Η δημοσιοποιηθείσα ανακοίνωσις της «Ι. Συνόδου των Καθολικών Επισκό-πων» της Ελλάδος αποτελεί κραυγαλέα απόδειξη της καταλυτικής δυνάμεως της αιρέσεως και των συνεπειών της σχάσεως εκ του σώματος της Εκκλησίας και αποδεικνύει εναργέστατα δια μίαν εισέτι φοράν το πατερικόν γνωμικόν: «το πίπτειν ανθρώπινον, το μετανοείν θείον, το εμμένειν σατανικόν!».

Η αίρεσις ως αλλοτρίωσις της θεόθεν αποκαλυφθείσης αληθείας εμπεριέχει το στοιχείον της εμμονής και της κακοτρόπου στρεβλώσεως αυτής, μη ορρωδούσα προ ουδενός. Δια τούτο και οι Θεοφόροι Πατέρες και αι Άγιαι 9 Οικουμενικαί Σύνοδοι ηγωνίσθησαν θεοειδώς δια την κατάγνωσιν των αιρέσεων και την μετάνοιαν των αιρετιζόντων.

Η ανακοίνωσις των Ρωμαιοκαθολικών θρησκευτικώς πρωτιστευόντων στοιχούσα στην αιρετική ψυχοσύνθεσιν των συντακτών της, στρεβλώνει και αποκρύπτει τα πράγματα μη φοβουμένη τον παντεπόπτην και Πανάγιον Θεόν και μη υπολογίζουσα ότι ενώπιον του αδεκάστου Κριτού θα αποδώσωμεν λόγον και ότι οι πράξεις και οι λόγοι μας θα είναι η βάσις της κρίσεώς μας.

Ενώπιον Εκείνου δεν θα δυνάμεθα να παραποιώμε την αλήθεια και να την αποκρύπτωμε.

Στην ανακοίνωσι αποσιωπάται πλήρως το γεγονός ότι απέστειλα τρεις μήνας προς της εγκλήσεώς μου ενώπιον της Δικαιοσύνης την επισυναπτομένην «παρακλητικήν» επιστολήν προς τον Εκλαμπρότατον Αρχιεπίσκοπον των εν Αθήναις Ρωμαιοκαθολικών κ.κ. Νικόλαον Φώσκολον, εις την θρησκευτικήν δικαιοδοσίαν του οποίου ανήκουν και οι Ρωμαιοκαθολικοί του Πειραιώς και τον παρακαλούσα να δεσμευθή ότι δεν θα επαναληφθή εις το μέλλον η απαράδεκτος προσηλυτιστική ενέργεια του Ρωμαιοκαθολικού «Εφημερίου» Πειραιώς και της «Ηγουμένης της Ρωμαιοκαθολικής Μοναστικής Κοινότητος» του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως και Διευθυντρίας της Ρωμαιοκαθολικής Σχολής “Jeanne d’ Arc” Πειραιώς, δια της τελέσεως «αγιαστικής πράξεως» εις τους Ορθοδόξους μαθητάς της ειρημένης Σχολής, η οποία και έμεινεν εισέτι αναπάντητος.

Επομένως εξ αυτού του γεγονότος προέκυψεν η αμεταμέλητος εμμονή εις την διάπραξιν της απαραδέκτου ενεργείας των, η οποία και ωδήγησεν στην υπό των Νόμων του Κράτους και της Εκπαιδεύσεως προβλεπομένην διαδικασίαν.

Αυτό λοιπόν το καθοριστικόν γεγονός της ενεργείας μου απεσιωπήθη και απεκρύβη και επιχειρείται να εμφανισθώ ως δήθεν κακότροπος, φανατικός, μισαλλόδοξος και μάλιστα εμφορούμενος από την «ξεπερασμένη» νοοτροπία των δογμάτων της Εκκλησίας και ότι αποτελώ «ξεπερασμένο πνεύμα και ξεπερασμένη φυσιογνωμία».

Βεβαίως οι «τίτλοι» αυτοί που μου αποδίδονται από εκείνους που εμμένουν στις κακοδοξίες που ενδεικτικώς σταχυολογούνται εκ του επισήμου εγχειριδίου Δογματικής των Ρωμαιοκαθολικών, «Κατήχηση Καθολικής Εκκλησίας», Αθήνα 1996, εκδ. Κάκτος & Libreria Editrice Vaticana :

σελ. 31 / §36 (Η γνώση του Θεού)

σελ. 46 / §45-46 (Το έγκυρο διδακτικό σώμα)

σελ. 91-93 / §245-248 (Filioque)

σελ. 96 / §258-259 (Σύγχυσις ουσίας-ενεργειών)

σελ. 163 / §491-492 (Αμόλυντη σύλληψις)

σελ. 292 / §881-887 (Ο σύλλογος των Επισκόπων και ο αρχηγός του ο Πάπας)

σελ. 295 / §891 (Παπικόν αλάθητον)

σελ. 206 / §616-617 (Ικανοποίηση θ. δικαιοσύνης)

σελ. 311 / §956 (Αξιομισθίαι αγίων)

σελ. 332 / §1030-1032 (Καθαρτήριον)

σελ. 376 / §1163 (Αξιομισθίαι Κυρίου)

σελ. 422 / §1334 (Άζυμα)

σελ. 464-466 / §1471-1479 (Λυσίποινα)

σελ. 569 / §1850 (Η αμαρτία ως προσβολή του Θεού)

αποτελούν για εμένα τίτλους τιμής δια τους οποίους εκείνοι θα αποδώσουν λόγον ενώπιον του Δομήτορος της Εκκλησίας Κυρίου εν ημέρα Κρίσεως διότι ηλλοίωσαν, διέστρεψαν, εστρέβλωσαν το δόγμα, το πολίτευμα και το ήθος της Αδιαιρέτου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας και εμμένουν αμεταμελήτως και σατανικώς σε αυτό.

Παρ’ ότι η αναφερομένη επιστολή μου προς τον Εκλαμπρότατον κ. Φώσκολον έχει δημοσιοποιηθεί προς εμπέδωσιν την επανακοινοποιώ κατωτέρω:

«ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αριθμ. Πρωτ. 910 Εν Πειραιεί τη 27η Σεπτεμβρίου 2011

Προς Τον

Εκλαμπρότατον

Κύριον κ. Νικόλαον Φώσκολον

Αρχιεπίσκοπον

των εν Αθήναις Ρωμαιοκαθολικών

Ομήρου 9

106 72 ΑΘΗΝΑΙ

Εκλαμπρότατε,

Μετά πολλής συνοχής καρδίας ευρισκόμεθα εις την ανάγκην να οχλήσωμεν Υμάς, δια θέμα απτόμενον της ποιμαντικής ημών ευθύνης και της ενώπιον του πανακηράτου και αιωνίου Θεού δοθείσης φρικτής ορκοδοσίας ημών δια την επακριβή τήρησιν των υπό του Παναγίου και Ζωαρχικού Πνεύματος τεθεσπεισμένων Θείων και Ιερών Κανόνων της αδιαιρέτου και ακαινοτομήτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας.

Αναφερόμεθα δια του παρόντος εις το εντός της ημετέρας Κανονικής δικαιοδοσίας λειτουργούν εκπαιδευτήριον του Υμετέρου μοναχικού τάγματος του Αγίου Ιωσήφ της εμφανίσεως υπό την επωνυμίαν «Jeanne d’ Arc» εις το οποίον φοιτούν τέκνα Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών γονέων και υποβάλλομεν Υμίν την έντονον ημετέραν διαμαρτυρίαν διότι κατά την έναρξιν του ειρημένου σχολείου της πρωτοβαθμίου εκπαιδεύσεως τελείται ο καθιερωμένος αγιασμός δια την ευλογίαν της νέας σχολικής περιόδου υπό του Ρωμαιοκαθολικού Εφημερίου Πειραιώς κ. Ιωάννου Πάτση, και δια τους ορθοδόξους μαθητάς, γεγονός που απάδει εις την εκκλησιολογίαν και ποιμαντικήν της Εκκλησίας διότι αμβλύνει την ορθόδοξον αυτοσυνειδησίαν των μικρών ευπλάστων μαθητών, επιφέρει μίαν συγκρητιστικήν οικουμενιστικήν αντίληψιν και εμπίπτει εις τας περί προσηλυτισμού διατάξεις του δικαιϊκού εν Ελλάδι συστήματος.

Διεμαρτυρήθην καθηκόντως, δια το γεγονός εις την Ηγουμένην του Υμετέρου Μοναχικού Τάγματος αδ. Αλβέρταν, ήτις και μου επεβεβαίωσεν το γεγονός και εδήλωσεν ότι θα θέση την ημετέραν Κανονικήν διαμαρτυρίαν υπ’ όψιν της Υμετέρας Εκλαμπρότητος.

Επειδή ειλικρινώς δεν επιθυμώ να καταφύγω εις την ποινικήν διαδικασίαν δια την αντιμετώπισιν του εξόχως σοβαρού αυτού θέματος, που θα ηδύνατο να αντιμετωπισθή ευχερώς με την τέλεσιν κεχωρισμένως δια τους ορθοδόξους και ρωμαιοκαθολικούς μαθητάς της τελετής του αγιασμού εν τω αυτώ τόπω, εκτιμών την Υμετέραν Εκλαμπρότητα και την Υμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν ως Έλληνας συμπολίτας, παρακαλώ όπως εγγράφως διαβεβαιώσητε ότι δεν θα επαναληφθή εις το μέλλον, τηρουμένης επ’ ακριβώς της ορθοδόξου κανονικής τάξεως, των υπό του Συντάγματος και του Νόμου προβλεπομένων και των ισχυόντων παρ’ ημίν θείων και ιερών Κανόνων, οίτινες σαφώς και πλήρως απαγορεύουν την υπό μελών της Αδιαιρέτου Ορθοδόξου Καθολικής του Χριστού Εκκλησίας αποδοχήν ακοινωνήτου προσώπου ως Κληρικού, ως και την συμμετοχήν εις συμπροσευχάς μετά προσώπων μεθ’ ων δεν υφίσταται εκκλησιαστική κοινωνία, ούτε ταυτότης εν τη πίστει.

Τυγχάνει ασφαλώς εγνωσμένη εις Υμάς η ημετέρα πίστις δια την Υμετέραν θρησκευτικήν κοινωνίαν, ερειδομένη επί της κοινής μεθ’ Υμών χιλιετούς πορείας, και των υπό των Αγίων επτά Οικουμενικών Συνόδων της Αδιαιρέτου Εκκλησίας, ήστινος ιστορική και ακαινοτόμητος συνέχεια αποτελεί η καθ’ ημάς αγιωτάτη Εκκλησία και των θεοκηρύκων Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων Αυτής, διακελευομένων και επομένως αι τυχόν προσωπικαί πτώσεις πρωτιστευόντων διακόνων του ευχαριστιακού σώματος της Εκκλησίας, δι’ ας θα αποδώσουν φρικτόν λόγον ενώπιον του Δομήτορος Αυτής Κυρίου Ιησού Χριστού, εντός του δαιμονικού κλίματος του συγκρητιστικού Οικουμενισμού, ουδόλως δεσμεύουν την Εκκλησίαν του Θεού ούτε δύνανται να αποτελέσουν πρόσχημα δια την απομείωσιν της εν Χριστώ αληθείας. Αναμένων την Υμετέραν διαβεβαίωσιν διατελώ μετά πλείστης τιμής,»

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Παρακάτω ακολουθεί η επιστολή διαμαρτυρίας των Μητροπολιτών της Θράκης, προς τον Προέδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια και τον Πρωθυπουργό κ. Λουκά Παπαδήμο.

***********

Προς

τον Εξοχώτατον

Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας

κ. Κάρολον Παπούλια

Εις Αθήνας

 

Προς

Τον Εξοχώτατον

Πρόεδρον της Ελληνικής Κυβερνήσεως

κ. Λουκάν Παπαδήμο

Μέγαρον Μαξίμου

Εις Αθήνας

1. Εμείς, οι ποιμενάρχες των Ιερών Μητροπόλεων της ακριτικής Θράκης, οι Μητροπολίτες Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνός, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου Δαμασκηνός, Ξάνθης και Περιθεωρίου Παντελεήμων και Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος, εκφράζοντας τον προβληματισμό και την απογοήτευση του ευσεβούς λαού της περιοχής μας, ερχόμαστε σήμερα να τοποθετηθούμε επί του ζητήματος της γνωστής και αψυχολόγητης (στα πλαίσια του νέου Οικοδομικού Κανονισμού) τροπολογίας του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κ. Νικολάου Σηφουνάκη, δια της οποίας τα αυθαίρετα περιουσιακά στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητος δέχονται ΜΕΙΩΣΗ επί του επιβαλλόμενου προστίμου σε ποσοστό ΟΓΔΟΝΤΑ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ (80%), και δηλώνουμε τα εξής:

2. Η ως άνω τροπολογία ψηφίστηκε σε ώρα κατά την οποία η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών απουσίαζε από το κοινοβούλιο, όσοι δε παρευρίσκονταν σε αυτό μάλλον ήταν βυθισμένοι ...... λόγω του προκεχωρημένου της ώρας. Αναρωτιώμαστε αν τέτοιες πρακτικές τιμούν το κοινοβούλιο και τον ελληνικό λαό κατ' επέκτασιν. Σε στιγμές που ο λαός μας έχει ανάγκη από προβολή ενός νέου, διαφορετικού ήθους, το κοινοβούλιο δείχνει ότι δεν συνειδητοποιεί τις ευθύνες του για το που έφθασε η χώρα.

3. Ανεξάρτητα βέβαια από το σεβασμό στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς, η απαράδεκτη αυτή και αντισυνταγματική τροπολογία έρχεται να γκρεμίσει όλα όσα δεκαετίες τώρα χτίζουμε στην ακριτική Θράκη, η οποία με ουχί ολίγη προσπάθεια έχει καταστεί πρότυπο συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων. Εάν αυτή η τροπολογία βρει εφαρμογή, τότε χάνεται κάθε αίσθηση ισονομίας και ισοπολιτείας. Σε μία εποχή που η κομματοκρατία καταβαράθρωσε την υπόληψη του έλληνα και βύθισε την οικονομία στα τάρταρα και τον λαό σε ολοένα και διογκούμενη εξαθλίωση αντί για πολιτικές δικαιοσύνης και αλληλεγγύης οι κρατούντες, περνούν νομοσχέδια που παγιώνουν το αίσθημα της αδικίας, μη αναλογιζόμενοι τις συνέπειες, και μάλιστα σε μία ευαίσθητη και ακριτική περιοχή, όπως η Θράκη μας.

4. Αλλά, γιατί, κ. Υπουργέ, αν υποθέσουμε πως το μέτρο αυτό είναι ορθό, να περιορίζεται η εφαρμογή του μόνο στη Θράκη; Αν το μέτρο αυτό θα ανακουφίσει τον λαό, γιατί να μην επεκταθεί η εφαρμογή του; Γιατί λ.χ. να μην ισχύσει για όλες τις ακριτικές και δυσπρόσιτες περιοχές της χώρας και για όλα τα ακίνητα όλων των Ελλήνων πολιτών ανεξαρτήτου θρησκεύματος. Γιατί, με άλλα λόγια, επιχειρείτε να διαφοροποιήσετε την Θράκη από τον υπόλοιπο εθνικό κορμό; Η Θράκη μας περισσεύει;;; Είναι κάτι «εξωτικό» που απαιτεί «ειδική» μεταχείριση;

Θα θέλαμε να δηλώσουμε ότι με την τοποθέτηση μας αυτή δεν παρεμβαίνουμε στο έργο της Κυβέρνησης και του Κοινοβουλίου και δεν ερχόμαστε σε καμία αντιδικία με τους συντοπίτες μας μουσουλμάνους, με τους οποίους αναπνέουμε τον ίδιο αέρα, πατάμε τα ίδια χώματα και μοιραζόμαστε την κοινή μοίρα του ακριτικού μας τόπου.

Απλώς θέλουμε να επισημάνουμε πως για την ομόνοια και την ειρήνη στην περιοχή, για την ανάπτυξη και την αλληλεγγύη, για την προκοπή και την πρόοδο, πρωτοβουλίες σαν αυτή του κ. Υπουργού καλό θα ήταν να μην είχαν αναληφθεί ποτέ.

Αναμένοντας την άρση της συγκεκριμένης τροπολογίας διατρανώνουμε την αγάπη μας και την προσήλωσή μας στον τόπο μας, για την ειρήνη και την προκοπή του οποίου θα αγωνιζόμαστε πάντοτε με όλες τις δυνάμεις μας, σε πείσμα των παραγόντων εκείνων της πολιτικής και κοινωνικής ζωής που θα επιθυμούσαν το αντίθετο.

 

Μετ εὐχῶν και τιμής

Ο Μαρωνείας και Κομοτηνής

Δαμασκηνός

Ο Διδυμοτείχου Ορεστιάδος και Σουφλίου

Δαμασκηνός

 

Ο Ξάνθης και Περιθεωρίου

Παντελεήμων

Ο Αλεξανδρουπόλεως

Άνθιμος

Κοινοποίηση:

1. Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμον.

2. Πρόεδρο Βουλής των Ελλήνων κ. Φίλιππο Πετσάλνικο

3. Αρχηγούς Κομμάτων

 

Την έντονη διαμαρτυρία του εξέφρασε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, για τα ασεβή, ψευδέστατα και βλάσφημα κατά του Ιησού Χριστού πρόεβαλε κατά την Μ. Εβδομάδα ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς ενημερώνει το χριστεπώνυμο πλήρωμα ότι παύει την οποαιδήποτε συνεργασία με τον Όμιλο Αλαφούζου, προτρέποντας τους πιστούς να μην βλέπουν το εν λόγω τηλεοπτικό σταθμό.

Η Επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς έχει ως εξής:

Μέ αἰσθήματα ἀπεριγράπτου πικρίας καί ἀφαντάστου ὀδύνης ἀναγκάζομαι μέσα στήν παγχαρμόσυνον πασχάλιον περίοδον, τήν λαμπροφόρον καί φωτοειδῆ, νά ὑψώσω ὡς ἔσχατος διάκονος τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας διά μίαν εἰσέτι φοράν φωνήν ἐντόνου διαμαρτυρίας, ὡς δικαιοῦμαι ἐκ τῆς θεσμικῆς μου εὐθύνης, διά τά ὅ,σα ἀσεβῆ, ψευδέστατα, πλαστογραφημένα, βλάσφημα καί κατασκευασμένα κατά τοῦ Παναγίου Θεανδρικοῦ Προσώπου τοῦ Δομήτορος τῆς Ἐκκλησίας καί ἐνσαρκωθέντος Λόγου τοῦ Πατρός, Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, προέβαλε καί αὖθις, κατά τήν προλαβοῦσα Μ. Ἑβδομάδα τοῦ 2012 ἀπό Μ. Τρίτης (10/4) ἕως καί Μ. Παρασκευῆς (13/4) ὁ τηλεοπτικός δίαυλος ΣΚΑΪ, ἰδιοκτησίας τοῦ ὁμίλου Ἀλαφούζου, διευκρινίζων τά ἀκόλουθα:

1. Ἀσφαλῶς ἡ θεόσδοτος ἐλευθερία τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ἡ καί συνταγματικῶς κατοχυρωμένη ἐν Ἑλλάδι, κέκτηται τήν δυνατότητα ἀρνήσεως τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ καί μάλιστα δύναται νά ἀμφισβητήσῃ μέ πάντοτε βέβαια εὐπρεπῆ ἀντιρρητικόν τρόπον, τήν Θεία Ἀποκάλυψιν καί νά διαδόσῃ τάς σχετικάς ἀπόψεις ἀναλαμβάνουσα βεβαίως ἐλευθέρως καί τάς σχετικάς πνευματικάς συνεπείας. Ὁ κραταιός λόγος τοῦ Σωτῆρος Κυρίου «ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» (Ματθ. ιστ΄ 24) κατοχυρώνει τά ἀνωτέρω.

2. Ἡ ἔντονος διαμαρτυρία καί ἔνστασίς μου κατά τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ ΣΚΑΪ πού ἡ ἕδρα του εὑρίσκεται ἐντός τῆς κανονικῆς μου δικαιοδοσίας εἰς Ν. Φάληρον Πειραιῶς, συνίσταται εἰς τό γεγονός ὅτι ὁ συγκεκριμένος τηλεοπτικός σταθμός ἐξεζήτησε τήν συνεργασίαν μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί συνέπραξεν μετ’ Αὐτῆς δι’ ἕναν ὄντως ἱερόν σκοπόν, τήν ἀνακούφισιν τῶν ἐνδεῶν καί ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν πού πλήσσονται ἀπό τήν ἐνσκήψασα οἰκονομικήν κρίσιν. Παρά δέ τό γεγονός ὅτι καί κατά τήν περυσινήν περίοδον τῆς Μ. Ἑβδομάδος τοῦ 2011, εἶχε μόνος αὐτός ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων τῆς Χώρας προβάλλει τά ἴδια κατεσκευασμένα ἐπιστημονοφανῆ ντοκυμαντέρς παραγωγῆς τοῦ γνωστοῦ σιωνιστικοῦ Μουσείου Ροκφέλερ τοῦ Τέλ-Ἀβίβ, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία διά τοῦ Μακαριωτάτου Προκαθημένου Αὐτῆς Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β΄, τοῦ νουνεχοῦς, σοφοῦ καί γεραροῦ Ἐκκλησιαστικοῦ ἀνδρός, ἀπεδέχθη διαβεβαιώσεις τῶν ἰθυνόντων τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου, ὡς καί ἡ ἐλαχιστότητά μου, ὅτι δέν θά ἐπαναληφθῆ ἡ εἰς βάρος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας καί τοῦ Παναγίου Προσώπου τοῦ Δομήτορος Αὐτῆς ἀήθης καί χυδαία ἐπίθεσις. Διά τόν λόγον δέ αὐτόν, ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία δεικνύουσα πάντοτε τήν μακρόθυμον καί ἐπιεικῆ Αὐτῆς διάθεσιν ἐνισταμένη κατά μεθοδειῶν καί ὄχι κατά προσώπων, ἐχώρησεν εἰς συνεντεύξεις πού προεβλήθησαν ὑπό τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί μάλιστα ἡ ἐλαχιστότης μου ἐνεφανίσθη τήν Μ. Τρίτην 2012 εἰς τήν πρωϊνήν ζώνην τοῦ τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ κατά τήν διαδικασίαν διανομῆς 5.000 δεμάτων ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως πρός ἐμπεριστάτους ἀδελφούς τῆς εὑρυτέρας περιοχῆς τοῦ Πειραιῶς καί ὡμίλησεν εὐφήμως διά τήν ἀνθρωπιστικήν προσπάθειαν τοῦ ἐν λόγῳ διαύλου.

3. Ἑπομένως ἡ μετ’ ὀλίγας ὥρας ἀπό τό ἑσπέρας τῆς Μ. Τρίτης 2012 βάναυσος καί σκληρά ἐπίθεσις κατά τῆς Ἁγιωτάτης ἡμῶν πίστεως, προσβάλλει καταφώρως καί τούς διακόνους τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζων αὐτούς ὡς δῆθεν προβάλοντας καί διακονούντας ἰδεοληψίας καί ψεύδη.

4. Εἶναι διϊστορικῶς ἀποδεδειγμένο τό ἄσβεστον μῖσος καί ἡ τρομακτική ἐμπάθεια πού ἀδιαπτώτως τρέφουν ἀπό γενεάς εἰς γενεάν οἱ ραββίνοι τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ οἱ ὁποίοι μιμούμενοι κατά πάντα τούς προπάτορας αὐτῶν Ἄννα, Καϊάφα καί τά μέλη τοῦ Συνεδρίου ἀνασταυρώνουν διά τῶν ψευδολογιῶν, τῶν πλαστογραφημένων, χαλκευμένων καί κιβδήλων στοιχείων εἰς κάθε μετρητή στιγμή τοῦ χρόνου τό Πανάγιον Θεανδρικόν Πρόσωπον τοῦ Ἐνσαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἐνστερνιζόμενοι πλήρως τήν Καμπαλά καί τό Ταλμούδ μέ τό ἐξόχως φρικιαστικό σατανιστικό τους περιεχόμενο καί μή ἀνανήπτοντες καί μή διερωτώμενοι διά ποῖον ἔγκλημα ἐκολάσθη ὁ λαός των διά δισχιλιετοῦς ἐξορίας ἐκ τῆς «γῆς τῆς ἐπαγγελίας» καί διατί ἔπαυσεν ἡ βασιλεία καί ἡ ἀρχιερωσύνη εἰς τόν λαόν τοῦ Ἰσραήλ; Πλήρης ἀπόδειξις καί διά τούς τυχόν ἀφελεῖς ἀποτελοῦν τά προβληθέντα ἀπό τόν τηλεοπτικόν δίαυλον κατασκευάσματα τοῦ Σιωνιστικοῦ καί τοῦ Ἑβραϊκοῦ λόμπυ.

5. Ὑφέρπει διάδοσις καί φήμη εἰς τούς δημοσιογραφικούς χώρους ἀκόμη καί ἐντός τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ὅτι ὁ ἔγκυρος καί ἀξιολογώτατος δημοσιογράφος κ. Ἀ. Παπαχελᾶς, γνωστός καί ὡς προσκεκλημένος τῆς διαβοήτου Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, διευθυντής τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου ΣΚΑΪ καί ὁ Πρόεδρος τοῦ ὁμίλου κ. Ἰ. Ἀλαφοῦζος, ἐχρηματοδοτήθησαν ἀπό τόν Σιωνιστικό καί διεθνές Ἑβραϊκό λόμπυ διά νά προβάλουν τά ἀναίσχυντα καί ἀνιστόρητα καί φαιδρά ψεύδη του, μέ τόσα χρήματα πού καλύπτουν τήν λειτουργία τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου δι’ ὅλον τόν χρόνον. Ἀσφαλῶς ἡ φήμη αὐτή δέν ἀποδεικνύεται καί τό ἄν εἶναι ἀληθής ἤ ὄχι τόγνωρίζουν μόνον οἱ ἴδιοι καί ἐκείνοι πού τυχόν ἐπλήρωσαν καί ἀσφαλῶς προσωπικῶς δηλώνω ὅτι δέν τήν υἱοθετῶ. Παραμένει ὅμως ὡς ζητούμενο, τό ὁποῖο ὀφείλουν νά διευκρινήσουν δημοσίᾳ οἱ κ. Ἀλαφοῦζος καί Παπαχελᾶς διά ποίους λόγους μόνοι αὐτοί ἐξ ὅλων τῶν τηλεοπτικῶν διαύλων εἰς τήν ἰδιαιτέρως εὐαίσθητον περίοδο τῆς Μ. Ἑβδομάδος καί παρά τήν συνεργασίαν των μετά τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τίς προβαλόμενες εὐχές των διά καλό Πάσχα, προέβαλαν τά τραγικά καί ἐπονείδιστα κατασκευάσματα πού ἀπομειώνουν τό Πανάγιον Πρόσωπον τοῦ ὑπέρ ἡμῶν Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Κυρίου. Τό ἔκαμαν ἀπό σχετική ἰδεολογική σύγκλιση; Ἔχουν τήν ὑποχρέωση κατόπιν τῶν ἀνωτέρω νά ἀπαντήσουν δημοσίᾳ διά νά γνωρίζῃ πλέον καί ἡ Ἁγιωτάτη ἡμῶν Ἐκκλησία ἐάν διέπονται οἱ συγκεκριμένοι ἀπό ἀντιχριστιανική ἀντίληψη.

6. Γνωρίζω καλῶς, ὅτι θά σπεύσουν κατευθυνόμενοι καί καλά ἀμοιβόμενοι κάλαμοι νά μέ χαρακτηρίσουν γραφικό, φονταμενταλιστή, συνωμοσιολόγο, σκοταδιστή, ἀκραῖο, παράλογο διότι τόσο πολύ πιστεύουν εἰς τήν ἐλευθερία ἐκφράσεως καί εἰς τήν δημοκρατία ἐνῶ διαπνεόνται βαθύτατα ἀπό φασιστικά ἰδεώδη, θεωροῦντες ὡς ἀλήθεια μόνον ὅτι ἐκείνοι πιστεύουν καί ἀποδέχονται, διά τήν εὐπρεπῆ καί ἐκ λόγων εὐθύνης διαμαρτυρίαν μου. Ἐάν ἤμην φονταμενταλιστής ὡς μέ καθυβρίζουν δέν θά διεμαρτυρόμην μέ ἐπιχειρήματα εὐπρεπῶς, ἀλλά εἶχα τήν «δυνατότητα» καί τήν «γνώση» νά ἀντιμετωπίσω «ἄλλως» τήν ἐπίθεση. Ὁ λόγος ὅμως τοῦ Κυρίου μου ἐπί τοῦ Σταυροῦ: «Πάτερ ἄφες αὐτοῖς, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιούσι» (Λουκ. ΚΓ 34) καί ὁ λόγος τοῦ λιθοβολιθέντος Πρωτομάρτυρος Στεφάνου «Κύριε μή στήσης αὐτοῖς τήν ἁμαρτίαν ταύτην» (Πραξ. Ζ 60) μέ συνέχουν καί μέ καθοδηγοῦν.

7. Ἐκ πάντων τῶν ἀνωτέρω ἀνιδρύεται καί ἕτερον συναφές μεῖζον θέμα διά τάς ἐλλογιμωτάτας Καθηγητρίας καί ἐλλογιμωτάτους Καθηγητάς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, οἱ ὁποίοι ὑπογράψαντες εἰς τό γνωστό ψήφισμα πέραν τῶν ἄλλων στρεβλώσεων τῶν λόγων μου καί τῶν πράξεών μου ὡς λ.χ. ὅτι ὁμιλῶν κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητισμοῦ πού ὁμογενοποιεῖ τήν ἀποκαλυφθεῖσαν θεόθεν Ἀλήθεια μέ τό σατανικόν ψεῦδος, δῆθεν ἀντιτίθεμαι εἰς τούς διά πανορθοδόξων ἀποφάσεων διεξαγομένους θεολογικούς διαλόγους τούς ὁποίους καί ὑποστηρίζω ἐντός τῶν κανονικῶν πλαισίων κινουμένους, ὡς ἡ Σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἔχει σχετικῶς ἀποφασίσῃ (Ὀκτώβριος 2010) μέ κατηγοροῦν ὅτι ἀναιτίως καί δίχα ποιμαντικῆς συνέσεως ἀναφέρομαι εἰς τούς λειτουργούς καί ἐκπροσώπους τοῦ Σιωνισμοῦ. Τίθεται λοιπόν δι’ αὐτούς τό κρίσιμον ἐρώτημα συμφωνοῦν μέ τάς ἀνωτέρω κακουργίας τῶν ἐκπροσώπων τοῦ Σιωνισμοῦ καί ἄν ὄχι ἀναμένομεν ὅλοι τό ἀντίστοιχον ψήφισμα ὡς ἀποδεικτικόν τῆς θεολογικῆς των εὐαισθησίας. Ἄλλως δυστυχῶς συντάσσονται μετ’ αὐτῶν καί βεβαίως ἡ κρίσις «οὐκ ἔστι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

Ἐνδεχομένως ὅμως τό θέμα δέν προσφέρεται διά τακτοποίησιν συγγενικοῦ προσώπου πρώτου βαθμοῦ εἰς μεγαλώνυμον χώραν τῆς Κεντρικῆς Εὐρώπης.

Ὅθεν κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δηλώνω εἰς τόν εὐαγῆ Κλῆρον καί τὀν φιλόχριστον λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς, Φαλήρου, Δραπετσώνας καί Ἁγ. Ἰωάννου Ρέντη ὅτι παύω οἱανδήτινα συνεργασίαν μετά τοῦ Ραδιοτηλεπτικοῦ Σταθμοῦ ΣΚΑΪ καί τοῦ Ὁμίλου Ἀλαφούζου καί πατρικῶς προτρέπω νά τιμωρήσουν αὐτούς μή φιλοξενοῦντες τό τηλεοπτικόν καί ραδιοφωνικόν των σῆμα εἰς τάς οἰκίας αὐτῶν.

 

Μετ’ εὐχῶν

+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, 21.04

Ο Χριστός αναστήθηκε για λογαριασμό του ανθρώπου. Μετά την απομάκρυνσή του από τον Θεό, ο άνθρωπος περισσότερο χαμηλά να πέσει δεν είχε, πιο πολύ να πεθάνει δεν γινόταν.

Η μόνη του διέξοδος ήταν να αναστηθεί. Μα δεν γνώριζε τον «τρόπο».

Αυτήν τη διαδικασία επιστροφής την ανέλαβε ο ίδιος ο Θεός, για χάρη του ανθρώπου.

Γι’ αυτό «φόρεσε σώμα», προκειμένου ολόκληρη η υπόσταση του ανθρώπου να επιστραφεί και να σωθεί.

Η Ανάσταση του Χριστού αποτελεί υπαρξιακή επανάσταση στην πορεία της ανθρωπότητος. Ήταν το «ανθρωπίνως» αδύνατο.

Ανέτρεψε τη φυσική τάξη, κατέστησε ανενεργούς τους φυσικούς νόμους, ακύρωσε την υπαρξιακή νομοτέλεια, αναποδογύρισε τη μέχρι τότε σχέση Θεού - ανθρώπου, έφερε τα πάνω κάτω, άλλαξε την εξάρτηση του φθαρτού από το άφθαρτο, αποκατέστησε «άδικα» τον αίτιο της αποστασίας στην προτεραία δόξα του, παλινόρθωσε τον άνθρωπο στη σύνολη δημιουργία.

Όλα αυτά όχι ερήμην του ανθρώπου. Η Μαρία της Ναζαρέτ είχε συγκατανεύσει στον Χαιρετισμό του Αγγέλου και είχε κατασταθεί Θεοτόκος.

Ποτέ ο Θεός δεν θα καταστρατηγούσε την ελευθερία της βουλήσεως του ανθρώπου που ο ίδιος δημιούργησε, χωρίς την έγκρισή του.

Η Ανάσταση του Χριστού ήταν το γεγονός της Ιστορίας που κατέστη το Θαύμα του κόσμου.

Ένα θαύμα επαναστατικό, επειδή είχε να κάνει με τη σχέση Θεού και ανθρώπου.

Ίσως γι’ αυτό οι λαοί της γης, τα τελευταία 2.000 χρόνια, πάντοτε εμπνέονταν από την Ανάσταση του Χριστού.

Οι χριστιανικοί πληθυσμοί του πλανήτη, είτε προφάσει είτε αληθεία, ζούσαν την Ανάσταση. Οι μη χριστιανικοί γνώριζαν γι’ αυτήν στο πολιτισμικό τους υποσυνείδητο.

Όλοι αντλούσαν από την Ανάσταση τις ρηξικέλευθες ανατροπές και εκφάνσεις της, προκειμένου να απαντήσουν στα επείγοντα ερωτήματα και αιτήματα των καιρών τους.

Πριν οι Έλληνες αρχίσουν την εκστρατεία κατά της γλώσσας τους, θα μπορούσαν να διακριβώσουν ότι η ελληνική λέξη επανάσταση ενέχει τη λέξη ανάσταση.

Σήμερα που οι λέξεις και οι έννοιες έχασαν το νόημά τους, μονάχα ψυχανεμιζόμαστε τη σχέση των δύο αυτών πνευματικών καταστάσεων.

Η παγκόσμια Ιστορία διδάσκει ότι κάθε επανάσταση έχει αυτούς που την κάνουν κι αυτούς που την εκμεταλλεύονται. Γι’ αυτό στις μέρες μας οι επαναστάσεις ολοένα και λιγοστεύουν. Απομένει να δοκιμάσουμε πάλι την αρχέγονη προτροπή για Ανάσταση που δεν πρόδωσε ποτέ τον άνθρωπο. Αρκεί να επιχειρηθεί ως έγερση σε καθετί πεσμένο. Ως ξαναζωντάνεμα για καθετί πεθαμένο.

Η Ανάσταση δεν επιβάλλεται έξωθεν, επιτυγχάνεται από τον έσω άνθρωπο. Δεν αφήνει θύματα, δεν σκυλεύει συνειδήσεις, δεν θίγει υπολήψεις. Δεν προκαλεί αιματοχυσίες ούτε καταστροφές.

Είναι μια εσωτερική αγωνιώδης προσπάθεια ανασυστάσεως της ανθρώπινης ψυχής. Χρειάζεται να αποψιλωθούν οι φαντασιώσεις του νου. Να αποστασιοποιηθούν οι εγωισμοί που τον κατατρύχουν. Απαιτείται η επαναφορά του ανθρώπου στα όριά του.

Τότε παίρνουν νόημα οι αξίες του βίου. Ο άνθρωπος απολαμβάνει τις απλούστερες λεπτομέρειες της ζωής του. Ερμηνεύει τα πάντα γύρω του. Δεν είναι θεατής της ζωής αλλά πρωταγωνιστής και ρυθμιστής της.

Η Ανάσταση, ως πνευματικό μέγεθος, δεν βρίσκεται στο τέλος των υποχρεώσεών μας αλλά στην αρχή των καθηκόντων μας.

Ανάλογα με τη στάση μας απέναντί της αποκτούν περιεχόμενο και σκοπό οι χαρές, οι λύπες, η υγεία, η αρρώστια, το γέλιο, το δάκρυ, ο γάμος, η τεκνοποιία, ο πλούτος, η φτώχεια, η ζωή κι ο θάνατος. Κυρίως αυτός.

Υποπτεύομαι ότι στην κρίσιμη καμπή της ελληνικής Ιστορίας μας, η μόνη επανάσταση που θα αποκαταστήσει την αναισθησία που βιώνουμε, είναι η επανατοποθέτησή μας απέναντι στο γεγονός της Αναστάσεως του Χριστού.

Εξάλλου, δεν τη γιορτάζουμε ως επετειακό γεγονός, αλλά ως σωτηριολογικό. Διαφορετικά, μας είναι άχρηστη η γιορτή.

Όλοι αναγνωρίζουμε ότι για να αποκατασταθεί η κατάντια στην οποία μας οδήγησε η εγχώρια πολιτική ανευθυνότητα, απαιτείται μια επανάσταση.

Ο λαός μας δεν έχει τη δύναμη να την πραγματώσει. Οι πολιτικοί μας ποντάρουν στη λήθη των ψηφοφόρων τους και δεν φαίνεται να εισέπραξαν αρκούντως το μήνυμα των Αγανακτισμένων.

Ας ελπίσουμε να λάβουν, έστω τώρα, το ηχηρό μήνυμα των σιωπηλών.

Το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ελπίδες διόρθωσης, μάλλον περιμένει, μετά τις εκλογές, να το ενταφιάσει μια ομάδα από τις δύο που μέχρι τώρα το σκύλευαν.

Οι νέοι μας φεύγουν από τη χώρα, επειδή δεν αντέχουν την μπόχα της σήψης. Οι ηλικιωμένοι βυθίζονται σε ανυποληψία και πανικό.

Οι ώριμοι τρέμουν από φόβο για το αβέβαιο αύριο. Όλοι αναλογιζόμαστε τα λάθη μας, αλλά τώρα πια το κακό έγινε!

Τα εκλογικά πένθιμα εμβατήρια άρχισαν να παιανίζουν τον νεκρικό τους ρυθμό. Οι προεκλογικές υποσχέσεις ακούγονται σαν μοιρολόγια ενός έθνους που ξεψυχά.

Οι ευρωπαίοι εργολάβοι κηδειών πιάνουν τα πόστα στα υπουργεία μας για να χαρίσουν αξιοπρεπή κηδεία στη χώρα και στο παλαιό εκείνο όραμα της ΕΕ!

Περισσότερο να πεθάνουμε δεν γίνεται. Πιο χαμηλά να πέσουμε δεν έχει. Μόνο να σηκωθούμε μπορούμε. Μόνο να αναστηθούμε γίνεται. Γι’ αυτό Χριστός Ανέστη!