη, το «μικρό Φανάρι» από 1 έως 4 Σεπτεμβρίου. Κατ΄ εξοχήν λόγος της επισκέψεως Του η σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών που πραγματοποιείται στους χώρους της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.

Γεγονός ιστορικό και σπουδαίο για την ΟΑΚ η φιλοξενία  του ΠΣΕ.

Τριακόσιοι και πλέον Σύνεδροι, κορυφαίοι εκπρόσωποι απ΄ όλο τον Χριστιανικό κόσμο θα συζητήσουν θέματα και ζητήματα της Χριστιανοσύνης.                                                                                                               

Μεγάλη η τιμή και η ευλογία για τον τόπο. Γιατί, όπως σημειώνει και ο σεβαστός Μητροπολίτης Πέργης κ. Ευάγγελος, η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, η μαρτυρική Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, δεν τρεμοσβήνει αλλά καταυγάζει την Οικουμένη, φωταγωγεί την συνείδηση της Εκκλησίας, είναι ο τόπος του μαρτυρίου και του εξαγιασμού, μας αγαπά θυσιαστικά, μας διδάσκει την σιωπή ομιλώντας μας και μας ομιλεί εν βαθυτάτη σιωπή.

Είναι ο ιερός θεσμός, τα Άγια των Αγίων του Γένους μας στην συνείδηση εκατομμυρίων Ορθοδόξων. Και η Κρήτη παρά τις πολυπαθείς ιστορικές περιπέτειες και τις ξενικές κατακτήσεις που κατά καιρούς την ταλαιπώρησαν, «πιστή και αφοσιωμένη θυγατέρα» συνεχίζει να κρατά τους πνευματικούς δεσμούς και να έχει την αναφορά Της στο Κέντρο της Ορθοδοξίας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, γιατί γνωρίζει να σέβεται την παράδοση, να τιμά τους θεσμούς τους οποίους οι αιώνες καθαγίασαν και να υπερασπίζεται τα όσια και ιερά της φυλής μας.

Ο σημερινός Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ: Θεοπρόβλητος, Υπεράξιος και Αγαπητός, διάδοχος του Αποστόλου Ανδρέου, του Ι. Χρυσοστόμου, απλός, καταδεκτικός, πρόσχαρος και ταπεινός, πράος και μειλίχιος, ανύσταχτος φύλακας και φρουρός του Σεπτού Κέντρου, του Φαναρίου, το οποίο ως ακοίμητος κανδήλα εκπέμπει «Φως Χριστού», το Φώς του κόσμου, αφυπνίζει μνήμες, τρόπαια και γεγονότα «ημερών αρχαίων, άτινα η Δεξιά του Υψίστου ειργάσατο εν τω Έθνει ημών» και ο Ίδιος εργάζεται αόκνως και ανυστάκτως για την ειρήνη του σύμπαντος κόσμου και την ενότητα των Αγίων του Θεού Εκκλησιών.                                          

Η ιστορική Μητρόπολις Κισάμου και Σελίνου θα έχει την μεγάλη ευλογία και χαρά να υποδεχθεί τον Πρωτεύθυνο και Πρωτόθρονο της Χριστιανοσύνης την Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου και ώρα 9.30 π.μ. στην έδρα της το Καστέλι Κισάμου, όπου και θα εγκαινιάσει το «Τσατσαρωνάκειο» Πολιτιστικό Πολύκεντρο της Μητροπόλεως.

Σ΄ αυτή την ιστορική για την Μητρόπολη και τον τόπο ημέρα και ώρα καλούμε και προσκαλούμε τους ανθρώπους του τόπου μας, της Μητροπόλεως μας, τον ευσεβή, φιλόθεο και φιλότιμο λαού του Θεού.

Με την συμμετοχή και παρουσία μας να δείξομε, για άλλη μια φορά, ότι γνωρίζομε να τιμάμε πρόσωπα, θεσμούς και αξίες.

Να λάβομε την ευχή και την ευλογία Του. Να  αντλήσομε δύναμη ατενίζοντας την ιλαρότητα του προσώπου Του στο οποίο ενσαρκώνονται οι πόνοι, τα βάσανα, οι καημοί, μα και η ελπίδα και το φως της Ρωμιοσύνης. 

Αμφιλόχιος

Η μεγαλώνυμη πόλη των Χανίων ετοιμάζεται και πάλι να υποδεχθεί τον Πρώτο της Ορθοδοξίας, τον Ύπατο του Γένους, τον Οικουμενικό Πατριάρχη ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ.

Καλλύνεται λαμπρύνεται, περιβάλλεται στολισμό ευπρεπείας, για να κοσμηθεί ακόμη μια φορά από την Ευσεβή Πηγή του Γένους, για να υψωθεί ανάμεσα στις πόλεις της Εκατομπόλιδος Μητρίδος με τη σύντομη φιλοξενία του Μεγάλου Φίλου των Κρητών Ιμβρίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως!

Συνταιριαστές καμπάνες θα σημάνουν το βράδυ της 1^ης Σεπτεμβρίου, της εκκλησιαστικής Πρωτοχρονιάς δηλαδή, για να δώσουν το μήνυμα στους ευσεβείς Χανιώτες ότι η ιστορική πόλη τους ξανά ευλογείται από τη μεγαλύτερη αγιαστική χείρα που έχει η επίγεια Εκκλησία.

Κλήρος και λαός, όλοι οι «νουν Χριστού έχοντες» προγεύονται ήδη της χαράς και της ευφροσύνης. Δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις κοντά σου, έστω για ένα διήμερο, Εκείνον που πέρα από την εν τύπω και τόπω φανέρωση του Χριστού στις μέρες μας, είναι ταυτόχρονα και η προσωποποίηση ονείρων και οραμάτων μεγάλων της Ρωμηοσύνης.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ και μάλιστα ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ, θα πη Χριστός περιπολών εν σαρκί ανάμεσά μας! Θα πη Θυρωρός της Χώρας των Ζώντων και Οικονόμος της Χάριτος! Πηδαλιούχος του μεγάλου σκάφους, της Εκκλησίας. Αλλά θα πη και Πονεμένη Ρωμηοσύνη και ευγένεια και αρχοντιά κι αξιοπρέπεια του Γένους!

Αετός μεγαλοφτέρουγος Δικέφαλος, που αποσκεπάζει κάτω από τα φτερά του τα ιερά και τα όσια που μας κληροδότησαν οι Πατέρες μας. Και λαμπάδα ουρανόμπογη αναμμένη θα πη, που από το αείφωτο Φανάρι τηλαυγίζει Φως Χριστού και Φως Ορθοδοξίας στα πέρατα της Οικουμένης.

Οικουμενικός Πατριάρχης θα πη, κοντά σ΄ όλα τ΄ άλλα, Πνευματικός Προστάτης της Κρήτης, Πνευματικός Πατέρας των Κρητών!

Έρχεται ο Πατριάρχης μας στα Χανιά, καλεσμένος από τον σεμνό και σ΄ όλα άξιο Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνό, για να τιμήσει πρώτα-πρώτα το μεγάλο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος των Τζαγκαρόλων, που φέτος συμπληρώνει τετρακόσια χρόνια φωτεινής παρουσίας στ’ Ακρωτήρι. Μοναστήρι Πατριαρχικό και Σταυροπηγιακό με χρυσές σελίδες ιστορίας στη μακραίωνη πορεία του.

Έρχεται όμως και για να εγκαινιάσει τον καινούργιο ναό του επίσης ιστορικού Πατριαρχικού και Σταυροπηγιακού Μοναστηριού της Χρυσοπηγής, που τις τελευταίες δεκαετίες μεταλλαγμένο σε υποδειγματικό Γυναικείο Κοινόβιο λαμπρύνει το όνομα του Ορθοδόξου Μοναχισμού στη δυτική γωνιά της Κρήτης, αληθινό Σεμνείο και σέμνωμα ταυτόχρονα των Χανίων κι όλης της Ορθοδοξίας.

Θα εγκαινιάσει το ναό της Μεταμορφώσεως του Χριστού, θυμίζοντάς μας πως πρέπει όλοι μας καθημερινά να μεταμορφωνόμαστε από άτομα σε πρόσωπα!

Από ιδιοτελείς εγωκεντρικές μονάδες σε ανοιχτές αγκαλιές συγνώμης, σύμπνοιας, αγάπης και αλληλεγγύης!

Από εμπαθείς και σκλάβους των αδυναμιών μας σε απελεύθερους Ιησού Χριστού δια της πίστεως, της μετανοίας και της πρακτικής εφαρμογής των κελευσμάτων του Ευαγγελίου της Αγάπης.

Μεταμορφώσεως δια της πρακτικής χριστιανικής αρετής, πού είναι η μόνη ελπίδα για τη σωτηρία της σάπιας και αποσυντιθέμενης κοινωνίας μας. Το Εγώ να γίνεται: Εμείς! Το θέλω να γίνεται: Θέλει ο Θεός! Θέλει η Πατρίδα! Θέλει η Ανθρωπιά κι η Σπλαχνικότητα!...

Έρχεται ο Πατριάρχης και φέρνει μαζί του ακριβό κανίσκι την ειρήνη του Θεού, την «πάντα νουν υπερέχουσαν»!

Την ευλογία της Εσταυρωμένης Μητέρας Εκκλησίας, της Εκκλησίας των του Χριστού Πενήτων. Την ευχή της Παναγίας της Παμμακαρίστου, της Οδηγητρίας, της Υπερμάχου Στρατηγού του Γένους!

Τους άγιους χαιρετισμούς και την αγάπη των μεγάλων στοιχείων της Ρωμηοσύνης που βασίλεψαν στη Βασιλεύουσα είτε με την τίμια κορόνα τους, είτε με την αγιότητά τους, με τη θεόσοφη διδασκαλία τους, με την ομολογία τους, με το αίμα του μαρτυρίου τους.

Τη μυρωμένη ανάσα του Βοσπόρου, το άγιο Φως του Μεγάλου Μοναστηριού της του Θεού Σοφίας, τη δροσιά των Αγιασμάτων, τα μαρμαρωμένα όνειρα και τις αείζωες ελπίδες!...

Έρχεται ολοφώτεινος, γεμάτος χάρη και αγάπη κι ευλογία, να δη για μια ακόμη φορά τα τέκνα του, τους οικογενείς του, την εν Χανίοις εκλογάδα τοῦ Χριστού, την ευκλιματούσα Άμπελο της Δυτικής Κρήτης!

Λοιπόν, «πανηγυριζέτωσαν οι Θεόφρονες»! Χαρὰ και ευλογία στα Χανιά, χαρά και ευλογία στην Κρήτη! «Ευλογημένος ο Ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου» Πατριάρχης ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ο Α΄, ο Φιλόκρης!...

Οι ευρωπαϊκοί χάρτες στις αίθουσες διδασκαλίας του ιστορικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης δημιουργούσαν ερωτήματα, όχι βέβαια μόνο στο γράφοντα.

Οι καθηγητές Ι. Χασιώτης των μεσαιωνικών χρόνων και Ι. Τουλουμάκος της αρχαίας ιστορίας συνήθιζαν να κρεμούν χάρτες για το εποπτικότερο, το αποτελεσματικότερο και το παραστατικότερο της διδασκαλίας.

Ο Τουλουμάκος μάλιστα μας παρότρυνε και αγοράζαμε ειδικά φυλλάδια - χάρτες. Τους μελετούσαμε και εξεταζόμαστε για να εμπεδώνομε καλύτερα τα ιστορικά δρώμενα. Όμως, στο γράφοντα και όχι μόνο, οι χάρτες και το μάθημα της ιστορίας στα ακαδημαϊκά έδρανα, δημιουργούσαν εύλογα ερωτηματικά.

Η Ευρώπη έφτασε στον 20^ό αιώνα (οι χάρτες απλώνονταν περί το 1980) διαβαίνοντας ποικίλα σχήματα, κοινωνικά, πνευματικά, πολιτιστικά, οικονομικά, αλλά και διαμορφώνοντας, κατά καιρούς, διάφορα, ανά περιοχή, γεωγραφικά όρια και σύνορα. Φεουδαρχία, ελέω Θεού μοναρχία, αυτοκρατορίες, συνταγματική μοναρχία, διαφωτισμό, για να φθάσομε, παρακάμπτοντας πολλά, στο εθνικό μας κράτος.

Η μελέτη της ιστορίας των χωρών της χερσονήσου του Αίμου, των Βαλκανίων δηλαδή, που μας δίδασκε, με το καλοπροαίρετο αφοπλιστικό της χαμόγελο, η Βασιλική Παπούλια, ευλαβική αναγνώστρια της Καθημερινής, διακριτικά και σταθερά μας οδηγούσε σε άλλα καίρια ερωτήματα.

Στο μαθήματα αυτό άκουσα άποψη για το παιδομάζωμα, «αιρετική». Άκουσα, επίσης, ότι το εθνικό κράτος είναι δημιούργημα ιστορικής συγκυρίας και η ιστορία θα το ξεπεράσει. Στις ηχηρές μας ενστάσεις απάντησε, όπως πάντοτε καλοδιάθετα, «εσείς σίγουρα θα το ζήσετε αυτό».

Δόξα τω Θεώ όμως και η Παπούλια ζει και όπως όλοι μας είδε τη διαμόρφωση νέων συνόρων και νέων κρατών, μετά την πτώση του κομμουνισμού και όλοι μας παρακολουθούμε με αγωνία τις νεώτερες εξελίξεις.

Αγωνιζόμαστε για την πατρίδα μας την Ελλάδα, για την ακεραιότητα των συνόρων μας, για τη δημογραφική μας ανάπτυξη, για την υπέρβαση, τη θεραπεία της κρίσης που μας συγκλονίζει.

Η πατρίδα μας, η Ελλάδα, είναι και αναγνωρίστηκε κληρονόμος, πνευματική και πολιτιστική συνέχεια της ελληνορθόδοξης αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως και του «γένους των ρωμαίων», που πορεύτηκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Γι’ αυτό, εκτός επικράτειας και συνόρων της, κανονικά και νομικά είναι πνευματικά και πολιτιστικά σύψυχη με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Στο Φανάρι, το μυστήριο της Εκκλησίας, εναπόθεσε τη διαχρονική ευθύνη της εκκλησιαστικής κανονικότητας.

Θεσμός ελληνόφωνος, ελληνικός, που υπερβαίνει τις γεωπολιτικές, γεωγραφικές, και κοινωνικοπολιτικές μεταβολές και περιπέτειες των αιώνων και της ιστορίας, όπως περιγράφονται και στους χάρτες της ιστορίας.

Παράλληλα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετέχει οργανικά στη σύνολη, μακραίωνη, δυναμική οδύνη της δημιουργίας, του αίματος και του πνεύματος. Έκφραση αμετάβλητης θεσμικής οντότητας, άνωθεν ευλογουμένης.

Το μυστήριο της Εκκλησίας, στην εσχατολογική προοπτική αλλά και στην καθημερινή του πραγματικότητα, τελετουργείται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως, κατά τρόπο θαυμαστό, μυσταγωγικό, πέρα από τα όρια της ανθρώπινης λογικής και των ποικίλων ενδοκοσμικών σχημάτων.

Και όλοι ανεξαιρέτως συμφωνούμε ότι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος έχει συμβάλει τα μέγιστα στη δυναμική συνέχεια του μυστηρίου της Μεγάλης Εκκλησίας. Της Εκκλησίας των του Χριστού πενήτων.

Και ότι εαυτόν αναλώνει στην εμπέδωση, συνέχεια και διεθνή εξακτίνωση του διαχρονικού και υπερεθνικού θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Της κοινής ταυτότητας του Ορθόδοξου κόσμου, του Ελληνισμού, με την κοινή πνευματική και πολιτιστική μας παρακαταθήκη, δυνάμει και ενεργεία, εν υπερβάσει διαχρονική και γεωγραφικοπολιτική.

Και πριν τελειώσω με το στίχο του Σαββόπουλου: «όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει», δεν λησμονώ ότι στην Ελλάδα με την ευρύτερη οικουμενική έννοια ανήκουν και το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, η Αρχιεπισκοπή του Σινά, και το δευτερόθρονο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

Η Κύπρος συγκροτεί αυτοκέφαλη Eλληνόφωνη κανονική δικαιοδοσία και αν είχε με τους εθνικούς αγώνες ενσωματωθεί στην Ελλάδα, τότε στην Ελληνική επικράτεια θα είχαμε άλλη μια κανονική δικαιοδοσία. Αυτή της αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Κύπρου.