Του Μοναχού Μωυσή Αγιορείτη - 11.10

Η προφυλάκιση του ηγούμενου Εφραίμ δημιουργεί σοβαρά και μεγάλα προβλήματα και ερωτήματα.

Είναι άσχετο τ’ ότι υπουργοποιήθηκαν όλοι οι υπουργοί που αναμείχθηκαν στην υπόθεση Βατοπεδίου;

Γιατί, για πρώτη φορά από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, έχουμε υφυπουργό Δικαιοσύνης.

Ο συγκεκριμένος υφυπουργός έχει ασχοληθεί με την υπόθεση της μονής αρνητικά. Πώς μπορεί να είναι στη θέση αυτή;

Ο ηγούμενος Εφραίμ είναι ο πλέον υβρισθείς, χλευασθείς, ειρωνευθείς και διαπομπευθείς Νεοέλληνας.

Γιατί; Αποδείχθηκε η ενοχή του; Ο ηγούμενος κατέστρεψε την ελληνική οικονομία; Πρόκειται για το πιο άθλιο υποκείμενο της Ελλάδος;

Ένας αγιορείτης ηγούμενος ιστορικής μονής με πλούσια προσφορά και 120 μοναχούς άξιζε αυτής της τύχης;

Εμείς δεν θέλουμε να κρίνουμε και να κατακρίνουμε την ελληνική δικαιοσύνη. Πιστεύουμε στην ακριβοδικία της δικαιοσύνης, στο ύψος και την αξιοπιστία της.

Όμως ορισμένες φορές μας λυπεί, μας στεναχωρεί και μας προβληματίζει. Δεν μιλούμε συναισθηματικά. Ανώτατοι δικαστικοί, έγκριτοι νομικοί μιλούν για «δικαστικό πραξικόπημα».

Γιατί να προφυλακιστεί ο ηγούμενος; Μόνο αυτός έφταιγε, αν έφταιγε;

Ο ηγούμενος ήταν κάποιος αισχρός κακοποιός και μεγαλοαπατεώνας; Να έλθουν να τον συλλάβουν δεκάδες οπλοφόροι αστυνομικοί;

Να καταπατηθεί από εκπροσώπους του νόμου ο Καταστατικός Χάρτης του Αγίου Όρους επιτρέπεται;

Ήταν τόσο επικίνδυνος ο ηγούμενος κι έπρεπε άμεσα να προφυλακισθεί; Παραμονή των Χριστουγέννων έπρεπε να γίνει κάτι τέτοιο; Μήπως ήθελαν να καλύψουν μία της προηγούμενης ημέρας απόφαση της γερμανικής δικαιοσύνης για πρώην υπουργό;

Με την προφυλάκιση του ηγούμενου επήλθε η κάθαρση; Λύθηκαν τώρα όλα τα προβλήματα;

Για άλλη υπόθεση κατηγορούνται δικαστικοί γιατί έκαναν τον καθήκον τους. Άρα συμβαίνει η επιρροή των πολιτικών στους δικαστικούς.

Άλλοι θα είχαν προφυλακιστεί νωρίτερα. Γιατί τόσο μένος; Μήπως θεώρησαν ορισμένοι ιθύνοντες πως θ’ ανεβάσουν τα χαμηλά ποσοστά τους με την προφυλάκιση αυτή;

Πάντως κατάφεραν να τα μειώσουν περισσότερο αυτά τα χαμηλά ποσοστά. Άνθρωποι που είχαν επηρεασθεί αρνητικά από τα μέσα ενημερώσεως για τον ηγούμενο άλλαξαν γνώμη. Μήπως χρειάζεται αναθεώρηση;

Υπήρξε μία αντίδραση πολλών προσώπων και προσωπικοτήτων. Ανώτατων και ανωτέρων κληρικών, ηγουμένων, μοναχών και λαϊκών.

Εκπρόσωποι της Εκκλησίας της Κύπρου, της Ελλάδος, της Σερβίας, της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Ουκρανίας και της Ρωσίας και άλλοι.

Δεν πρόκειται για άπρεπη παρέμβαση, αλλά για συγκινητικές φωνές συμπαραστάσεως και δικαιολογημένης διαμαρτυρίας.

Δυο-τρεις ιεράρχες -πρόκειται, λένε, για υποψήφιους αρχιεπισκόπους- έκαναν αρνητικές δηλώσεις. Φυσικά είναι δικαίωμά τους.

Δεν γνωρίζω πόσο ειλικρινείς, φιλάδελφες και θεάρεστες είναι. Μήπως υπάρχει κάποια σκοπιμότητα;

Πολλοί άνθρωποι χάρηκαν ιδιαίτερα για το σχετικό ανακοινωθέν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και για την ομόφωνη επιστολή συμπαραστάσεως της Ιεράς Κοινότητος.

Δεν θα θέλαμε να έχουμε υποψίες, πικρούς λογισμούς και αμφισβητήσεις.

Δυστυχώς όμως τα όσα συμβαίνουν τελευταία στην καψερή πατρίδα μας μάς κάνουν να επιβεβαιώσουμε τις υποψίες μας. Κατηγορούνται οι ξένοι που κατέθεσαν διαμαρτυρίες για την προφυλάκιση.

Δεν ακούγεται λέξη για όσους ενοχλήθηκαν από τις διαμαρτυρίες; Γιατί; Γιατί μεροληπτούν τα μέσα ενημερώσεως; Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.

Ο ηγούμενος Εφραίμ προφυλακίστηκε. Ταπεινά, καρτερικά και ελπιδοφόρα παραμένει στο κελί του Κορυδαλλού. Η αδικία θα του γίνει δόξα.

Αν σε κάτι έφταιξε με τον τρόπο του ήταν για φυλάκιση; Τότε θα έπρεπε να είναι φυλακισμένοι όλοι οι Έλληνες για κάποια λάθη της ζωής τους.

Δεν αποδείχθηκε εσκεμμένη απάτη. Κατηγορηθήκαμε για την υποστήριξή μας. Δεν πειράζει. Είναι χαρούμενοι και με γαλήνιο ύπνο όσοι συνήργησαν γι’ αυτή την προφυλάκιση; Και μάλιστα γνωστοί ρασοφόροι.

Είναι σημαντικά αισιόδοξο μήνυμα η σύμπνοια της πλειοψηφίας της ελληνικής ιεραρχίας. Δεν γνωρίζω αν είναι ένας άμεσος πόλεμος του μοναχισμού και της Εκκλησίας.

Ένας πάντως τρόπος ύπουλης πολεμικής σαφώς είναι. Η Εκκλησία είναι πανάρχαιος, δυνατός και ενοποιός θεσμός.

Ο μοναχισμός έχει πολύτιμη προσφορά έργων αρετής, αγιότητος, φιλοκαλίας και ιερότητος.

Το Άγιον Όρος οπωσδήποτε θέλει μία άλλη αντιμετώπιση. Είναι κρίμα γι’ αυτή την κατάπτωση, την αποϊεροποίηση των πάντων.

Λαθεύω, υπερβάλλω ή αστοχώ; Να με συγχωρείτε που επιμένω. Έχω μία διαίσθηση ότι αυτοί που θέλησαν να διαβάλουν τον ηγούμενο Εφραίμ τού έκαναν το μεγαλύτερο καλό από πνευματικής απόψεως.

Αυτό έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Δεν νομίζετε;

Του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου για τη Romfea.gr

Ιεροκήρυκος Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

Ήταν μόλις 35 ετών όταν η Εκκλησία της Ελλάδος τον ανεβίβασε στην Αρχιερωσύνη και τον κατέστησε Μητροπολίτη Δημητριάδος & Αλμυρού.

Εμπιστεύθηκε στους νεανικούς του ώμους τα όνειρα και τις προσδοκίες μιας Εκκλησίας που έβγαινε από μία ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο της νεότερης ιστορίας της, αναζητώντας το νέο πνεύμα, τις καινούργιες ιδέες, τα χαρισματούχα πρόσωπα που θα την έκαναν και πάλι οικεία στους ανθρώπους, αγωνιστική, σύγχρονη, δυναμική.

Τον ανεβίβασε στο Επισκοπικό θρόνο αφού προηγουμένως είχε εκτιμήσει όλη την μοναστική και ιερατική του πορεία. Από τη Μονή του Οσίου Βαρλαάμ Μετεώρων, στην Κόρινθο για τη στρατιωτική θητεία. Μετά τη Νομική και Θεολογική Σχολή, στην Αθήνα για την ανάπτυξη ενός σπουδαίου πνευματικού και κοινωνικού έργου στην Παναγίτσα του Παλαιού Φαλήρου, εκεί όπου άρχισε να χτίζει το οικοδόμημα της ιερατικής προσωπικότητάς του, αποκαλύπτοντας παράλληλα τα μεγάλα πνευματικά δωρήματα που του χάρισε η αγάπη του Θεού.

Η ταυτόχρονη μοναστική του ζωή, ήταν η ασφαλής οδός, διά της οποίας δρομολογήθηκε η μελλοντική λαμπρή πορεία.

Από την στιγμή της εις Επίσκοπον χειροτονίας του, ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, διήνυσε, μέχρι το τέλος της ζωής του, 34 χρόνια Αρχιερατικής διακονίας τα οποία χωρίζονται σε δύο περιόδους.

Η πρώτη περιλαμβάνει την 24χρονη διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και η δεύτερη την δεκαετή Αρχιεπισκοπική διακονία στον πρώτο θρόνο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η τριαντατετράχρονη αυτή πορεία ήταν καταρχήν πορεία αγάπης.

Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος κοίταξε τους ανθρώπους στα μάτια με τη δική του καθαρή ματιά, έχοντας πάρει την απόφαση να γίνει ένα με τις χαρές και τις λύπες τους.

Ποτέ δεν κοίταξε το ποίμνιό του αφ’ υψηλού, ούτε διαχώρισε τους ανθρώπους σε πρώτης ή δευτέρας ποιότητας, ανάλογα με τη μόρφωση ή το κοινωνικό τους επίπεδο. Αντιθέτως, δε δίστασε να προσαρμοστεί στο επίπεδο του καθενός, να διαλεχτεί με όλους, ν’ ανοίξει την πόρτα της καρδιάς του σε όλους εκείνους που αναζητούσαν παρηγοριά, στηρίγματα, ελπίδα, βοήθεια, ψυχολογική ενίσχυση, συμπαράσταση στους αγώνες, έναν πατέρα που δε θα διστάσει να πολεμήσει για τα δίκαια αιτήματά τους.

Έδωσε στους ανθρώπους αγάπη και κέρδισε τη λατρεία και την εμπιστοσύνη τους.

Κυρίως το έργο της αγάπης στράφηκε προς τους νέους στους οποίους απευθύνθηκε χωρίς «κόμπλεξ» και περιστροφές, αλλά με την ρεαλιστική παρρησία εκείνου που δε διστάζει να ομολογήσει τα λάθη, ν’ αναλάβει τις ευθύνες και να χαράξει νέους δρόμους αλήθειας και δικαιοσύνης, επειδή ο ίδιος είναι ανεπιτήδευτος και αυθεντικός.

Ήταν, επίσης, μια πορεία ευθύνης έναντι της Εκκλησίας και του Έθνους.

Γνώριζε ότι ήταν συνεχιστής της τεράστιας Εκκλησιαστικής παράδοσης, φορέας της μοναδικότητας της Ορθόδοξης πίστης, αλλά και συνεχιστής του εθνικού έργου που φωτισμένοι Εκκλησιαστικοί άνδρες διαδραμάτισαν στην ιστορική πορεία του τόπου.

Δε δίστασε να θέσει τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη διατήρηση των δικαίων της Εκκλησίας, ν’ αντιταχθεί σε νοοτροπίες και πολιτικές που σκοπό είχαν να δηλητηριάσουν και τελικά, να καταστρέψουν τη σχέση εμπιστοσύνης και αγάπης του λαού προς την Εκκλησία του.

Δεν υποχώρησε μπροστά σε εξουσίες που θέλησαν να τραυματίσουν το ήθος του λαού μας, να χαλαρώσουν τις αντιστάσεις του απέναντι σε ξενόφερτες συνήθειες που αντιστρατεύονται την παράδοση και ασεβούν έναντι της ιστορίας του. Η στάση του αυτή κίνησε την μήνη ανίερων συμφερόντων, αλλά και προσώπων που ένιωσαν ότι ο Αρχιεπισκοπικός λόγος αποκαλύπτει τη γυμνότητά τους, φέρνει στο φως τις σκοτεινές προθέσεις τους.

Ο ίδιος τούς απάντησε με θάρρος: «Ο αγώνας μας δεν αρέσει σε μερικούς που έχουν εκστρατεύσει εναντίον μας και χύνουν το δηλητήριό τους. Όσο με πολεμούν, τόσο περισσότερο θα αγωνίζομαι… Φοβάμαι μόνο το Θεό, κανέναν άλλο. Είμαι ελεύθερος» (Κήρυγμα στη Θ. Λειτουργία της 21/10/2004)

Γι’ αυτό η Αρχιεπισκοπική του πορεία ήταν μαρτυρική. Πολεμήθηκε, όσο λίγοι, αφενός μεν από το διεφθαρμένο πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο, που ευθύνεται πρωτίστως για το κατάντημα της Ελλάδας και τον εξευτελισμό της περηφάνιας του Ελληνικού λαού και αφετέρου από την μικρότητα και την αβάσταχτη ελαφρότητα της εγχώριας και διεθνούς Εκκλησιαστικής ολιγαρχίας που δε δίστασε να θυσιάσει τον ατίμητο, θέτοντας τα ανθρώπινα «δίκαια» πάνω από την Θεανθρώπινη αγάπη.

Από κοινού οραματίζονταν μια Εκκλησία «φρόνιμη».

Και την απέκτησαν! Ο πρόωρος θάνατός του θα σκοτίζει πάντα την «ιστορία» τους.

Αλλά, επειδή εκείνος θα ζει πάντα στις καρδιές μας, θα φωτίζει διαρκώς τους δρόμους της ζωής μας, θα εμπνέει τους ελεύθερους και ανυπότακτους ανθρώπους, η μνήμη του θα παραμένει ΑΙΩΝΙΑ!

Του Nίκου Νικολαΐδη
Καθηγητή της Θεολογικης
Σχολης του Παν/μίου Αθηνών 

Έχομε προσέξει ότι η λέξη «νόμιμον», που στεγάζει το παρόν κείμενο, διαβάζεται και αντίστροφα; Είναι, όπως επικράτησε να λέγεται «καρκινική» επιγραφή.

Αλλά, αν η ορθή και αντίστροφη ανάγνωσή της είναι τυχαία, όμως η ερμηνεία και η εφαρμογή του νοήματος και του περιεχομένου της από τους ανθρώπους και η κακοποίησή της δεν είναι τυχαία.

Ο συντάκτης του παρόντος άρθρου δεν είναι νομικός. Αλλά, από όσα γνωρίζω, στην επιστήμη του δικαίου μέχρι σήμερα υπάρχει η δυσκολία του ορισμού και του προσδιορισμού της έννοιας του δικαίου και τούτο, ένεκα της ανθρώπινης κακοπάθειας. Αλήθεια, τι είναι δίκαιο;

Η αρχαία Ρώμη, που υπήρξε το λίκνο της παραγωγής και της καλλιέργειας του δικαίου, όχι μόνο δεν οριοθέτησε και δεν εφάρμοσε την αληθινή έννοια του δικαίου, αλλά γνωρίζομε από την ιστορία πως λειτούργησαν οι Ρωμαίοι την περιβόητη και καταβόητη Pax Romana (Ρωμαϊκή ειρήνη).

Μια ειρήνη του νεκροταφείου, όπου οι υπήκοοί τους η πειθαρχούσαν στις εντολές (γράφε αυθαιρεσίες) της Μεγάλης Ρώμης η υφίσταντο αμείλικτες και μέχρι θανάτου τις τιμωρίες.

Το Κολοσσαίο της Ρώμης υπάρχει μέχρι σήμερα, όχι για να θυμίζει την αρχιτεκτονική δομή και κλασική έκφρασή του, όπως ο Παρθενώνας, αλλά για να διαδηλώνει τις θηριωδίες και τις οιμωγές που εκτυλίσσονταν στις αρένες του και τις απολάμβαναν ως θεατές οι Καίσαρες, οι Συγκλητικοί και οι «αξιοπρεπείς» και «ευυπόληπτοι», κατά τα άλλα, Ρωμαίοι Πολίτες.

Αλλά και τα δείπνα με τα ακατονόμαστα όργια των Ρωμαίων αρχόντων στο Καπιτώλιο και αλλαχού με τα φρικιαστικά επιδόρπια των μέχρι θανάτου μονομαχιών των ευτελισμένων και υποτελών δούλων, παρέμειναν στην ιστορία και στη μνήμη της ανθρωπότητας ως αποκρουστικά και απαίσια σημεία αναφοράς.

Όσο αφορά μάλιστα τους κατά των Χριστιανών διωγμούς, εδώ και αν ιλιγγιά ο νους. Ποταμοί έβαφαν τους δρόμους της τεράστιας Ρωμαϊκής επικράτειας από τα αίματα των εκατομμυρίων μαρτύρων, οι οποίοι εδιώκοντο για διακόσια πενήντα χρόνια, για το μόνο «έγκλημά» τους ότι ήταν Χριστιανοί! Κατά τα άλλα, τα μέλη της Εκκλησίας ήταν χρηστοί πολίτες, τίμιοι σύζυγοι, φιλόστοργοι γονείς κ.λπ. (Βλ. Επιστολή προς Διόγνητον, κείμενα Τερτυλλιανού κ. α.).

Κι όμως όλες αυτές οι θηριωδίες του Ρωμαϊκού Κράτους εγίνοντο εν ονόματι του δικαίου. Ήταν έργο «νόμιμον», απαντούσαν και δικαιολογούσαν την αποκρουστική, όπως τη χαρακτηρίζομε εμείς σήμερον, συμπεριφορά τους.

Ανάλογες «νόμιμες» ενέργειες στην πορεία της ζωής των ανθρώπων συναντούμε πολλές. «Νόμιμον» γεγονός ήταν, κατά τους Φαρισαίους, και η σταύρωση του Κυρίου μας Ιησού. «Νόμιμον» ήταν και οι εξορίες του Μ. Αθανασίου και του ιερού Χρυσοστόμου! «Νόμιμον» από κάθε άποψη και η αποκοπή των χειρών και της γλώσσας του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού!

«Νόμιμον» και οι αποτομές των κεφαλών και οι απαγχονισμοί των Νεομαρτύρων από τους Τούρκους! «Νόμιμον» δεδομένο αποτέλεσε κα η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη, όπως και η δολοφονία του Καποδίστρια! «Νόμιμον» και η απόπειρα δολοφονίας του Βενιζέλου! «Νόμιμον» και η αποικιοκρατία των Άγγλων στην Κύπρο, όπως και οι εκτελέσεις των ηρώων της ΕΟΚΑ  του 1955-59.

«Νόμιμον» είναι ακόμη και η εισβολή και οι φόνοι και οι βιασμοί και η κατοχή των Τούρκων στην Κύπρο! Και «νόμιμον» είναι, επιπλέον, αυτό που μας πιέζουν να δεχθούμε, να αναγνωρισθεί το 18% του πληθυσμού της Κύπρου, των τουρκοκυπρίων δηλαδή, ως ισότιμο με το 82%! Πόσα «νόμιμον» μπορούμε να απαριθμήσουμε στην ιστορία των ανθρώπων; «Επιλείψει ο χρόνος διηγήσασθαι».

Και όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί η λέξη «νόμιμον» εξαρτάται πως ο καθένας, και μάλιστα οι κρατούντες, τη διαβάζουν και την εφαρμόζουν! Από την ορθόδοξη η την ανορθόδοξη γραφή της η λέξη λειτουργεί και δυσλειτουργείται από τους ανθρώπους.

Έτσι το «Νόμιμον» εξακολουθεί να ισχύει, όταν οι καταχραστές, οι δολοπλόκοι, οι οικονομικοί πύθωνες κυκλοφορούν ελεύθεροι, ανενόχλητοι, έχουν δισεκατομμύρια καταθέσεις στο εξωτερικό, μας κυβερνούν, θεσπίζουν άνομους νόμους, κερδοσκοπούν, μας απειλούν, αποβαίνουν κριτές και δικαστές μας η εξαγοράζουν τα Μέσα Ενημέρωσης και εμπαίζουν το λαό που υποφέρει και πένεται και δεν αντέχει άλλο... «Νόμιμον», δυστυχώς, εξακολουθεί να θεωρείται η αδικία, η αρπαγή, η σφαγή, η αποστέρηση και μιας φέτας ψωμί του άλλου.

«Νόμιμον», ακόμη, θεωρείται και η εξαθλίωση των πλείστων εκ του ελληνικού λαού, που δεν έχει ούτε και ένα ευρώ στην τσέπη του και που πέρασε τραγικά, αυτός και τα παιδιά του, από οικονομικής και ψυχολογικής πλευράς τα Χριστούγεννα, ενώ άλλοι «νόμιμα» ξεφάντωναν σε ρεβεγιόν και αμαρτωλές απολαύσεις!

Γι  αὐτό και «νόμιμον» κρίνεται και η σύλληψη και προφυλάκιση παραμονές των Χριστουγέννων ως «επικίνδυνου εγκληματία» του Αρχιμ. Γέροντα Εφραίμ.

Ενός πτωχού Μοναχού, ο οποίος, κοιμάται σε σανίδια με κουβέρτες μόνο και ο οποίος, εκτός από τα προσωπικά του ενδύματα, δεν έχει άλλη περιουσία! Μόνο ο π. Εφραίμ κρίθηκε «νόμιμον» να συλληφθεί από το Συμβούλιο των δικαίων (!) Εφετών και ουδείς άλλος!

Τον πένητα, τον ανιδιοτελή, τον νυχθήμερον αγρυπνούντα για τη σωτηρία πολλών ανθρώπων, κληρικών, μοναχών, μοναζουσών και λαϊκών, νέων και συζύγων, το Συμβούλιο Εφετών, ακολουθώντας τις υπαγορεύσεις του «νόμιμον», χαρακτήρισαν τον π. Εφραίμ ως δύσχρηστον και άρα «επικίνδυνον εγκληματίαν» και τον προφυλάκισαν.

Γι  αὐτούς είναι «νόμιμον» να θεωρούν ως ακίνδυνους τους φρακοφόρους λύκους, που κυκλοφορούν ασύδοτα ανάμεσά μας, τους αδίστακτους αρχιτελώνες της εποχής μας, αυτούς που διαπράττουν «εννόμους αδικίας, τους νόμους έχοντας συνηγόρους τους», κατά τον ιερό Χρυσόστομο.

Αλλά, αν οι άνθρωποι θεωρούν το ανόμημα ως «νόμιμον» και κατακρίνουν και κακοποιούν ως ανόμους τους όντας νόμιμους, γιατί έτσι τους βολεύει, πρέπει να ξέρουν πως πάνω από όλους και από όλα αποβαίνουν προκλητικοί και αναπολόγητοι, όχι στον άψυχο νόμο του δικαίου, αλλά στο ζωντανό πρόσωπο Εκείνου, που είναι ο μόνος δίκαιος και χορηγός και υπερασπιστής του δικαίου και των αδικουμένων, και αυτός είναι ο δικαιοκρίτης Θεός!

Γράφει η Romfea.gr - 20.27

Έντονη είναι η φημολογία πως δύο συγκεκριμένοι Aρχιερείς από το απόγευμα της Παρασκευής ζητούν να υπογραφεί κείμενο από άλλα μέλη της ιεραρχίας, στο οποίο αμφισβητείται η πρόσφατη απόφαση της ΔΙΣ να στηρίξει τον ηγούμενο Εφραίμ!

Αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr αναφέρουν πως οι δύο συγκεκριμένοι Μητροπολίτες, στη λογική του... Δούρειου Ίππου, κάνουν τηλεφωνικές επαφές στα μέλη της Ιεραρχίας που θα ήταν «πρόθυμα» να αμφισβητήσουν τις αποφάσεις της ΔΙΣ και να "αλώσουν" την ενότητα της Εκκλησίας.

Επιχειρούν να δουν τις προθέσεις τους και να τους πείσουν, λέγοντας πως η τελευταία απόφαση της Ιεράς Συνόδου για τον ηγούμενο Εφραίμ δεν αντιπροσωπεύει τη βούληση της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά επτά – οκτώ ιεραρχών που έτυχε να είναι μέλη της φετινής ΔΙΣ.

Πολλοί είναι οι Μητροπολίτες που αρνούνται να υπογράψουν ή να συναινέσουν σε μία δημόσια αποδοκιμασία των αποφάσεων της Ιεράς Συνόδου, αφού, λένε, αυτό "θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου στην καθιέρωση μίας άτυπης δεύτερης ΔΙΣ μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας".

Δεν μπορεί, έλεγε μητροπολίτης, κάθε φορά που δεν αρέσει σε δύο τρεις αρχιερείς μία απόφαση της Ιεράς Συνόδου να αμφισβητειται το ανώτατο συλλογικό όργανο της Εκκλησίας.

Όπως έλεγε Μητροπολίτης που δεν κατατάσσεται στους υποστηρικτές του ηγουμένου: "Μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους η απόφαση της ΔΙΣ. Όμως υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες μέσα στην Εκκλησία για να εκφράσει αν επιθυμεί ένας ιεράρχης την διαφωνία του σε αυτές."

"Όλα τα υπόλοιπα είναι διχαστικές και διασπαστικές κινήσεις που βλάπτουν την ενότητα και τη Συνοδικότητα της Εκκλησίας. Και είναι το μόνο που δεν έχει ανάγκη την παρούσα χρονική στιγμή η Εκκλησία", πρόσθεσε χαρακτηριστικά.

Τέλος Μητροπολίτης ακριτίκης επαρχίας, σχολιάζοντας στη Romfea.gr, την εν λόγω κίνηση τόνισε: "Μου τηλεφώνησαν και εμένα, αλλά αρνήθηκα κατηγορηματικά! Θα συνιστούσα στους Άγιους αδελφούς να ασχοληθούν με τα προβλήματα των Μητροπόλεων τους και όχι με τις μελλοντικές τους επιδιώξεις...".