Οι φετινές Άγιες Μέρες σημαδεύονται από τη δίωξη του Ηγούμενου Εφραίμ και τις αρνητικές εξελίξεις στο ραδιόφωνο της Εκκλησίας. Δυστυχώς τα δυο γεγονότα δεν είναι άσχετα μεταξύ τους.

Η «άλλη φωνή στα FM» για 20 και πλέον χρόνια δεν ακολουθούσε τη λογική των υπολοίπων ΜΜΕ. Αντιστάθηκε σε εγκληματικούς πολέμους, στην ισοπέδωση της κοινωνίας, στην υποβάθμιση της παιδείας, στον εκχυδαϊσμό της γλώσσας, στις κοινωνικές αδικίες και στις επιθέσεις κατά της Ορθοδοξίας.

Σήμερα δυστυχώς το ραδιόφωνο της Εκκλησίας σιωπά. Για την περίπτωση του γέροντα Εφραίμ η άποψη που διακινείται στα περισσότερα ΜΜΕ αδικεί τον Ηγούμενο και παραπληροφορεί. Η άλλη φωνή λοιπόν που είναι; Γιατί απουσιάζει;

Την ίδια στιγμή επιχειρείται με εκβιαστικό τρόπο η απαξίωση των δημοσιογράφων του ραδιοφώνου της Εκκλησίας. Τους ζητείται να παραιτηθούν και να υπογράψουν νέες συμβάσεις απεμπολώντας την επαγγελματική τους ιδιότητα. Είναι λοιπόν τόσο άχρηστοι οι δημοσιογράφοι; Είναι μήπως περιττοί σε ένα εκκλησιαστικό ραδιόφωνο; Ασφαλώς και όχι.

Η συγκυρία με τον Ηγούμενο Εφραίμ αποδεικνύει ότι όχι μόνο είναι απαραίτητοι αλλά επιβάλλεται να είναι επαγγελματίες και να στηρίζονται στο έργο τους. Η Εκκλησία θα έπρεπε να επιδιώκει μάλιστα να έχει τους καλύτερους δημοσιογράφους του είδους (δηλαδή προσαρμοσμένους στις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου ραδιοφώνου).

Και οι υπάρχοντες στον 89,5 είναι απολύτως επαρκείς σύμφωνα και με τα λεγόμενα δημοσίως του προηγούμενου και για τρία χρόνια  διευθυντή π. Επιφανίου Οικονόμου. Ποιος λοιπόν αρνείται την αλήθεια και τη νομιμότητα; Ποίος εκβιαστικά επιβάλει τεχνοκρατικές μεθοδεύσεις, που δε συνάδουν με το πνεύμα της Εκκλησίας και επιπλέον δεν είναι ούτε νόμιμες ούτε ηθικές;

Ένα παράδειγμα: Θα πήγαινε κάποιος σε ένα Ίδρυμα της Εκκλησίας που απασχολεί έναν γιατρό να του ζητήσει να παραιτηθεί από την ιδιότητά του, να γίνει εκκλησιαστικός υπάλληλος και να απασχοληθεί σε μια άσχετη υπηρεσία; Ασφαλώς όχι. Πώς λοιπόν ζητούν κάτι τέτοιο από τον δημοσιογράφο ή τον ηχολήπτη.

Λένε κάποιοι ότι πρέπει να βάλουν οι εργαζόμενοι «νερό στο κρασί τους». Ασφαλώς και πρέπει. Ποτέ δεν το αρνήθηκαν. Αυτό όμως γίνεται με διάλογο και πνεύμα συνεργασίας. Γιατί λοιπόν δεν έγινε διάλογος; Πως κάποιος θα δείξει διάθεση επίλυσης αν δεν κληθεί να συζητήσει, ιδιαίτερα όταν του ζητείται να απαντήσει σε ένα τελεσίγραφο μέσα στα Χριστούγεννα;

Το ραδιόφωνο της Εκκλησίας αν εδώ και καιρό (αλλά ακόμα και σήμερα) απουσιάζει από τα γεγονότα, αυτό είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων της διοίκησης και όχι των εργαζομένων. Οι δημοσιογράφοι ακολουθούν τη γραμμή που θέλει η εκάστοτε διεύθυνση. Μια απορία όμως. Γιατί ο 89,5 απέχει και από τη φιλανθρωπική δράση;

Γιατί είναι σε εξέλιξη μια εκστρατεία αγάπης με τον ιδιωτικό σταθμό ΣΚΑΙ και αυτό δεν έγινε με το συντονισμό ή έστω τη συμμετοχή του ραδιοφώνου της Εκκλησίας; Μήπως είναι άλλο ένα παράδειγμα της απαξίωσης που επιχειρείται; Μήπως αποδεικνύει ότι πάλι κάποιοι «ξέχασαν» πως έχουν ένα δικό τους μέσο που πρέπει να στηρίξουν; Για την ιστορία αναφέρω ότι οι εργαζόμενοι πρότειναν πριν τις γιορτές τη διοργάνωση εκδηλώσεων αγάπης σε Ιδρύματα της Εκκλησίας και η πρότασή τους… απορρίφθηκε!

Οι  δημοσιογράφοι λοιπόν ειδικά στην εποχή μας είναι απαραίτητοι πιο πολύ από ποτέ. Οι δικοί μας δημοσιογράφοι. Όχι οι άλλοι.  Ας πάψουν πια κάποιοι να τους βλέπουν σαν εχθρούς, την ώρα που η κοινωνία διψάει για την αλήθεια που πολλές φορές της κρύβουν.

Ας μην μας νοιάζουν μόνοι οι εκτός Εκκλησίας (ΜΜΕ και δημοσιογράφοι) και ξεχνάμε τα «παιδιά μας». Το προεδρείο της ΕΣΗΕΑ είπε ότι η σύμβαση που προτάθηκε στους εργαζόμενους του ραδιοφώνου της Εκκλησίας είναι «η πιο σκληρή και ανάλγητη σε όλα τα ΜΜΕ». Είναι δυνατόν η Εκκλησία να ξεπερνά και τα πιο απάνθρωπα αφεντικά;

Ελπίζω έστω και τώρα να έφτασε στις καρδιές των τεχνοκρατών το συγκλονιστικό μήνυμα της γέννησης του Θεανθρώπου. Εύχομαι να δούμε μια άλλη λογική που δε θα εκθέτει τους ίδιους αλλά δυστυχώς και την Εκκλησία.

Δεν είναι καιρός για άσκοπα προβλήματα και δυσφήμιση. Αρκετά χαίρονται οι πολέμιοι της Εκκλησίας, ας μην τους κάνουμε τη χάρη να τους δίνουμε επιπλέον αφορμές. Τα ιδιωτικά ΜΜΕ μπορεί σήμερα να φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι φιλικά, αλλά το αύριο ας μη το θεωρεί κανείς δεδομένο. Είδαμε όλοι τι έγινε με τον Ηγούμενο Εφραίμ. Χθες σε έλεγαν Άγιο και αύριο μπορεί να σε καταγγείλουν ως κλέφτη. Η ιστορία άλλωστε το έχει αποδείξει.

Το μόνο σταθερό, αληθινό  και αξιοπρεπές δημόσιο βήμα ήταν, είναι και θα είναι το ραδιόφωνο της Εκκλησίας. Αυτό είναι το πρώτο και βασικότερο που πρέπει κάποιοι να αντιληφθούν.  Για όλα τα υπόλοιπα λύσεις υπάρχουν αρκεί να θέλουμε πραγματικά να τις βρούμε. Και οι εργαζόμενοι δε θα είναι το εμπόδιο γιατί αυτοί πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο ΑΓΑΠΑΝΕ πραγματικά τον σταθμό.

*Ο κ. Δ. Ριζούλης είναι δημοσιογράφος του Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος

 

Της Άννας Παναγιωταρέα / Ελεύθερος Τύπος 10.07

Εχω συναντήσει τον ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου κ. Εφραίμ δυο φορές, στο αεροπλάνο, επιστρέφοντας από τη Θεσσαλονίκη. Δυο κουβέντες ανταλλάξαμε και ήμουν μάλλον δυσάρεστη, αν όχι και αγενής.Το σημειώνω για να μην κάνει κανείς τη λαθεμένη σκέψη ότι έχω κάποιον ιδιαίτερο λόγο υπεράσπισης του κ. Εφραίμ.

Ωστόσο, ο πολίτης που παρακολουθεί τα της Δικαιοσύνης θα ένιωσε αγανάκτηση για το σκηνικό που στήθηκε παραμονές Χριστουγέννων, απέναντι σε έναν άνθρωπο που, ακόμη κι αν κατηγορείται για κακουργηματικές πράξεις, είναι βέβαιο ότι δεν θα ήθελε να καταντήσει φυγόδικος.

Πως είναι δυνατόν να αφήνεται ελεύθερος, με περιοριστικούς όρους, ο κ. Ψωμιάδης με τις συνεχείς δοσοληψίες με τη Δικαιοσύνη και να οδηγείται σε προφυλάκιση ένας ιερομόναχος και μάλιστα ηγούμενος Μονής, κόσμημα της Αθωνικής Πολιτείας;

Θέλω η Δικαιοσύνη να είναι τυφλή και να ακολουθεί την ισονομία αλλά όχι και να μη βλέπει την... τύφλα της.

Πού θα πήγαινε να κρυφτεί ένας ηγούμενος, που τον γνωρίζει όλος ο κόσμος και που μόλις πριν από δεκαπέντε μέρες ήταν ομοτράπεζος του Ρώσου προέδρου στη Μόσχα με εκατομμύρια Μοσχοβίτες να του φιλούν το χέρι;

Πώς θα φυγοδικούσε ένας πνευματικός πατέρας, που δέχεται στο Μοναστήρι του και φιλοξενεί κάθε χρόνο 50.000 ανθρώπους από όλον τον κόσμο, ανάμεσά τους διαδόχους και βασιλιάδες;

Το τι καταμαρτυρούν στο Γέροντα Εφραίμ, δικαίως ή αδίκως, δεν είναι ζήτημα που με αφορά, γι' αυτό υπάρχουν οι δικαστές.

Η απονομή της Δικαιοσύνης είναι το δικό τους έργο και ο καθένας δικαιούται να κρίνει το αποτέλεσμα. Θα μπορούσα και να παραβλέψω ότι βρίσκονται έξω από τη φυλακή εγκληματίες, απατεώνες, κλέφτες, περιμένοντας να δικαστούν, με όποιο τυπικό παράθυρο των νόμων.

Αλλά μου είναι αδιανόητο να μην μπορούν οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης να επιδείξουν την ελάχιστη ευαισθησία που απαιτούν όχι μόνον οι άγιες μέρες των Χριστουγέννων αλλά και οι χριστιανοί αντικρίζοντας έναν εκπρόσωπο της Εκκλησίας, με το σχήμα του μοναχού, να αντιμετωπίζεται ως κοινός εγκληματίας.

Είναι πρόκληση θρησκευτική και πολιτική.

Και μόνον η εικόνα που έρχεται από το ρεπορτάζ της ημέρας ότι ο ηγούμενος είναι στο κελί του άρρωστος και απέξω είναι αστυφύλακας να τον φυλάει είναι ανατριχιαστική. Έλεος!

Είμαι απολύτως βέβαιη ότι οι δικαστές που αποφάσισαν να μην επιβάλουν περιοριστικούς όρους αλλά να οδηγήσουν τον κ. Εφραίμ στη φυλακή δεν γνωρίζουν την ιστορία της Μονής Βατοπαιδίου.

Δεν συγκινούνται από το γεγονός ότι το Μοναστήρι ήταν ερείπια και ο Εφραίμ με την πολυπληθή αδελφότητα των μοναχών που τον ακολουθεί το αναστήλωσε και του ξανάδωσε το πρότερο μεγαλείο.

Δεν είδαν ποτέ τους θησαυρούς της Μονής στις εκθέσεις της Δόξας του Βυζαντίου ή και δεν άκουσαν για τις διπλωματικές επαφές του με την απανταχού Ορθοδοξία.

Δεν είναι αμάρτημα. Αμάρτημα είναι ότι αποφάσισαν να συντρίψουν έναν εκπρόσωπο του Θεού, με αυτόν τον επαίσχυντο τρόπο, προκαλώντας όλους τους χριστιανούς.

Λοιπόν, τους λέω: Φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος... Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε ο μοναχός Εφραίμ είναι απαράδεκτος.

Για τη Romfea.gr, Μοναχός Μωϋσής Αγιορείτης  01.54

Ο Ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου Αρχιμ. Εφραίμ εκρίθη ύποπτος φυγής στο εξωτερικό ή συνεχιστής άλλων «εγκλημάτων» και γι’ αυτό αποφασίστηκε η προφυλάκισή του.

Το πλήθος του κόσμου θεωρεί άδικη αυτή την απόφαση, πολιτικό παιχνίδι, στάχτη στα μάτια, μετατόπιση της προσοχής, δήθεν εξυγίανση, κάθαρση και άξια τιμωρία.

Έμπειροι δικαστικοί κύκλοι κρίνουν την απόφαση ανίσχυρη, ατεκμηρίωτη, πραξικοπηματική, επιβεβλημένη άνωθεν.

Η αδικία δεν στρέφεται μόνο κατά του ηγουμένου, αλλά κατά της Εκκλησίας και του τίμιου ράσου. Θεωρείται αρχή διωγμών και ωδινών.

Πάντοτε κρίνονται και οι κρίνοντες. Δεν πρόκειται για ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη.

Το ίδιο έντιμο δικαστικό σώμα θα πρέπει να διαφυλάξει άμεσα για περιορισμένης ανεξαρτησίας δύναμη της ελληνικής δικαιοσύνης.

Εγχώριοι και ξένοι ειδήμονες κρίνουν ότι στην παρούσα περίπτωση επηρεάστηκε η δικαιοσύνη κατόπιν πιέσεων.

Είναι απορίας άξιο ότι η απόφαση αυτή πάρθηκε παραμονή Χριστουγέννων και χρήζει ιδιαίτερης προσοχής κι ερμηνείας.

Είναι σαν να λέει «Εσείς οι χριστιανοί, τι θέλετε να πάτε αύριο στην εκκλησία; Δεν βλέπετε τα χάλια των εκπροσώπων της και μάλιστα ενός Αγιορείτη ηγουμένου; Μην έχετε καμία σχέση με κανένα απ’ αυτούς. Πρόκειται για την συμφορά του έθνους».

Εκτεθειμένοι δημοσιογράφοι ζητωκραυγάζουν για την επιτυχία τους, παρότι κατηγορήθηκαν και τιμωρήθηκαν για την κατάθεση ψευδών στοιχείων.

Δυστυχώς όμως, την κρίσιμη αυτή ώρα βρέθηκαν και ρασοφόροι που χάρηκαν γι’ αυτή την απόφαση κατά του ηγουμένου. Συνήργησαν κάποιοι κάποτε μάλιστα σε αυτή.

Πώς να δικαιολογήσει κανείς την εμπαθή χαρά τους; Ίσως μόνο ψυχολογικά.

Δεν θα θελήσω να εκθειάσω, να κολακεύσω και να παρηγορήσω τον ηγούμενο.

Όμως αδυνατώ να μην του συμπαρασταθώ, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι σε κάτι φταίει.

Η φιλόθεη αδελφότητα των 120 μελών χρειάζεται οπωσδήποτε στήριξη.

Παρά τις τόσες κατηγορίες που εκτοξεύθηκαν κατά του προσώπου του Γέροντός της παραμένει ομόψυχη, εδραία και στερεά ενωμένη.

Μπορούν, υποτίθεται πνευματικοί άνθρωποι, που σε αυτή την τραγική κατάσταση, να μένουν ασυγκίνητοι και αδιάφοροι;

Όπως έχω ξαναγράψει με προβληματίζει θετικά ο τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματός του, μ’ εμπιστοσύνη κι ελπίδα στον Θεό και στη Θεοτόκο, με ανυπόκριτη πραότητα και ειλικρινή συγχωρητικότητα.

Ένας ηγούμενος αγιορείτης είχε σχεδιαστεί να συλληφθεί με χειροπέδες, με κάλυψη από πολλές κάμερες, να οδηγηθεί στο τμήμα μεταγωγών ώστε να γελοιοποιηθεί, να εξευτελισθεί ως ληστής, εγκληματίας και απατεώνας και μάλιστα παραμονή Χριστουγέννων.

Οι ειδήσεις αναφέρουν ότι το Άγιον Όρος φυλάγεται από αέρος, θαλάσσης και ξηράς, για να μην εξαφανιστεί ο ηγούμενος Εφραίμ.

Είναι σοβαρά όλα αυτά; Πού να διαμαρτυρηθούμε; Ποιος ακούει; Η κύρια κατηγορία συμπυκνώνεται ότι ο ηγούμενος αγωνίσθηκε για την διασφάλιση της περιουσίας της Μονής που παρέλαβε!

Αν δεν το έκανε θα ήταν υπόλογος. Φοβούμεθα ότι με την πράξη αυτή οι κατήγοροι της Μονής και του ηγουμένου της θέλουν να πλήξουν την εκκλησία, να μην την έχουν συνεχώς μπροστά στα πόδια τους.

Να την αποδυναμώσουν και να την περιορίσουν στο καθαρά φιλανθρωπικό της έργο. Το έργο αυτό από ετών πραγματοποιεί ο και ο ηγούμενος Εφραίμ φιλότιμα, φιλόστοργα και αδιαφήμιστα.

Πιστεύω να κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση οι συνεργοί αυτής της απόφασης. Ο ιερός Χρυσόστομος λέει πως ο πιο γλυκός ύπνος είναι με ήσυχη συνείδηση. Εύχομαι οι κρίνοντες να ησυχάζουν και οι αντίθετοι να αισθάνονται αναπαυμένοι.

Η ησυχία και η ανάπαυση όμως δεν επικρατούν δίχως γνησιότητα, ειλικρίνεια και ανυποκρισία.

Ο Θεός υπάρχει, συνεχίζει να παρατηρεί τα βάθη των καρδιών και θα ανταποδώσει την κατάλληλη ημέρα τ’ άξια και δίκαια.

Το Άγιον όρος δεν είναι λέσχη, καταγώγιο, χθεσινό κατασκεύασμα και σύγχρονη στοά. Έχει ιστορία, προσφορά, παράδοση και παραγωγή αγίων και στελέχωση εναρέτων.

Είναι άξιο σεβασμού και προσοχής. «Ένας εισαγγελέας, τηρητής του νόμου, δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει τα θέσμια του ιερού τόπο μας. Να μην παρουσιάζεται στην Ιερά Επιστασία, να μην συνοδεύεται στην Μονή Βατοπαιδίου από επιστάτη, να μην αναγνωρίζει την αρχή του Αγίου Όρους. Να μεταβαίνει στην Μονή ως δήμιος, συνοδευόμενος από δεκάδες οπλοφορούντων αστυνομικών.

Ποιος πηγαίνει να συλλάβει αρχιλήσταρχο, αρχιμαφιόζο, τρομοκράτη, σωματέμπορο, έμπορο ναρκωτικών ή εγκληματία πολέμου; Μήπως επιστρέφουμε σε Μεσαίωνα; Μήπως η όλη αυτή σκηνοθεσία αποσκοπούσε στην καταρράκωση θεσμών ιερών;

Δικαιολογημένα αντιδρά η Ιερά Κοινότητα, αρκετοί αρχιερείς, έγκριτοι νομικοί, πλήθος προσωπικοτήτων και πιστών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Είναι γεγονός πως όσοι ανέμεναν ότι θα ανεβάσουν τα ποσοστά τους έτσι μάλλον τα μείωσαν ικανά.

Ακόμη και άνθρωποι που αμφέβαλλαν για την υπόθεση αυτή και είχαν επηρεαστεί από ορισμένα Μέσα Ενημέρωσης σήμερα αντιλαμβάνονται το ανόσιο παιχνίδι που παίχθηκε απέναντι του ηγουμένου, ο οποίος θα κερδίσει τον μισθό των καμάτων του.

Οι απέναντί του κρίνονται αυστηρά, ζυγίζονται προσμετρούνται και προσπερνώνται . Ο Ηρώδης της Βηθλεέμ επιτέλεσε το έργο του και αιματοκύλισε την Ιουδαία.

Η Ηρωδιάδα χόρεψε καταπληκτικά και κέρδισε την κεφαλή του Ιωάννη.

Φάνηκε πως νίκησαν, μα τελικά έχασαν.

Μερικές φορές οι νικημένοι είναι οι πραγματικοί νικητές, όπως ο Χριστός στον Σταυρό, μετά τον οποίο έπεται η αντίσταση.

Πνευματικά νικηφόρα θα καταλήξει και αυτή η υπόθεση.

Μόνο λυπάμαι πολύ τους επηρμένους αδικούντες.

Για τη Romfea.gr, Σπύρος Μπαζίνας 22.04

Μετά τη γενική κατακραυγή και ιδίως τις δηλώσεις της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους, του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου Αθηνών, των Σεβασμιότατων Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης, Πειραιώς, Πατρών, Φθιώτιδος, Ναυπάκτου, Σιατίστης, Κονίτσης, Μεσογαίας και Προικονήσου, και τόσων άλλων επωνύμων πολιτών, όπως των κκ. Μητσοτάκη, Λούλη και Κονιδάρη, κομμάτων, όπως του ΛΑ.Ο.Σ. και οργανισμών ακόμη και από το εξωτερικό, όπως το Ίδρυμα Αγίου Ανδρέα (βλ. ιστοσελίδα Romfea.gr 23. και 26.12.2011), γίνεται σαφές ότι η μη δυναμένη να αιτιολογηθεί απόφαση του Συμβουλίου Εφετών που διατάσσει την προφυλάκιση του Πανοσιολογιότατου Αρχιμανδρίτη κ. Εφραίμ, Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, πλήττει καίρια την εμπιστοσύνη του Λαού στη Δικαιοσύνη και θίγει βάναυσα το κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της.

Το ένταλμα φέρεται να αναφέρει ότι η προσωρινή κράτηση διατάσσεται προκειμένου να αποφευχθεί η εκ μέρους του κατηγορουμένου τέλεση νέων αξιοποίνων πράξεων. Ως περιστατικά της προηγουμένης ζωής αυτού ή ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξεως που στηρίζουν αυτή την κρίση το ένταλμα μνημονεύει:

(α) την εκμετάλλευση της ιδιότητος του ως καθηγουμένου αγιορειτικής μονής παγκοσμίας ακτινοβολίας ώστε να επηρεάσει πολιτικά πρόσωπα και κρατικούς λειτουργούς, (β) την επανειλημμένη τέλεση πράξεων, οι οποίες είναι αντίθετες προς το μοναχικό πολίτευμα και την πνευματική αποστολή του, και (γ) την πρόκληση ιδιαιτέρως μεγάλης ζημίας στην δημόσια περιουσία. Είναι λίαν αμφίβολο όμως αν τα στοιχεία αυτά δικαιολογούν το έσχατο μέτρο της προφυλάκισης και την ουσιαστική κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας. Από πότε έγινε ο επηρεασμός πολιτικών προσώπων (ακόμη κι αν δεν έχει παράνομο αποτέλεσμα, πράγμα που μένει να αποδειχτεί) ποινικό αδίκημα;

Από πότε πήραν τα ποινικά δικαστήρια την δικαιοδοσία του επισκόπου του Αγίου Όρους, δηλαδή του Οικουμενικού Πατριάρχου, και ελέγχουν ποινικά μοναχούς για παραβίαση του μοναχικού πολιτεύματος και της πνευματικής αποστολής του; Και από πότε το ουσιαστικό ζητούμενο της δίκης, η ζημία του δημοσίου, θεωρείται δεδομένο προτού καν κριθεί από το αρμόδιο δικαστήριο;

Δυο ενέργειες τουλάχιστον είναι κατεπείγουσες. Πρώτον, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο μόνος που έχει δικαίωμα να ασκήσει ένδικο μέσο κατά του βουλεύματος που αίρει τη διαφωνία μεταξύ Ανακριτή και Εισαγγελέα για την προφυλάκιση, να ασκήσει άμεσα αναίρεση.

Έτσι, ο Άρειος Πάγος θα έχει να σώσει το κύρος της Δικαιοσύνης, κρίνοντας αιτιολογημένα αν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την προφυλάκιση, δηλαδή αν ο κατηγορούμενος ιερομόναχος είναι αγνώστου διαμονής, ύποπτος φυγής η τέλεσης άλλων αδικημάτων, και αν η παραπάνω αιτιολογία είναι επαρκής.

Η σύνδεση του θέματος αυτού με την ουσία της υπόθεσης, δηλαδή τις βάσιμες η όχι ενδείξεις ενοχής, η την βαρύτητα των πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο (βλ. δηλώσεις στο κεντρικό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού «Άλφα» της 25.12.2011), έχει ως αποτέλεσμα (ανεξαρτήτως προθέσεων) την παραπλάνηση και την συσκότιση του ερωτήματος αν πληρούνται οι όροι της προφυλάκισης η όχι.

Και δεύτερον η αρμοδία Πρόεδρος του Συμβουλίου Επιθεωρήσεως Πολιτικής και Ποινικής Δικαιοσύνης και Αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου να ασκήσει τις εξουσίες της προς διαπίστωση της διάπραξης πειθαρχικού παραπτώματος.

Το συγκεκριμένο ερώτημα εν προκειμένω είναι μήπως, μετά τις παραπάνω συγκεκριμένες δηλώσεις, που προέρχονται από σημαίνοντα πρόσωπα, τα οποία δεν φαίνονται να έχουν ιδιαίτερη σχέση ούτε με τον κατηγορούμενο ιερομόναχο ούτε με την μείζονα υπόθεση, αλλά εκφράζουν τον προβληματισμό μιας σημαντικής μερίδας του Λαού, κρίνεται σκόπιμο να διαταχτεί προκαταρκτική πειθαρχική έρευνα προκειμένου να διαπιστωθεί αν οι δικαστικοί λειτουργοί που συνέπραξαν στην έκδοση του βουλεύματος: (α) ενήργησαν όχι αμερόληπτα, αλλά είτε εξυπηρετούντες σκοπιμότητες είτε επηρεασμένοι από χρονικώς παρωχημένα δημοσιεύματα ή τρίτους, με βάση πληροφορίες περί προσώπων ή πραγμάτων που δεν αναδύονται από την ποινική δικογραφία, (β) υπερέβησαν κατά τη διατύπωση της δικαιοδοτικής τους κρίσης τα ακραία όρια της λογικής, μη δυνάμενοι να την αιτιολογήσουν πλήρως και εμπεριστατωμένα, και ( γ) προσέβαλαν σπουδαίως, με την εξόχως αμελή συμπεριφορά τους, όχι μόνο το κύρος της Δικαιοσύνης και των ιδίων, αλλά και όλων των λοιπών συναδέλφων τους, οι οποίοι επιτελούν ευόρκως το καθήκον τους.

Η ηγεσία της Δικαιοσύνης οφείλει να ενεργήσει άμεσα και αποτελεσματικά για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη του Λαού στην Δικαιοσύνη και το τρωθέν κύρος της Δικαιοσύνης και των λειτουργών της, έτσι ώστε ο απλός άνθρωπος να πιστεύει και πάλι ότι «υπάρχουν δικασταί εν Αθήναις» και να σέβεται την έννομη τάξη. Διαφορετικά, οδηγούμαστε στην ένταση της παρανομίας και του λαϊκού αισθήματος ότι οι πραγματικοί ένοχοι για την λεηλασία του δημόσιου ταμείου μένουν ατιμώρητοι (ενώ αναζητούνται εξιλαστήρια θύματα), και, επομένως, στην ενθάρρυνση της αυτοδικίας, που μπορεί να πάρει την μορφή επανάστασης. Με αυτό τον τρόπο υπονομεύεται, ως μη όφειλε, η ενότητα του Λαού και το ήδη τρομερά δυσχερές έργο της Κυβέρνησης.