- Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 10 Μαΐου 2012 11:09
- Εμφανίσεις: 152452
Του Αρκαδίου Μάλερ από το Religare.ru
Την αποστολή των Ουκρανών Ουνιτών, δηλαδή Ρωμαιοκαθολικών, οι οποίοι ακολουθούν το βυζαντινό τυπικό και αποτελούν την Έλληνο-Καθολική Εκκλησία της Ουκρανίας (ΕΚΕΟ) δέχθηκε στις 18 Φεβρουαρίου στην επίσημη κατοικία του στο Φανάρι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος (δείτε το φωτογραφικό στιγμιότυπο στο τέλος, για επιβεβαίωση).
Εκ πρώτης όψεως μέσα στη, διάρκειας σαράντα λεπτών, διπλωματική αυτή τη συζήτηση δεν υπήρχε τίποτε το οποίο να προκαλούσε μεγάλη εντύπωση, διότι Προκαθήμενος οποιασδήποτε τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πραγματοποιεί καθημερινά συναντήσεις με κάθε είδους αντιπροσωπείες και οι Ουκρανοί Ουνίτες δεν είναι ούτε πρώτοι, αλλά ούτε και τελευταίοι, τους οποίους δέχεται.
Και όμως δεν θα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή η συνάντηση εάν η επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως δεν θα έκανε αναφορά στους μετέχοντες αυτής: "Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: ... Τόν Πανιερ. ΡΚαθολικόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Yurii Yurchuk, ἐξ Οὐκρανίας, μεθ’ὁμίλου, καί τῶν Ἐντιμ. κ. κ. Sergii Kravchenko, Προξένου τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, καί Oleksandr Kuchma, Ὑποπροξένου αὐτῆς".
Το περιέργο αυτής της συναντήσεως είναι ότι ο Yurii Yurchuk είναι ένας «διεκκλησιαστικός απατεώνας» κατ΄αναλογία με απατεώνες στο χώρο οικονομικής ή στα θέματα γάμου. Δυστυχώς υπάρχουν στην ιστορία του χριστιανισμού παρόμοια παραδείγματα, αλλά η περίπτωση του Yurii Yurchuk είναι άνευ προηγουμένου.
Ο Yurii Yurievich Yurchuk γεννήθηκε το 1970 στην πόλη Καμενέτσ-Ποντόλσκυ της Ουκρανίας.
Στα παιδικά του ακόμα χρόνια μετακόμισε στο Ντονέτσκ, όπου αποφοίτησε από το Λύκειο και ήδη από το έτος 1988 διατέλεσε νεωκόρος και στη συνέχεια υποδιάκονος στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Στις 26 Ιανουαρίου 1991 ο Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ Ιωαννίκιος Κόμπζεφ τον χειροτόνησε σε διάκονο στον Ιερό Καθεδρικό ναό Αγίων Πέτρου και Παύλου Λουγκάνσκ και την επομένη σε ιερέα.
Παρόλο που δεν υπήρχαν σημάδια απότομων στροφών στην τόσο επιτυχημένη εκκλησιαστική την οποία άρχισε, ο ιερέας Yurchuk εγκαταλείπει την κανονική Εκκλησία και προσχωρεί στο λεγόμενο «Πατριαρχείο Κιέβου» σχισματικό και μη έχοντος αναγνώριση ουδεμίας εκ των ανά την οικουμένη τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Το Σεπτέμβριο του 1993, λόγω λειψανδρίας προσωπικού ο καθαιρεθείς ήδη Μητροπολίτης Φιλάρετος Ντενισένκο, μια από τις κορυφαίες μορφές του Ουκρανικού εκκλησιαστικούς σχίσματος, διορίζει τον Yurchuk Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ντονέτσκ καθώς και Αρχιερατικό Επίτροπο της Α΄ Αρχιερατικής Περιφέρειας Ντονέτσκ. Σημειωτέον είναι ότι μόλις μετά από ένα χρόνο Yurchuk θα ολοκληρώνει τις σπουδές του στη σχισματική «Ιερατική Σχολή» διατελώντας ακόμα και Γραμματέας «επαρχιακής διοικήσεως Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» («Πρωτοσύγκελος» της «Μητροπόλεως» αυτής, σημ. μεταφρ. ).
Μετά από δυο μόλις χρόνια το έτος 1996 εκάρη μοναχός με το όνομα Yurii προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (ο Yurii αντιστοιχεί στα Ουκρανικά στο Ελληνικό Γεώργιο) και λαμβάνει το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτη.
Τέλος, με απόφαση της «Ιεράς Συνόδου» της Ουκρανικής σχισματικής Εκκλησίας του 1998 ο «Αρχιμανδρίτης» Yurii Yurchuk διορίζεται Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ενω τη χειροτονία του σε Επίσκοπο τέλεσε στις 14 Μαΐου 1999 ο ίδιος ο «»Πατριάρχης Κιέβου» Φιλάρετος Ντενισένκο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν ήταν μόνο καθαιρεμένος αλλά και αφορισμένος από την Εκκλησία.
Είναι ολόκληρη τιμωρία και καθόλου ζωή το να είσαι σχισματικός «Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ», διότι στην Ανατολική Οκρανία, η οποία φημίζεται για την αφοσίωσή της στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία, δε δείχνουν ευμένεια «στο Πατριαρχείο Κιέβου» μεγαλύτερη απ΄ότι στην ίδια τη Ρωσία, καμία δε άλλη πρόταση δεν του έκανε ο Φιλάρετος Ντενισένκο.
Εφόσον η επαναφορά στο Πατριαρχείο Μόσχας πιθανότατα του φάνηκε ταπεινωτική, μια και ότι δε θα έπαιρνε τόσο γρήγορα προαγωγή στο επισκοπικό αξίωμα, σε ηλικία τριάντα δυο ετών ο «Επίσκοπος» αποφάσισε εγκαταλείποντας ένα σχίσμα να προσχωρήσει σε ένα άλλο, ακόμα πιο εξωτικό...
Στα τέλη Οκτωβρίου 2002, ιστοσελίδα μιας Congregatio Mariae Reginae Immaculatae, αλλιώς CMRI, δηλαδή Εταιρείας της Αμώμου Βασίλισσας Παρθένου Μαρίας ενημέρωσε ότι στις 24 λήγοντος μηνός Επίσκοπος της «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» Yurii Yurchuk προσχώρησε στον οργανισμό αυτό ως «Επίσκοπος», δηλαδή υπό την ιδιότητα του αρχιερέα, ενώ την τελετή αποδοχής πραγματοποίησε ο «Επίσκοπος» αυτής της Εταιρίας Μαρκ Πιβαρούνας.
Η είδηση συνοδευόταν από ένα εξίσου πλούσιο φωτογραφικό υλικό ώστε κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να βεβαιώσει την πραγματικότητα του κωμικοτραγικού αυτού γεγονότος.
Σε τι όμως συνίστατο ο κωμικοτραγικός χαρακτήρας του;
Το γεγονός είναι ότι το CMRI είναι ένα «δεξιόθεν» σχίσμα στους κόλπους του Ρωμαιοκαθολικισμού, το οποίο καταγγέλλει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την αποστασία της κατά τη διάρκεια της Β΄Βατικάνειας Συνόδου 1962-65 από τη λατινική παραδοσιοκρατία.
Με άλλα λόγια πρόκειται για μια σέκτα. Παρόμοιες σχισματικές παραφυάδες υπάρχουν πολλές στους Ρωμαιοκαθολικούς και το CMRI είναι μόνο μια εξ αυτών.
Οίκοθεν νοείται ότι ο τόσο ακραίος οργανισμός δε μπορούσε παρά να ζητήσει τον «Ορθόδοξο Επίσκοπο» να αποκηρύξει την Ορθοδοξία, πράγμα το οποίο έκανε ευχαρίστως ο Yurii Yurchuk.
Ο ίδιος Μαρκ Πιβαρούνας με ύφος πλήρης σοβαρότητος γράφει ότι κατόπιν οκτάμηνης δοκιμασίας κατά την τελετή μυήσεως ο Yurchuk αποκήρυξε δημοσίως όλες τις «Ορθόδοξες πλάνες» και υπέγραψε το σχετικό κείμενο.
Εδώ πρέπει να αποδώσουμε τα δέοντα στους ακραίους από το CMRI, οι οποίοι κατάρτισαν έναν κατά το δυνατόν πλήρη κατάλογο των λατινικών θέσεων, τις οποίες δεν δέχεται η Ορθοδοξία αρχίζοντας από το Filioque και το Καθαρτήριο και φθάνοντας μέχρι και το παπικό αλάθητο και τις λειτουργικές ιδιαιτερότητες. Όλα αυτά ο Yurii Yurchuk τα δέχθηκε ως «αυθεντικά δόγματα» της πίστεώς του.
Αφού γονυπετής ανέγνωσε και υπέγραψε τη νέα «Ομολογία πίστεως» ο Yurchuk απελευθερώθηκε απο την «πλάνη» και υπό την ισχύουσα ιδιότητα έγινε δεκτός στην «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία». Μετά από ένα μόλις εικοσιτετράωρο, στις 25 Οκτωβρίου, ο Yurchuk υπό τη νέα του ιδιότητα τέλεσε την πρώτη του λειτουργία ως «Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος Ουκρανικού ρυθμού». Συνεπώς από τον «Επίσκοπο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» του «Πατριαρχείου Κιέβου» Yurii Yurchuk έγινε «Ουνίτης Επίσκοπος» αλλά μιας άλλης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την οποία η ίδια η ΕΚΕΟ δεν την αναγνωρίζει.
Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, στις 26 Οκτωβρίου, ο νεός «Επίσκοπος» Yurii Yurchuk μέσω του διερμηνέα «εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την αποδοχή του στη γνήσια Εκκλησία του Χριστού» και ζήτησε από την ηγεσία του CMRI...40 χιλ. δολάρια ΗΠΑ για υπηρεσιακούς σκοπούς.
Ο ανεκδοτικός χαρακτήρας της περιστάσεως ενισχυόταν από το γεγονός ότι αυτό ακριβώς το διάστημα μεταξύ 20 και 28 Οκτωβρίου ο «Πατριάρχης Κιέβου» Φιλάρετος Ντενισένκο επισκεπτόταν τις ΗΠΑ.
Το πιο αστείο όμως ακολούθησε μετά. Κατόπιν επιστροφής του στην Ουκρανία ο νέος «Ουνίτης Επίσκοπος» Yurii Yurchuk επανήλθε στην έδρα του ως «Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» και κατά πάσα πιθανότητα σκόπευε να βγάζει χρήμα και από τις δυο τους θέσεις ως μέλος των δυο σχισμάτων, ελπίζοντας ειλικρινά ότι κανείς δεν επρόκειτο να το μάθει.
Ὀμως ζούμε στην εποχή του Διαδικτύου και της κινητής τηλεφωνίας και όταν μια τρεις φορές περιθωριακή ιστοσελίδα του τρεις φορές περιθωριακού CMRI πανηγυρικώς ανακοίνωσε για το νέο του «Αρχιερέα», όλοι στο Κίεβο όσοι εξ επαγγέλματος ενδιαφέρονταν για τη διεθνή χριστιανική πολιτική αναπόφευκτα το πληροφορήθηκαν.
Στις 19 Νοεμβρίου 2002 ο Yurchuk προσεκλήθη για να δώσει απολογισμό στην «Ιερά Σύνοδο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου», όπου παρουσίᾳ του Φιλαρέτου Ντενισένκο και άλλων «Αρχιερέων» χαρακτήρισε σαφώς ως «συκοφαντία και προβοκάτσια» από πλευράς του Πατριαρχείου Μόσχας την προσχώρησή του στο Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι σύμφωνα με τον κατηγορούμενο έτσι αντιδρά το τελευταίο στο «όλο και περισσότερο αυξανόμενο υπό την ηγεσία μου ρόλο του Πατριαρχείου Κιέβου στην περιοχή του Ντονμπάς».
Βεβαίως κανείς στο «Πατριαρχείο Κιέβου» δεν πίστεψε στον Yurchuk, διότι η προσχώρησή του στο ακραίο Ρωμαικαθολικό CMRI ήταν αντικείμενο γνώσεως και όχι πίστεως. Η ιστοσελίδα της Εταιρείας αυτής τα ανέφερε όλα αρκετά αναλυτικά και αυτόπτες μάρτυρες ήταν μάλιστα πολλοί.
Επίσης και ο ίδιος ο Yurchuk κατάλαβε πολύ καλά ότι δεν του έχουν πραγματική εμπιστοσύνη πλέον στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου, παρόλο που δέχθηκαν να τον υπομείνουν κάποιο διάστημα ακόμα ως «Επίσκοπο Ντονέτσκ», διότι «το Πατριαρχείο Κιέβου» αντιμετωπίζει ανεπάρκεια στελεχών και είναι δύσκολο να βρεθεί ένας από αυτή την εκκλησιαστική οντότητα που να δεχθεί το διορισμό του σε μια τέτοια καθόλου αξιοζήλευτη θέση. Με την ίδια επιτυχία το «Πατριαρχείο Κιέβου» θα μπορούσε να έχει αντιπρόσωπό του κάπου στο Βορόνεζ της Ρωσίας.
Δεν θα είχε καθόλου νόημα επίσης να επανενταχθεί στο CMRI, ήταν αμφίβολο να τον περίμενε κανείς εκεί μετά από τέτοια μεγάλη απάτη. Και τότε ο Yurchuk άρχισε να αναζητεί τις οδούς διαφυγής σε άλλα θρησκευτικά δόγματα.
Ούτε τον κράτησε ακόμα και η κατόπιν εντολής του «Πατριαρχείου Κιέβου» προαγωγή του σε «Ἁρχιεπίσκοπο».
Στις 18 Ιουνίου 2006 έχει μπει σε επαφή με την αποσχισθείσα από τους Πεντηκοστιανούς νεοπροτεσταντική οργάνωση «Νέα Γενιά», με την οποία σύναψε σύμφωνο συνεργασίας «σε όλους τους τομείς δράσεως, σε συμπροσευχές και ακολουθίες, αναγνωρίζοντας ως ίσους εταίρους ο ένας τον άλλο, στην ενοποίηση προσπαθειών αποβλεπόμενων στην εδραίωση των αρχών του Βασιλείου του Θεού επί της γης».
Το κείμενο του συμφώνου ανέφερε ότι αυτό «αποτελεί πλήγμα κατά κάθε παράγοντος, που χωρίζει τη χριστιανική Εκκλησία σε ομολογίες, ρεύματα και δόγματα και είναι σημαντικό βήμα στην οδό προς την ενοποίηση των χριστιανών, οι οποίοι πρεσβεύουν την πίστη στον Ένα Κύριο Ιησού Χριστό». Από εμπορικής σκοπιάς είναι κατανοητή η κίνηση του Yurchuk, διότι διάφορες προτεσταντικές σέκτες στην Ανατολική Ουκρανία ενεργούν δραστήρια. Μόνο το πως συμβιβάζονται δημοσίως η Ορθοδοξία με το Ρωμαιοκαθολικισμό και τον Προτεσταντισμό ήξερε μόνο ο Yurchuk.
Ούτε σε αυτό το σημείο διακόπηκε η περιοδεία του στα δόγματα και δυο χρόνια αργότερα, στις 9 Σεπτεμβρίου 2008, αφού υπογράφει ένα Γράμμα ως «Μητροπολίτης Ντονέτσκ κα Μαριουπόλεως» ο Yurchuk το στέλνει στο Καθολικό Πατριάρχη Μαρ Ντίνχε Δ΄ της Ασσυριακής Εκκλησίας της Ανατολής ζητώντας να ενταχθεί στην Εκκλησία του υπό την παρούσα του ιδιότητα ως «Αρχιεπίσκοπος».
Ο αναγνώστης μπορεί να εκπλαγεί με το γεγονός πως ένας Ουκρανός καθώς ήταν ο Yurchuk αποφάσισε στα καλά καθούμενα να γίνει Ασσύριος. Και όμως από δογματικής απόψεως το πρόβλημα δεν εστιάζεται εδώ, αλλά στο ότι η «Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής» είναι η μόνη στο είδος της οργάνωση, η οποία πρεσβεύει το Νεστοριανισμό, μια αρχαία χριστολογική αίρεση, η οποία καταδικάσθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία ακόμα το 431 μ.Χ. και απορρίπτεται τόσο από τους Ρωμαιοκαθολικούς, τόσο και από τους Προτεστάντες.
Κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος σταθμός του πρέπει να είναι ο ασπασμός του Ισλάμ ή μιας άλλης μη χριστιανικής διδασκαλίας γενικά.
Αλλά η απόπειρα του Yurchuk να γίνει Ασσύριος-Νεστοριανός απέτυχε πριν καν αρχίσει, διότι ο Πατριάρχης Μαρ Ντίνχε Δ΄ προώθησε το Γράμμα του στη Γραμματεία του «Πατριαρχείου Κιέβου», βεβαιώθηκε για το πραγματικό του καθεστώς και την υπόληψη και απέρριψε την αίτησή του.
Μετά ταύτα ο «μεγάλος κομπιναδόρος» δοκιμάζει την τρίτη κατά σειρά και πιο δυνατή λύση, δηλαδή να επανενταχθεί στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Είναι επαινετή βέβαια η λύση αυτή, αλλά ένας, ο οποίος ήταν Επίσκοπος σε δυο σχίσματα σπάνια επιδεικνύει προθυμία επανένταξης στην κανονική Εκκλησία υπό ιδιότητα ενός απλού ιερέα, και γι΄αυτό το λόγο ο Yurchuk άρχισε να παίζει πολιτικό παιγνίδι, κηρύσσοντας ξαφνικά την πολιτική επαναπροσέγγισης της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μεσολαβητή μεταξύ του Ντενισένκο και Μόσχας.
Το 2007 άρχισε να καταγγέλλει ανοιχτά το Φιλάρετο Ντενισένκο στον τορπιλισμό του διαλόγου με το Πατριαρχείο Μόσχας και να «απειλεί» με την υπαγωγή της επαρχίας του στη δικαιοδοσία της κανονικής Εκκλησίας.
Στις 25 Νοεμβρίου 2008 εξ ονόματος όλης της επαρχίας ο αυτοκηρυχθείς «Μητροπολίτης Ντονέτσκ και Μαριουπόλεως» Yurchuk συνέταξε και απέστειλε Γράμμα προς τη «Σύνοδο Επισκόπων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου», όπου ζήτησε τη δίκη και την καθαίρεση του Φιλαρέτου Ντενισένκο, πράγμα το οποίο ακούγεται αρκετά παράξενο διότι ο Ντενισένκο έχει ήδη καθαιρεθεί και ακόμα περισσότερα αναθεματισθεί από την κανονική Εκκλησία.
Ως αποτέλεσμα με απόφαση της «Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Κιέβου» της 26ης Νοεμβρίου 2008 ο «Μητροπολίτης» Yurchuk τέθηκε σε διαθεσιμότητα και διώχθηκε από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου.
Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ο «χριστιανός» με τόσο «διευρυμένη» δογματική συνείδηση κράτησε 100 χιλ. γρίβνες Ουκρανίας, οι οποίες προορίζονταν για την ανέγερση παρεκκλησίου, το οποίο κανείς και ποτέ δεν έχει δει. Είναι περιττό να επισημάνουμε ότι ο ειρημένος τώρα έχει χάσει πλέον κάθε ενδιαφέρον για το σχέδιο της επαναφοράς του στο Πατριαρχείο Μόσχας.
Και τότε στον Yurchuk έχει μείνει μια τέταρτη λύση, εκείνη δηλαδή της επαναφοράς στους Ρωμαιοκαθολικούς, όχι όμως στο περιθωριακό CMRI, όπου, βέβαια, κανείς δεν τον περίμενε, αλλά στην επίσημη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, εκπροσωπούμενη στην Ουκρανία από την ΕΚΕΟ.
Δεν θα υπήρχε ανάγκη να συνηθίσει το Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι αποδέχθηκε πλήρως την πίστη αυτή, το μόνο που του έλειπε ήταν η αποδοχή του πραγματικού Πάπα Ρώμης.
Γι΄αυτό το λόγο, εκμεταλλευόμενος την έλλειψη διακριτικότητας εκ μέρους της Ουνιτικής ηγεσίας απέναντι στα εσωτερικά σκάνδαλα «του Πατριαρχείου Κιέβου» και την ανάγκη της να έχει στο Ντονέτσκ ένα «καμικάζι» παραπάνω, ο Yurchuk πρότεινε στην ΕΚΕΟ τις υπηρεσίες του και το 2009 έγινε δεκτός ως απλός ιερέας, στερημένος κάθε συμβόλου αρχιεροσύνης.
Π.χ. έχει δικαίωμα να τελεί Λειτουργίας μόνο ως ιερέας, ενώ παρουσίᾳ του Προκαθημένου της ΕΚΕΟ Αρχιεπισκόπου Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ δε φοράει το εγκόλπιο, αλλά το σταυρό.
Έκτοτε ο Yurii Yurchuk είναι μέσα στα Γραφεία της Εξαρχίας Ντονέτσκ-Χαρκόβου της ΕΚΕΟ και προς το παρόν έχει σταματήσει τις μοναδικές του περιοδείες στα σχίσματα και σέκτες.
Και όμως δεν δέχθηκε να μείνει απλός ιερέας της ΕΚΕΟ ο Yurchuk, αλλά προέβη στην ίδρυση της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης» αποτελούμενη από τρεις ιερείς: τον ίδιο, τον πατέρα Τύχων Κουλμπάκα και τον πατέρα Βλαδίμηρο Μεμέτωφ.
Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να σημειώσουμε ότι από τώρα η κύρια αποστολή του πότε «Ορθοδόξου Μητροπολίτου» Yurii Yurchuk συνίσταται στην προπαγάνδα του Ρωμαιοκαθολικισμού στην Ανατολική Ουκρανία.
Σημειωτέον ότι ο Yurchuk και ο Κουλμπάκα διατελούν εφημέριοι του «Κοζακικού» ουνιτικού Ιερού Ναού Γεννήσεως του Χριστού Ντονέτσκ, ο οποίος ευρίσκεται στο χώρο του Κρατικού Πανεπιστημίου Πληροφορικής και Τεχνητής Νοημοσύνης Ντονέτσκ.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου είναι ο κ. Α. Σεβτσένκο, Συνταγματάρχης της Υπηρεσιών Ασφαλείας της Ουκρανίας και Αρχηγός των Κοζάκων της Ουκρανίας, ο οποίος, παρόλο που είναι Κοζάκος, παρέχει ενεργή υποστήριξη στους Ουνίτες, προσέφερε εξ ονόματος των Κοζάκων της Ουκρανίας κρυστάλλινο σκήπτρο (σύμβολο της εξουσίας του Αρχηγού των Κοζάκων) στον Πάπα Ρώμης (;) και ακόμα στους Ουκρανούς ραββίνους (;;), ενώ είχε επίσης και ιδέα ο ναός στο χώρο του Πανεπιστημίου του να είναι διομολογιακού χαρακτήρα, άλλωστε εκτός από Ουνίτες ο Πρύτανης Σεβτσένκο συνεργάζεται και με οπαδούς του Κρίσνα και με Ιεχωβάδες και με άλλα πρωτότυπα θρησκευτικά κινήματα.
Επομένως ο Yurii Yurchuk βρήκε το σπίτι του.
Συνεπώς, στις 18 Φεβρουαρίου 2012 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α΄ δεν δέχθηκε μια τυχαία ομάδα Ουκρανών Ουνιτών, αλλά την αντιπροσωπεία της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης».
Εδώ όμως τίθεται ένα άκρως σοβαρό ερώτημα εάν ήξερε ο Βαρθολομαίος Α΄ τι είδους «θρησκευτικό» απατεώνα πραγματικά δεχόταν σε ακρόαση και εάν δεν ήξερε, πως εκλαμβάνεται το Πατριαρχείο του ο ίδιος;
Ως «Οικουμενικό Θρόνο» ή ως ένα χώρο όπου μπαινοβγαίνουν κάθε λογής απατεώνες με διεθνή δράση;
Το θέμα δεν άπτεται της υπολήψεως του ίδιου του Yurchuk ούτε του πρόσφατου του παρελθόντος, παρόλο που αυτές οι πτυχές είναι αδύνατο να μην έχουν σημασία για έναν «Οικουμενικό Πατριάρχη».
Το θέμα αφορά ακριβώς το πάρον του και τις προτάσεις, με τις οποίες ταξίδευσε στο Φανάρι ο Yurchuk.
Πρώτον, με ποιο δικαίωμα στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ο Yurchuk τιτλοφορείται «Αρχιεπίσκοπος»;
Οι επίσημες πηγές από το Βατικανό αρνούνται την ύπαρξη ενός «Αρχιεπισκόπου Yurii Yurchuk», ενώ στην ιστοσελίδα της ίδιας της εξαρχίας Ντονέτσκ-Χαρκόβου της ΕΚΕΟ αυτός παρουσιάζεται ως ιερέας.
Συνεπώς τυγχάνει εύκολη η παραπλάνηση του Γραφείου Τύπου του Φαναρίου ως προς τα τόσα λεπτά ζητήματα και εάν σήμερα ο Βαρθολομαίος Α΄ ως Αρχιεπίσκοπο δέχεται ένα Ρωμαιοκαθολικό ιερέα, αύριο θα δεχθεί έναν λαϊκό από το δρόμο υπό την ίδια ιδιότητα.
Τέτοιου είδους ακρότητες επιτρέπονται σε διαφορετικά περιθωριακά σχίσματα και σέκτες, αλλά όχι και σε «Οικουμενικό Πατριαρχείο».
Δεύτερον, την ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη επιφύλαξε το περιεχόμενο της συναντήσεως του Yurchuk και του Βαρθολομαίου Α΄.
Αναλυτικότερα την περιέγραψε ο μετάσχων αυτής «Γενικός Βικάριος» της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμενος Ρώμης» Αρχιμανδρίτης Τύχων Κουλμπάκα στο LiveJournal του.
Όπως αποδείχθηκε και οι δυο Ουνίτες μετέβησαν στο Φανάρι με συγκεκριμένη πρόταση να τύχει ευλογίας και υποστήριξης το σχέδιό τους ... για τον εκκαθολικισμό της Ανατολικής Ουκρανίας.
Αυτό το σχέδιο φέρει τίτλο «Από την Ανατολή εώς τη Δύση. Η ευλογία της Φάτιμα στην Ουκρανία».
Ξεκίνησε τον Ιούλιο 2011 όταν τα μέλη της «Ιεράς Αδελφότητας» με επικεφαλής τον Yurchuk αποφάσισαν να περιοδεύσουν σ΄όλη την Ευρώπη από το Ντονέτσκ μέχρι και την Πορτογαλία κουβαλώντας μαζί τους μια εικόνα της «Παναγίας της Φάτιμα «Η διά Σου ενότητα»».
Σύμφωνα με το Ρωμαιοκαθολικό θρύλο στη Φάτιμα δίπλα στη Λισαβόνα σε τρια βοσκόπουλα εμφανίστηκε έξι φορές η Παναγία. Κατά την εμφάνισή της στις 13 Ιουνίου 1917 δήθεν κάλεσε να μεταστραφεί η Ρωσία στο Ρωμαιοκαθολικισμό, πράγμα το οποίο θα έφερνε σωτηρία και ευημερία στη χώρα αυτή.
Είναι κατανοητό ότι αυτός ο θρύλος είναι καθοριστικής σημασίας για κάθε Ρωμαιοκαθολικό μισσιονάριο στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας. Το 2010 ένας ζωγράφος από το Ντονέτσκ αγιογράφησε εικόνα της Παναγίας Φάτιμα με τίτλο «Η δια Σου ενότητα», η οποία αποτέλεσε το κύριο λάβαρο του Yurchuk, διότι αυτή ήταν η εικόνα, την οποία σκόπευαν να πάρουν στην περιοδεία τους στην Ευρώπη τα μέλη της «Ιεράς Αδελφότητας».
Τίθεται το ερώτημα, είναι δυνατόν ένας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος καλείται να διαφυλάττει την Ορθόδοξη πίστη, να δέχεται να ευλογήσει την εικόνα και την περιοδεία; Από το μπλογκ του πατρός Τύχωνα Κουλμπάκα πληροφορούμαστε ότι ούδεν πρόβλημα υφίστατο για τον Βαρθολομαίο Α΄: «Ο Παναγιώτατος αμέσως ασπάσθηκε την εικόνα μας» και «ευλόγησε τον καθένα προσωπικά».
Επιπλέον, «ο Πατριάρχης μετά θέρμης ενθυμούμενος την επίσκεψή του στην Ουκρανία, μίλησε για την τραγική διαίρεση εντός της Ουκρανικής Ορθοδοξίας».
Επίσης γράφει ο Κουλμπάκα: "ζητήσαμε ώστε μέσω της εικόνας μας ο Παναγιώτατος να διαβιβάσει την Πατριαρχική του ευλογία στον Ουκρανικό λαό, σε όλους τους χριστιανούς, εν τω προσώπω της Μαρίας ευλαβούμενους τη Θεοτόκο και Αειπαρθένο. Ο Πατριάρχης το δέχθηκε μετά χαράς".
Από όλη αυτή την ασχημία συνεπάγεται ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α΄ προσκύνησε τη νεοζωγραφιστή εικόνα Ελληνο-Καθολικών και ευλόγησε την περιοδεία με την εικόνα αυτή στην Ουκρανία, δηλαδή έδωσε την ευλογία του για την προπαγάνδα της Ουνίας στην Ανατολική Ουκρανία και σε άλλα Ορθόδοξα εδάφη της Ευρώπης. Επίσης συνεπάγεται ότι ο Βαρθολομαίος Α΄ δεν κρύβει τη συμπάθειά του απέναντι στους Ουκρανούς σχισματικούς, και όχι μόνο τους «Ορθοδόξους», αλλά και τους Ρωμαιοκαθολικούς.
Μετά από την περίπτωση αυτή ο κωμικός ρόλος του ευκίνητου Yurchuk για πρώτη φορά αποκτά βλοσυρά χαρακτηριστικά, άλλωστε άλλο είναι να εκθέσει και να καταντροπιάσει έναν απολύτως άγνωστο Αρχηγό ενός Ρωμαιοκαθολικού σχίσματος στην Αμερική, και εντελώς διαφορετικό είναι να κάνει το ίδιο με τον κανονικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος διεκδικεί τον τίτλο «Οικουμενικός».
Έτσι ένας γελοίος άνθρωπος στο θρησκευτικό χώρο ξαφνικά αναδεικνύεται σε κάτι το πιο επικίνδυνο και λιγότερο αστείο. Μας μένει μόνο να διευκρινίσουμε εάν πρόκειται για την πραγματική έκθεση σε βάρος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ή μήπως αυτός πολύ καλά «είδον τι ποιούσε»;
Στην τελευταία περίπτωση τίθεται το ερώτημα περί της Ορθοδοξίας του ίδιου του Βαρθολομαίου Α΄, άλλωστε δεν είναι ένας απλός «οικουμενιστικός διάλογος» αλλά η άμεση υποστήριξη του Ρωμαιοκαθολικού επεκτατισμού και η απόρριψη της Ορθοδοξίας.
Σύνδεσμος άρθρου: http://www.religare.ru/2_94182.html
