Άρθρα - Απόψεις

Πως ένας διεκκλησιαστικός απατεώνας εξέθεσε το Φανάρι

images

Του Αρκαδίου Μάλερ από το Religare.ru


Την αποστολή των Ουκρανών Ουνιτών, δηλαδή Ρωμαιοκαθολικών, οι οποίοι ακολουθούν το βυζαντινό τυπικό και αποτελούν την Έλληνο-Καθολική Εκκλησία της Ουκρανίας (ΕΚΕΟ) δέχθηκε στις 18 Φεβρουαρίου στην επίσημη κατοικία του στο Φανάρι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος (δείτε το φωτογραφικό στιγμιότυπο στο τέλος, για επιβεβαίωση).

Εκ πρώτης όψεως μέσα στη, διάρκειας σαράντα λεπτών, διπλωματική αυτή τη συζήτηση δεν υπήρχε τίποτε το οποίο να προκαλούσε μεγάλη εντύπωση, διότι Προκαθήμενος οποιασδήποτε τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας πραγματοποιεί καθημερινά συναντήσεις με κάθε είδους αντιπροσωπείες και οι Ουκρανοί Ουνίτες δεν είναι ούτε πρώτοι, αλλά ούτε και τελευταίοι, τους οποίους δέχεται.

Και όμως δεν θα παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον αυτή η συνάντηση εάν η επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως δεν θα έκανε αναφορά στους μετέχοντες αυτής: "Ἡ Α. Θ. Παναγιότης, ὁ Πατριάρχης, ἐδέξατο εἰς ἀκρόασιν: ... Τόν Πανιερ. ΡΚαθολικόν Ἀρχιεπίσκοπον κ. Yurii Yurchuk, ἐξ Οὐκρανίας, μεθ’ὁμίλου, καί τῶν Ἐντιμ. κ. κ. Sergii Kravchenko,  Προξένου τῆς Οὐκρανίας ἐνταῦθα, καί Oleksandr Kuchma, Ὑποπροξένου αὐτῆς".

Το περιέργο αυτής της συναντήσεως είναι ότι ο Yurii Yurchuk είναι ένας «διεκκλησιαστικός απατεώνας» κατ΄αναλογία με απατεώνες στο χώρο οικονομικής ή στα θέματα γάμου. Δυστυχώς υπάρχουν στην ιστορία του χριστιανισμού παρόμοια παραδείγματα, αλλά η περίπτωση του Yurii Yurchuk είναι άνευ προηγουμένου.

Ο Yurii Yurievich Yurchuk γεννήθηκε το 1970 στην πόλη Καμενέτσ-Ποντόλσκυ της Ουκρανίας.

Στα παιδικά του ακόμα χρόνια μετακόμισε στο Ντονέτσκ, όπου αποφοίτησε από το Λύκειο και ήδη από το έτος 1988 διατέλεσε νεωκόρος και στη συνέχεια υποδιάκονος στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ.

Στις 26 Ιανουαρίου 1991 ο Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ Ιωαννίκιος Κόμπζεφ τον χειροτόνησε σε διάκονο στον Ιερό Καθεδρικό ναό Αγίων Πέτρου και Παύλου Λουγκάνσκ και την επομένη σε ιερέα.

Παρόλο που δεν υπήρχαν σημάδια απότομων στροφών στην τόσο επιτυχημένη εκκλησιαστική την οποία άρχισε, ο ιερέας Yurchuk εγκαταλείπει την κανονική Εκκλησία και προσχωρεί στο λεγόμενο «Πατριαρχείο Κιέβου» σχισματικό και μη έχοντος αναγνώριση ουδεμίας εκ των ανά την οικουμένη τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Το Σεπτέμβριο του 1993, λόγω λειψανδρίας προσωπικού ο καθαιρεθείς ήδη Μητροπολίτης Φιλάρετος Ντενισένκο, μια από τις κορυφαίες μορφές του Ουκρανικού εκκλησιαστικούς σχίσματος, διορίζει τον Yurchuk Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ντονέτσκ καθώς και Αρχιερατικό Επίτροπο της Α΄ Αρχιερατικής Περιφέρειας Ντονέτσκ. Σημειωτέον είναι ότι μόλις μετά από ένα χρόνο Yurchuk θα ολοκληρώνει τις σπουδές του στη σχισματική «Ιερατική Σχολή» διατελώντας ακόμα και Γραμματέας «επαρχιακής διοικήσεως Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» («Πρωτοσύγκελος» της «Μητροπόλεως» αυτής, σημ. μεταφρ. ).

Μετά από δυο μόλις χρόνια το έτος 1996 εκάρη μοναχός με το όνομα Yurii προς τιμήν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου (ο Yurii αντιστοιχεί στα Ουκρανικά στο Ελληνικό Γεώργιο) και λαμβάνει το οφίκκιο του Αρχιμανδρίτη.

Τέλος, με απόφαση της «Ιεράς Συνόδου» της Ουκρανικής σχισματικής Εκκλησίας του 1998 ο «Αρχιμανδρίτης» Yurii Yurchuk διορίζεται Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ, ενω τη χειροτονία του σε Επίσκοπο τέλεσε στις 14 Μαΐου 1999 ο ίδιος ο «»Πατριάρχης Κιέβου» Φιλάρετος Ντενισένκο, ο οποίος εκείνη τη στιγμή δεν ήταν μόνο καθαιρεμένος αλλά και αφορισμένος από την Εκκλησία.

Είναι ολόκληρη τιμωρία και καθόλου ζωή το να είσαι σχισματικός «Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ», διότι στην Ανατολική Οκρανία, η οποία φημίζεται για την αφοσίωσή της στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία, δε δείχνουν ευμένεια «στο Πατριαρχείο Κιέβου» μεγαλύτερη απ΄ότι στην ίδια τη Ρωσία, καμία δε άλλη πρόταση δεν του έκανε ο Φιλάρετος Ντενισένκο.

Εφόσον η επαναφορά στο Πατριαρχείο Μόσχας πιθανότατα του φάνηκε ταπεινωτική, μια και ότι δε θα έπαιρνε τόσο γρήγορα προαγωγή στο επισκοπικό αξίωμα, σε ηλικία τριάντα δυο ετών ο «Επίσκοπος» αποφάσισε εγκαταλείποντας ένα σχίσμα να προσχωρήσει σε ένα άλλο, ακόμα πιο εξωτικό...

Στα τέλη Οκτωβρίου 2002, ιστοσελίδα μιας Congregatio Mariae Reginae Immaculatae, αλλιώς CMRI, δηλαδή Εταιρείας της Αμώμου Βασίλισσας Παρθένου Μαρίας ενημέρωσε ότι στις 24 λήγοντος μηνός Επίσκοπος της «Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας» Yurii Yurchuk προσχώρησε στον οργανισμό αυτό ως «Επίσκοπος», δηλαδή υπό την ιδιότητα του αρχιερέα, ενώ την τελετή αποδοχής πραγματοποίησε ο «Επίσκοπος» αυτής της Εταιρίας Μαρκ Πιβαρούνας.

Η είδηση συνοδευόταν από ένα εξίσου πλούσιο φωτογραφικό υλικό ώστε κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορούσε να βεβαιώσει την πραγματικότητα του κωμικοτραγικού αυτού γεγονότος.

Σε τι όμως συνίστατο ο κωμικοτραγικός χαρακτήρας του;

Το γεγονός είναι ότι το CMRI είναι ένα «δεξιόθεν» σχίσμα στους κόλπους του Ρωμαιοκαθολικισμού, το οποίο καταγγέλλει την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για την αποστασία της κατά τη διάρκεια της Β΄Βατικάνειας Συνόδου 1962-65 από τη λατινική παραδοσιοκρατία.

Με άλλα λόγια πρόκειται για μια σέκτα. Παρόμοιες σχισματικές παραφυάδες υπάρχουν πολλές στους Ρωμαιοκαθολικούς και το CMRI είναι μόνο μια εξ αυτών.

Οίκοθεν νοείται ότι ο τόσο ακραίος οργανισμός δε μπορούσε παρά να ζητήσει τον «Ορθόδοξο Επίσκοπο» να αποκηρύξει την Ορθοδοξία, πράγμα το οποίο έκανε ευχαρίστως ο Yurii Yurchuk.

Ο ίδιος Μαρκ Πιβαρούνας με ύφος πλήρης σοβαρότητος γράφει ότι κατόπιν οκτάμηνης δοκιμασίας κατά την τελετή μυήσεως ο Yurchuk αποκήρυξε δημοσίως όλες τις «Ορθόδοξες πλάνες» και υπέγραψε το σχετικό κείμενο.

Εδώ πρέπει να αποδώσουμε τα δέοντα στους ακραίους από το CMRI, οι οποίοι κατάρτισαν έναν κατά το δυνατόν πλήρη κατάλογο των λατινικών θέσεων, τις οποίες δεν δέχεται η Ορθοδοξία αρχίζοντας από το Filioque και το Καθαρτήριο και φθάνοντας μέχρι και το παπικό αλάθητο και τις λειτουργικές ιδιαιτερότητες. Όλα αυτά ο Yurii Yurchuk τα δέχθηκε ως «αυθεντικά δόγματα» της πίστεώς του.

Αφού γονυπετής ανέγνωσε και υπέγραψε τη νέα «Ομολογία πίστεως» ο Yurchuk απελευθερώθηκε απο την «πλάνη» και υπό την ισχύουσα ιδιότητα έγινε δεκτός στην «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία». Μετά από ένα μόλις εικοσιτετράωρο, στις 25 Οκτωβρίου, ο Yurchuk υπό τη νέα του ιδιότητα τέλεσε την πρώτη του λειτουργία ως «Ρωμαιοκαθολικός Επίσκοπος Ουκρανικού ρυθμού». Συνεπώς από τον «Επίσκοπο Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» του «Πατριαρχείου Κιέβου» Yurii Yurchuk έγινε «Ουνίτης Επίσκοπος» αλλά μιας άλλης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, την οποία η ίδια η ΕΚΕΟ δεν την αναγνωρίζει.

Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, στις 26 Οκτωβρίου, ο νεός «Επίσκοπος» Yurii Yurchuk μέσω του διερμηνέα «εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την αποδοχή του στη γνήσια Εκκλησία του Χριστού» και ζήτησε από την ηγεσία του CMRI...40 χιλ. δολάρια ΗΠΑ για υπηρεσιακούς σκοπούς.

Ο ανεκδοτικός χαρακτήρας της περιστάσεως ενισχυόταν από το γεγονός ότι αυτό ακριβώς το διάστημα μεταξύ 20 και 28 Οκτωβρίου ο «Πατριάρχης Κιέβου» Φιλάρετος Ντενισένκο επισκεπτόταν τις ΗΠΑ.

Το πιο αστείο όμως ακολούθησε μετά. Κατόπιν επιστροφής του στην Ουκρανία ο νέος «Ουνίτης Επίσκοπος» Yurii Yurchuk επανήλθε στην έδρα του ως «Επίσκοπος Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ» και κατά πάσα πιθανότητα σκόπευε να βγάζει χρήμα και από τις δυο τους θέσεις ως μέλος των δυο σχισμάτων, ελπίζοντας ειλικρινά ότι κανείς δεν επρόκειτο να το μάθει.

Ὀμως ζούμε στην εποχή του Διαδικτύου και της κινητής τηλεφωνίας και όταν μια τρεις φορές περιθωριακή ιστοσελίδα του τρεις φορές περιθωριακού CMRI πανηγυρικώς ανακοίνωσε για το νέο του «Αρχιερέα», όλοι στο Κίεβο όσοι εξ επαγγέλματος ενδιαφέρονταν για τη διεθνή χριστιανική πολιτική αναπόφευκτα το πληροφορήθηκαν.

Στις 19 Νοεμβρίου 2002 ο Yurchuk προσεκλήθη για να δώσει απολογισμό στην «Ιερά Σύνοδο της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου», όπου παρουσίᾳ του Φιλαρέτου Ντενισένκο και άλλων «Αρχιερέων» χαρακτήρισε σαφώς ως «συκοφαντία και προβοκάτσια» από πλευράς του Πατριαρχείου Μόσχας την προσχώρησή του στο Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι σύμφωνα με τον κατηγορούμενο έτσι αντιδρά το τελευταίο στο «όλο και περισσότερο αυξανόμενο υπό την ηγεσία μου ρόλο του Πατριαρχείου Κιέβου στην περιοχή του Ντονμπάς».

Βεβαίως κανείς στο «Πατριαρχείο Κιέβου» δεν πίστεψε στον Yurchuk, διότι η προσχώρησή του στο ακραίο Ρωμαικαθολικό CMRI ήταν αντικείμενο γνώσεως και όχι πίστεως. Η ιστοσελίδα της Εταιρείας αυτής τα ανέφερε όλα αρκετά αναλυτικά και αυτόπτες μάρτυρες ήταν μάλιστα πολλοί.

Επίσης και ο ίδιος ο Yurchuk κατάλαβε πολύ καλά ότι δεν του έχουν πραγματική εμπιστοσύνη πλέον στην Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου, παρόλο που δέχθηκαν να τον υπομείνουν κάποιο διάστημα ακόμα ως «Επίσκοπο Ντονέτσκ», διότι «το Πατριαρχείο Κιέβου» αντιμετωπίζει ανεπάρκεια στελεχών και είναι δύσκολο να βρεθεί ένας από αυτή την εκκλησιαστική οντότητα που να δεχθεί το διορισμό του σε μια τέτοια καθόλου αξιοζήλευτη θέση. Με την ίδια επιτυχία το «Πατριαρχείο Κιέβου» θα μπορούσε να έχει αντιπρόσωπό του κάπου στο Βορόνεζ της Ρωσίας.

Δεν θα είχε καθόλου νόημα επίσης να επανενταχθεί στο CMRI, ήταν αμφίβολο να τον περίμενε κανείς εκεί μετά από τέτοια μεγάλη απάτη. Και τότε ο Yurchuk άρχισε να αναζητεί τις οδούς διαφυγής σε άλλα θρησκευτικά δόγματα.

Ούτε τον κράτησε ακόμα και η κατόπιν εντολής του «Πατριαρχείου Κιέβου» προαγωγή του σε «Ἁρχιεπίσκοπο».

Στις 18 Ιουνίου 2006 έχει μπει σε επαφή με την αποσχισθείσα από τους Πεντηκοστιανούς νεοπροτεσταντική οργάνωση «Νέα Γενιά», με την οποία σύναψε σύμφωνο συνεργασίας «σε όλους τους τομείς δράσεως, σε συμπροσευχές και ακολουθίες, αναγνωρίζοντας ως ίσους εταίρους ο ένας τον άλλο, στην ενοποίηση προσπαθειών αποβλεπόμενων στην εδραίωση των αρχών του Βασιλείου του Θεού επί της γης».

Το κείμενο του συμφώνου ανέφερε ότι αυτό «αποτελεί πλήγμα κατά κάθε παράγοντος, που χωρίζει τη χριστιανική Εκκλησία σε ομολογίες, ρεύματα και δόγματα και είναι σημαντικό βήμα στην οδό προς την ενοποίηση των χριστιανών, οι οποίοι πρεσβεύουν την πίστη στον Ένα Κύριο Ιησού Χριστό». Από εμπορικής σκοπιάς είναι κατανοητή η κίνηση του Yurchuk, διότι διάφορες προτεσταντικές σέκτες στην Ανατολική Ουκρανία ενεργούν δραστήρια. Μόνο το πως συμβιβάζονται δημοσίως η Ορθοδοξία με το Ρωμαιοκαθολικισμό και τον Προτεσταντισμό ήξερε μόνο ο Yurchuk.

Ούτε σε αυτό το σημείο διακόπηκε η περιοδεία του στα δόγματα και δυο χρόνια αργότερα, στις 9 Σεπτεμβρίου 2008, αφού υπογράφει ένα Γράμμα ως «Μητροπολίτης Ντονέτσκ κα Μαριουπόλεως» ο Yurchuk το στέλνει στο Καθολικό Πατριάρχη Μαρ Ντίνχε Δ΄ της Ασσυριακής Εκκλησίας της Ανατολής ζητώντας να ενταχθεί στην Εκκλησία του υπό την παρούσα του ιδιότητα ως «Αρχιεπίσκοπος».

Ο αναγνώστης μπορεί να εκπλαγεί με το γεγονός πως ένας Ουκρανός καθώς ήταν ο Yurchuk αποφάσισε στα καλά καθούμενα να γίνει Ασσύριος. Και όμως από δογματικής απόψεως το πρόβλημα δεν εστιάζεται εδώ, αλλά στο ότι η «Ασσυριακή Εκκλησία της Ανατολής» είναι η μόνη στο είδος της οργάνωση, η οποία πρεσβεύει το Νεστοριανισμό, μια αρχαία χριστολογική αίρεση, η οποία καταδικάσθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία ακόμα το 431 μ.Χ. και απορρίπτεται τόσο από τους Ρωμαιοκαθολικούς, τόσο και από τους Προτεστάντες.

Κατά πάσα πιθανότητα ο επόμενος σταθμός του πρέπει να είναι ο ασπασμός του Ισλάμ ή μιας άλλης μη χριστιανικής διδασκαλίας γενικά.

Αλλά η απόπειρα του Yurchuk να γίνει Ασσύριος-Νεστοριανός απέτυχε πριν καν αρχίσει, διότι ο Πατριάρχης Μαρ Ντίνχε Δ΄ προώθησε το Γράμμα του στη Γραμματεία του «Πατριαρχείου Κιέβου», βεβαιώθηκε για το πραγματικό του καθεστώς και την υπόληψη και απέρριψε την αίτησή του.

Μετά ταύτα ο «μεγάλος κομπιναδόρος» δοκιμάζει την τρίτη κατά σειρά και πιο δυνατή λύση, δηλαδή να επανενταχθεί στην κανονική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Είναι επαινετή βέβαια η λύση αυτή, αλλά ένας, ο οποίος ήταν Επίσκοπος σε δυο σχίσματα σπάνια επιδεικνύει προθυμία επανένταξης στην κανονική Εκκλησία υπό ιδιότητα ενός απλού ιερέα, και γι΄αυτό το λόγο ο Yurchuk άρχισε να παίζει πολιτικό παιγνίδι, κηρύσσοντας ξαφνικά την πολιτική επαναπροσέγγισης της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μεσολαβητή μεταξύ του Ντενισένκο και Μόσχας.

Το 2007 άρχισε να καταγγέλλει ανοιχτά το Φιλάρετο Ντενισένκο στον τορπιλισμό του διαλόγου με το Πατριαρχείο Μόσχας και να «απειλεί» με την υπαγωγή της επαρχίας του στη δικαιοδοσία της κανονικής Εκκλησίας.

Στις 25 Νοεμβρίου 2008 εξ ονόματος όλης της επαρχίας ο αυτοκηρυχθείς «Μητροπολίτης Ντονέτσκ και Μαριουπόλεως» Yurchuk συνέταξε και απέστειλε Γράμμα προς τη «Σύνοδο Επισκόπων της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Κιέβου», όπου ζήτησε τη δίκη και την καθαίρεση του Φιλαρέτου Ντενισένκο, πράγμα το οποίο ακούγεται αρκετά παράξενο διότι ο Ντενισένκο έχει ήδη καθαιρεθεί και ακόμα περισσότερα αναθεματισθεί από την κανονική Εκκλησία.

Ως αποτέλεσμα με απόφαση της «Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Κιέβου» της 26ης Νοεμβρίου 2008 ο «Μητροπολίτης» Yurchuk τέθηκε σε διαθεσιμότητα και διώχθηκε από την Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου.

Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ο «χριστιανός» με τόσο «διευρυμένη» δογματική συνείδηση κράτησε 100 χιλ. γρίβνες Ουκρανίας, οι οποίες προορίζονταν για την ανέγερση παρεκκλησίου, το οποίο κανείς και ποτέ δεν έχει δει. Είναι περιττό να επισημάνουμε ότι ο ειρημένος τώρα έχει χάσει πλέον κάθε ενδιαφέρον για το σχέδιο της επαναφοράς του στο Πατριαρχείο Μόσχας.

Και τότε στον Yurchuk έχει μείνει μια τέταρτη λύση, εκείνη δηλαδή της επαναφοράς στους Ρωμαιοκαθολικούς, όχι όμως στο περιθωριακό CMRI, όπου, βέβαια, κανείς δεν τον περίμενε, αλλά στην επίσημη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, εκπροσωπούμενη στην Ουκρανία από την ΕΚΕΟ.

Δεν θα υπήρχε ανάγκη να συνηθίσει το Ρωμαιοκαθολικισμό, διότι αποδέχθηκε πλήρως την πίστη αυτή, το μόνο που του έλειπε ήταν η αποδοχή του πραγματικού Πάπα Ρώμης.

Γι΄αυτό το λόγο, εκμεταλλευόμενος την έλλειψη διακριτικότητας εκ μέρους της Ουνιτικής ηγεσίας απέναντι στα εσωτερικά σκάνδαλα «του Πατριαρχείου Κιέβου» και την ανάγκη της να έχει στο Ντονέτσκ ένα «καμικάζι» παραπάνω, ο Yurchuk πρότεινε στην ΕΚΕΟ τις υπηρεσίες του και το 2009 έγινε δεκτός ως απλός ιερέας, στερημένος κάθε συμβόλου αρχιεροσύνης.

Π.χ. έχει δικαίωμα να τελεί Λειτουργίας μόνο ως ιερέας, ενώ παρουσίᾳ του Προκαθημένου της ΕΚΕΟ Αρχιεπισκόπου Σβιατοσλάβ Σεβτσούκ δε φοράει το εγκόλπιο, αλλά το σταυρό.

Έκτοτε ο Yurii Yurchuk είναι μέσα στα Γραφεία της Εξαρχίας Ντονέτσκ-Χαρκόβου της ΕΚΕΟ και προς το παρόν έχει σταματήσει τις μοναδικές του περιοδείες στα σχίσματα και σέκτες.

Και όμως δεν δέχθηκε να μείνει απλός ιερέας της ΕΚΕΟ ο Yurchuk, αλλά προέβη στην ίδρυση της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης» αποτελούμενη από τρεις ιερείς: τον ίδιο, τον πατέρα Τύχων Κουλμπάκα και τον πατέρα Βλαδίμηρο Μεμέτωφ.

Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να σημειώσουμε ότι από τώρα η κύρια αποστολή του πότε «Ορθοδόξου Μητροπολίτου» Yurii Yurchuk συνίσταται στην προπαγάνδα του Ρωμαιοκαθολικισμού στην Ανατολική Ουκρανία.

Σημειωτέον ότι ο Yurchuk και ο Κουλμπάκα διατελούν εφημέριοι του «Κοζακικού» ουνιτικού Ιερού Ναού Γεννήσεως του Χριστού Ντονέτσκ, ο οποίος ευρίσκεται στο χώρο του Κρατικού Πανεπιστημίου Πληροφορικής και Τεχνητής Νοημοσύνης Ντονέτσκ.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου είναι ο κ. Α. Σεβτσένκο, Συνταγματάρχης της Υπηρεσιών Ασφαλείας της Ουκρανίας και Αρχηγός των Κοζάκων της Ουκρανίας, ο οποίος, παρόλο που είναι Κοζάκος, παρέχει ενεργή υποστήριξη στους Ουνίτες, προσέφερε εξ ονόματος των Κοζάκων της Ουκρανίας κρυστάλλινο σκήπτρο (σύμβολο της εξουσίας του Αρχηγού των Κοζάκων) στον Πάπα Ρώμης (;) και ακόμα στους Ουκρανούς ραββίνους (;;), ενώ είχε επίσης και ιδέα ο ναός στο χώρο του Πανεπιστημίου του να είναι διομολογιακού χαρακτήρα, άλλωστε εκτός από Ουνίτες ο Πρύτανης Σεβτσένκο συνεργάζεται και με οπαδούς του Κρίσνα και με Ιεχωβάδες και με άλλα πρωτότυπα θρησκευτικά κινήματα.

Επομένως ο Yurii Yurchuk βρήκε το σπίτι του.

Συνεπώς, στις 18 Φεβρουαρίου 2012 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α΄ δεν δέχθηκε μια τυχαία ομάδα Ουκρανών Ουνιτών, αλλά την αντιπροσωπεία της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμεντος Ρώμης».

Εδώ όμως τίθεται ένα άκρως σοβαρό ερώτημα εάν ήξερε ο Βαρθολομαίος Α΄ τι είδους «θρησκευτικό» απατεώνα πραγματικά δεχόταν σε ακρόαση και εάν δεν ήξερε, πως εκλαμβάνεται το Πατριαρχείο του ο ίδιος;

Ως «Οικουμενικό Θρόνο» ή ως ένα χώρο όπου μπαινοβγαίνουν κάθε λογής απατεώνες με διεθνή δράση;

Το θέμα δεν άπτεται της υπολήψεως του ίδιου του Yurchuk ούτε του πρόσφατου του παρελθόντος, παρόλο που αυτές οι πτυχές είναι αδύνατο να μην έχουν σημασία για έναν «Οικουμενικό Πατριάρχη».

Το θέμα αφορά ακριβώς το πάρον του και τις προτάσεις, με τις οποίες ταξίδευσε στο Φανάρι ο Yurchuk.

Πρώτον, με ποιο δικαίωμα στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ο Yurchuk τιτλοφορείται «Αρχιεπίσκοπος»;

Οι επίσημες πηγές από το Βατικανό αρνούνται την ύπαρξη ενός «Αρχιεπισκόπου Yurii Yurchuk», ενώ στην ιστοσελίδα της ίδιας της εξαρχίας Ντονέτσκ-Χαρκόβου της ΕΚΕΟ αυτός παρουσιάζεται ως ιερέας.

Συνεπώς τυγχάνει εύκολη η παραπλάνηση του Γραφείου Τύπου του Φαναρίου ως προς τα τόσα λεπτά ζητήματα και εάν σήμερα ο Βαρθολομαίος Α΄ ως Αρχιεπίσκοπο δέχεται ένα Ρωμαιοκαθολικό ιερέα, αύριο θα δεχθεί έναν λαϊκό από το δρόμο υπό την ίδια ιδιότητα.

Τέτοιου είδους ακρότητες επιτρέπονται σε διαφορετικά περιθωριακά σχίσματα και σέκτες, αλλά όχι και σε «Οικουμενικό Πατριαρχείο».

Δεύτερον, την ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη επιφύλαξε το περιεχόμενο της συναντήσεως του Yurchuk και του Βαρθολομαίου Α΄.

Αναλυτικότερα την περιέγραψε ο μετάσχων αυτής «Γενικός Βικάριος» της «Ιεράς Αδελφότητας του Αγίου Κλήμενος Ρώμης» Αρχιμανδρίτης Τύχων Κουλμπάκα στο LiveJournal του.

Όπως αποδείχθηκε και οι δυο Ουνίτες μετέβησαν στο Φανάρι με συγκεκριμένη πρόταση να τύχει ευλογίας και υποστήριξης το σχέδιό τους ... για τον εκκαθολικισμό της Ανατολικής Ουκρανίας.

Αυτό το σχέδιο φέρει τίτλο «Από την Ανατολή εώς τη Δύση. Η ευλογία της Φάτιμα στην Ουκρανία».

Ξεκίνησε τον Ιούλιο 2011 όταν τα μέλη της «Ιεράς Αδελφότητας» με επικεφαλής τον Yurchuk αποφάσισαν να περιοδεύσουν σ΄όλη την Ευρώπη από το Ντονέτσκ μέχρι και την Πορτογαλία κουβαλώντας μαζί τους μια εικόνα της «Παναγίας της Φάτιμα «Η διά Σου ενότητα»».

Σύμφωνα με το Ρωμαιοκαθολικό θρύλο στη Φάτιμα δίπλα στη Λισαβόνα σε τρια βοσκόπουλα εμφανίστηκε έξι φορές η Παναγία. Κατά την εμφάνισή της στις 13 Ιουνίου 1917 δήθεν κάλεσε να μεταστραφεί η Ρωσία στο Ρωμαιοκαθολικισμό, πράγμα το οποίο θα έφερνε σωτηρία και ευημερία στη χώρα αυτή.

Είναι κατανοητό ότι αυτός ο θρύλος είναι καθοριστικής σημασίας για κάθε Ρωμαιοκαθολικό μισσιονάριο στο κανονικό έδαφος του Πατριαρχείου Μόσχας. Το 2010 ένας ζωγράφος από το Ντονέτσκ αγιογράφησε εικόνα της Παναγίας Φάτιμα με τίτλο «Η δια Σου ενότητα», η οποία αποτέλεσε το κύριο λάβαρο του Yurchuk, διότι αυτή ήταν η εικόνα, την οποία σκόπευαν να πάρουν στην περιοδεία τους στην Ευρώπη τα μέλη της «Ιεράς Αδελφότητας».

Τίθεται το ερώτημα, είναι δυνατόν ένας Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος καλείται να διαφυλάττει την Ορθόδοξη πίστη, να δέχεται να ευλογήσει την εικόνα και την περιοδεία; Από το μπλογκ του πατρός Τύχωνα Κουλμπάκα πληροφορούμαστε ότι ούδεν πρόβλημα υφίστατο για τον Βαρθολομαίο Α΄: «Ο Παναγιώτατος αμέσως ασπάσθηκε την εικόνα μας» και «ευλόγησε τον καθένα προσωπικά».

Επιπλέον, «ο Πατριάρχης μετά θέρμης ενθυμούμενος την επίσκεψή του στην Ουκρανία, μίλησε για την τραγική διαίρεση εντός της Ουκρανικής Ορθοδοξίας».

Επίσης γράφει ο Κουλμπάκα: "ζητήσαμε ώστε μέσω της εικόνας μας ο Παναγιώτατος να διαβιβάσει την Πατριαρχική του ευλογία στον Ουκρανικό λαό, σε όλους τους χριστιανούς, εν τω προσώπω της Μαρίας ευλαβούμενους τη Θεοτόκο και Αειπαρθένο. Ο Πατριάρχης το δέχθηκε μετά χαράς".

Από όλη αυτή την ασχημία συνεπάγεται ότι ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος Α΄ προσκύνησε τη νεοζωγραφιστή εικόνα Ελληνο-Καθολικών και ευλόγησε την περιοδεία με την εικόνα αυτή στην Ουκρανία, δηλαδή έδωσε την ευλογία του για την προπαγάνδα της Ουνίας στην Ανατολική Ουκρανία και σε άλλα Ορθόδοξα εδάφη της Ευρώπης. Επίσης συνεπάγεται ότι ο Βαρθολομαίος Α΄ δεν κρύβει τη συμπάθειά του απέναντι στους Ουκρανούς σχισματικούς, και όχι μόνο τους «Ορθοδόξους», αλλά και τους Ρωμαιοκαθολικούς.

Μετά από την περίπτωση αυτή ο κωμικός ρόλος του ευκίνητου Yurchuk για πρώτη φορά αποκτά βλοσυρά χαρακτηριστικά, άλλωστε άλλο είναι να εκθέσει και να καταντροπιάσει έναν απολύτως άγνωστο Αρχηγό ενός Ρωμαιοκαθολικού σχίσματος στην Αμερική, και εντελώς διαφορετικό είναι να κάνει το ίδιο με τον κανονικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ο οποίος διεκδικεί τον τίτλο «Οικουμενικός».

Έτσι ένας γελοίος άνθρωπος στο θρησκευτικό χώρο ξαφνικά αναδεικνύεται σε κάτι το πιο επικίνδυνο και λιγότερο αστείο. Μας μένει μόνο να διευκρινίσουμε εάν πρόκειται για την πραγματική έκθεση σε βάρος του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ή μήπως αυτός πολύ καλά «είδον τι ποιούσε»;

Στην τελευταία περίπτωση τίθεται το ερώτημα περί της Ορθοδοξίας του ίδιου του Βαρθολομαίου Α΄, άλλωστε δεν είναι ένας απλός «οικουμενιστικός διάλογος» αλλά η άμεση υποστήριξη του Ρωμαιοκαθολικού επεκτατισμού και η απόρριψη της Ορθοδοξίας.

Σύνδεσμος άρθρου: http://www.religare.ru/2_94182.html

 

Κονίτσης Ανδρέας: 'Πότε θα κάνει ξαστεριά' για την Βόρειο Ήπειρο

images

"Η Μητρόπολή μας, βαδίζει στον δρόμο που χάραξε ο αοίδιμος Σεβαστανιανός και παρακολουθούμε άγρυπνα την πορεία του Βορειοηπειρωτικού", αναφέρει μεταξύ άλλων σε εγκύκλιο σημείωμα ο Σεβ. Μητροπολίτης Κονίτσης κ. Ανδρέας.

Επίσης ο κ. Ανδρέας απευθύνει κάλεσμα σε όλους για συμμετοχή στις εκδηλώσεις του Δελβινακίου, ενώ τονίζει ότι "η φωνή μας πρέπει να φτάσει μακριά".

Παρακάτω η εγκύκλιος του Μητροπολίτη Κονίτσης Ανδρέα:

Στους καιρούς μας επικρατεί η σύγχυση και η κοινωνική αναστάτωση.

Όλα έχουν γίνει άνω - κάτω. Όλα βρίσκονται σε μια συνεχή δίνη, ακόμη και αυτά τα εθνικά θέματα, ώστε πολλοί να πιστεύουν -χωρίς να λαθεύουν - ότι πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.

Αφήνουμε το Κυπριακό, την Θράκη, το Σκοπιανό και το Αιγαίο, κι' ερχόμαστε στο ζήτημα της Βορείου Ηπείρου..

Για παράδειγμα, στην Ιστορία που διδάσκεται στα Λύκεια της Αλβανίας, οι μαθητές διαβάζουν κι' ακούνε τα ανιστόρητα εκείνα, ότι τάχα τα Ιωάννινα και ολόκληρη η ελεύθερη Ήπειρος είναι ... αλβανικές περιοχές, που κάποτε θα ενωθούν με την σημερινή Αλβανία και θ' αποτελέσουν την ... "Μεγάλη Αλβανία", μαζί και με τις περιοχές της Φλώρινας και της Καστοριάς.

Όμως, το εξοργιστικό δεν είναι το τι υποστηρίζουν οι Αλβανοί, αλλά το τι κάνουν οι ιθύνοντες στην Ελλάδα. Γιατί, επί τέλους, οι γείτονες "γράφουν" την Ιστορία στα μέτρα τους κι' όπως τους αρέσει.

Το εξοργιστικό είναι, ότι οι ημέτεροι, όταν τους θέτουν το ζήτημα αυτό, απαντούν ότι το ... μελετάνε !

Θαυμάσια δικαιολογία, για να καλύπτουν την αδράνεια και την αδυναμία τους για μια δυναμική εθνική εξωτερική πολιτική. Θυμίζει την στρουθοκάμηλο, που όταν την σημαδεύουν οι κυνηγοί, κρύβει το κεφάλι της στην άμμο, νομίζοντας ότι έτσι θα γλυτώση από τον κίνδυνο ...

Αλλά στην Βόρειο Ήπειρο δεν είναι μόνο το παραπάνω πρόβλημα. Είναι πολλά, Και πρώτα - πρώτα, είναι η διάσπαση της Βορειοηπειρωτικής Ηγεσίας.

Εμείς την έχουμε επισημάνει από καιρό. Μάλιστα, στην περυσινή εκδήλωση στο Δελβινάκι, σε μια δραματική αποστροφή της ομιλίας μας, κάνοντας λόγο γι' αυτό το θλιβερό γεγονός της διασπάσεως, αναφέραμε - μεταξύ των άλλων - και τους στίχους από τον "Ύμνον εις την Ελευθερίαν" του εθνικού μας ποιητού Διονυσίου Σολωμού, που λένε ότι οι Έλληνες "εάν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει ελευθεριά".

Γιατί, πράγματι, το Γένος των Ελλήνων, όσες φορές στην μακραίωνη ιστορία του διχάστηκε, το βρήκαν συμφορές και δεινά, πολλά από τα οποία δεν μπόρεσε να τα ξεπεράση.

Δυστυχώς η Ηγεσία, μέσα, έδειξε να κωφεύη στην δραματική μας έκκληση. Και το κακό συνεχίζεται επί μεγίστη ζημία του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Πέρα από αυτό, υπάρχουν και δύο άλλα, εξ ίσου σημαντικά, προβλήματα. Το ένα είναι η πολυσυζητημένη "απογραφή" του πληθυσμού στην Αλβανία.

Το άλλο αφορά στα Κοιμητήρια για τα οστά των Ελλήνων αξιωματικών και Οπλιτών, που έπεσαν στον νικηφόρο πόλεμο της Ελλάδος εναντίον της Ιταλίας το 1940-1941.

Για το πρώτο γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Οι Αλβανοί είχαν βάλει σε ενέργεια πολλές μεθοδεύσεις, προκειμένου να φανή ότι οι Βορειοηπειρώτες δεν ξεπερνούν τον αριθμό των 58.000, όπως υποστήριζε ο αλήστου μνήμης  Ενβέρ Χότζα.

Βέβαια, το καθεστώς του κομμουνιστού εκείνου δικτάτορα έπεσε εδώ και χρόνια, και υποτίθεται ότι έχει ήδη εγκαθιδρυθή δημοκρατικό πολίτευμα.

Τα πράγματα, όμως, δείχνουν ότι και τα δύο πολιτεύματα, στην Αλβανία του χθες και του σήμερα, είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Πάντως, μέχρι στιγμής κανείς δεν γνωρίζει αν και τι απέδωσε η περιβόητη εκείνη "απογραφή", την οποία οι Βορειοηπειρώτες  καταγγέλουν για νοθεία και απειλούν να προσφύγουν σε διεθνή φόρα, ώστε να φανή ο ακριβής αριθμός των Ελλήνων της πολύπαθης χώρας της Βορείου Ηπείρου.

Για το δεύτερο, έχουν γίνει αρκετές συζητήσεις, αλλά και κάποιες ενέργειες, όπως η δημιουργία κοιμητηρίου στην περιοχή της Κλεισούρας, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή, μέσα.

Εν τούτοις, όμως, το θέμα χρονίζει. Οι Αλβανοί κωλυσιεργούν και αρνούνται πότε να μη γίνη η συλλογή των οστών των πεσόντων, πότε να μη δημιουργηθή ελληνικό κοιμητήριο στην Κορυτσά κ.ο.κ. 

Έτσι, η Ελλάδα δεν έχει πράξει το στοιχειώδες χρέος προς τους νεκρούς ήρωές της, όπως το έπραξαν προ πολλού οι Ιταλοί για τους σκοτωμένους αξιωματικούς και στρατιώτες τους. Κι' αυτό - επειδή το θέμα απαραδέκτως εκκρεμεί - δεν τιμά την Πατρίδα μας.

Βέβαια, το Βορειοηπειρωτικό έχει κι' άλλες αρνητικές παραμέτρους, που μαζί με τα προαναφερθέντα δεν προοιωνίζονται αίσια την έκβαση του εθνικού αυτού θέματος.

Ο "Πανελλήνιος Σύνδεσμος Βορειοηπειρωτικού Αγώνος"  (ΠΑ.ΣΥ.Β.Α.) και η "Συντονιστική Φοιτητική Ένωση Βορειοηπειρωτικού Αγώνος (Σ.Φ.Ε.Β.Α.), καθώς και η Μητρόπολή μας, που προσπαθεί να βαδίζη στον δρόμο που χάραξε ο αοίδιμος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ, παρακολουθούν άγρυπνα την πορεία του Βορειοηπειρωτικού. Γι' αυτό, κάθε χρόνο, τον Μάϊο, η Μητρόπολη οργανώνει τις εκδηλώσεις μνήμης στο ηρωϊκό Δελβινάκι.

Έτσι κι' εφέτος, την Κυριακή, 13 Μαΐου 2012, το πρωί, θα τελεσθή αρχιερατική Θεία Λειτουργία, στον κεντρικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Δελβινακίου.

Στην συνέχεια θα ψαλή μνημόσυνο των πρωτεργατών και των πεσόντων στον Αυτονομιακό Αγώνα του 1914, καθώς και τρισάγιο στον τάφο του Δρυϊνουπόλεως ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Θα επακολουθήση η ομιλία του Μητροπολίτου κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, η ειρηνική πορεία μέχρι το ηρώον της κωμοπόλεως, όπου και θα αναγνωσθή το σχετικό Ψήφισμα.

Η όλη εκδήλωση θα κλείση με τον Εθνικό Ύμνο.

Πρέπει να γνωρίζετε, ότι η φωνή μας φθάνει μακριά και, μάλιστα, στον πολιτικό κόσμο, στους πνευματικούς ανθρώπους, στον φοιτητόκοσμο, στους εργαζόμενους και στον απόδημο Ελληνισμό.

Γι' αυτό, χρέος μας είναι η ολόθυμη συμμετοχή μας στην εκδήλωση αυτή, σύμφωνα με το παραπάνω πρόγραμμα.

Να είμαστε βέβαιοι, ότι ο Αναστάς Κύριος, με τις πρεσβείες της Υπεραγίας Θεοτόκου θα δώση στην Βόρειο Ήπειρο την εθνική της αποκατάσταση. Θα γίνη κι' εκεί "ξαστεριά".

Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης

Ο   ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης  Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Καλαβρύτων Αμβρόσιος: "Ο Βεζύρης κ. Σηφουνάκης έκανε πάλι το θαύμα του"

images

Από το Δελτίο Τύπου της ΔΙΣ πληροφορηθήκαμε, ότι ο ανεκδιήγητος Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Σηφουνάκης, με Νόμο που προώθησε στη Βουλή μιά νύκτα, απαλλάσσει πλέον τούς Μουσουλμάνους της Θράκης από τό πρόστιμο για τα αυθαίρετα σε ποσοστό 80%! Να το σχετικό απόσπασμα από τό Δελτίο Τύπου της Ιεράς Συνόδου: 

  ".......Επίσης ανεγνώσθη έγγραφο των τεσσάρων Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών της Θράκης, το οποίον απευθύνεται προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κυβερνήσεως επί του ζητήματος της τροπολογίας του Αναπληρωτού Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενεργείας και Κλιματικής Αλλαγής, δια της οποίας τα αυθαίρετα περιουσιακά στοιχεία της μουσουλμανικής μειονότητος δέχονται μείωση επί του επιβαλλόμενου προστίμου σε ποσοστό ογδόντα τοις εκατό (80%).  Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος αποφάσισε να αποσταλεί έγγραφο στο αρμόδιο Υπουργείο ζητώντας να μην υφίσταται διάκριση στην μεταχείριση Χριστιανών και Μουσουλμάνων".

Διερευνώντες περισσότερο τό ζήτημα διαπιστώσαμε, ότι οι τέσσαρες Ορθόδοξοι Μητροπολίτες της Θράκης μέ κοινό έγγραφό τους προέβησαν σε κοινή διαμαρτυρία  πρός τόν Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το οποίο  και σας παραθέτουμε παρακάτω.

Στον ανοικτίρμονα (άραγε και Τουρκόφιλο ή προστάτη των Μουσουλμάνων;) Υπουργό κ. Σηφουνάκη, ο οποίος  μισεί όχι  μόνον τόν Ορθόδοξο Κληρικό, αλλά και τον Έλληνα πολίτη και ο οποίος σήμερα-αύριο τελειώνει τη θητεία του στον υψηλό αυτό θώκο, οι Αρχιερείς απευθύνουν αμείλικτα ερωτήματα.

" Εάν αυτή η τροπολογία βρει εφαρμογή, τότε χάνεται κάθε αίσθηση ισονομίας και ισοπολιτείας. Σε μία εποχή που η κομματοκρατία καταβαράθρωσε την υπόληψη του έλληνα και βύθισε την οικονομία στα τάρταρα και τον λαό σε ολοένα και διογκούμενη εξαθλίωση αντί για πολιτικές δικαιοσύνης και αλληλεγγύης οι κρατούντες, περνούν νομοσχέδια που παγιώνουν το αίσθημα της αδικίας, μη αναλογιζόμενοι τις συνέπειες, και μάλιστα σε μία ευαίσθητη και ακριτική περιοχή, όπως η Θράκη μας".

Επιπροσθέτως πληροφορoύμεθα, ότι ο Σεβ. Μητροπολίτης Κομοτηνής κ. Δαμασκηνός από τις 26 Απριλίου 2012 κήρυξε την Μητρόπολή του ΣΕ ΔΙΩΓΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ!!! και έκλεισε τα Γραφεία της. 

Και τώρα ο δικός μας επίλογος.

Ο κ. Σηφουνάκης είναι απαράδεκτος, επειδή με την τροπολογία του αδικεί τους 'Ελληνες πολίτες όχι μόν της περιοχής, αλλά και ολόκληρης της Χώρας!

Οι Μουσουλμάνοι λοιπόν της Ελλάδος είναι οι προνομιούχοι! Εμπρός λοιπόν Έλληνα ραγιά, Έλληνα σκλάβε, δούλευε καί μή μιλάς! Κορόϊδο ραγιά δούλευε, "σκάσε καί πλήρωνε"!, όπως θα σου έλεγε ο κ. Σηφουνάκης άν ήσουνα μπροστά του!   Την ένδοξη και ηρωϊκή Ελλάδα μας την καταντήσανε Μπανανία! 

  Αίγιον, 5 Μαΐου 2012

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

ΣΗΜ. Ας μη σπεύσουν οι διάφοροι κατήγοροί μας να μας κατηγορήσουνότι πολιτικολογούμε! Καταγράφουμε την πραγματικότητα, σχολιάζουμε την επικαιρότητα καί γράφουμε θαρραλέα την άποψή μας.

 

Σιατίστης Παύλος: «Φταίμε κι εμείς (οι Ιεράρχες) για την κρίση»

images

Του Δημήτρη Ριζούλη από εφημερίδα «δημοκρατία»

Ενας από τους πιο απλούς και ταπεινούς μητροπολίτες της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος, σε μια συνέντευξη χωρίς περιστροφές μιλάει με σκληρό τρόπο στην «κυριακάτικη δημοκρατία» για τις ευθύνες του πολιτικού κόσμου που μας οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο αλλά ομολογεί και τις μεγάλες ανεπάρκειες της Εκκλησίας.

Δηλώνει ότι μέρος του κλήρου υπετάγη στο καταναλωτικό μοντέλο, ενώ και η διοικούσα Εκκλησία δεν αντέδρασε σε αμαρτωλές συμπεριφορές μελών της.

Υπογραμμίζει ότι η θέση της Εκκλησίας είναι δίπλα στους αδικούμενους και όχι στην εξουσία, τονίζοντας, πάντως, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος λάσπης εναντίον της.

Εκφράζει έντονη ανησυχία για τα εθνικά θέματα και δεν είναι αισιόδοξος για το μέλλον του τόπου, προβλέποντας χειρότερες μέρες.

Σήμερα οι Ελληνες ψηφίζουν. Τι εύχεστε, σεβασμιότατε;

Αν θα είχα να κάνω μία ευχή, θα ήταν «κανείς από το πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε τη χώρα να μην ήταν υποψήφιος».

Η ευχή που μου μένει τώρα να κάνω είναι να μας φωτίσει ο Θεός όλους μας να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων.

Η χώρα βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Ποιοι έχουν τις μεγαλύτερες ευθύνες γι' αυτή την κατάσταση;

Την πρώτη και την κύρια ευθύνη την έχουν οι άνθρωποι της εξουσίας, τα στελέχη του πολιτικού συστήματος.

Ταξιδεύοντας αυτές τις ημέρες, άκουσα τις συνεντεύξεις πολλών και διερωτήθηκα αν όλοι αυτοί που μιλάνε ήρθαν από άλλο πλανήτη ή από άλλη χώρα. Μιλούσαν σαν παρατηρητές και όχι σαν οι κύριοι αίτιοι για την καταστροφή αυτής της χώρας.

Μιλάνε για παθογένειες δεκαετιών, για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές που έπρεπε να έχουν γίνει από καιρό και νιώθεις να θυμώνεις. Θα ήθελα όλους αυτούς που σήμερα δίδουν συνταγές σωτηρίας να τους ρωτήσω: Εσείς, κύριοι, πού ήσασταν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί δεν κάνατε τις μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν κάνατε τις διαρθρωτικές αλλαγές;

Εσείς δεν κυβερνούσατε; Γιατί λοιπόν δεν τις κάνατε και θέλετε να σας εμπιστευθούμε πως θα τις κάνετε τώρα;

Μα για τόσο αφελείς μας περνάτε; Λέτε: «Τέρμα το πελατειακό σύστημα!» Μα δεν είστε εσείς που το γεννήσατε; Δεν είστε εσείς πού το εκθρέψατε; Βλέπατε ότι καταστρέφει την πατρίδα και το αφήνατε ανέγγιχτο. Δεν είστε, λοιπόν, οι κύριοι αίτιοι αυτού του συστήματος; Και θα το καταργήσετε τώρα; Μα πώς θα το καταφέρετε αφού έχει ταυτιστεί με τη νοοτροπία σας.

Τι δεν ξέρατε; Δεν ξέρατε καλά μαθηματικά, δεν ξέρατε καλή λογιστική, δεν ξέρατε καλά την οικονομία και καταστρέψατε τη χώρα από άγνοια ή ανικανότητα; Δεν βλέπατε ή δεν ξέρατε πού πάμε;

Το ξέρατε και το βλέπατε, αλλά η αλαζονεία και η δίψα για την εξουσία ήταν πιο σημαντικά για σας από το μέλλον αυτού του τόπου. Θεωρήσατε την πατρίδα ιδιοκτησία σας και λάφυρο της εκλογικής σας νίκης.

Ευθύνη όμοια με αυτήν του πολιτικού συστήματος έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι, ο λαός δηλαδή.

Γιατί εμείς τους ψηφίσαμε και τους ξαναψηφίσαμε, παρόλο που ξέραμε ότι η μπόχα της διαφθοράς διαχεόταν στην κοινωνία.

Τους ψηφίσαμε γιατί ήμασταν όμοιοί τους. Τους ψηφίσαμε όχι για το καλό της πατρίδος, αλλά για τα συμφέροντά μας.

Οι πολιτικοί μας είναι οι καθρέφτες μας. Μας έριξαν δολώματα και εμείς τα δαγκώσαμε. Το πελατειακό σύστημα έχει δύο άκρες. Η μία ήταν οι πολιτικοί μας και η άλλη εμείς.

Eχει ευθύνες και η Εκκλησία;

Εχει ευθύνες γιατί δεν αντιστάθηκε, γιατί δεν μίλησε με λόγο προφητικό.

Εχει ευθύνες γιατί προσαρμόστηκε. Γιατί στο καταναλωτικό μοντέλο υπετάγη μέρος και του κλήρου και του λαού.

Γιατί λησμόνησε ότι το όραμά της είναι ο αγιασμός των μελών της και ότι δρόμος προς αυτόν είναι η άσκηση, η λιτότητα, η αποφυγή του περιττού. Γιατί δεν κήρυξε δυνατά ότι νόημα ζωής δεν είναι η κατανάλωση και η καλή ζωή.

Εχει ευθύνες γιατί φοβήθηκε τις φωνές εκείνων που της ζητούσαν να μην ομιλεί ή να ομιλεί μόνο για να επαινεί το σύστημα.

Εχει ευθύνες γιατί δεν αντέδρασε με ταχύτητα και αμεσότητα σε λαθεμένες και αμαρτωλές συμπεριφορές μελών της και άφηνε την εντύπωση της συγκάλυψης.

Υπάρχουν δυνάμεις στη χώρα μας που εχθρεύονται την Εκκλησία και με ποιον τρόπο;

Υπάρχουν τέτοιες δυνάμεις, απολύτως ορατές πλέον, οι οποίες μέσα στην εμπάθεια και στον σχεδιασμό τους επιχειρούν ακόμη και την παραχάραξη και την αλλοίωση της Ιστορίας για να επιτύχουν τον στόχο τους.

Αυτό που ενοχλεί είναι ότι η Ιστορία μαρτυρεί ότι η σχέση Εκκλησίας και λαού σ’ αυτό τον τόπο είναι ζυμωμένη μέσα στη ζωή.

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της προσπάθειας είναι οι τηλεοπτικές εκπομπές του ΣΚΑΪ για το 1821.

Θλιβερότατη η εικόνα πανεπιστημιακών δασκάλων σε διατεταγμένη υπηρεσία. Στο ίδιο μήκος κύματος η άλλη προσπάθεια υπό την κ. Ρεπούση. Εκαναν και κάνουν πόλεμο λάσπης στην Εκκλησία για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη των πιστών.

Ο μακαριστός γέροντας π. Παῒσιος είχε πει: «Ολες οι βρομιές του κόσμου θα πέσουν πάνω στην Εκκλησία ώστε ακόμα και οι καθαροί θα φαίνονται ακάθαρτοι».

Το ζήσαμε. «Θα έλθει όμως γρήγορα εποχή που η Εκκλησία θα καθαριστεί τόσο πολύ ώστε ακόμη και οι ακάθαρτοι θα φαίνονται καθαροί». Νομίζω ότι προς τα εκεί πορευόμαστε.

Πριν από καιρό απαντήσατε με σκληρό τρόπο στον Νίκο Σηφουνάκη για τη μισθοδοσία του κλήρου και πρόσφατα εξίσου σκληρά στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για το θέμα των μεταναστών. Τι προκάλεσε αυτή την οργή σας;

Την οργή μου την προκάλεσε η αλαζονεία τους. Η περιφρόνηση του λαού και των τοπικών κοινωνιών.

Η προσπάθειά τους να κρύψουν την ανικανότητά τους για ουσιαστικό έργο με επίδειξη αλαζονείας.

Η περιφρόνησή τους στον τίμιο αγώνα απλών ανθρώπων που προσφέρουν πολύ περισσότερα πράγματα από τους ίδιους.

Η συνευθύνη τους στην καταστροφή αυτού του τόπου. Η στοχοποίηση της Εκκλησίας και των προσώπων της για να καλύψουν τη δική τους ανεπάρκεια. Αυτά προκάλεσαν την οργή μου.

Πιστεύετε ότι η Εκκλησία πρέπει να παρεμβαίνει πιο δυναμικά στα πράγματα;

Πιστεύω ότι η Εκκλησία πρέπει να είναι μάρτυς της αληθείας προς κάθε κατεύθυνση.

Ο θεολογικός λόγος της Εκκλησίας ερμηνεύει τον κόσμο και τα γεγονότα και σε μια εποχή κρίσεως οφείλει να ομιλεί προφητικά, που σημαίνει δυναμικά, για να στηρίξει αυτούς που υποφέρουν.

Ο προφητικός λόγος της Εκκλησίας μπορεί να ενοχλεί τους κρατούντες, αλλά την ίδια στιγμή παρηγορεί αφάνταστα τον λαό του Θεού, καθώς διαπιστώνει ότι οι ποιμένες του γρηγορούν και δεν συσχηματίζονται με τις εξουσίες του αιώνος τούτου.

Η θέση της Εκκλησίας είναι δίπλα στους αδικούμενους και όχι δίπλα στους ισχυρούς.

Στη Μητρόπολή σας πώς βοηθάτε τους φτωχούς και όσους έχουν ανάγκη;

Στη Μητρόπολη μας, όπως και σε όλη την Εκκλησία, πολύ πριν από την κρίση υπήρχε η μέριμνα για τους πτωχούς και τους εμπερίστατους αδελφούς.

Σήμερα λειτουργεί καθημερινό συσσίτιο, όπου σιτίζονται 60 άνθρωποι, με τάσεις αυξητικές.

Δίδονται κάθε μήνα δέματα με τρόφιμα, κυρίως σε πολύτεκνες οικογένειες, αλλά και σε όσες έχουν ανάγκη.

Λειτουργούμε ιματιοθήκη απ’ όπου μπορούν να προμηθεύονται δωρεάν ρούχα πολύ καλής έως αρίστης ποιότητας.

Εχουμε οργανώσει με τους ιερείς ένα δίκτυο παρακολούθησης και άμεσης αντιμετώπισης οικογενειών με προβλήματα που ίσως ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια και συνεργαζόμαστε αρμονικότατα με τον Δήμο Βοῒου στη λειτουργία Κοινωνικού Παντοπωλείου.

Στόχος μας να μην υπάρξει σε όλη τη Μητρόπολη άνθρωπος με κάποιο πρόβλημα και να μην είμαστε δίπλα του.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον ή βλέπετε ακόμα χειρότερες μέρες;

Δυστυχώς, δεν είμαι αισιόδοξος. Οι μέρες που θα έλθουν θα είναι χειρότερες.

Πολύ περισσότερο δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος όταν αυτοί που σήμερα ζητούν την ψήφο μας είναι εκείνοι που οδήγησαν τον λαό μας στη σημερινή κατάσταση. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες. Μακάρι να διαψευστώ.

Φοβάστε για τα εθνικά θέματα τώρα που η χώρα βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία;

Δεν φοβάμαι τώρα, φοβάμαι από καιρό. Σε όλα τα κρίσιμα εθνικά θέματα, Κύπρο, Σκοπιανό, Θράκη, γεγονότα του 1955 στην Πόλη, οι ηγέτες μας απεδείχθησαν κατώτεροι των περιστάσεων.

Αν κανείς έχει μιλήσει με Κωνσταντινουπολίτες, με Ιμβρίους, με ομογενείς που απεγνωσμένα προειδοποιούσαν για τα επερχόμενα δεινά, αλλά συναντούσαν τον χλευασμό από τους «υπευθύνους» της κάθε εποχής, θα νιώσει την οργή που κρατάνε μέσα τους αυτοί οι άνθρωποι.

Αν θέλω να εμπιστευθώ τον λόγο σημαντικών ομογενών μας, που ξέρουν καλά τα πράγματα, έχω κάθε λόγο να ανησυχώ.

Ο κόσμος βρίσκεται πιο κοντά στην Εκκλησία το τελευταίο διάστημα;

Ο κόσμος το τελευταίο διάστημα κατάλαβε ποια είναι η μάνα του και ποια είναι η μητριά του και αναζητά τη γλυκιά θαλπωρή της μάνας, που ξέρει και να συγχωρεί και να θυσιάζεται.

Με εντυπωσίασε το πλήθος των πιστών σε σχέση με άλλες χρονιές που παρέμεινε στην Αναστάσιμη Λειτουργία και κοινώνησε.

Με συγκλονίζουν οι απλοί άνθρωποι που με σταματούν στον δρόμο για να μου πουν «κρατάτε εσείς για να μην καταστραφεί αυτός ο τόπος» και με το «εσείς» εννοούν την Εκκλησία.

Πολλές φορές η Εκκλησία δοκιμάστηκε από έριδες και διχόνοιες. Σήμερα υπάρχουν τέτοια φαινόμενα ή επικρατεί η ενότητα;

Διαφορετικές γνώμες υπάρχουν και αυτό είναι φυσικό, διχόνοια όμως δεν νομίζω ότι υπάρχει.

Περί αλληλογραφίας του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον Τσεχίας Χριστοφόρο

images

Του Πρωθιερέα Βλαντισλάβ Τσίπιν,

κορυφαίου κανονολόγου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.


 

Τον Μάρτιο 2012 έχει δημοσιευθεί η αλληλογραφία μεταξύ των Προκαθημένων των δυο κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών: του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου και του Μητροπολίτου Τσεχίας και Σλοβακίας Χριστοφόρου.

Το ενδιαφέρον δι΄αυτήν της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρωσίας οφείλεται αποκλειστικά στο γεγονός ότι η αλληλογραφία άπτεται της μετοχής της Ρωσικής Εκκλησίας στην καθιέρωση καθεστώτος, το οποίο κατά το παρόν απολαμβάνει η Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας και ταυτόχρονα, καθώς αποδεικνύεται, η εκτίμηση και από τους δυο ανταποκριτές του ρόλου της Ρωσικής Εκκλησίας στην χορήγηση του καθεστώτος του Αυτοκεφάλου της, διά να το θέσουμε ήπια, δεν είναι αρκετά ορθή: από το περιεχόμενο της αλληλογραφίας δύναται να συμπεράνει κανείς ότι το ορθό από κανονικής απόψεως καθεστώς του Αυτοκεφάλου απέκτησε η Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας μόνο διά της εκδόσεως του Πατριαρχικού και Συνοδικού Τόμου της 27ης Αυγούστου 1998.

Έφοσον όμως στην όντως πραγματική και όχι φανταστική ή εικονική ιστορία η Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας απολάμβανε και παλαιότερα το χορηγηθέν σε αυτή το έτος 1951 από την κυρίαρχη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας Αυτοκέφαλο, παρά την κατ΄επίφασιν διά της εκδόσεως της πράξεως της 27ης Αυγούστου 1998 χορήγηση του Αυτοκεφάλου, στην πραγματικότητα αυτή η πράξη μπόρεσε να σημαίνει μόνο την αναγνώριση του παλαιότερα διαμορφωθέντος status quo, διότι τυγχάνει αδύνατη η δωρεά εκείνου, το οποίο ήδη κατέχει αυτός στον οποίο προσφέρεται η υποτιθέμενη δωρεά. Στην επιστολή του ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος παραπέμπει στο Γράμμα του αποδέκτη του της 25ης Ιουλίου 1998, όπου αναφέρεται ότι «ἡ Ἐκκλησία τῆς Τσεχοσλοβακίας ἔλαβε τό αὐτοκέφαλον ἐν ἔτει ,αϠνα’ ἀπό τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ρωσσίας ὡς μοναδικήν λύσιν ἐπιβιώσεως ἐντός τοῦ κομμουνιστικοῦ περιβάλλοντος».

Επομένως το Γράμμα αυτό δεν αμφισβητεί το προφανές γεγονός της απονομής από την Εκκλησία της Ρωσίας Αυτοκεφάλου στην Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας, απονομής, υπαγορευμένης από τη μητρική μέριμνα διά την «επιβίωση» αυτής.

Τα αναφερθέντα στο ως άνω Γράμμα «πρωτεία τιμής» του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως αναγνωρίζονται από όλες τις κατά τόπους Ορθόδοξες Εκκλησίες και δεν αποτελούν αντικείμενο πολεμικής εντός της Ορθοδοξίας.

Είναι επίσης σαφές ότι ο περιοριστικός ορισμός των πρωτείων του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ως πρωτείων μόνο τιμής καθιστά αδικαιολόγητη και στερημένη λογικής την ερμηνεία αυτών ως συνδεδεμένων προς την εξουσία επί των λοιπών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Ιδιαίτερης προσοχής χρήζει το θέμα εάν είναι όντως η Μήτηρ όλων των Σλαβικών Εκκλησιών η Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.

Δια τις Εκκλησίες της Ρωσίας και της Βουλγαρίας αυτό ισχύει άμεσα.

Σημαντικό είναι όμως να μην υποκαθίσταται η ιστορική πλευρά της υποθέσεως, εκφραζόμενη στη μητρότητα μιας Εκκλησίας σε σχέση με μια άλλη, από την κανονική εξάρτηση της θυγατέρας Εκκλησίας από τη Μητέρα Εκκλησία, η οποία η εξάρτηση καταργείται από τη στιγμή της απονομής του Αυτοκεφάλου.

Αλλά και από ιστορικής απόψεως δεν υπάρχει προφανής απάντηση στην ερώτηση εάν το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως είναι η Μητέρα δια την Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας.

Είναι μεγάλος και αναμφισβήτητος ο ρόλος των απεσταλμένων από τον Πατριάρχη Φώτιο στη Μοραβία Ισαποστόλων αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου στο διά του Ευαγγελίου φωτισμό των Μοράβων, των Τσέχων, των Σλοβάκων και των Σλάβων της Πανοννίας στη μητρική τους γλώσσα, αλλά είναι αδύνατο να ισχυρίζεται κανείς ότι ο χριστιανισμός εκεί πριν την έλευσή τους στη Μοραβία ήταν εντελώς άγνωστος και ότι τα εδάφη εκείνα ευρίσκονταν εκτός εδαφικής οργάνωσης της ακόμα μίας τότε Οικουμενικής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Δύσεως και της Ανατολής.

Προβληματικές ήταν οι σχέσεις των Αγίων Θεσσαλονικέων αδελφών με την τοπική λατινόφωνη Ιεραρχία Γερμανικής καταγωγής. Οι Φωτιστές των Σλάβων χλευάσθηκαν, υπέστησαν διώξεις από μέρους της αλλά την επίλυση της διαφοράς την αναζητούσαν από τη Ρώμη, όχι βέβαια επειδή ήταν παπιστές ορμώμενοι από την εσφαλμένη ιδέα περί της καθολικής δικαιοδοσίας της Ρωμαϊκής Έδρας, αλλά επειδή το έδαφος, όπου δραστηριοποιούνταν, το έβλεπαν ως τοπική δικαιοδοσία του Επισκόπου Ρώμης ως Πατριάρχου της Δύσεως.

Πηγάζοντας ακόμα από το επίμαχο ζήτημα της εδαφικής αρμοδιότητας της Ρώμης ή της Κωνσταντινουπόλεως επί της Κεντρικής Ευρώπης εξακολουθεί να υπάρχει προφανές το γεγονός ότι στις επόμενες σχεδόν δυο εκατονταετίες της εκκλησιαστικής ενότητας μεταξύ Δύσεως και Ανατολής δεν ελήφθησαν μέτρα από πλευράς του Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως διά την ένταξη στη δικαιοδοσία του της Τσεχίας, της Μοραβίας και της Πανοννίας.

Σε τελική ανάλυση μετά από κακότυχο γεγονός του 1054 η Ορθόδοξη Εκκλησία απώλεσε το έδαφος αυτό.

Επίσης δε γνωρίζουμε τίποτε διά τη συμβολή του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στις ενέργειες οι οποίες απέβλεπαν στη συγκρότηση των χριστιανικών Ορθοδόξων κοινοτήτων μεταξύ των Τσέχων και των Σλοβάκων το 19 αιώνα και στις αρχές του 20 αιώνα, ενώ τυγχάνει πολύ γνωστή η συμβολή στην υπόθεση της Ρωσικής Εκκλησίας και εν συνεχεία των σερβόφωνων Εκκλησιών, υπαρχουσών στο έδαφος της Αύστρο-Ουγγαρίας.

Μετά το Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την ίδρυση του κράτους της Τσεχοσλοβακίας υπερπολλαπλασιάσθηκε εντός αυτού ο αριθμός των χριστιανικών Ορθοδόξων κοινοτήτων συγκριτικά με την εποχή της Αυτοκρατορίας της Αυστρο-Ουγγαρίας.

Στη διαδικασία αυτή συνέβαλαν διαφορετικοί παράγοντες: η επαναφορά στους κόλπους της Ορθοδοξίας των ουνιτών της Ανατολικής Σλοβακίας-Καρπαθορωσίας, η προσχώρηση στην Ορθοδοξία των αποσχισθέντων από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία κληρικών και λαϊκών Τσεχικής καταγωγής, η μαζική μετανάστευση από τη Ρωσία, σε ένα από τα κέντρα της οποίας ανεδείχθη η Πράγα.

Συν τω χρώνο στην Τσεχοσλοβακία δημιουργήθηκαν Ορθόδοξες δικαιοδοσίες: της Σερβικής Εκκλησίας με Επικεφαλής τον Άγιο Επίσκοπο Γκοράζντ, οι ρωσικές ενορίες με επικεφαλής τον Επίσκοπο Σέργιο στη δικαιοδοσία αρχικά της Ιεράς Συνόδου της Ρωσικής Εκκλησίας της Διασποράς και η ούτως λεγομένη «Τσεχική Ορθόδοξη Κοινότητα» με Επικεφαλής τον Αρχιμανδρίτη Σαββάτιο, τον οποίο το έτος 1923 χειροτόνησε σε Επίσκοπο ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Μελέτιος και διόρισε Αρχιεπίσκοπο Πράγας και πάσης Τσεχοσλοβακίας.

Η πλειοψηφία των Ορθοδόξων χριστιανών της Τσεχοσλοβακίας υπάγονταν στη δικαιοδοσία του Επισκόπου Γκοράζντ, ο οποίος εκτελέσθηκε από τους φασίστες το 1942.

Έκτοτε υπό συνθήκες κατοχής οι Ορθόδοξες ενορίες της Τσεχοσλοβακίας βρέθηκαν σε δυσχερή κατάσταση η οποία παρέμεινε έτσι για διάφορους λόγους και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.

Αυτός είναι ο λόγος διατί το 1946 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας έδωσε τη συγκατάθεσή της όπως σταλεί στην Τσεχοσλοβακία Επίσκοπος του Πατριαρχείου Μόσχας διά να τεθεί προσωρινά επικεφαλής της επαρχίας της Τσεχίας.

Διά της πράξεως της 15ης Μαΐου 1948 η Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Σερβίας άφησε την Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας να υπαχθεί στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Μόσχας. Της παραχωρήθηκε το καθεστώς της εξαρχίας.

Στις 23 Νοεμβρίου 1951 η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας χορήγησε Αυτοκέφαλο στην Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας.

Αυτά είναι γεγονότα. Αυτή είναι η πραγματική ιστορία παραχωρήσεως του κανονικά νόμιμου Αυτοκεφάλου καθεστώτος στην Εκκλησία Τσεχίας και Σλοβακίας.

Γι΄αυτό, επαναλαμβάνουμε, ο Πατριαρχικός και Συνοδικός Τόμος της 27ης Αυγούστου 1998, αν και έχει μορφή πράξεως χορηγήσεως του Αυτοκεφάλου, από αντικειμενικής απόψεως, λόγω του ότι μέχρι τότε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Τσεχοσλοβακίας σχεδόν για μια πενηνταετία απολάμβανε ήδη το καθεστώς πλήρους Αυτοκεφάλου, δε μπορούσε να έχει άλλη σημασία από την αναγνώριση αυτού του Αυτοκεφάλου.  

Εν πάση περιπτώσῃ το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας Τσεχίας και Σλοβακίας αναγνωρίζεται σήμερα από το Ορθόδοξο πλήρωμα.

Σε σχέση με αυτά προκαλεί απορία η περιλαμβανόμενη στην Επιστολή του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίου προς τον Μητροπολίτη Τσεχίας και Σλοβακίας Χριστοφόρο απειλή διά της οποίας ο Πατριάρχης «θέλει προβῆ εἰς τήν ἄρσιν τοῦ χορηγηθέντος τῇ Ὑμετέρᾳ Ἐκκλησίᾳ...κανονικοῦ αὐτοκεφάλου, θά ἐπαναφέρῃ τήν Ἐκκλησίαν Τσεχίας καί Σλοβακίας εἰς τήν πρό τῆς κανονικῆς ταύτης πράξεως τάξιν τῶν Αὐτονόμων Ἐκκλησιῶν (την οποία εκ των πραγμάτων ποτέ δεν είχε, διότι πριν γίνει Αυτοκέφαλη η Εκκλησία αυτή απολάμβανε το καθεστώς της εξαρχίας – Β.Τσ.) καί θά διαγράψῃ αὐτήν ἐκ τῆς ἥν κατέχει δεκάτης τετάρτης θέσεως εἰς τήν τάξιν τῶν Ἱερῶν Διπτύχων».

Εν τω μεταξύ από της φύσεως των πραγμάτων μια Αυτοκέφαλος Εκκλησία δε μπορεί να τελεί σε εξάρτηση από μια άλλη τοπική Εκκλησία και υπόκειται μόνο στην Οικουμενική Σύνοδο.

Ακόμα περισσότερα, καμία άλλη τοπική Εκκλησία διά της εξουσίας της δύναται να άρει το Αυτοκέφαλό της. Από την ιστορία της Εκκλησία είναι γνωστές οι περιπτώσεις εκούσιας αποκηρύξεως του Αυτοκεφάλου από την ίδια η Εκκλησία για λόγους πολιτικούς: π.χ. μετά τον Α΄Παγκόσμιο Πολεμο και τη σύσταση του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (αργότερα της Γιουγκοσλαβίας) οι τοπικές Εκκλησίες ευρισκόμενες στο έδαφός του υπήχθησαν στη δικαιοδοσία της μιας Σερβικής Εκκλησίας, αλλά πρόκειται για την οικειοθελή ενέργεια των Εκκλησιών.

Με όλη τη σαφήνεια κανόνας που αφορά στο αδύνατο της άρσεως του Αυτοκεφάλου παρά το θέλημα της ίδιας Αυτοκεφάλου Εκκλησίας συνετάχθη από την Γ΄ Οικουκενική Σύνοδο.

Η 8ος κανόνας της Συνόδου κυρώνει το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, αμφισβητούμενο από το Θρόνο της Αντιοχείας, ο οποίος διεκδικούσε τη δικαιοδοσία επί της Κύπρου.

Με την επιβεβαίωση δι΄αυτού του κανόνα της ανεξαρτησίας της εν Κύπρω Εκκλησίας η Γ΄ Οικουμενικής Σύνοδος δεν άφησε καμια λογική εκκλησιαστική βάση δια την ανάπτυξη διδασκαλίας περί αποκλειστικών αρμοδιοτήτων οποιασδήποτε τοπικής Εκκλησίας.

Διδακτικού χαρακτήρος είναι η καταληκτήρια διατύπωση του κανόνα: «Τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων διοικήσεων, καὶ τῶν ἁπανταχοῦ ἐπαρχιῶν παραφυλαχθήσεται· ὥστε μηδένα τῶν θεοφιλεστάτων ἐπισκόπων ἐπαρχίαν ἑτέραν, οὐκ οὖσαν ἄνωθεν καὶ ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τὴν αὐτοῦ, ἢ γοῦν τῶν πρὸ αὐτοῦ χεῖρα καταλαμβάνειν ἀλλ᾿ εἰ καί τις κατέλαβε, καὶ ὑφ´ἑαυτὸν πεποίηται, βιασάμενος, ταύτην ἀποδιδόναι· ἵνα μὴ τῶν Πατέρων οἱ κανόνες παραβαίνωνται, μηδὲ ἐν ἱερουργίας προσχήματι, ἐξουσίας τύφος κοσμικῆς περεισδύηται, μηδὲ λάθωμεν τὴν ἐλευθερίαν κατὰ μικρὸν ἀπολέσαντες, ἣν ἡμῖν ἐδωρήσατο τῷ ἰδίῳ αἵματι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ πάντων ἀνθρώπων ἐλευθερωτής».

top
Has no content to show!